نامه‌ای از هیئت اداره‌کننده
برادران و خواهران عزیز،
یَهُوَه، پدر آسمانی‌مان بهترین نمونهٔ محبت است. از این رو، در کتاب مقدّس می‌خوانیم: «خدا محبت است.» (۱یو ۴:۸) هر چند یَهُوَه قادر مطلق می‌باشد، در هیچ جای کلامش نیامده است که «خدا قدرت است.» حکمرانی او بر پایهٔ عشق و محبت است. به راستی که این خصوصیت زیبای او ما را به سویش جذب می‌کند!
ما بسیار خوشحالیم که یَهُوَه ما را مجبور نمی‌سازد که او را خدمت کنیم. او فرمانروایی مستبد نیست. یَهُوَه از ما می‌خواهد که با عشق و محبت به او خدمت کنیم. با این کار نشان می‌دهیم که حاکمیت او را پذیرفته‌ایم و بر این باوریم که یَهُوَه خدا، حکمرانی محق و مهربان است. این امر از همان آغاز تاریخ بشر مشخص بود.
یَهُوَه بجای مجبور ساختن آدم و حوّا به اطاعت از خود، به آنان فرصت داد تا خود تصمیم گیرند. اگر آنان واقعاً به یَهُوَه عشق می‌ورزیدند و قدر محبت‌های او را می‌دانستند، در مقابل شیطان می‌ایستادند؛ کسی که عامل سرکشی‌شان علیه خدا بود.
بعدها، موسی در آخرین خطابهٔ خود، به قوم اسرائیل چنین گفت: «ببین امروز حیات و نیکویی و موت و بدی را پیش روی تو گذاشتم.» (تث ۳۰:۱۵) اسرائیلیان مختار بودند که خود تصمیم گیرند که چه زندگی‌ای را انتخاب می‌کنند. مشابهاً یوشَع نیز به اسرائیلیان گفت: «اگر در نظر شما پسند نیاید که یَهُوَه را عبادت نمایید، پس امروز برای خود اختیار کنید که را عبادت خواهید نمود.» آنان به یوشَع چنین اطمینان دادند: ‹حاشا از ما که یَهُوَه را ترک کنیم.› (یوش ۲۴:۱۵، ۱۶) ما نیز امروزه همین طرز فکر را داریم، زیرا به یَهُوَه عشق می‌ورزیم و برایمان غیرقابل تصوّر است که او را ترک کنیم.
مسیحیان واقعی به خوبی می‌دانند که معنای آزادی در جماعت مسیحی چیست. پیران مسیحی در حالی که وظیفهٔ پند و اندرز دادن به هم‌ایمانانشان را بر عهده دارند و حتی موظفند که در صورت نیاز آنان را تأدیب کنند، اما هیچ گاه نمی‌خواهند زندگی و ایمان دیگران را کنترل کنند یا بر آن تسلّط یابند. پولُس رسول در این مورد نوشت: «نه اینکه بر ایمان شما سروری کرده باشیم، بلکه دست در دست شما، برای شادمانی شما می‌کوشیم، چرا که در ایمان استوارید.»—۲قر ۱:۲۴.
پس رضایت‌بخش خواهد بود اگر کاری را با رضای دل انجام دهیم نه از روی اجبار! یَهُوَه از ما می‌خواهد که از روی عشق و محبت نیکویی کنیم. اهمیت این امر را گفته‌های الهامی پولُس نشان می‌دهد. در کتاب مقدّس آمده است: «اگر همهٔ دارایی خود را بین فقیران تقسیم کنم و تن خویش به شعله‌های آتش بسپارم، امّا محبت نداشته باشم، هیچ سود نمی‌برم» —۱قر ۱۳:۳.
به راستی که دل یَهُوَه با دیدن میلیون‌ها برادر و خواهری که او را با عشق و محبتی قلبی خدمت می‌کنند، شاد می‌شود و نامش جلال می‌یابد.
یَهُوَه نیز از صمیم دل تمام خادمانش از جمله شما کودکان، نوجوانان و جوانان عزیز را دوست می‌دارد. شما عزیزانی که به دنیا و لذّات آن دل نبسته‌اید، بلکه به یَهُوَه عشق می‌ورزید. پس اطمینان داشته باشید که ما همگی شما، پیر و جوان را از صمیم قلب دوست داریم.—لو ۱۲:۴۲، ۴۳.
شما برادران و خواهران و جوانان عزیز، سال گذشته از روی عشق و محبتتان ۱٬۷۴۸٬۶۹۷٬۴۴۷ ساعت را در اعلام خبر خوش پادشاهی خدا گذراندید. عشق و محبت ۷٬۷۸۲٬۳۴۶ نفر را برانگیخت که در سطح جهان در فعالیت موعظه همکاری کنند. همچنین خرسندیم که ۲۶۸٬۷۷۷ برادر و خواهر جدید به نشانهٔ وقفشان به یَهُوَه تعمید گرفتند و شمار بسیاری از جوانان نیز در میان آنان به چشم می‌خوردند. این بدین معنی است که در هر آخرهفته، به طور میانگین ۵٬۱۶۸ نفر تعمید گرفتند. به راستی که این امر مایهٔ شادی و خرسندی ماست!
در این زمان‌های آخر، خادمان خدا باید با مشکلات، سختی‌ها، اذیت و آزار، بیماری و برخی با پیری و کهولت دسته‌وپنجه نرم کنند. اما ما خادمان خدا مصممیم که هرگز ‹به عقب برنگردیم› و ‹دلسرد نشویم.› (عبر ۱۰:۳۹؛ ۲قر ۴:۱۶) ما همهٔ شما عزیزان را از صمیم دل دوست می‌داریم.
برادرانتان،
هیئت اداره‌کنندهٔ شاهدان یَهُوَه