ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
της Σκοπιάς
Ελληνική
  • ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
  • ΕΚΔΟΣΕΙΣ
  • ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΙΣ
  • it-2 «Πουρίμ»
  • Πουρίμ

Δεν υπάρχει διαθέσιμο βίντεο για αυτή την επιλογή.

Λυπούμαστε, υπήρξε κάποιο σφάλμα στη φόρτωση του βίντεο.

  • Πουρίμ
  • Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 2
  • Παρόμοια Ύλη
  • Εσθήρ
    Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 1
  • Μαροδοχαίος
    Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 2
  • Βιβλίο της Γραφής Αριθμός 17—Εσθήρ
    “Όλη η Γραφή Είναι Θεόπνευστη και Ωφέλιμη”
  • Εσθήρ (Βιβλίο)
    Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 1
Δείτε Περισσότερα
Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 2
it-2 «Πουρίμ»

ΠΟΥΡΙΜ

(Πουρίμ).

Η γιορτή που τηρείται στις 14 και 15 του μήνα Αδάρ, του τελευταίου μήνα του Ιουδαϊκού έτους, ο οποίος αντιστοιχεί στο τελευταίο μέρος του Φεβρουαρίου και στο πρώτο του Μαρτίου. Ονομάζεται επίσης Γιορτή των Κλήρων. (Εσθ 9:21) Η ονομασία προέρχεται από μια ενέργεια του Αμάν ο οποίος έριξε πουρ (κλήρο) για να προσδιορίσει ποια ημέρα θα ήταν ευοίωνη ώστε να θέσει τότε σε εφαρμογή την πλεκτάνη για την εξόντωση των Ιουδαίων. Ως Αγαγίτης—πιθανόν Αμαληκίτης βασιλικής καταγωγής—και λάτρης ειδωλολατρικών θεοτήτων, κατέφυγε σε αυτό το «είδος μαντείας». (Εσθ 3:7, Le, υποσ.· βλέπε ΚΛΗΡΟΣ· ΜΑΝΤΕΙΑ· ΠΟΥΡ.) Το 12ο έτος του Βασιλιά Ασσουήρη (Ξέρξη Α΄), στις 13 Νισάν, προφανώς την άνοιξη του 484 Π.Κ.Χ., καταρτίστηκε για όλες τις περσικές επαρχίες το επίσημο διάταγμα εξολόθρευσης των Ιουδαίων το οποίο είχε εγκρίνει ο βασιλιάς παρασυρμένος από τον Αμάν.

Επέτειος Απελευθέρωσης. Η γιορτή τηρείται σε ανάμνηση της απελευθέρωσης των Ιουδαίων από την εξολόθρευση που επρόκειτο να υποστούν μέσω της πλεκτάνης του Αμάν. Επομένως, είναι πολύ πιθανό ότι η ονομασία Πουρίμ δόθηκε από τους Ιουδαίους σκωπτικά. (Εσθ 9:24-26) Στο απόκρυφο βιβλίο των Μακκαβαίων η γιορτή αποκαλείται επίσης “Μαρδοχαϊκή ημέρα”, επειδή ο Μαροδοχαίος έπαιξε σπουδαίο ρόλο στα γεγονότα που έχουν σχέση με τη γιορτή. (Β΄ Μακκαβαίων 15:36) Χάρη στις προσπάθειες της Βασίλισσας Εσθήρ, η οποία διακινδύνευσε τη ζωή της και υπάκουσε στις οδηγίες του μεγαλύτερου εξαδέλφου της, του Μαροδοχαίου, οι Ιουδαίοι απελευθερώθηκαν. Η Εσθήρ νήστεψε τρεις ημέρες προτού ζητήσει ακρόαση από το βασιλιά για να τον προσκαλέσει σε συμπόσιο και κατόπιν σε δεύτερο συμπόσιο όπου θα παρουσίαζε το αίτημά της. (Εσθ 4:6–5:8) Το αίτημα εισακούστηκε, αλλά επειδή το αρχικό διάταγμα δεν μπορούσε να αλλάξει, δεδομένου ότι ο νόμος των Μήδων και των Περσών ήταν αναλλοίωτος (Δα 6:8), εκδόθηκε άλλο διάταγμα την 23η ημέρα του Σιβάν. Αυτό το έγγραφο χορηγούσε στους Ιουδαίους το δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και τους έδινε τη δυνατότητα να προετοιμαστούν. Γράφτηκε από τον Μαροδοχαίο και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες για τις διάφορες περιφέρειες της Περσικής Αυτοκρατορίας. Οι Ιουδαίοι πολέμησαν—με τη βοήθεια των αρχόντων, των σατραπών και των κυβερνητών—και αντέστρεψαν τους όρους σε βάρος αυτών που τους εχθρεύονταν. Στις 13 Αδάρ έλαβε χώρα μεγάλη σφαγή, όχι των Ιουδαίων, αλλά των εχθρών τους. Η σφαγή συνεχίστηκε στη βασιλική πόλη των Σούσων όλη τη 14η ημέρα. Τη 14η ημέρα του Αδάρ οι Ιουδαίοι στις διοικητικές περιφέρειες αναπαύτηκαν, και το ίδιο έκαναν τη 15η όσοι ζούσαν στα Σούσα, με συμπόσια και χαρές.—Εσθ 8:3–9:19.

