مأخذ جزوهٔ کار و آموزش
۲-۸ اکتبر
گنج‌هایی در کلام خدا | دانیال ۷-۹
«دانیال در مورد آمدن مسیح موعود پیشگویی کرد»
(دانیال ۹:۲۴) هفتاد هفته برای قوم تو و برای شهر مقدست مقرر گشته است تا به نافرمانی خاتمه داده شود و گناه پایان پذیرد و تقصیر کفاره گردد و پارساییِ جاودانی آورده شود و رؤیا و نبوّت مُهر گردد و قُدس‌الاقداس مسح شود.
it-۲-E ص ۹۰۲ ¶۲
هفتاد هفته
پایان نافرمانی و گناه. منقطع شدن عیسی، رستاخیز او، و حضورش در آسمان باعث شد «به نافرمانی خاتمه داده شود و گناه پایان پذیرد و تقصیر کفاره گردد.» (دان ۹:۲۴) عهد شریعت آشکار کرد که یهودیان گناهکارند، آنان را به عنوان گناهکار محکوم کرد و آنان به دلیل عهدشکنی ملعون شدند. از آنجا که شریعت موسی گناه را آشکار ساخت، گناه «زیاد شد،» اما لطف و رحمت خدا نیز از طریق مسیحِ او به مراتب بیشتر شد. (رو ۵:۲۰) از طریق قربانی مسیح، تقصیر و خطاهای افراد توبه‌کار می‌تواند از میان برداشته شود و مجازات آن از بین برود.
(دانیال ۹:۲۵) پس بدان و بفهم که از صدور فرمان جهت مرمّت و بازسازی اورشلیم تا آمدن مسیحِ رهبر، هفت هفته و شصت و دو هفته خواهد بود. و اورشلیم با میدان و خَندقش در زمانهای تنگی مرمّت و بازسازی خواهد شد.
it-۲-E ص ۹۰۰ ¶۷
هفتاد هفته
آمدن مسیح پس از «شصت و نه هفته.» «شصت و دو هفته» بخشی از آن ۷۰ هفته است و پس از پایان «هفت هفته» خواهد بود. (دان ۹:۲۵) از این رو، «از صدور فرمان» جهت بازسازی اورشلیم تا «آمدن مسیحِ رهبر» ۷ «هفته» به اضافهٔ ۶۲ «هفته» یعنی ۶۹ «هفته» می‌بود. شصت و نه «هفته» به مفهوم ۴۸۳ سال است که سال‌های ۴۵۵ قبل از میلاد تا سال ۲۹ میلادی را در بر می‌گیرد. عیسی در پاییز سال ۲۹ میلادی در آب تعمید گرفت، با روح‌القدس مسح شد، و خدمت خود را به عنوان «مسیحِ رهبر» آغاز کرد.—لو ۳:۱، ۲، ۲۱، ۲۲.
(دانیال ۹:۲۶، ۲۷الف) پس از آن شصت و دو هفته، مسیح منقطع خواهد شد و هیچ نخواهد داشت. قومِ آن رهبر که می‌آید، شهر و قُدس را نابود خواهند کرد. پایان آن با سیل خواهد بود و تا به آخر، جنگ خواهد بود. پس ویرانیها مقرر است. ۲۷ او برای یک هفته عهدی را با بسیاری استوار خواهد کرد، و در نیمهٔ آن هفته، قربانی و هدیه را متوقف خواهد ساخت.
