Πότε η Καταδυνάστευσις θα Λήξη;
ΓΙΑΤΙ οι άνθρωποι, παρ’ όλους τους πολέμους και τις επαναστάσεις των για ν’ ανατρέψουν την καταδυνάστευσι, δεν το κατώρθωσαν; Γιατί δεν εθεμελίωσαν μια κοινωνία απηλλαγμένη από καταδυνάστευσι; Γιατί αυτή η κατάθλιψις δεν εξηλείφθη από ανώτερες μορφές οικονομίας αλλά τις συνοδεύει; Για ν’ απαντήση κανείς σ’ αυτά τα ερωτήματα χρειάζεται να καταλάβη ακριβώς την πηγή της ιδίας της καταδυναστεύσεως.
Επί αιώνας οι άνθρωποι προσηύχοντο, πολεμούσαν και πέθαιναν για να ελευθερώσουν τους καταδυναστευμένους. Οι προσπάθειές των, κατά το πλείστον, ποτέ δεν κατέληξαν σε τίποτε άλλο παρά μόνο στο ν’ αντικαταστήσουν το ένα καταδυναστευτικό σύστημα από το άλλο. Ο Κάρολος Μαρξ ενόμιζε ότι μπορούσε ν’ αποδείξη επιστημονικά ότι τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά στην εποχή μας. Άρχισε ν’ αναπτύσση ένα σύστημα κυβερνήσεως, το οποίον, όπως ενόμιζε αυτός, θα ωδηγούσε σε αληθινή απελευθέρωσι, όχι σε μια νέα καταδυνάστευσι. Έτσι άρχισε ο κομμουνισμός, το πιο καταθλιπτικό απ’ όλα τα συστήματα ίσαμε σήμερα. Οι λαϊκές «Κοινότητες» της Κίνας αποτελούν επαρκή απόδειξι τούτου, διότι τα 98 τοις εκατό περίπου των χωρικών της Κίνας ωδηγήθησαν σαν αγέλη σ’ ένα σύστημα καταναγκαστικού «κολλεκτιβισμού.» Όλα τα προσωπικά των δικαιώματα, οι ελευθερίες και τα υπάρχοντά των παρεδόθησαν στο Κράτος. Αυτός είναι ο καρπός ενός συστήματος, το οποίον ο Μαρξ επίστευε ότι θα ετερμάτιζε την καταδυνάστευσι και θα έφερνε αληθινή απελευθέρωσι.
Υπάρχουν, βέβαια, διάφορα είδη καταδυναστεύσεως. Σε πολλά μέρη του κόσμου υπάρχει αυτό που θα μπορούσε να ορισθή ως βιομηχανική καταδυνάστευσις. Πελώρια βιομηχανικά συστήματα καθηλώνουν χιλιάδες ανθρώπους σε λίγο ή πολύ δουλικές εργασίες, ρυθμίζουν τις ώρες των και, εμμέσως, το βιοτικό των επίπεδο. Το να προβάλλουν οι εργάται αξιώσεις για καλύτερες συνθήκες εργασίας και για μεγαλύτερο μισθό για ν’ αντιμετωπίσουν το υψηλό κόστος της ζωής συχνά επιφέρει περισσότερη καταδυνάστευσι. Όταν οι εργοδόται αναγκάζωνται να πληρώνουν μεγαλυτέρους μισθούς, συχνά αναβιβάζουν την τιμή των προϊόντων των για ν’ αντισταθμίσουν τα πρόσθετα γενικά έξοδα, οι τιμές υψώνονται για ν’ απορροφήσουν τις υψηλότερες δαπάνες, κι ο εργάτης, που πρέπει ν’ αγοράση το προϊόν, καταλήγει στο να πληρώση για την ύψωσι του δικού του μισθού. Η πρόσφατη 116-ήμερη απεργία των χαλυβουργείων στις Ηνωμένες Πολιτείες εστοίχισε σε 500.000 περίπου εργάτας χάλυβος ένα κατ’ εκτίμησιν σύνολον 1.160.000.000 δολλαρίων σε ημερομίσθια. Πότε αυτοί οι εργάται θα επανακτήσουν την απώλεια αυτή με αύξησι των ημερομισθίων των; Πιθανώς ποτέ. Οι απεργίες, λοιπόν, και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις δεν αποτελούν τα μέσα, με τα οποία θα τεθή τέρμα στην οικονομική καταδυνάστευσι.
Η καταδυνάστευσις του αγρότου είναι αρκετά μεγάλη ώστε να καταστή ένα εθνικό ζήτημα στα έτη των προεδρικών εκλογών της Αμερικής. Οι γιγαντιαίοι γαιοκτήμονες σχεδόν κατέπνιξαν τον μικρό αγροκτήμονα. Τα λίγα κιλά του σταριού του δεν μπορούν να συναγωνισθούν τα εκατομμύρια των πλουσίων. Γι’ αυτό, συχνά αναγκάζεται να τα πωλήση κάτω κι από το κόστος παραγωγής, πράγμα που οδηγεί σε χρεωκοπία—καταδυνάστευσι.
Τα μεγάλα αλυσιδωτά καταστήματα που διευθύνονται τώρα από γιγαντιαία σωματεία επηρεάζουν πολύ τις διατιμήσεις. Συχνά τα τεράστια σωματεία πωλούν φθηνότερα από τον μικρέμπορο, ώσπου αυτός να χάση το επάγγελμά του και να χρεωκοπήση. Κατόπιν οι τιμές υψώνονται. Ο άνθρωπος που τρώγει κι ο άνθρωπος που παράγει πρέπει να υποφέρουν· ο ένας διότι έχει να πληρώση υψηλές τιμές, κι ο άλλος επειδή πρέπει να πωλήση με ζημία, εκείνοι δε που ελέγχουν την αγορά αποκομίζουν κέρδος. Το αποτέλεσμα; Ο μικρέμπορος καταλήγει σε εξόντωσι, ο δε λαός υποφέρει.
