Ελπίδα για Όσους Πάσχουν από Αρθρίτιδα

«Η ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ δεν αποτελεί κύρια αιτία θνησιμότητας όπως συμβαίνει με τις καρδιοπάθειες ή τον καρκίνο», λέει η Δρ Φάτιμα Μίλι, «αλλά επηρεάζει πολύ την ποιότητα της ζωής». Η αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει όλες τις πτυχές της ζωής ενός ατόμου. Ποια είναι μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι πάσχουν από αρθρίτιδα; Είναι δυνατόν να τα βγάλουν πέρα;

Η 28χρονη Κάτιαa από την Ιταλία λέει: «Από τότε που έμαθα ότι πάσχω από αρθρίτιδα, σε ηλικία 20 χρονών, ολόκληρη η ζωή μου έχει αλλάξει. Αναγκάστηκα να σταματήσω την εργασία μου και να εγκαταλείψω τη σταδιοδρομία μου στην ολοχρόνια διακονία εξαιτίας του πόνου». Ο πόνος είναι κοινό πρόβλημα ανάμεσα σε όσους πάσχουν από αρθρίτιδα. Ο 63χρονος Άλαν από την Αγγλία λέει: «Συνέχεια νιώθεις πόνο σε κάποιο μέρος του σώματος, αν και μπορεί να έχει μέτρια ένταση». Η κόπωση είναι μια άλλη δυσκολία. «Ακόμη και αν αντέχεις τον πόνο και το πρήξιμο», λέει η 21χρονη Σάρρα, «η κούραση είναι ανυπόφορη».

Συναισθηματικός Πόνος

Σύμφωνα με την 61χρονη Σετσούκο από την Ιαπωνία, το να παλεύεις κάθε μέρα με το χρόνιο πόνο μπορεί επίσης «να σε εξαντλήσει συναισθηματικά και διανοητικά». Μπορεί να δυσκολεύεσαι ακόμη και να πιάσεις ένα μολύβι ή το τηλέφωνο! Η 47χρονη Καζούμι λέει με λύπη: «Ακόμη και απλά πράγματα που μπορεί να κάνει ένα παιδί έχουν γίνει ακατόρθωτα για εμένα». Η 60χρονη Τζάνις, η οποία δεν μπορεί πια να σταθεί πολλή ώρα στα πόδια της, λέει: «Είναι αποκαρδιωτικό, επειδή δεν μπορώ πια να κάνω ό,τι έκανα».

Τέτοιοι περιορισμοί μπορούν να προξενήσουν σε κάποιον απογοήτευση και αρνητικά αισθήματα για τον εαυτό του. Ο 27χρονος Γκάκου, ο οποίος είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, λέει: «Το ότι δεν μπορώ να συμμετέχω πλήρως στο ευαγγελιστικό έργο ή να ανταποκρίνομαι στους διορισμούς μου στην εκκλησία με κάνει να νιώθω ότι δεν αξίζω ως άτομο». Η Φρανσέσκα, που παλεύει με την αρθρίτιδα από δύο χρονών, λέει ότι «βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη δίνη της απόγνωσης». Αυτή η απόγνωση μπορεί να έχει δυσμενείς πνευματικές επιπτώσεις. Η Τζόις, μια Μάρτυρας του Ιεχωβά από τη Νότια Αφρική, παραδέχεται ότι άρχισε να μην πηγαίνει στις Χριστιανικές συναθροίσεις. «Δεν άντεχα να βλέπω κανέναν», εξηγεί η ίδια.

Ο ασθενής μπορεί επίσης να ανησυχεί πολύ για το μέλλον​—φοβάται ότι δεν θα μπορεί να κινείται και θα εξαρτάται από τους άλλους, φοβάται ότι θα μείνει χωρίς φροντίδα, φοβάται ότι θα πέσει και θα σπάσει τα κόκαλά του, φοβάται ότι δεν θα μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες της οικογένειάς του. Η 52χρονη Γιόκο παραδέχεται: «Όταν έβλεπα να παραμορφώνεται το σώμα μου, φοβόμουν ότι θα γίνω ακόμη χειρότερα».