it-۲-E ص ۹۰۱ ¶۲
هفتاد هفته
مسیح در نیمهٔ هفته «منقطع خواهد شد.» جبرائیل در ادامه به دانیال گفت: «پس از آن شصت و دو هفته، مسیح منقطع خواهد شد و هیچ نخواهد داشت.» (دان ۹:۲۶) بنا بر این، منقطع شدن مسیح، مدتی پس از پایان هفت هفته به اضافهٔ شصت و دو هفته می‌بود. در واقع، این مدت سه سال و نیم به طول انجامید تا مسیح بر چوبهٔ دار کشته یا منقطع شد و از همه چیز گذشت تا بهای رهایی بشر را بپردازد. (اش ۵۳:۸) شواهد نشان می‌دهد که عیسی نیمهٔ اول آن «هفته» را صرف خدمت زمینی‌اش کرد. احتمالاً در پاییز سال ۳۲ م. بود که او قوم یهود را به درخت انجیری تشبیه کرد که «سه سال» هیچ میوه‌ای به بار نیاورده بود. (با مَتّی ۱۷:۱۵-۲۰؛ ۲۱:۱۸، ۱۹، ۴۳ مقایسه شود.) باغبان به صاحب تاکستان گفت: «ای آقا، امسال هم بگذار بماند تا دورش را کنده، به آن کود بدهم. اگر سال آینده میوه آورد که هیچ، وگرنه آن را ببُر.» (لو ۱۳:۶-۹) احتمالاً او در اینجا به دوران موعظهٔ خود به آن قوم اشاره می‌کرد، قومی که نسبت به پیام او بی‌تفاوت بود. زمانی که او این تشبیه را به کار برد، حدود سه سال از این موعظه می‌گذشت و در سال چهارم نیز ادامه پیدا می‌کرد.
it-۲-E ص ۹۰۱ ¶۵
هفتاد هفته
منظور از «نیمهٔ آن هفته،» نیمهٔ هفت سال است، یا به عبارتی سه سال و نیم پس از شروع آن ‹هفتهٔ› سالی. از آنجایی که هفتادمین هفته تقریباً در پاییز سال ۲۹ م. با تعمید و مسح شدن عیسی به عنوان مسیح آغاز شد، نیمهٔ آن هفته (سه سال و نیم)، بهار سال ۳۳ م. یا ایّام پِسَح (۱۴ نیسان) آن سال بود. ظاهراً این روز بر طبق تقویم گریگوری معادل ۱ آوریل سال ۳۳ م. است. طبق گفتهٔ پولُس رسول، عیسی ‹آمد تا خواست خدا را به جا آورد.› به این مفهوم که او آمد تا ‹ترتیبات نخست [قربانی‌ها و هدایایی که طبق شریعت باید اهدا می‌شد] را از میان بردارد تا ترتیبات دوم را برقرار سازد.› او برای این کار بدن خود را قربانی کرد.—عب ۱۰:۱-۱۰.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(دانیال ۹:۲۴) هفتاد هفته برای قوم تو و برای شهر مقدست مقرر گشته است تا به نافرمانی خاتمه داده شود و گناه پایان پذیرد و تقصیر کفاره گردد و پارساییِ جاودانی آورده شود و رؤیا و نبوّت مُهر گردد و قُدس‌الاقداس مسح شود.
ب۰۱-E ۱۵/۵ ص ۲۷
سؤالات خوانندگان
طبق پیشگویی دانیال ۹:۲۴، «قُدس‌الاقداس» چه وقت مسح شد؟
دانیال ۹:۲۴-۲۷ نبوّتی در خصوص ظهور «مسیحِ رهبر» یعنی عیسی مسیح است. بنابراین، پیشگویی مسح شدن «قُدس‌الاقداس»، به مفهوم مسح شدن بخش قُدس‌الاقداس که درونی‌ترین بخش در معبد اورشلیم بود، نیست، بلکه عبارت «قُدس‌الاقداس» به مکان اقدس آسمانی یَهُوَه که در معبد عظیم و روحانی او قرار دارد، اشاره می‌کند.—عبرانیان ۸:۱-۵؛ ۹:۲-۱۰، ۲۳.
