Μήπως Απογοητεύεσθε;

Ο ΑΙΩΝ μας μπορεί πολύ καλά να ονομασθή αιών της απογοητεύσεως. Ολοένα περισσότεροι άνθρωποι εκφράζουν τις απογοητεύσεις των με τη βία ή με άλλους τρόπους. Παραδείγματος χάριν υπάρχει «Η Σύζυγος που Εγκαταλείπει» τη συζυγική εστία και περιγράφεται ως «Ένα Δραματικό Σύγχρονο Φαινόμενο,» και σχολιάσθηκε στο περιοδικό Λάιφ στο τεύχος του τής 17 Μαρτίου 1972.

Το περιοδικό έγραψε για μια τέτοια γυναίκα, που ήταν ηλικίας τριάντα πέντε ετών, απόφοιτος κολλεγίου, σύζυγος ενός διευθυντού μεσαίας τάξεως και μητέρα τριών τέκνων. Ύστερ’ από δεκατέσσερα χρόνια εγγάμου ζωής ξαφνικά εγκατέλειψε την οικογένεια και άρχισε μια ζωή μόνη της, παίρνοντας μαζί της και την δεκάχρονη θυγατέρα της και αφήνοντας δύο μικρότερα αγόρια μαζί με τον πατέρα τους. Γιατί; Διότι είχε αρχίσει «να βλέπη τη ζωή της σε μεγάλο βαθμό απογοητευτική και αποπνικτική». Τώρα διδάσκει για να κερδίση τη ζωή της και έχει ενωθή με την κίνησι απελευθερώσεως των γυναικών.

Αλλά θα μπορούσε πολύ καλά να τεθή το ερώτημα σ’ εκείνον που είναι απογοητευμένος: Ως ποιο σημείο είσθε και σεις υπεύθυνος γι’ αυτό; Πρέπει μήπως με αναπόφευκτο τρόπο οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζήτε να οδηγήσουν σε απογοήτευσι;

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν, όπως δείχνει και η Γραφή, ωρισμένες συνθήκες που δεν εξαρτώνται από μας και οι οποίες φέρνουν απογοήτευσι. Εξαιτίας της παραβάσεως των πρώτων γονέων μας, του Αδάμ και της Εύας, όλοι μας ‘υπετάχθησαν εις την ματαιότητα.’ Ιδιαιτέρως όλοι εκείνοι οι οποίοι αγαπούν τη δικαιοσύνη ποθούν διακαώς να ‘ελευθερωθούν από της δουλείας της φθοράς.’—Ρωμ. 8:20-22.

Ο Λόγος του Θεού παρουσιάζει μια ελπίδα ανακουφίσεως από τέτοια απογοήτευσι, δηλαδή, μέσω της βασιλείας του Θεού, για την οποία όλοι οι Χριστιανοί προσεύχονται: «Ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου . . . επί της γης». Ωσότου αυτή η βασιλεία τερματίση αυτές τις απογοητεύσεις, μπορεί να τις υπομένη κανείς με τη βοήθεια του Λόγου του Θεού, του πνεύματός του και των δούλων του.—Ματθ. 6:10.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο μερικοί απογοητεύονται είναι ότι προσπαθούν να κάνουν πάρα πολλά πράγματα μαζί. Θα ήταν σοφό και ικανοποιητικό γι’ αυτούς να συγκεντρώνουν την προσοχή τους σ’ ένα πράγμα κάθε φορά. Μια μέλισσα μέσα σ’ ένα πορτοκαλεώνα δεν απογοητεύεται βλέποντας τόσο πολλά άνθη από τα οποία πρέπει να πάρη νέκταρ. Όχι, συγκεντρώνεται απλώς σ’ ένα μόνο άνθος κάθε φορά. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πράγματα που πρέπει να γίνουν—φροντίζετε γι’ αυτά ένα κάθε φορά.

Φυσικά, και εδώ πρέπει να χρησιμοποιούμε πρακτική σοφία και ν’ αναγνωρίσωμε ότι αν πάρα πολλά πράγματα πρέπει να γίνουν, μερικά είναι πιθανόν να μη τύχουν προσοχής, και γι’ αυτό πρέπει να βάλωμε τα σπουδαιότερα πράγματα πρώτα· ν’ αρχίσωμε με τα σπουδαιότερα και ν’ αποφύγουμε να πέσωμε στην παγίδα του ν’ αρχίσωμε από τα ευκολώτερα ή από τα πιο ευχάριστα πράγματα. Τότε, αν κάτι δεν έχη γίνει, δεν θα μας στενοχωρήση πολύ.

Εν τούτοις, ενεργώντας έτσι μη αφιερώνετε όλο το χρόνο σας σε ένα ή δύο πράγματα και παραμελείτε τελείως τα υπόλοιπα. Τα άτομα που είναι εξαιρετικά ευσυνείδητα είναι ανάγκη να το προσέξουν αυτό. Μη χειρίζεστε ένα καθήκον τόσο πλήρως ώστε να μη έχετε χρόνο για τα άλλα. Όπως παρατήρησε ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, φροντίζετε για τα σπουδαιότερα, αλλά μη αγνοήτε και τα μικρότερα.