Και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μπορεί επίσης να νιώθουν συναισθηματικό πόνο, καθώς βλέπουν καθημερινά τον προσφιλή τους να υποφέρει. Μερικά αντρόγυνα μπορεί ακόμη και να αντιμετωπίσουν μεγάλη ένταση στο γάμο τους. Μια Αγγλίδα ονόματι Ντενίς λέει: «Έπειτα από 15 χρόνια γάμου, ο σύζυγός μου μού είπε: “Δεν μπορώ να υποφέρω άλλο την αρθρίτιδά σου!” Έπειτα εγκατέλειψε εμένα και την 5χρονη κόρη μας».

Επομένως, η αρθρίτιδα δημιουργεί τεράστιες δυσκολίες τόσο στους πάσχοντες όσο και στην οικογένειά τους. Εντούτοις, πολλοί την αντιμετωπίζουν με επιτυχία! Ας δούμε πώς τα καταφέρνουν μερικοί.

Να Σέβεστε τους Περιορισμούς Σας

Η επαρκής ανάπαυση είναι ουσιώδης αν υποφέρετε από αρθρίτιδα, επειδή μπορεί να μειώσει την κούραση. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι θα πρέπει να αποσυρθείτε από τη ζωή. Ο Τίμοθι εξηγεί: «Χρειάζεται να παραμένετε δραστήριοι ώστε να μη σκέφτεστε συνέχεια την αρθρίτιδα, επειδή αν το κάνετε αυτό, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να ασχολείστε συνέχεια με τον πόνο». Ο ρευματολόγος Γουίλιαμ Γκίνζμπουργκ, από την Κλινική Μάγιο, επισημαίνει: «Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο να κάνει ένα άτομο πάρα πολλά ή πολύ λίγα είναι εξαιρετικά λεπτή. Μερικές φορές, χρειάζεται να υπενθυμίζει κάποιος στους ασθενείς ότι πρέπει να επιβραδύνουν το ρυθμό τους και να λάβουν υπόψη την ασθένειά τους».

Αυτό ίσως σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξετε άποψη για τους περιορισμούς σας. Η Δάφνη, από τη Νότια Αφρική, αναφέρει: «Έπρεπε να είμαι ρεαλίστρια και να καταλάβω ότι δεν είχα χάσει την ικανότητα να κάνω κάποια πράγματα. Απλώς, έπρεπε να τα κάνω με πολύ πιο αργό ρυθμό. Αντί να κυριεύομαι από ανησυχία ή απογοήτευση, κάνω λίγα πράγματα κάθε φορά».

Μια καλή ιδέα είναι επίσης να εξοικειωθείτε με διάφορα βοηθήματα που μπορεί να είναι διαθέσιμα, συζητώντας ίσως για αυτά με το γιατρό ή το φυσιοθεραπευτή σας. Η Κέικο λέει: «Εγκαταστήσαμε στις σκάλες μια καρέκλα με ειδικό ανυψωτικό μηχανισμό. Τα πόμολα που γυρίζουν δημιουργούν πρόβλημα στους καρπούς μου, και γι’ αυτό τα αλλάξαμε. Τώρα μπορώ να ανοίγω όλες τις πόρτες σπρώχνοντας με το κεφάλι. Τοποθετήσαμε βρύσες με μοχλό στο σπίτι, και έτσι μπορώ τουλάχιστον να κάνω λίγες δουλειές». Μια άλλη γυναίκα που πάσχει από αρθρίτιδα, η Γκέιλ, λέει: «Τα κλειδιά του αυτοκινήτου και του σπιτιού είναι στερεωμένα σε μια μακριά λαβή, και έτσι μπορώ να τα γυρίζω ευκολότερα. Η χτένα μου και η βούρτσα μου έχουν μεγάλες προεκτάσεις με γωνίες που μπορώ να τις ρυθμίζω όπως θέλω όταν χτενίζω και βουρτσίζω τα μαλλιά μου».