معبد روحانی خدا از چه زمان شروع به کار کرد؟ توجه کنید که هنگام تعمید عیسی در سال ۲۹ م. چه واقعه‌ای رخ داد. از آن زمان به بعد، او کلام مزمور ۴۰:۶-۸ را به تحقق رساند. بعدها، پولُس رسول اشاره کرد که عیسی در دعایی به خدا چنین گفت: «قربانی و هدیه را نخواستی، اما بدنی برای من آماده ساختی.» (عبرانیان ۱۰:۵) عیسی می‌دانست که یَهُوَه نمی‌خواهد اهدای قربانی حیوانات در معبد اورشلیم همچنان ادامه یابد، بلکه خدا بدنی جسمی و کامل به عیسی داد تا آن را قربانی کند. عیسی آرزوی قلبی خود را چنین ابراز کرد: «بنگر! (در طومار در مورد من نوشته شده است) ای خدا، آمده‌ام تا خواست تو را به جا آورم.» (عبرانیان ۱۰:۷) یَهُوَه چگونه به او پاسخ داد؟ در انجیل مَتّی آمده است: «عیسی پس از تعمیدش فوراً از آب بیرون آمد. سپس آسمان شکافته شد و روح خدا را دید که مانند کبوتری پایین آمد و بر او قرار گرفت. همچنین ندایی از آسمان به گوش رسید که گفت: «این است پسر من، محبوب من که از او خشنودم.»—مَتّی ۳:۱۶، ۱۷.
این که یَهُوَه خدا اهدای بدن عیسی را به منظور قربانی پذیرفت، به این معنی بود که مذبحی روحانی و بزرگ‌تر از مذبحی که در معبد اورشلیم قرار داشت، به وجود آمده بود. این مذبح روحانی در اصل، «خواست» خدا یا تدارکی برای پذیرش حیات انسانی عیسی به عنوان قربانی بود. (عبرانیان ۱۰:۱۰) مسح شدن عیسی با روح‌القدس به این مفهوم بود که خدا در آن هنگام، کل ترتیبات معبد روحانی خود را به وجود آورد. بنابراین هنگام تعمید عیسی، مسکن آسمانی خدا به عنوان «قدس‌الاقداس» در ترتیبات معبد روحانی بزرگ، مسح یا تفکیک شد.
(دانیال ۹:۲۷) او برای یک هفته عهدی را با بسیاری استوار خواهد کرد، و در نیمهٔ آن هفته، قربانی و هدیه را متوقف خواهد ساخت. و بر بال رجاساتْ ویران‌کننده‌ای خواهد آمد، تا پایانی که مقرر است بر ویران‌کننده ریخته شود.
قرائت کتاب مقدّس
(دانیال ۷:۱-۱۰) در سال نخستِ بِلشَصَّر، پادشاه بابِل، دانیال در رؤیاهای سرش بر بسترش، خوابی دید. پس خواب را نوشت و خلاصهٔ مطلب را بیان کرد. ۲ دانیال گفت: «شبانگاه، در رؤیای خود دیدم که هان چهار باد آسمان، دریای بزرگ را به تلاطم درمی‌آوردند. ۳ آنگاه چهار وحشِ بزرگ، که هر یک با دیگری تفاوت داشت، از دریا برآمدند. ۴ نخستین، مانند شیر بود و بالهای عقاب داشت. آنگاه چون می‌نگریستم، بالهایش کنده شد، و او را از زمین برگرفتند و مانند انسان بر دو پایش بر پا داشتند و دل انسان به او دادند. ۵ سپس وحش دوّم را دیدم که مانند خرس بود. او در یک طرف بدن خود بلندتر بود، و در دهانش، در میان دندانها، سه دنده بود. او را گفتند: «برخیز و گوشتِ بسیار بخور! «۶پس از آن نگریستم و هان وحشی دیگر دیدم مانند پلنگ که بر پشت خود چهار بالِ پرندگان را داشت. او را چهار سر بود، و حکومت به او داده شد. ۷ پس از آن، در رؤیاهای شب، نگریستم و اینک وحش چهارم را دیدم که هولناک و رُعب‌انگیز و بسیار نیرومند بود و دندانهای بزرگِ آهنین داشت. او می‌بلعید و خُرد می‌کرد و باقی‌مانده را لگدمال می‌نمود. این وحش با همهٔ وحشهای پیشین متفاوت بود و ده شاخ داشت. ۸ چون آن شاخها را ملاحظه می‌کردم، شاخ کوچک دیگری از میان آنها برآمد، و سه شاخ از شاخهای نخست در برابرش از بیخ کنده شدند. و هان این شاخ چشمانی همچون چشمان انسان داشت و دهانی که سخنان تکبرآمیز می‌گفت. ۹ «چون می‌نگریستم، تختها برقرار شد، و قدیم‌الایام جلوس فرمود. جامهٔ او چون برف سپید بود، و موی سرش چون پشمِ پاک. عرش او شعله‌های آتش بود و چرخهای آن آتش فروزان. ۱۰ نهری از آتشْ جاری شده، از پیش روی او بیرون می‌آمد. هزاران هزار خدمتش می‌کردند، و کُرورها کُرور به حضورش ایستاده بودند. دیوان بر پا شد، و دفترها گشوده گردید.
