Ύμνος 142
Η Ελπίδα της Κτίσης για Απελευθέρωση
1. Στενάζ’ η κτίση και έχει θλίψη,
Και αφθονούν πικροί καρποί.
Τον Γιαχ δεν θέλουν και δούλοι μένουν
Στην αμαρτία οι λαοί.
2. Με προσδοκία για σωτηρία
Στον Ύψιστ’ όλοι ας στραφούν,
Που προστασία παρέχει θεία
Σ’ αυτούς που κλαίνε και βοούν.
3. Ο Γιαχ θα σώσει και θα υψώσει
Την ανθρωπότητα ξανά.
Ο Γιος χρισμένος και διορισμένος
Μας φέρνει στον Θεό κοντά.
4. Ευημερούμε αν συνδεθούμε
Με τ’ άγιο έθνος του στενά.
Την ευλογία στη Βασιλεία
Προσμένουμε εμείς πιστά.