اکتبر

آیا اطاعت کردن برای شما سخت است؟‏ اطاعت برای داوود پادشاه سخت بود،‏ پس به خدا دعا کرد و گفت:‏ «در من این اشتیاق را به وجود بیاور که از تو اطاعت کنم.‏» (‏مز ۵۱:‏۱۲‏)‏ داوود یَهُوَه را دوست داشت،‏ با این حال گاهی اطاعت برای داوود سخت بود.‏ برای ما هم همین طور است.‏ چرا؟‏ اول،‏ ما تمایل به نافرمانی را به ارث برده‌ایم.‏ دوم،‏ شیطان دائماً تلاش می‌کند که ما هم مانند او سرکشی کنیم.‏ (‏۲قر ۱۱:‏⁠۳‏)‏ سوم،‏ این دنیا روحیهٔ نافرمانی را ترویج می‌دهد؛‏ «روحی که اکنون در سرکشان عمل می‌کند.‏» (‏افس ۲:‏⁠۲‏)‏ ما باید سخت تلاش کنیم که با تمایل به گناه بجنگیم و اجازه ندهیم که شیطان و این دنیا ما را به نافرمانی وادار کنند.‏ ما باید سعی کنیم که از یَهُوَه و از کسانی که به آن‌ها اختیاراتی داده اطاعت کنیم.‏ ب۲۳/‏۱۰ ص ۶ ¶۱

ما از معجزهٔ عیسی که آب را به شراب تبدیل کرد چه می‌آموزیم؟‏ درسی از تواضع و فروتنی.‏ عیسی به معجزهٔ خود نبالید.‏ در حقیقت او هرگز توجه دیگران را به کارهایش جلب نکرد.‏ برعکس او همیشه با تواضع،‏ تمام جلال و افتخار کارهایش را به پدرش می‌داد.‏ (‏یو ۵:‏​۱۹،‏ ۳۰؛‏ ۸:‏۲۸‏)‏ اگر از عیسی سرمشق بگیریم و دیدی متعادل نسبت به خود داشته باشیم،‏ هیچ وقت به کارهایی که انجام می‌دهیم فخر نمی‌کنیم.‏ بیایید نه به خودمان،‏ بلکه به خدای بی‌نظیرمان یَهُوَه افتخار کنیم.‏ (‏ار ۹:‏​۲۳،‏ ۲۴‏)‏ بدون کمک یَهُوَه هیچ نتیجهٔ خوبی از کارهایمان حاصل نمی‌شود.‏ (‏۱قر ۱:‏​۲۶-‏۳۱‏)‏ اگر فروتن باشیم،‏ انتظار نداریم که برای هر کار خوبی که انجام می‌دهیم تحسین شویم.‏ همین که می‌دانیم یَهُوَه کارهای خوبمان را می‌بیند و ارزش قائل می‌شود،‏ کافی است.‏ (‏با مَتّی ۶:‏​۲-‏۴ مقایسه شود؛‏ عبر ۱۳:‏۱۶‏)‏ مطمئناً وقتی فروتنی عیسی را سرمشق قرار می‌دهیم یَهُوَه را خوشحال می‌کنیم.‏—‏۱پطر ۵:‏⁠۶‏.‏ ب۲۳/‏۴ ص ۴-‏۵ ¶۹؛‏ ص ۵ ¶۱۱-‏۱۲

پولُس رسول تحت الهام خدا مسیحیان قرن اول را ترغیب کرد که همچنان به فکر همدیگر باشند.‏ چطور می‌توانیم پند او را در جلسات بکار ببریم؟‏ فراموش نکنیم که دیگران هم مثل ما می‌خواهند جواب دهند.‏ برای مثال وقتی که با دوستانتان صحبت می‌کنید،‏ آیا آنقدر حرف می‌زنید که آن‌ها فرصت نداشته باشند حرف خود را بزنند؟‏ البته که نه!‏ شما نمی‌خواهید که گفتگویتان یک‌طرفه باشد،‏ بلکه می‌خواهید که آن‌ها هم حرف بزنند.‏ به همین شکل می‌خواهید که همه در جلسات فرصت داشته باشند جواب دهند.‏ یکی از بهترین راه‌هایی که می‌توانید برادران و خواهران خود را تشویق کنید این است که به آن‌ها فرصت بدهید تا ایمان خود را ابراز کنند.‏ (‏۱قر ۱۰:‏۲۴‏)‏ پس جواب‌های کوتاه بدهید تا دیگران هم فرصت جواب دادن داشته باشند.‏ حتی اگر جواب کوتاهی می‌دهید،‏ نکات زیادی را مطرح نکنید.‏ اگر شما همهٔ نکات بند را توضیح بدهید،‏ دیگر چیزی برای گفتن باقی نمی‌ماند.‏ ب۲۳/‏۴ ص ۲۲-‏۲۳ ¶۱۱-‏۱۳

باید به خاطر داشته باشیم وقتی شرایط ما تغییر می‌کند،‏ اهمیت دارد که به کمک دیگران ادامه دهیم؛‏ مخصوصاً با انجام کار موعظه.‏ ما باید در خدمت موعظهٔ خود انعطاف‌پذیر باشیم.‏ ما به انسان‌هایی با پیشینه‌های مختلف موعظه می‌کنیم که عقاید و نگرش‌های گوناگونی دارند.‏ پولُس رسول انعطاف‌پذیر بود و ما می‌توانیم از او درس بگیریم.‏ عیسی او را به عنوان «رسول غیریهودیان» منصوب کرد.‏ (‏روم ۱۱:‏۱۳‏)‏ پولُس به یهودیان،‏ یونانیان،‏ تحصیل‌کرده‌ها،‏ روستائیان،‏ مأموران دولتی و پادشاهان موعظه کرد.‏ او برای این که پیامش به دل همهٔ انسان‌ها راه پیدا کند،‏ ‹برای همه گونه افراد،‏ همه چیز شد.‏› (‏۱قر ۹:‏​۱۹-‏۲۲‏)‏ پولُس به فرهنگ،‏ پیشینه و عقاید شنوندگان خود توجه نشان داد و متناسب با آن از خود انعطاف‌پذیری نشان داد.‏ ما هم می‌توانیم در خدمت موعظه مؤثرتر باشیم و بسته به نیاز شنوندگان از خود انعطاف‌پذیری نشان دهیم.‏ ب۲۳/‏۷ ص ۲۳ ¶۱۱-‏۱۲