۹-۱۵ اکتبر
گنج‌هایی در کلام خدا | دانیال ۱۰-۱۲
«یَهُوَه عاقبت پادشاهان را پیش‌بینی کرد»
(دانیال ۱۱:۲) اکنون حقیقت را به تو اعلام می‌کنم. اینک سه پادشاهِ دیگر در پارس بر خواهند خاست، و چهارمین از همهٔ آنان توانگرتر خواهد بود. چون او به سبب توانگری‌اش نیرومند گردد، همگان را بر ضد حکومت یونان بر خواهد انگیخت.
(دانیال ۱۱:۳) آنگاه پادشاهی بزرگ به پا خواهد خاست و با اقتداری عظیم حکومت خواهد کرد و هر چه بخواهد انجام خواهد داد.
(دانیال ۱۱:۴) اما چون به پا خیزد، حکومتش تجزیه شده، در جهت بادهای چهارگانهٔ آسمان تقسیم خواهد گردید، و به نسل او نخواهد رسید و از اقتداری که او داشت برخوردار نخواهد بود، زیرا حکومتش ریشه‌کن شده، به کسان دیگر سپرده خواهد شد.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(دانیال ۱۲:۳) خردمندان چون روشنایی افلاک خواهند درخشید، و آنان که بسیاری را به پارسایی رهنمون می‌شوند همچون ستارگان خواهند بود، تا ابدالآباد.
(دانیال ۱۲:۱۳) اما تو، تا به آخر برو که استراحت خواهی یافت و در انتهای ایام در جایگاه مقرر خویش بر پا خواهی ایستاد.
قرائت کتاب مقدّس
(دانیال ۱۱:۲۸-۳۹) پس پادشاه شمال با ثروتی سرشار به سرزمین خویش باز خواهد گشت، ولی دلش بر ضد عهد مقدس خواهد بود. پس به خواست خود عمل خواهد کرد و سپس به سرزمین خویش باز خواهد گشت. ۲۹ «آنگاه در زمان معین باز خواهد گشت و به سرزمین جنوب در خواهد آمد، ولی این بار مانند بار نخست نخواهد بود. ۳۰ کشتیهای کِتّیم به رویارویی با او خواهند رفت، و او مأیوس شده، عقب‌نشینی خواهد کرد و بر عهد مقدس غضبناک شده، به خواست خود عمل خواهد نمود. اما برگشته، به کسانی که عهد مقدس را ترک گویند، توجه نشان خواهد داد. ۳۱ سپاهیان از جانب او برخاسته، قُدس و قلعه‌اش را نجس خواهند ساخت و قربانی دائمی را متوقف خواهند کرد. آنگاه مکروهِ ویرانگر را بر پا خواهند داشت. ۳۲ او با چرب‌زبانی کسانی را که بر ضد عهد شرارت می‌ورزند، گمراه خواهد ساخت. ولی کسانی که خدای خویش را می‌شناسند نیرومند بوده، دست به عمل خواهند زد. ۳۳ خردمندان قوم، بسیاری را فهم خواهند بخشید، اگرچه ایامی چند به شمشیر و آتش و اسارت و تاراج خواهند افتاد. ۳۴ و چون بیفتند، یاریِ اندکی بدیشان خواهد رسید. اما بسیاری به چرب‌زبانی به آنان خواهند پیوست، ۳۵ و برخی از خردمندان خواهند افتاد تا تصفیه و تطهیر و سفید گردند تا آنگاه که زمان آخر در رسد، زیرا که این هنوز برای زمان معین است. ۳۶ «آنگاه پادشاه هر چه بخواهد خواهد کرد. او خویشتن را بر همهٔ خدایان افراشته، بزرگ خواهد ساخت، و بر ضد خدای خدایان سخنان شگفت خواهد گفت. او تا به کمال رسیدن غضب، کامیاب خواهد بود، زیرا آنچه مقدر است انجام خواهد شد. ۳۷ او نه به خدایان پدرانش اعتنا خواهد کرد، نه به آن که محبوب زنان است و نه به هیچ خدای دیگر، زیرا خویشتن را بر همهٔ آنها خواهد افراشت. ۳۸ او به جای آنها، خدای دژها را حرمت خواهد نهاد و خدایی را که پدرانش نشناخته بودند با زر و سیم و سنگهای گرانبها و هدایای نفیس تکریم خواهد کرد. ۳۹ او به یاری خدایی بیگانه بر ضد دژهای مستحکم عمل خواهد کرد، و بر عزّتِ کسانی که وی را پذیرا شوند، خواهد افزود و ایشان را بر مردمان بسیار حاکم خواهد ساخت و زمین را به بهایی میان ایشان تقسیم خواهد کرد.
