Φυλαχθήτε από Αφιλάγαθες Σκέψεις
ΕΧΕΤΕ ακούσει ποτέ εκφράσεις σαν αυτές: «Μην πιστεύης ούτε λέξι απ’ αυτό!» ή, «Ποια νομίζει ότι είναι;» ή, «Αυτό δεν είναι τόσο σπουδαίο. Εγώ θα το έκανα καλύτερα»; Ασφαλώς όλοι μας έχομε ακούσει τέτοιες φράσεις, και ωστόσο τι καλύτερο θα ήταν αν αυτά τα πράγματα δεν ελέγοντο! Ή, καλύτερα, αν δεν είχε κανείς διόλου τέτοιες αφιλάγαθες σκέψεις!
Τι είναι εκείνο που κάνει μερικούς να έχουν αφιλάγαθες σκέψεις για τους άλλους; Ένα άτομο μπορεί να μη το προσέχουν κατάλληλα ή μπορεί να το εγκωμιάζουν πολύ. Ή μπορεί να συμβαίνη ώστε ένα άτομο μπορεί να προδίδη μια επιθυμία να το προσέχουν και να το επαινούν. Μπορεί να συμβαίνη, λοιπόν, ώστε στην αντίδρασι ενός ατόμου σε μια κατάστασι να εμπερικλείεται μια χροιά φθόνου.
Η Αγία Γραφή περιέχει πολλές καλές νουθεσίες για να μας προφυλάξη από τέτοια αφιλάγαθα χαρακτηριστικά. Μας συμβουλεύει να περιορίζουμε τη γλώσσα μας, αλλά μας δείχνει και την ανάγκη να προσέχωμε τις σκέψεις μας. Οι αφιλάγαθες σκέψεις, ακόμη και, όταν δεν εκφράζωνται με λόγια, μπορούν ωστόσο να βλάψουν. Τείνουν να φθείρουν τις σχέσεις με τους άλλους. Μπορούν επίσης να βλάψουν εκείνον που κάνει αυτές τις σκέψεις. Αυτό οφείλεται στο ότι εκείνο που επηρεάζει τη διάνοια επηρεάζει και το σώμα επίσης.
Μεταξύ των αφιλαγάθων σκέψεων από τις οποίες πρέπει να φυλαγώμεθα είναι εκείνες που δείχνουν αδικαιολόγητη υποψία. Γιατί; Λάβετε υπ’ όψιν ένα παράδειγμα. Η Αγία Γραφή μάς λέγει για τις αδικαιολόγητες υποψίες των αρχόντων ενός λαού που ήταν γνωστός ως Αμμωνίται. Αυτοί οι άνθρωποι, μολονότι συχνά επετίθεντο εναντίον των Ισραηλιτών, ποτέ δεν υπέστησαν επίθεσι από εκείνους, διότι ο Ισραήλ είχε λάβει ειδικές οδηγίες από τον Ιεχωβά Θεό να μη το κάμη αυτό. (Δευτ. 2:19) Όταν ο Βασιλεύς Δαβίδ της Ιερουσαλήμ έστειλε μηνυτάς για να διαβιβάσουν σ’ αυτούς τα συλλυπητήριά του ένεκα του θανάτου του βασιλέως των, εκείνοι οι άρχοντες κατηγόρησαν τους μηνυτάς ότι ήσαν κατάσκοποι και τους εταπείνωσαν πολύ.Οι υποψίες των μάλιστα τους έκαμαν να δωροδοκήσουν ένα γειτονικό έθνος να συμμαχήση μ’ αυτούς σε πόλεμο εναντίον του Ισραήλ. Στο τέλος αυτοί επλήρωσαν τις αδικαιολόγητες υποψίες των με την ήττα που υπέστησαν και έγειναν υποτελείς στον Ισραήλ. Μπορούμε να διδαχθούμε από την πείρα των.—1 Χρον. 19:1 έως 20:3.
Όταν σχετιζώμεθα με φίλους, συγγενείς, στενούς συντρόφους και, ιδιαίτερα με ομοίους μ’ εμάς χριστιανούς, καλύτερο είναι να εμπιστευώμεθα στους άλλους. Ακόμη και όταν εγείρωνται προβλήματα, δίνετε σ’ αυτούς το ευεργέτημα της αμφιβολίας. Καλύτερο είναι ν’ απογοητεύεσθε κατά καιρούς παρά να είσθε αδικαιολόγητα καχύποπτοι, σαν να ήθελαν όλοι να επωφεληθούν από σας. Πολλοί σύζυγοι άρρενες και θήλεις κάνουν τη ζωή τους δυστυχισμένη επειδή υποπτεύονται αδικαιολόγητα ο ένας τον άλλον. Πόσο πιο ευτυχισμένη θα ήταν η συζυγική τους ζωή αν προσπαθούσαν να έχουν αγαθές σκέψεις ο ένας για τον άλλον!