Πρόσφατες έρευνες, που έγιναν στις Ηνωμένες Πολιτείες για τις συνήθειες τιμολογήσεων στη βιομηχανία φαρμάκων, απεκάλυψαν άλλο ένα είδος καταδυναστείας. Μερικά φάρμακα επωλήθησαν από 7.000 έως 10.000 τοις εκατό ακριβώτερα από το κόστος των υλικών! Ένα είδος που εστοίχιζε 14 σεντς για να παρασκευασθή επωλείτο προς 15 δολλάρια. Στην υποεπιτροπή ελέχθη ότι οι μεγάλοι εμπορικοί οίκοι «επεβάρυναν το κοινόν ένα έτος κατά 750.000.000 δολλάρια επί πλέον για φάρμακα συνταγών» και μόνο. Οι τιμές των φαρμάκων μπορεί να είναι τόσο υψηλές, ώστε να εμποδίζουν τους ανθρώπους από το να τυγχάνουν καταλλήλου ιατρικής περιθάλψεως, ή να τους κάνουν να διστάζουν να δώσουν τις συνταγές των για εκτέλεσι, όταν είναι ανάγκη. Οι καταδυνάσται λίγο ενδιαφέρονται για την υγεία του κοινού, εφόσον αποκομίζουν τα κέρδη των.
Η φαύλη συνήθεια της απαγωγής τέκνων Νέγρων και πωλήσεώς των ως δούλων ανεγράφη στο περιοδικό Λάιφ της 11ης Ιανουαρίου 1960, ότι αποτελεί ένα επικερδές εμπόριο στη Νιγηρία. Το σχετικό άρθρο λέγει: «Ενίοτε το παιδί . . . πωλείται σ’ έναν τοπικό πιστό της θρησκείας των ‘ζουζού’, ο οποίος νομίζει ότι αν θυσιάση ένα ανθρώπινο πλάσμα στον θεό θα γίνη πλούσιος, ή με το να φάγη μερικά μέρη του εσφαγμένου σώματος μπορεί ν’ αναζωογονήση τον εαυτό του ή να παρατείνη τη ζωή του. Η τρέχουσα τιμή είναι 300 λίρες στερλίνες (846 δολλάρια) για κάθε παιδί.»
Η βαριά φορολογία αποτελεί άλλη μια μορφή καταδυναστεύσεως. Την τελευταία δεκαετία οι Αμερικανοί φορολογούμενοι επλήρωσαν 365.000.000.000 δολλάρια για την άμυνα της χώρας, κι εν τούτοις αισθάνεται σήμερα περισσότερη έλλειψι ασφαλείας παρά ποτέ άλλοτε. Η αναλογία υπερβαίνει τα 6.000 δολλάρια για κάθε εργαζόμενον Αμερικανό, φορτίο που είναι καταθλιπτικό.
Πότε θα λήξη η καταδυνάστευσις; Καμμιά δύναμις δεν μπορεί να καταργήση την καταδυνάστευσι, εφόσον παραμένει η αιτία που την καθιστά αναπόφευκτη. Το να καταργήση κανείς την καταδυνάστευσι σημαίνει να φθάση ακριβώς στην ίδια τη ρίζα του κακού, δηλαδή, να φθάση στον θεό του παρόντος συστήματος, τον Σατανά ή Διάβολο. (2 Κορ. 4:4) Το να εξαλειφθή ο Σατανάς κι εκείνοι που επιδεικνύουν το ιδιοτελές του πνεύμα σημαίνει να εξαφανισθή η καταδυνάστευσις από τη γη. Γι’ αυτό απέτυχαν τα έθνη, διότι μόνον ο Θεός μπορεί να καταστρέψη τον Σατανά και να ξερριζώση την απληστία. Αυτό ο Ιεχωβά υπεσχέθη να το πράξη. «Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας σας,» έγραψε ο απόστολος Παύλος. (Ρωμ. 16:20) Η συντριβή αυτή θα λάβη χώραν στον Αρμαγεδδώνα, τον πόλεμον του Θεού εναντίον των ασεβών. Μετά τον Αρμαγεδδώνα θα επακολουθήση ένας νέος κόσμος, τον οποίον θα κάμη ο Θεός, εντελώς απηλλαγμένος από καταδυνάστευσι. Άρχων του νέου κόσμου είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Άρχων της Ειρήνης, ο οποίος, όταν ήταν στη γη, «διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου.» (Πράξ. 10:38) Τώρα από τον ουράνιο θρόνο του, ως Βασιλεύς του νέου κόσμου, θα φέρη στο τέλος των πλήρως όλους τους καταδυνάστας και την καταδυνάστευσι. Θα εκλείψουν όλα τα καταθλιπτικά «κοινόβια», οι άπληστοι βιομηχανικοί γίγαντες και οι εμπορικοί, οι θρησκευτικοί και οι μιλιταρισταί καταδυνάσται. Η θεόπνευστη επαγγελία είναι αυτή: «Θέλει ελευθερώσει τον πτωχόν κράζοντα· και τον πένητα, και τον αβοήθητον. Εκ καταδυναστεύσεως και εκ βίας θέλει λυτρόνει τας ψυχάς αυτών· και πολύτιμον θέλει είσθαι το αίμα αυτών εις τους οφθαλμούς αυτού.» «Διότι οι πονηρευόμενοι θέλουσιν εξολοθρευθή· οι δε προσμένοντες τον Ιεχωβά, ούτοι θέλουσι κληρονομήσει την γην.»—Ψαλμ. 72:12, 14· 37:9, ΜΝΚ.