ملایمت نقطهٔ قوّت است،‏ نه ضعف.‏ حفظ آرامش در برابر شرایط آزاردهنده نیاز به ارادهٔ قوی دارد.‏ ملایمت یک جنبه از ثمرهٔ روح است.‏ (‏غلا ۵:‏​۲۲،‏ ۲۳‏)‏ یک شکل کلمهٔ یونانی‌ای که ملایمت ترجمه شده گاهی برای اسب وحشی رام‌شده به کار رفته است.‏ یک اسب سرکش را تصوّر کنید که رام شده است.‏ آن اسب هر چند آرام اما قوی است.‏ چطور می‌توانیم ملایمت را پرورش دهیم و در عین حال قوی باشیم؟‏ ما به تنهایی نمی‌توانیم این کار را بکنیم،‏ بلکه باید برای دریافت روح مقدّس به یَهُوَه دعا کنیم تا بتوانیم این خصوصیت زیبا را در خود پرورش دهیم.‏ بسیاری در این راه موفق شده‌اند.‏ خیلی از برادران و خواهرانمان در برابر مخالفان با ملایمت برخورد کرده‌اند و تأثیر مثبتی روی دیگران گذاشته‌اند.‏—‏۲تیمو ۲:‏​۲۴،‏ ۲۵‏.‏ ب۲۳/‏۹ ص ۱۵ ¶۳

یوحنای رسول در یک رؤیای شگفت‌انگیز،‏ ۲۴ پیر را در آسمان دید که یَهُوَه را می‌پرستند.‏ آن‌ها خدا را ستایش می‌کردند و می‌گفتند:‏ «تو شایستهٔ شکوه و حرمت و قدرت هستی.‏» (‏مکا ۴:‏​۱۰،‏ ۱۱‏)‏ فرشتگان وفادار هم دلایل زیادی برای ستایش یَهُوَه و حرمت گذاشتن به او دارند.‏ آن‌ها با یَهُوَه خوب آشنا هستند،‏ خصوصیات او را در کارهایش می‌بینند و او را ستایش می‌کنند.‏ (‏ایو ۳۸:‏​۴-‏۷‏)‏ ما هم می‌خواهیم در دعا یَهُوَه را ستایش کنیم و به او بگوییم که به چه دلیل دوستش داریم و برایش احترام قائلیم.‏ پس هنگام خواندن و مطالعهٔ کتاب مقدّس باید سعی کنیم به بعضی از خصوصیات یَهُوَه فکر کنیم که برایمان جذاب است.‏ (‏ایو ۳۷:‏۲۳؛‏ روم ۱۱:‏۳۳‏)‏ سپس به یَهُوَه بگوییم که چرا برای آن خصوصیات ارزش قائلیم.‏ همچنین می‌توانیم یَهُوَه را به خاطر این که به فکر ما و هم‌ایمانانمان است،‏ ستایش کنیم.‏—‏۱سمو۲:‏​۱،‏ ۲.‏ ب۲۳/‏۵ ص ۳-‏۴ ¶۶-‏۷

در سال ۱۹۱۹،‏ قوم خدا از تسلّط بابِل بزرگ بیرون آمد.‏ در همان سال،‏ «غلام امین و دانا» منصوب شد تا پذیرای انسان‌های پاکدلی باشد که وارد «جادهٔ مقدّس» می‌شوند.‏ (‏مت ۲۴:‏​۴۵-‏۴۷؛‏ اشع ۳۵:‏⁠۸‏)‏ به خاطر تلاش‌های کسانی که این جاده را آماده کرده بودند،‏ پاکدلان توانسته‌اند در این جاده بیشتر در مورد مقصود یَهُوَه یاد بگیرند و زندگی‌شان را با معیارهای یَهُوَه هماهنگ کنند.‏ (‏امث ۴:‏۱۸‏)‏ یَهُوَه از خادمانش انتظار نداشت که یکباره همهٔ تغییرات را انجام دهند،‏ بلکه به مرور زمان خادمانش را اصلاح کرده است.‏ وقتی زمانی برسد که با همهٔ کارهایمان یَهُوَه را خشنود کنیم خودمان هم شاد می‌شویم!‏ هر جاده‌ای باید مرتباً تعمیر شود،‏ منجمله «جادهٔ مقدّس.‏» این کار از سال ۱۹۱۹ همچنان ادامه داشته است تا عدهٔ بیشتری بتوانند از بابِل بزرگ بیرون بیایند.‏ ب۲۳/‏۵ ص ۱۷ ¶۱۵؛‏ ص ۱۹¶۱۶

اعضای هیئت اداره‌کننده شخصاً دستیاران کمیته‌های هیئت اداره‌کننده را تعلیم می‌دهند.‏ این دستیاران هم‌اکنون مسئولیت سنگینی بر عهده دارند و آماده‌اند که از خادمان خدا مراقبت کنند.‏ وقتی در انتهای مصیبت عظیم همهٔ مسح‌شدگان به آسمان برده شوند،‏ با رهبری عیسی مسیح پرستش پاک همچنان در زمین برقرار خواهد ماند.‏ هر چند در آن زمان جوج از ماجوج،‏ یعنی ائتلافی از قوم‌ها به خادمان خدا حمله خواهند کرد،‏ آن حمله بی‌نتیجه خواهد بود و قوم خدا را از پرستش او متوقف نمی‌کند.‏ (‏حز ۳۸:‏​۱۸-‏۲۰‏)‏ یَهُوَه حتماً خادمان خود را نجات خواهد داد.‏ یوحنای رسول در یک رؤیا،‏ ‹گروه عظیمی› از گوسفندان دیگر مسیح را دید.‏ به یوحنا گفته شد که «گروه عظیم» از «مصیبت عظیم» بیرون خواهند آمد.‏ (‏مکا ۷:‏​۹،‏ ۱۴‏)‏ بله،‏ مطمئنیم که یَهُوَه آن‌ها را نجات خواهد داد!‏ ب۲۴/‏۲ ص ۵-‏۶ ¶۱۳-‏۱۴