Αν συμβαίνη ν’ απογοητεύεσθε επειδή έχετε πάρα πολλά να κάμετε, ίσως θα ήταν καλό να επιστρατεύσετε και άλλους για να βοηθήσουν. Αν πρόκειται η μητέρα να ετοιμάση ένα πλούσιο γεύμα, μπορεί να ζητήση τη βοήθεια και των υπολοίπων μελών της οικογενείας, ακόμη ν’ αναθέση ένα μέρος και στα νεαρά μέλη. Μπορεί να χρειασθή περισσότερος χρόνος την πρώτη φορά για να δείξη κανείς σ’ ένα παιδί πώς να βοηθήση, αλλά, κατόπιν, με την πάροδο του χρόνου θα εξοικονομηθή χρόνος για παρόμοιες περιπτώσεις. Και δεν είναι αυτό όλο. Η εκπαίδευσις των παιδιών για να μπορούν να προσφέρουν βοήθεια θα βοηθήση αυτά τα ίδια να ωριμάζουν από διανοητική και συναισθηματική άποψι.

Με τον ίδιο τρόπο ένας σύζυγος μπορεί ν’ απογοητεύεται μερικές φορές επειδή έχει πάρα πολλά να κάμη. Αν όμως θέλη να είναι υπομονετικός μπορεί να βοηθήση τη σύζυγό του να είναι γι’ αυτόν μια πραγματική βοήθεια· μπορεί αυτή να μάθη να χρησιμοποιή το αυτοκίνητο της οικογενείας για να φροντίζη για μερικές παραγγελίες, να κάνη ωρισμένες επισκευές στο σπίτι, και άλλα.

Ομοίως αν ένας ο οποίος ασκή εποπτεία, όπως ένας εργοδηγός ή διευθυντής, αισθάνεται μερικές φορές απογοητευμένος επειδή έχει πάρα πολλά να κάμη, μπορεί ν’ αναθέτη ένα μέρος της εργασίας σε υφισταμένους. Ώστε και εδώ επίσης η σοφή πορεία είναι να είναι πρόθυμος κανείς ν’ αναθέση ευθύνη σ’ ένα βοηθό κι’ έτσι ν’ αποφεύγη τις νοσηρές επιδράσεις της απογοητεύσεως.

Εξ άλλου, υπάρχει και η απογοήτευσις η οποία προέρχεται όταν αναμένωνται από ένα άτομο περισσότερα απ’ όσα μπορεί να κάμη ή που λογικώς θα έπρεπε ν’ αναμένωνται απ’ αυτό. Οι έρευνες δείχνουν ότι αυτή η μορφή της απογοητεύσεως είναι κοινή στις βιομηχανίες και στις επιχειρήσεις. Τι πρέπει να γίνη λοιπόν;

Όπως το θέτει ο ποιητής, ‘Σεις κάμετε το καλύτερο που μπορείτε, τότε αν προκύψη έπαινος ή μομφή για σας θα είναι ακριβώς το ίδιο.’ Εφόσον η συνείδησίς σας δεν σας καταδικάζει, προσπαθείτε να διάγετε καλά με τις παράλογες απαιτήσεις των άλλων, είτε αυτές είναι στην εργασία είτε μέσα στην οικογένεια, με το να μη παίρνετε πάρα πολύ σοβαρά τις απαιτήσεις, ή με το να τις γλυκαίνετε, να τις επενδύετε με λίγο χιούμορ. Ίσως θα μπορούσατε να κάνετε μερικές προσαρμογές σε άλλα σημεία της ζωής σας για να διευθετήσετε την απογοητευτική κατάστασι για την οποία πολύ λίγα μπορείτε να κάνετε αν μπορήτε μάλιστα. Να θυμάστε τη Βιβλική αρχή ότι σε τελική ανάλυσι ο καθένας στέκει ή πέφτει ενώπιον του Πλάστου του. Επομένως, «παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά».—Ρωμ. 14:4· Κολ. 3:23, 24, ΜΝΚ.

Οτιδήποτε κάνετε, μη αφήνετε ν’ απογοητευθήτε ως το σημείο του να εκραγήτε σε παροξυσμούς βίας. Όπως το θέτει ένας ψυχολόγος: «Αν το να εκφράζετε τη σκέψι σας μπορεί να σας δημιουργήση στενοχώριες, το καλύτερο θα ήταν να καταπιήτε την απογοήτευσί σας». Ναι, «μηδόλως αγανάκτει, ώστε να πράττης πονηρά,» συμβουλεύει η Γραφή.—Ψαλμ. 37:8.

Μη γίνεσθε ένας που εγκαταλείπει ή σταματά. Η σύζυγος η οποία είχε εγκαταλείψει την οικογένεια, όπως ανεφέρθη στην αρχή του άρθρου, παραδέχθηκε ότι έχει τις ίδιες εκρήξεις βίας τώρα όπως είχε και πριν, εκτός του ότι τώρα αυτές είναι μόνο δικές της εκρήξεις βίας. Αλλά τι θα λεχθή για τα δυο μικρά αγόρια που εγκατέλειψε; Τι θα γίνη όταν γηράση; Ο σύζυγός της μπορεί να παντρευτή πάλι, αλλά ποιος θα ήθελε να παντρευτή μια γυναίκα με τέτοια διανοητική διάθεσι; ‘Θα σηκώνωνται τα τέκνα και θα την μακαρίζουν’; Ο σύζυγός της θ’ αποδίδη σ’ αυτήν τον έπαινο που λέγει ο Βασιλεύς Λεμουήλ ότι πρέπει ν’ αποδίδεται στην ικανή σύζυγο; Με το να εγκαταλείψη τα οικογενειακά προβλήματά της είναι πιθανόν να πηδήση από το παροιμιώδες τηγάνι μέσα στη φωτιά!—Παροιμ. 31:10, 28.

Ναι, υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να χειρίζεται κανείς τις απογοητεύσεις παρά να καταφεύγη στη βία ή να εγκαταλείπη!