Σε ανάμνηση αυτής της απελευθέρωσης, ο Μαροδοχαίος επέβαλε στους Ιουδαίους την υποχρέωση να γιορτάζουν τη 14η και τη 15η Αδάρ κάθε χρόνο “με συμπόσιο και χαρά και να στέλνουν μερίδες ο ένας στον άλλον και δώρα στους φτωχούς”. (Εσθ 9:20-22) Αργότερα, γράφτηκε και άλλη επιστολή με την οποία η Εσθήρ η βασίλισσα επικύρωνε τη διαταγή για αυτή τη γιορτή. Η γιορτή έπρεπε να τηρείται σε κάθε γενιά, σε κάθε οικογένεια, σε κάθε διοικητική περιφέρεια και σε κάθε πόλη τον προσδιορισμένο καιρό κάθε χρόνο.—Εσθ 9:28-31· βλέπε ΕΣΘΗΡ (ΒΙΒΛΙΟ).

Η γιορτή τηρείται από τους Εβραίους μέχρι σήμερα με κάθε λεπτομέρεια και πολλές προσθήκες. Μια από τις συμπληρωματικές διατάξεις της παράδοσης που εμφανίστηκαν με την πάροδο του χρόνου ήταν ο προσδιορισμός της 13ης ημέρας του Αδάρ ως ημέρας νηστείας, η οποία ονομάζεται Νηστεία της Εσθήρ. Στη διάρκεια αυτής της γιορτής δεν απαγορεύεται το εμπόριο ή η εργασία.