Ιδιαίτερα ως προς την άποψί μας για τα ελατήρια των άλλων πρέπει να προσέχωμε να μην έχωμε αφιλάγαθες σκέψεις. Μη λησμονήτε ότι ο ίδιος ο Διάβολος ήταν εκείνος που κατηγόρησε πρώτος τους άλλους με ιδιοτελή ελατήρια, και χωρίς δικαιολογία. Άρχισε την ασεβή του πορεία κάνοντας αφιλάγαθες σκέψεις για τον Θεό, που κατέληξαν σε συκοφάντησι του Δημιουργού. (Γεν. 3:1-5) Αργότερα αυτός αμφισβήτησε τα ελατήρια όλων των δούλων του Θεού. Σε τι ωδήγησε αυτό; Έκαμε ό,τι μπορούσε για ν’ αποδείξη αληθινές τις υποψίες του. Ας σημειωθή ότι αυτό αποτελεί άλλον ένα λόγο για να μην είμεθα αδικαιολόγητα καχύποπτοι· υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος να προσπαθούμε ν’ αποδείξωμε αληθινές τις υποψίες μας, κι έτσι να γίνωμε αντίπαλοι των άλλων.—Αποκάλ. 12:10.
Αφιλάγαθες σκέψεις προκύπτουν επίσης από το να είμεθα πολύ επικριτικοί, αναμένοντας πάρα πολλά από τους άλλους. Καλό είναι να κατανοούμε ότι εκείνο που μπορεί να φαίνεται μικρό και ασήμαντο σε μας μπορεί ν’ αποτελή μια μεγάλη νίκη ή ένα κατόρθωμα από μέρους του άλλου. Στα σπίτια που υπάρχει ένα «χάσμα γενεών,» μήπως αυτό δεν οφείλεται κατά μέγα μέρος στο ότι οι γονείς επικρίνουν πολύ τα τέκνα των, και τα τέκνα επικρίνουν πολύ τους γονείς των; Θα μπορούσαν κάλλιστα να διδαχθούν από την Τουρκική παροιμία: «Εκείνος που ζητεί φίλον χωρίς ελάττωμα δεν θα έχη φίλον.»
Ιδιαίτερα οι ταξιδεύοντες είναι ανάγκη να φυλάγονται από αφιλάγαθες και αδικαιολόγητα επικριτικές σκέψεις όταν επισκέπτωνται ξένες χώρες. Τα παράξενα θεάματα και έθιμα μπορεί κάλλιστα να κάνουν έναν να παραβάλη δυσμενώς όσα βλέπει με τις συνθήκες της δικής του χώρας. Αντί τούτου, δεν θα ήταν καλύτερο να δείχνη συμπάθεια, θέτοντας τον εαυτό του στη θέσι των άλλων; Έτσι θα μπορέση να κάμη παραχωρήσεις, αναγνωρίζοντας τον βαθμό στον οποίο οι άνθρωποι τυγχάνουν θύματα των περιστάσεων. Με την ορθή άποψι, μπορεί κανείς ειλικρινά να τους θαυμάζη για ό,τι είναι ικανοί να επιτελέσουν κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες.
Μάθετε ν’ απολαμβάνετε εκείνο που κάνουν οι άλλοι σημειώνοντας τα καλά των σημεία αντί να προσέχετε υπερβολικά τα μειονεκτήματά των. Μην είσθε σαν τον ανόητο άνθρωπο ο οποίος, όταν άκουσε έναν ομιλητή να επαναλαμβάνη μια ωρισμένη φράσι, άρχισε να μετρά πόσες φορές ο ομιλητής χρησιμοποίησε αυτή τη φράσι. Πόσο περισσότερο θα ωφελείτο αυτός από την ομιλία, αν συγκέντρωνε την προσοχή του στα επιχειρήματα που παρουσίασε ο ομιλητής και εκτιμούσε την ειλικρίνειά του!
Ώστε, για το καλό σας και για το συμφέρον των αγαθών σχέσεων με τους άλλους, φυλαχθήτε από τις αφιλάγαθες σκέψεις. Μάλλον, προσέξτε τη θεόπνευστη συμβουλή: «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε.»—Φιλιππ. 4:8.