چطور می‌توانیم روح مقدّس را داشته باشیم؟‏ می‌توانیم برای آن دعا کنیم،‏ کلام خدا را مطالعه کنیم و با سازمان او در ارتباط باشیم.‏ با این کار می‌توانیم «ثمرهٔ روح» را در خود پرورش دهیم.‏ (‏غلا ۵:‏​۲۲،‏ ۲۳‏)‏ خدا روح خودش را تنها به کسانی می‌دهد که طرز فکر و رفتار پاکشان را حفظ می‌کنند.‏ اگر پیوسته به چیزهای ناپاک فکر کنیم و به آن‌ها عمل کنیم،‏ خدا دیگر روح مقدّسش را به ما نمی‌دهد.‏ (‏۱تسا ۴:‏​۷،‏ ۸‏)‏ برای اینکه همواره روح مقدّس خدا را دریافت کنیم،‏ نباید ‹نبوّت‌ها را حقیر بشماریم.‏› (‏۱تسا ۵:‏۲۰‏)‏ «نبوّت‌ها» پیام‌هایی هستند که از روح خدا الهام شده‌اند،‏ از جمله پیام‌هایی در رابطه با روز یَهُوَه و دوران ما.‏ پس ما نباید فکر کنیم که روز یَهُوَه یا حارمَگِدون در طی زندگی ما اتفاق نخواهد افتاد.‏ در عوض اگر درست رفتار کنیم و هر روز ‹در عمل نشان دهیم که زندگی‌مان را به خدا وقف کرده‌ایم› ثابت می‌کنیم که نزدیک بودن روز یَهُوَه را مد نظر داریم.‏—‏۲پطر ۳:‏​۱۱،‏ ۱۲‏.‏ ب۲۳/‏۶ ص ۱۲-‏۱۳ ¶۱۳-‏۱۴

اگر تصویری مبتذل روی دستگاه الکترونیکی ما ظاهر شود،‏ باید چه کار کنیم؟‏ باید سریعاً آن را قطع کنیم.‏ وقتی در نظر داشته باشیم که مهم‌ترین دارایی ما رابطه‌مان با یَهُوَه است،‏ چنین واکنشی نشان می‌دهیم.‏ حتی بعضی تصاویر که پورنوگرافی محسوب نمی‌شوند،‏ می‌توانند از لحاظ جنسی تحریک‌کننده باشند.‏ چرا باید از آن‌ها دوری کنیم؟‏ چون حتی نمی‌خواهیم در مورد انجام چنین کاری فکر کنیم.‏ (‏مت ۵:‏​۲۸،‏ ۲۹‏)‏ یک پیر جماعت بنام دیوید در تایلند می‌گوید:‏ «از خودم می‌پرسم،‏ ‹حتی اگر چنین تصاویری پورنوگرافی نباشند و من به نگاه کردن به آن‌ها ادامه بدهم،‏ آیا یَهُوَه را خوشحال می‌کنم؟‏› این نوع استدلال به من کمک می‌کند که عاقلانه رفتار کنم.‏» اگر ترسی سالم از ناخشنود کردن یَهُوَه در خودمان پرورش دهیم،‏ می‌توانیم عاقلانه عمل کنیم.‏ خداترسی «اولین قدم برای کسب حکمت» است.‏ ب۲۳/‏۶ ص ۲۳ ¶۱۲-‏۱۳

ممکن است «اتاق‌ها» به جماعات اشاره کند.‏ در طی مصیبت عظیم ما در اتحاد با هم‌ایمانانمان از محافظتی که یَهُوَه وعده داده برخوردار خواهیم شد.‏ به همین خاطر نه تنها لازم است با برادران و خواهرانمان مدارا کنیم،‏ بلکه باید آن‌ها را از ته دل دوست داشته باشیم.‏ ممکن است نجات ما به این کار بستگی داشته باشد.‏ «روز عظیم یَهُوَه» برای انسان‌ها اضطراب و درماندگی به همراه دارد.‏ (‏صف ۱:‏​۱۴،‏ ۱۵‏)‏ خادمان یَهُوَه هم با سختی‌ها روبرو خواهند شد.‏ اما اگر از الآن خودمان را آماده کنیم آرامشمان را حفظ کرده و به دیگران کمک خواهیم کرد.‏ در آن زمان می‌توانیم در مقابل هر سختی‌ای که برایمان پیش بیاید پایداری کنیم.‏ همچنین وقتی هم‌ایمانانمان سختی می‌کشند،‏ تلاش می‌کنیم که نسبت به آن‌ها دلسوزی نشان دهیم و نیازهایشان را برآورده کنیم.‏ به علاوه به برادران و خواهرانمان محبت نشان می‌دهیم و به آن‌ها نزدیک می‌مانیم.‏ در نتیجه یَهُوَه به ما پاداش عظیمی خواهد داد؛‏ یعنی زندگی ابدی در دنیایی که دیگر هیچ یک از فجایع و مصیبت‌ها به یاد نخواهد آمد.‏—‏اشع ۶۵:‏۱۷‏.‏ ب۲۳/‏۷ ص ۷ ¶۱۶-‏۱۷

