Ήμασταν Αποφασισμένοι να Υπηρετούμε τον Ιεχωβά

ΤΟ 1991, η σύζυγός μου, η Σάτα, και εγώ φύγαμε για να σώσουμε τη ζωή μας όταν οι αντάρτες κατέλαβαν τη γενέτειρά μας, το Κοϊντού, στη Σιέρα Λεόνε. Τα επόμενα οχτώ χρόνια, μείναμε σε πολλά διαφορετικά στρατόπεδα προσφύγων. Εκεί υποφέραμε από ελλείψεις τροφίμων και αρρώστιες ενώ περιβαλλόμασταν από άτομα που επιδίδονταν σε ανήθικες δραστηριότητες.

Σε κάθε στρατόπεδο ζητούσαμε από τις αρχές να μας παραχωρήσουν κάποια έκταση γης για να οικοδομήσουμε μια Αίθουσα Βασιλείας. Άλλοτε το αίτημά μας γινόταν δεκτό και άλλοτε όχι. Παρ’ όλα αυτά, πάντοτε διευθετούσαμε να έχουμε κάποιον χώρο συναθροίσεων για λατρεία. Ήμασταν αποφασισμένοι να υπηρετούμε τον Ιεχωβά. Τελικά, οικοδομήσαμε τέσσερις Αίθουσες Βασιλείας στα στρατόπεδα.

Όταν ο πόλεμος τελείωσε, δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω. Οι πολυετείς μάχες είχαν μετατρέψει το Κοϊντού σε ερείπια. Γι’ αυτό μας έστειλαν σε ένα ακόμη στρατόπεδο προσφύγων κοντά στο Μπο. Εκεί, με χρήματα που παρείχε το γραφείο τμήματος, οικοδομήσαμε την πέμπτη Αίθουσα Βασιλείας.