Ένα Ερώτημα για το Εδάφιο Ιωάννης 5:1. Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές δεν μνημονεύεται άμεσα η Γιορτή των Πουρίμ. Ορισμένοι έχουν ισχυριστεί ότι στο εδάφιο Ιωάννης 5:1 γίνεται λόγος για αυτήν: «Έπειτα από αυτά, ήταν μια γιορτή των Ιουδαίων, και ο Ιησούς ανέβηκε στην Ιερουσαλήμ». Ωστόσο, η συσχέτιση αυτού του εδαφίου με τη Γιορτή των Πουρίμ είναι ατεκμηρίωτη. Ορισμένα χειρόγραφα περιέχουν το οριστικό άρθρο, και η φράση γίνεται: «η γιορτή των Ιουδαίων». (Βλέπε ΜΝΚ, υποσ.) Αυτό αφήνει να εννοηθεί ότι πρέπει να επρόκειτο για μία από τις τρεις επίσημες εποχιακές γιορτές οι οποίες αναφέρονται στο εδάφιο Δευτερονόμιο 16:16, ιδιαίτερα αν παρατηρήσουμε ότι ο Ιησούς ανέβηκε στην Ιερουσαλήμ, πράγμα που δεν θα χρειαζόταν να κάνει για να τηρήσει τη Γιορτή των Πουρίμ. Τα Πουρίμ συνδέονταν περισσότερο με την τοπική συναγωγή και τον τόπο διαμονής του καθενός παρά με το ναό, εφόσον η γιορτή αυτή έπρεπε να τηρείται στην πόλη όπου έμενε κάποιος. Επίσης, είναι απίθανο να κάλυψε ο Ιησούς με τα πόδια όλη την απόσταση μέχρι την Ιερουσαλήμ και μετά να έφυγε ξανά για τη Γαλιλαία, ενώ μόλις έναν μήνα αργότερα ακολουθούσε το Πάσχα. Επιπλέον, αν δεχτούμε ότι το εδάφιο Ιωάννης 5:1 αναφέρεται στα Πουρίμ και το εδάφιο Ιωάννης 6:4 στο Πάσχα έναν μήνα αργότερα, τότε σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα θα έπρεπε να συμβούν πάρα πολλά γεγονότα, κάτι αδύνατον διότι θα πρέπει να συνυπολογίσουμε τη διακονία του Ιησού στην Καπερναούμ, διάφορα ταξίδια στη Γαλιλαία, καθώς και την επιστροφή τόσο στην Καπερναούμ όσο και στην Ιουδαία και στην Ιερουσαλήμ. (Βλέπε ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ [Πίνακας με τα Κύρια Γεγονότα της Επίγειας Ζωής του Ιησού].) Άρα, έχουμε λόγο να πιστεύουμε ότι η «γιορτή των Ιουδαίων» στο εδάφιο Ιωάννης 5:1 ήταν στην πραγματικότητα η γιορτή του Πάσχα το 31 Κ.Χ.—Βλέπε ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ (Αποδείξεις για διακονία τριάμισι ετών).

Σκοπός. Μολονότι ορισμένοι σχολιαστές λένε ότι η Γιορτή των Πουρίμ, έτσι όπως τηρείται σήμερα από τους Εβραίους, έχει μάλλον κοσμικό παρά θρησκευτικό χαρακτήρα και μερικές φορές συνοδεύεται από υπερβολές, κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε ούτε όταν θεσπίστηκε ούτε κατά τον αρχικό της εορτασμό. Ο Μαροδοχαίος και η Εσθήρ ήταν και οι δύο υπηρέτες του αληθινού Θεού Ιεχωβά, η δε γιορτή καθιερώθηκε προς τιμήν Του. Εκείνη η απελευθέρωση των Ιουδαίων μπορεί να αποδοθεί στον Ιεχωβά Θεό, επειδή το θέμα προέκυψε λόγω της ακεραιότητας που διακρατούσε ο Μαροδοχαίος καθώς απέδιδε αποκλειστική λατρεία στον Ιεχωβά. Ο Αμάν ήταν κατά πάσα πιθανότητα Αμαληκίτης, του οποίου το έθνος ο Ιεχωβά είχε συγκεκριμένα καταραστεί και καταδικάσει σε καταστροφή. Ο Μαροδοχαίος σεβάστηκε το διάταγμα του Θεού και αρνήθηκε να προσκυνήσει τον Αμάν. (Εσθ 3:2, 5· Εξ 17:14-16) Επίσης, τα λόγια του Μαροδοχαίου στην Εσθήρ (Εσθ 4:14) υποδηλώνουν ότι αυτός απέβλεπε σε ανώτερη δύναμη για την απελευθέρωση των Ιουδαίων, η δε νηστεία που έκανε η Εσθήρ προτού παρουσιαστεί ενώπιον του βασιλιά με το αρχικό της αίτημα—μια πρόσκληση σε συμπόσιο—υποδηλώνει ότι επικαλέστηκε τον Θεό για βοήθεια.—Εσθ 4:16.

    Ελληνικές Εκδόσεις (1950–2025)
    Αποσύνδεση
    Σύνδεση
    • Ελληνική
    • Κοινή Χρήση
    • Προτιμήσεις
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • Όροι Χρήσης
    • Πολιτική Απορρήτου
    • Ρυθμίσεις Απορρήτου
    • JW.ORG
    • Σύνδεση
    Κοινή Χρήση