کتاب مقدّس اغلب،‏ مردان باایمان را قوی توصیف می‌کند،‏ اما حتی آن‌ها هم گاهی احساس ناتوانی می‌کردند؛‏ مثلاً داوود پادشاه گاهی احساس می‌کرد «مثل کوه،‏ قوی و محکم» است و گاهی ‹ترس و اضطراب سراغش می‌آمد.‏› (‏مز ۳۰:‏⁠۷‏)‏ سامسون با این که با کمک روح خدا قدرتی استثنایی داشت،‏ می‌دانست که بدون کمک خدا «درست مثل یک مرد معمولی» می‌شود.‏ (‏داو ۱۴:‏​۵،‏ ۶؛‏ ۱۶:‏۱۷‏)‏ این مردان باایمان تنها با قدرت یَهُوَه قوی بودند.‏ پولُس رسول می‌دانست که به قدرت یَهُوَه نیاز دارد.‏ (‏۲قر ۱۲:‏​۹،‏ ۱۰‏)‏ او با مشکلات سلامتی روبرو بود.‏ (‏غلا ۴:‏​۱۳،‏ ۱۴‏)‏ برای او هم انجام کار درست سخت بود.‏ (‏روم ۷:‏​۱۸،‏ ۱۹‏)‏ گاهی اضطراب و شک به سراغش می‌آمد.‏ (‏۲قر ۱:‏​۸،‏ ۹‏)‏ با این حال،‏ وقتی پولُس ضعیف بود قوی شد.‏ چطور؟‏ یَهُوَه به او قدرت داد تا قوی شود.‏ ب۲۳/‏۱۰ ص ۱۲ ¶۱-‏۲

اگر گاهی با احساس بی‌ارزشی دست و پنجه نرم می‌کنیم،‏ نباید فراموش کنیم که یَهُوَه ما را به طرفش جذب کرده است.‏ (‏یو ۶:‏۴۴‏)‏ یَهُوَه دل ما و خصوصیات خوبمان را می‌بیند،‏ حتی اگر ما آن‌ها را نبینیم.‏ (‏۲توا ۶:‏۳۰‏)‏ پس وقتی یَهُوَه می‌گوید که باارزشیم،‏ می‌توانیم به او اعتماد کنیم.‏ (‏۱یو ۳:‏​۱۹،‏ ۲۰‏)‏ ممکن است بعضی از ما به دلیل کارهایی که قبل از آشنایی با حقیقت انجام داده‌ایم،‏ هنوز احساس گناه کنیم.‏ (‏۱پطر ۴:‏⁠۳‏)‏ حتی مسیحیان وفادار با تمایلات نادرست مبارزه می‌کنند.‏ آیا دلتان،‏ شما را محکوم می‌کند؟‏ در این صورت دانستن این که در گذشته خادمان وفادار یَهُوَه احساسات مشابهی داشتند،‏ دلگرم‌کننده است.‏ برای مثال پولُس رسول به دلیل ضعف‌هایش احساس درماندگی می‌کرد.‏ (‏روم ۷:‏۲۴‏)‏ با وجود این که پولُس از گناهانش توبه کرده و تعمید گرفته بود،‏ در مورد خودش گفت که «از همهٔ رسولان کوچک‌تر» است و ‹در میان گناهکاران،‏ بزرگ‌ترینِ آنان است.‏›—‏۱قر ۱۵:‏۹؛‏ ۱تیمو ۱:‏۱۵‏.‏ ب۲۴/‏۳ ص ۲۷ ¶۵-‏۶

یک درسی که از تصمیم بد یِهوآش پادشاه یاد می‌گیریم این است که باید دوستانی انتخاب کنیم که تأثیر خوبی بر ما می‌گذارند؛‏ دوستانی که یَهُوَه را دوست دارند و می‌خواهند او را خوشحال کنند.‏ ما نباید فقط از میان همسن‌وسالانمان دوست انتخاب کنیم.‏ یِهوآش خیلی جوان‌تر از دوست خود یِهویاداع بود.‏ ما می‌توانیم در رابطه با دوستانمان از خود بپرسیم:‏ ‹آیا به من کمک می‌کنند ایمانم به یَهُوَه قوی‌تر شود؟‏ آیا تشویقم می‌کنند طبق معیارهای خدا زندگی کنم؟‏ آیا در مورد یَهُوَه و تعالیم باارزش او صحبت می‌کنند؟‏ آیا به معیارهای خدا احترام می‌گذارند؟‏ آیا وقتی کار اشتباهی می‌کنم شجاعت دارند که به من پند بدهند؟‏› (‏امث ۲۷:‏​۵،‏ ۶،‏ ۱۷‏)‏ شما به کسانی که یَهُوَه را دوست ندارند نیازی ندارید.‏ اما دوستداران یَهُوَه را همیشه کنار خود نگه دارید،‏ چون فایده می‌برید.‏—‏امث ۱۳:‏۲۰‏.‏ ب۲۳/‏۹ ص ۹-‏۱۰ ¶۶-‏۷

الفبای فارسی با حرف «الف» شروع،‏ و با حرف «ی» تمام می‌شود.‏ یَهُوَه با گفتن این که «من ‹الف› و ‹ی› هستم،‏» نشان می‌دهد که وقتی کاری را شروع کرد،‏ آن را با موفقیت به پایان می‌رساند.‏ بعد از این که یَهُوَه آدم و حوّا را آفرید،‏ به آن‌ها گفت:‏ «بارور و زیاد شوید و زمین را پر کنید و آن را تحت اختیار خود درآورید.‏» (‏پیدا ۱:‏۲۸‏)‏ در آن زمان مثل این بود که یَهُوَه گفت «الف.‏» در واقع او اشاره کرد زمانی می‌رسد که نسل کامل و مطیع آدم و حوّا زمین را پر می‌سازند و آن را به بهشت تبدیل می‌کنند.‏ وقتی مقصود یَهُوَه انجام شود،‏ مثل این است که بگوید «ی.‏» یَهُوَه بعد از آفرینش «آسمان‌ها و زمین و هر چه در آن‌ها بود،‏» یک تضمین داد.‏ یَهُوَه اطمینان داد که بدون شک مقصودش را برای انسان‌ها و زمین به انجام خواهد رساند.‏ به این شکل،‏ وعدهٔ او در پایان روز هفتم به تحقق خواهد رسید.‏—‏پیدا ۲:‏​۱-‏۳‏.‏ ب۲۳/‏۱۱ ص ۵-‏۶ ¶۱۳-‏۱۴