Οικογενειακή Υποστήριξη​—«Τεράστια Πηγή Δύναμης»

Η Κάρλα, από τη Βραζιλία, λέει: «Η υποστήριξη του συζύγου μου είναι καθοριστικής σημασίας. Το γεγονός ότι ερχόταν μαζί μου στο γιατρό μού έδινε θάρρος. Ψάξαμε μαζί για να μάθουμε πώς επηρεάζει η αρθρίτιδα το σώμα μου, τι συμπτώματα έχει και τι είδους θεραπεία θα χρειαζόμουν. Ένιωθα καλύτερα επειδή καταλάβαινε τι περνούσα». Ναι, οι σύζυγοι που αποδέχονται τους περιορισμούς των συντρόφων τους και είναι πρόθυμοι να ενημερωθούν σχετικά με την πάθησή τους μπορούν να αποτελέσουν τεράστια πηγή δύναμης και υποστήριξης.

Η Μπέτι, λόγου χάρη, άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την καθαριότητα όταν η ασθένεια του συζύγου της τον ανάγκασε να πάψει να εργάζεται ως οικοδόμος. Ο σύζυγος της Καζούμι, όχι μόνο φρόντιζε την ίδια, αλλά έκανε και τις δουλειές του σπιτιού που δεν μπορούσε να κάνει εκείνη. Εκτός αυτού, εκπαίδευε τα παιδιά τους ώστε να κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθούν. Η Καζούμι λέει: «Ο σύζυγός μου αποτελεί τεράστια πηγή δύναμης. Χωρίς τη βοήθειά του, θα ήμουν σε πολύ χειρότερη θέση».

Η Κάρολ, από την Αυστραλία, δίνει την εξής προειδοποίηση: «Προσέχετε να μην παραφορτώνετε το πρόγραμμά σας. Εύκολα με καταλαμβάνουν αισθήματα ανεπάρκειας όταν δεν μπορώ να ακολουθώ τους ρυθμούς της υπόλοιπης οικογένειας». Όταν η οικογένεια παρέχει υποστήριξη με αληθινή κατανόηση και στοχαστικότητα, μπορεί να αποτελέσει τεράστια πηγή δύναμης για τους πάσχοντες.

Πνευματική Βοήθεια

Η Κάτια λέει: «Όταν ένα άτομο υποφέρει από μια τέτοια αρρώστια, πιστεύει ότι κανένας δεν καταλαβαίνει τι περνάει. Γι’ αυτό, είναι σπουδαίο να στρεφόμαστε στον Ιεχωβά Θεό, γνωρίζοντας ότι εκείνος καταλαβαίνει πραγματικά τη σωματική και συναισθηματική μας κατάσταση. (Ψαλμός 31:7) Η καλή σχέση που έχω μαζί του μου δίνει ειρήνη διάνοιας ώστε να ζω σχετικά ήρεμα παρά την αρρώστια μου». Η Αγία Γραφή κατάλληλα αποκαλεί τον Ιεχωβά “Θεό κάθε παρηγοριάς, ο οποίος μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη”.​—2 Κορινθίους 1:3, 4.

Η προσευχή μπορεί να είναι, λοιπόν, μεγάλη πηγή παρηγοριάς για κάποιον που υποφέρει από χρόνιο πόνο. Η Καζούμι λέει: «Όταν δεν με πιάνει ύπνος από τον πόνο και οι νύχτες μού φαίνονται ατέλειωτες, ανοίγω την καρδιά μου με δάκρυα στον Ιεχωβά, ζητώντας του δύναμη για να υπομένω τον πόνο και σοφία για να αντιμετωπίζω όλες τις δυσκολίες μου. Ο Ιεχωβά πράγματι μου απαντάει». Και η Φρανσέσκα επίσης έχει αισθανθεί τη στοργική υποστήριξη του Θεού. Η ίδια λέει: «Έχω δει την εκπλήρωση των λόγων του εδαφίου Φιλιππησίους 4:13: “Για όλα τα πράγματα έχω τη δύναμη χάρη σε αυτόν που μου δίνει δύναμη”».