سفر از بابِل به اسرائیل سخت بود و حدود چهار ماه طول می‌کشید.‏ اما یَهُوَه قول داده بود که هر مانعی را از سر راه آن‌ها بردارد.‏ در ذهن یهودیان وفادار برگشتن به اسرائیل ارزش هر گونه ازخودگذشتگی را داشت.‏ برای آن‌ها پرستش یَهُوَه به روش درست بزرگ‌ترین نعمت بود.‏ در بابِل معبدی برای یَهُوَه نبود.‏ هیچ کهانت یا مذبحی وجود نداشت که اسرائیلیان بتوانند بر طبق شریعت موسی قربانی تقدیم کنند.‏ به علاوه،‏ قوم یَهُوَه در مقایسه با بت‌پرستانی که هیچ اهمیتی به معیارهای یَهُوَه نمی‌دادند،‏ در اقلیت بودند.‏ پس هزاران یهودی خداترس چشم‌انتظار بازگشت به سرزمینشان بودند تا پرستش پاک را از سر بگیرند.‏ ب۲۳/‏۵ ص ۱۴-‏۱۵ ¶۳-‏۴

ما به کمک روح‌القدس نیاز داریم تا همواره مثل «فرزندان نور» رفتار کنیم،‏ چون پاک ماندن در این دنیای ناپاک آسان نیست.‏ (‏۱تسا ۴:‏​۳-‏۵،‏ ۷،‏ ۸‏)‏ روح‌القدس به ما کمک می‌کند تا با فلسفه‌ها و عقاید این دنیا که با طرز فکر خدا مخالف است،‏ مبارزه کنیم.‏ همین طور روح‌القدس به ما کمک می‌کند که «هر گونه نیکویی و درستی» را در رفتارمان نشان دهیم.‏ (‏افس ۵:‏⁠۹‏)‏ یک راه دریافت روح‌القدس،‏ دعا کردن است.‏ عیسی گفت که یَهُوَه «به هر کس که از او بخواهد،‏ روح‌القدس را خواهد داد.‏» (‏لو ۱۱:‏۱۳‏)‏ همین طور وقتی یَهُوَه را در جلسات می‌پرستیم،‏ روح‌القدسش را به ما می‌دهد.‏ (‏افس ۵:‏​۱۹،‏ ۲۰‏)‏ تأثیر خوب روح‌القدس خدا،‏ به ما کمک می‌کند تا در زندگی او را خشنود کنیم.‏ ب۲۴/‏۳ ص ۲۳-‏۲۴ ¶۱۳-‏۱۵

آیا نیاز به صبر بیشتری دارید؟‏ پس دعا کنید.‏ چون صبر و بردباری جنبه‌ای از ثمرهٔ روح است.‏ (‏غلا ۵:‏​۲۲،‏ ۲۳‏)‏ ما می‌توانیم از یَهُوَه روح مقدّسش را بخواهیم و ثمرهٔ آن را در خود پرورش دهیم.‏ اگر با موقعیتی روبرو شویم که صبرمان آزمایش می‌شود باید «پیوسته» روح مقدّس یَهُوَه را بطلبیم تا صبور بمانیم.‏ (‏لو ۱۱:‏ ۱۳‏)‏ همچنین می‌توانیم از یَهُوَه درخواست کنیم تا مسائل را از دیدگاه او ببینیم.‏ بعد از دعا باید تلاش کنیم تا هر روز صبور بمانیم.‏ هر چه بیشتر برای داشتن صبر دعا کنیم و تلاش کنیم تا آن را پرورش دهیم،‏ این خصوصیت در دلمان بیشتر ریشه می‌کند و جزو شخصیت ما می‌شود.‏ همچنین کمک می‌کند تا بر نمونهٔ کسانی که صبر نشان دادند تعمّق کنید.‏ ما در کتاب مقدّس در مورد اشخاص زیادی می‌خوانیم که صبور بودند.‏ با تعمّق بر نمونه‌های آن‌ها یاد می‌گیریم که چطور صبورتر باشیم.‏ ب۲۳/‏۸ ص ۲۲-‏۲۳ ¶۱۰-‏۱۱

عیسی پِطرُس رسول را از حمایت یَهُوَه مطمئن ساخت.‏ عیسای رستاخیزیافته بار دیگر با معجزه‌ای به رسولانش کمک کرد که ماهی صید کنند.‏ (‏یو ۲۱:‏​۴-‏۶‏)‏ بدون شک آن معجزه پِطرُس را مطمئن ساخت که یَهُوَه نیازهای مادی آن‌ها را برآورده می‌کند.‏ احتمالاً پِطرُس به یاد حرف‌های عیسی افتاد که گفت:‏ ‹همواره نخست در پی پادشاهی خدا باشید و او چیزهای دیگر را برای شما مهیا خواهد کرد.‏› (‏مت ۶:‏۳۳‏)‏ بنابراین پِطرُس به موعظه اولویت داد،‏ نه به ماهیگیری.‏ او در پِنتیکاست سال ۳۳ میلادی به هزاران نفر کمک کرد تا خبر خوش را بپذیرند.‏ (‏اعما ۲:‏​۱۴،‏ ۳۷-‏۴۱‏)‏ پِطرُس به سامریان و غیریهودیان کمک کرد تا پیرو عیسی شوند.‏ (‏اعما ۸:‏​۱۴-‏۱۷؛‏ ۱۰:‏​۴۴-‏۴۸‏)‏ واضح است که یَهُوَه از پِطرُس استفاده کرد تا همه گونه افراد حقیقت را بشناسند و او را بپرستند.‏ ب۲۳/‏۹ ص ۲۰ ¶۱؛‏ ص ۲۳ ¶۱۱

تقریباً دو سال بعد از نابودی اورشلیم به دست بابلیان،‏ نِبوکَدنَصَّر،‏ پادشاه بابل مجسمهٔ عظیمی را در خواب دید که او را آشفته کرد.‏ او همهٔ حکیمان از جمله دانیال را تهدید کرد که اگر خوابش را تعبیر نکنند،‏ آن‌ها را می‌کشد.‏ (‏دان ۲:‏​۳-‏۵‏)‏ دانیال باید سریع وارد عمل می‌شد،‏ در غیر این صورت تعداد زیادی جانشان را از دست می‌دادند.‏ او «به حضور پادشاه رفت و از او مهلت خواست تا خوابش را تعبیر کند.‏» (‏دان ۲:‏۱۶‏)‏ این کار،‏ شجاعت و ایمان دانیال را نشان می‌دهد.‏ در هیچ جای کتاب مقدّس نیامده که دانیال قبلاً خوابی را تعبیر کرده باشد.‏ او از دوستان خود «خواست که به خدای آسمان‌ها دعا کنند تا به آن‌ها رحم کند و این راز را برایشان آشکار کند.‏» (‏دان ۲:‏۱۸‏)‏ یَهُوَه به دعای آن‌ها جواب داد.‏ دانیال با کمک خدا خواب نِبوکَدنَصَّر را تعبیر کرد و همراه دوستانش جان سالم به در برد.‏ ب۲۳/‏۸ ص ۳ ¶۴

به فواید داشتن صبر فکر کنید.‏ وقتی صبور باشیم شادتریم و آرامش بیشتری داریم.‏ پس صبر می‌تواند تأثیر مثبتی روی سلامت جسمی و روانی ما داشته باشد.‏ وقتی با دیگران صبور باشیم از روابط بهتری با آن‌ها برخوردار خواهیم بود و اتحاد جماعت بیشتر می‌شود.‏ اگر کسی ما را برنجاند،‏ حفظ آرامش از بدتر شدن موقعیت جلوگیری می‌کند.‏ (‏مز ۳۷:‏​۸‏،‏ پاورقی؛‏ امث ۱۴:‏۲۹‏)‏ اما مهم‌تر از همه،‏ از پدر آسمانی‌مان سرمشق می‌گیریم و به او نزدیک‌تر می‌شویم.‏ صبر خصوصیت زیبایی است که به همه فایده می‌رساند.‏ شاید همیشه آسان نباشد که صبور باشیم،‏ اما با کمک یَهُوَه می‌توانیم این خصوصیت را در خود پرورش دهیم.‏ در حالی که صبورانه منتظر آمدن دنیای جدید هستیم مطمئنیم که «چشمان یَهُوَه بر کسانی است که احترامی عمیق برای او قائلند،‏ و در انتظار محبت پایدارش هستند.‏» (‏مز ۳۳:‏۱۸‏)‏ ما می‌خواهیم مصمم باشیم که همیشه در زندگی صبورانه رفتار کنیم.‏ ب۲۳/‏۸ ص ۲۲ ¶۷؛‏ ص ۲۵ ¶۱۶-‏۱۷

یعقوب توضیح داد که کسی ممکن است ادعا کند که ایمان دارد،‏ اما اعمالش خلاف آن را نشان می‌دهد.‏ (‏یعقو ۲:‏​۱-‏۵،‏ ۹‏)‏ یعقوب همچنین به شخصی اشاره کرد که برادر یا خواهری را که ‹محتاج لباس یا غذای روزانه است› می‌بیند،‏ اما کمکی به او نمی‌کند.‏ چنین مردی حتی اگر ادعا کند که ایمان دارد،‏ ایمانش بیهوده است چون همراه با عمل نیست.‏› (‏یعقو ۲:‏​۱۴-‏۱۶‏)‏ یعقوب از راحاب به عنوان نمونهٔ شخصی که در عمل ایمانش را ثابت کرد،‏ صحبت می‌کند.‏ (‏یعقو ۲:‏​۲۵،‏ ۲۶‏)‏ راحاب در مورد یَهُوَه و این که چطور از اسرائیلیان حمایت می‌کند،‏ شنیده بود.‏ (‏یوش ۲:‏​۹-‏۱۱‏)‏ او ایمانش را در عمل نشان داد و به دو جاسوس اسرائیلی که جانشان در خطر بود پناه داد.‏ در نتیجه این زنِ غیراسرائیلی با وجود ناکاملی،‏ مثل ابراهیم درستکار خوانده شد.‏ نمونهٔ او اهمیت نشان دادن ایمان در عمل را تأکید می‌کند.‏ ب۲۳/‏۱۲ ص ۵-‏۶ ¶۱۲-‏۱۳

ما مسیحیان تنها به درک سطحی تعالیم کلام خدا اکتفا نمی‌کنیم.‏ ما مشتاقیم که با کمک روح مقدّس خدا ‹عمق حکمت خدا را کاوش کنیم.‏› (‏۱قر ۲:‏​۹،‏ ۱۰‏)‏ شما می‌توانید یک پروژهٔ مطالعهٔ شخصی شروع کنید؛‏ مثلاً این که خدا چطور محبت خودش را به خادمانش در دوران باستان نشان داد و این موضوع چطور ثابت می‌کند که به شما هم محبت نشان می‌دهد.‏ همین طور می‌توانید در مورد روش پرستش یَهُوَه در اسرائیل باستان تحقیق کنید و آن را با روش پرستش جماعت مسیحی امروزی مقایسه کنید.‏ شاید بتوانید در مورد پیشگویی‌هایی تحقیق کنید که عیسی طی زندگی و خدمت خود بر زمین به تحقق رساند.‏ شما می‌توانید با کمک «فهرست الفبایی نشریات برج دیده‌بانی» و یا راهنمای تحقیق برای شاهدان یَهُوَه،‏ چنین موضوعاتی را مطالعه کرده و شادی زیادی به دست آورید.‏ مطالعهٔ عمیق کتاب مقدّس ایمان شما را تقویت می‌کند و به شما کمک می‌کند تا ‹خدا را بشناسید.‏›—‏امث ۲:‏​۴،‏ ۵‏.‏ ب۲۳/‏۱۰ ص ۱۸-‏۱۹ ¶۳-‏۵