Πολλές φορές, ο Ιεχωβά Θεός παρέχει υποστήριξη μέσω της Χριστιανικής εκκλησίας. Η Γκέιλ, λόγου χάρη, αναφέρεται στη βοήθεια που έλαβε από τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές της στην τοπική εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. «Η αγάπη τους με βοήθησε να μην πάθω κατάθλιψη», λέει η Γκέιλ. Παρόμοια, όταν η Κέικο ρωτήθηκε: «Μπορείς να σκεφτείς κάτι καλό που συμβαίνει στη ζωή σου;» απάντησε: «Ναι, την αγάπη και τη συμπόνια που μου δείχνουν όλοι οι αδελφοί στην εκκλησία!»

Στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι επίσκοποι αναλαμβάνουν την ηγεσία στην παροχή τέτοιας υποστήριξης. Η Σετσούκο αναφέρει: «Είναι αδύνατον να περιγράψω με λόγια πόσο σπουδαίο είναι για ένα άτομο που παλεύει με κάποια αρρώστια να το ακούν οι πρεσβύτεροι και να του δίνουν παρηγοριά». Ωστόσο, όπως μας υπενθυμίζει ένας ασθενής ονόματι Ντάνιελ, «οι πνευματικοί αδελφοί και αδελφές μας μπορούν να μας βοηθήσουν μόνο αν τους το επιτρέψουμε». Επομένως, είναι σημαντικό να παραμένουν οι πάσχοντες κοντά στους συγχριστιανούς τους, κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούν για να παρακολουθούν τις συναθροίσεις. (Εβραίους 10:24, 25) Εκεί μπορούν να λάβουν την πνευματική ενθάρρυνση που χρειάζονται για να υπομείνουν.

Τα Παθήματα θα Τερματιστούν

Εκείνοι που πάσχουν από αρθρίτιδα είναι ευγνώμονες στην ιατρική επιστήμη για την πρόοδο που έχει σημειώσει μέχρι στιγμής. Ωστόσο, ακόμη και οι καλύτερες θεραπείες δεν δίνουν οριστική λύση. Μακροπρόθεσμα, οι πάσχοντες μπορούν να βρουν τη μεγαλύτερη παρηγοριά αν ενστερνιστούν τις υποσχέσεις του Θεού για έναν νέο κόσμο.b (Ησαΐας 33:24· Αποκάλυψη 21:3, 4) Σε εκείνον τον κόσμο, “ο κουτσός θα πηδάει σαν το ελάφι”. (Ησαΐας 35:6) Η αρθρίτιδα, όπως και όλες οι άλλες ασθένειες που μαστίζουν την ανθρωπότητα, θα έχει παρέλθει για πάντα! Ο Πίτερ, ο οποίος πάσχει από σπονδυλαρθροπάθεια, λέει: «Μπορώ να δω ένα φως στην άκρη του σκοτεινού τούνελ που διασχίζω». Μια Χριστιανή ονόματι Τζουλιάνα λέει παρόμοια: «Βλέπω την κάθε μέρα που περνάει σαν μια κερδισμένη μάχη, μια μέρα λιγότερη για να υπομείνω προτού έρθει το τέλος!» Ναι, πλησιάζει ο καιρός να δοθεί τέλος, όχι μόνο στην αρθρίτιδα, αλλά και σε κάθε είδους παθήματα!

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Υπάρχουν πολλά βοηθήματα που κάνουν τη ζωή των ασθενών πιο παραγωγική

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Στις Χριστιανικές συναθροίσεις μπορεί να βρεθεί στοργική υποστήριξη