واژه‌ای که پِطرُس رسول به کار برد و در فارسی «عمیق» ترجمه شده،‏ به معنی «پهن شده» می‌باشد.‏ قسمت دوم این آیه در مورد نتیجهٔ این محبت صحبت می‌کند.‏ این محبت گناهان هم‌ایمانانمان را می‌پوشاند.‏ برای مثال،‏ میزی را تصوّر کنید که زدگی یا لکه‌های زیادی دارد.‏ با پهن کردن یک سفره روی میز،‏ می‌توان تمام نقص‌ها و عیب‌های آن را پوشاند.‏ به طور مشابه اگر با تمام وجود به هم‌ایمانانمان محبت کنیم،‏ می‌توانیم ‹انبوه گناهانشان را بپوشانیم.‏› محبت ما به هم‌ایمانانمان باید آنقدر قوی باشد که حتی وقتی سخت است،‏ آن‌ها را ببخشیم.‏ (‏کول ۳:‏۱۳‏)‏ وقتی دیگران را ببخشیم عمق محبتمان را به آن‌ها نشان می‌دهیم و یَهُوَه را شاد می‌کنیم.‏ ب۲۳/‏۱۱ ص ۱۰-‏۱۲ ¶۱۳-‏۱۵

وقتی یوشیای پادشاه بزرگ‌تر شد به تعمیر معبد پرداخت.‏ طی آن کار «کتاب شریعت یَهُوَه که از طریق موسی داده شده بود» پیدا شد.‏ وقتی پادشاه پیام آن را شنید سریعاً دست به کار شد و طبق آن عمل کرد.‏ (‏۲توا ۳۴:‏​۱۴،‏ ۱۹-‏۲۱‏)‏ آیا دوست دارید کتاب مقدّس را مرتباً بخوانید؟‏ اگر هر روز آن را می‌خوانید آیا از خواندن آن لذّت می‌برید؟‏ آیا آیاتی را که برای شما مفید است یادداشت می‌کنید؟‏ وقتی یوشیا تقریباً ۳۹ ساله بود اشتباهی کرد که به قیمت جانش تمام شد.‏ او به جای این که از یَهُوَه راهنمایی بخواهد به خود اتکا کرد.‏ (‏۲توا ۳۵:‏​۲۰-‏۲۵‏)‏ ما چه درسی می‌گیریم؟‏ صرف‌نظر از سن و زمانی که کتاب مقدّس را مطالعه می‌کنیم،‏ باید همچنان به دنبال راهنمایی یَهُوَه باشیم.‏ این کار شامل دعای مرتب برای کسب راهنمایی،‏ مطالعهٔ کلام خدا و گوش دادن به پندهای مسیحیان باتجربه است.‏ به این شکل از خطای جدی دور می‌مانیم و زندگی شادتری خواهیم داشت.‏—‏یعقو ۱:‏۲۵‏.‏ ب۲۳/‏۹ ص ۱۲-‏۱۳ ¶۱۵-‏۱۶

کتاب مقدّس به زنان زیادی اشاره می‌کند که یَهُوَه را دوست داشتند و او را خدمت کردند.‏ همانطور که آیهٔ اصلی این مقاله اشاره می‌کند،‏ آن‌ها ‹تعادل را در عاداتشان حفظ کردند و در هر امری وفادار بودند.‏› (‏۱تیمو ۳:‏۱۱‏)‏ همین طور خواهران جوان می‌توانند از خواهران مسیحی بالغ در جماعتشان سرمشق بگیرند.‏ شما خواهران جوان به خواهرانی در جماعتتان فکر کنید که می‌توانید از آن‌ها سرمشق بگیرید.‏ به خصوصیات خوب آن‌ها توجه کنید و فکر کنید که چطور می‌توانید آن خصوصیات را نشان دهید.‏ یکی از خصوصیت مهم مسیحیان بالغ فروتنی است.‏ اگر زنی فروتن باشد رابطهٔ او با یَهُوَه و دیگران خوب خواهد بود.‏ برای مثال زنی که یَهُوَه را دوست دارد،‏ اصل سَروری‌ای را که یَهُوَه تعیین کرده است با فروتنی می‌پذیرد.‏ (‏۱قر ۱۱:‏⁠۳‏)‏ اصل سَروری در جماعت و در خانواده کاربرد دارد.‏ ب۲۳/‏۱۲ ص ۱۸-‏۱۹ ¶۳-‏۵

یَهُوَه انتظار دارد که شوهر به همسر خود محبت کند و به نیازهای فیزیکی،‏ عاطفی و روحانی او رسیدگی کند.‏ استفاده از قدرت تفکّر،‏ احترام به خواهران و قابل اعتماد بودن،‏ به شما کمک می‌کند تا شوهر خوبی باشید.‏ بعد از ازدواج ممکن است بچه‌دار شوید.‏ یَهُوَه برای پدران چه نمونه‌ای بجا گذاشته است؟‏ (‏افس ۶:‏⁠۴‏)‏ یَهُوَه آشکارا به پسرش عیسی گفت که دوستش دارد و از او راضی است.‏ (‏مت ۳:‏۱۷‏)‏ اگر شما پدر شدید،‏ مرتب به فرزندانتان بگویید که دوستشان دارید.‏ آن‌ها را برای کارهای خوبشان تحسین کنید.‏ پدرانی که از یَهُوَه سرمشق می‌گیرند،‏ به فرزندانشان کمک می‌کنند که مسیحیان بالغی شوند.‏ مهم است که الآن مراقب اعضای خانواده و جماعتتان باشید و محبت و قدردانی‌تان را نسبت به آن‌ها نشان دهید.‏—‏یو ۱۵:‏⁠۹‏.‏ ب۲۳/‏۱۲ ص ۲۸-‏۲۹ ¶۱۷-‏۱۸

ما خادمان یَهُوَه مثل همه با سختی و بیماری روبرو می‌شویم.‏ علاوه بر این ممکن است با مخالفت و آزار و اذیت روبرو شویم.‏ هر چند که یَهُوَه جلوی این سختی‌ها را نمی‌گیرد،‏ به ما قول داده است که از ما مراقبت می‌کند.‏ (‏اشع ۴۱:‏۱۰‏)‏ ما با کمک او می‌توانیم در سخت‌ترین شرایط شادی خود را حفظ کنیم،‏ تصمیمات درست بگیریم و به او وفادار بمانیم.‏ یَهُوَه در کتاب مقدّس وعده داده است که ‹آرامش خود را به ما می‌دهد.‏› (‏فیلیپ ۴:‏​۶،‏ ۷‏)‏ این آرامش به صلح و آسودگی ذهنی‌ای اشاره می‌کند که از داشتن رابطه‌ای نزدیک با یَهُوَه سرچشمه می‌گیرد.‏ این آرامش «بالاتر از درک انسان‌هاست» و از آنچه بتوانیم تصوّر کنیم فوق‌العاده‌تر است.‏ آیا تا به حال بعد از دعایی صمیمانه،‏ حس آسودگی داشته‌اید؟‏ آن حس،‏ آرامش خداست.‏ ب۲۴/‏۱ ص ۲۰ ¶۲؛‏ ص ۲۱ ¶۴

آن‌هایی که خدا را دوست دارند،‏ می‌خواهند با تمام وجود نام خدا را ستایش کنند.‏ داوود پادشاه درک کرد که ستایش نام یَهُوَه،‏ به معنی ستایش خود یَهُوَه است.‏ نام یَهُوَه شامل شهرت او می‌شود و خصوصیات زیبا و کارهای حیرت‌آور او را به یاد ما می‌آورد.‏ داوود می‌خواست ‹با تمام وجود› نام پدرش را ستایش و حرمت آن را حفظ کند.‏ لاویان هم در ستایش یَهُوَه پیشقدم می‌شدند.‏ آن‌ها می‌دانستند که نمی‌توانند جلالی را که شایستهٔ نام یَهُوَه است به او بدهند.‏ (‏نح ۹:‏⁠۵‏)‏ بدون شک فروتنی آن‌ها در ستایش نام یَهُوَه دل او را شاد کرد.‏ ب۲۴/‏۲ ص ۹-‏۱۰ ¶۶

هدف دست‌نیافتهٔ شما باعث نمی‌شود که یَهُوَه شما را شکست‌خورده محسوب کند.‏ (‏۲قر ۸:‏۱۲‏)‏ از موقعیت‌هایی که به هدفتان نرسیده‌اید،‏ درس بگیرید.‏ به اهدافی که دست یافته‌اید فکر کنید.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «خدا بی‌انصاف نیست که عمل شما را فراموش کند.‏» (‏عبر ۶:‏۱۰‏)‏ پس خودتان هم فراموش نکنید.‏ به موفقیت‌هایی که قبلاً داشته‌اید فکر کنید.‏ مثلاً دوستی با یَهُوَه،‏ موعظه یا تعمید.‏ همان طور که در گذشته پیشرفت کرده‌اید و به اهداف روحانی‌تان رسیده‌اید،‏ الآن هم می‌توانید به سوی هدفتان پیش بروید.‏ با کمک یَهُوَه به هدفتان می‌رسید،‏ همان طور که یک قایق‌ران با شادی به مقصدش می‌رسد.‏ اما به یاد داشته باشید که بسیاری از قایق‌رانان از مسیرشان لذّت می‌برند.‏ شما هم در حالی که به سوی هدفتان حرکت می‌کنید،‏ فراموش نکنید از کمک‌ها و برکاتی که یَهُوَه در این راه می‌دهد،‏ لذّت ببرید.‏ (‏۲قر ۴:‏⁠۷‏)‏ اگر دست از تلاش نکشید،‏ حتی برکات بزرگ‌تری نصیبتان می‌شود.‏—‏غلا ۶:‏⁠۹‏.‏ ب۲۳/‏۵ ص ۳۱ ¶۱۶-‏۱۸

یَهُوَه دوست دارد محبت و رضایتش را به خادمانش نشان دهد.‏ در کتاب مقدّس دو بار آمده است که یَهُوَه عیسی را پسر عزیزش می‌خواند و از او راضی و خشنود است.‏ (‏مت ۳:‏۱۷؛‏ ۱۷:‏⁠۵‏)‏ آیا شما هم دوست دارید که یَهُوَه رضایتش را به شما ابراز کند؟‏ یَهُوَه نه به طور مستقیم،‏ بلکه از طریق کلامش با ما صحبت می‌کند.‏ وقتی سخنان پرمهر عیسی را در انجیل‌ها می‌خوانیم،‏ مثل این است که یَهُوَه با ما صحبت می‌کند.‏ عیسی شخصیت پدرش را کاملاً منعکس می‌کرد.‏ وقتی می‌بینیم که عیسی با وجود ناکاملیت پیروانش،‏ محبت و رضایتش را به آن‌ها ابراز می‌کرد،‏ می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه هم چنین احساسی به ما دارد.‏ (‏یو ۱۵:‏​۹،‏ ۱۵‏)‏ اگر در زندگی با سخت‌هایی روبرو شویم،‏ به این معنی نیست که رضایت یَهُوَه را از دست داده‌ایم،‏ بلکه فرصتی است تا عمق محبت و اعتمادمان را به یَهُوَه ثابت کنیم.‏—‏یعقو ۱:‏۱۲‏.‏ ب۲۴/‏۳ ص ۲۸ ¶۱۰-‏۱۱