۱۶-۲۲ اکتبر
گنج‌هایی در کلام خدا | هوشَع ۱-۷
«یَهُوَه محبت پایدار را می‌پسندد—شما چطور؟»
(هوشَع ۶:۴، ۵) ای اِفرایِم، با تو چه کنم؟ ای یهودا، با تو چه کنم؟ محبت تو مانند ابر صبحگاهی است، و همچون شبنم که به‌زودی می‌گذرد. پس من ایشان را به واسطهٔ انبیا قطعه قطعه کردم، و به سخنان دهانم ایشان را کشتم، و داوری من بر شما همچون نور ساطع می‌شود.
(هوشَع ۶:۶) زیرا محبت را می‌پسندم نه قربانی را، و معرفت خدا را، بیش از قربانیهای تمام‌سوز.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(هوشَع ۱:۷) اما بر خاندان یهودا رحم خواهم کرد و ایشان را نجات خواهم داد، نه به کمان و شمشیر و جنگ و اسبان و سواران، بلکه به یهوه خدای ایشان!
(هوشَع ۲:۱۸) در آن روز به جهت ایشان با وحوش صحرا و پرندگان آسمان و خزندگان زمین عهد خواهم بست. کمان و شمشیر و جنگ را از زمین محو خواهم ساخت و ایشان را در امنیت خواهم خوابانید.
بیدا ۰۵-E ۸/۹ ص ۱۲ ¶۲
هنگامی که صلح و آرامش در سراسر جهان برقرار شود
در واقع، تمام موجودات زنده بر روی زمین، از صلح و آرامشی برخوردار خواهند شد که قبلاً بر روی زمین به چشم نمی‌خورد. دلیل چنین آرامشی این است که خدا به تابعان وفادارش تعلیم خواهد داد که چگونه از زمینی که در آن ساکنند به خوبی نگهداری کنند. او برای ایجاد چنین صلحی، حتی به اصطلاح عهدی با همهٔ حیوانات وحشی یا شکاری خواهد بست تا رام و مطیع انسان‌ها شوند.—هوشَع ۲:۱۸؛ پیدایش ۱:۲۶-۲۸؛ اِشَعْیا ۱۱:۶-۸.
قرائت کتاب مقدّس
(هوشَع ۷:۱-۱۶) چون خواستم اسرائیل را شفا دهم، گناه اِفرایِم آشکار شد و شرارت سامِرِه هویدا گردید. چراکه مرتکب فریب می‌شوند؛ دزدان برای دزدی به درون می‌آیند، و راهزنان در بیرون غارت می‌کنند. ۲ اما در دل خویش نمی‌اندیشند که من تمامی شرارت ایشان را یاد می‌دارم. اکنون اعمالشان ایشان را احاطه می‌کند؛ آنها در برابر چشمان من است. ۳ پادشاه را به شرارت خویش شادمان می‌سازند، و سروران را به دروغهای خویش. ۴ ایشان جملگی زناکارند، همچون تنوری داغ، که از سرشتن خمیر تا ور آمدنش، نانوا را نیازی به بر هم زدن آتش آن نیست. ۵ در روز جشن پادشاه ما، سروران از گرمی شراب بیمار شدند، و او با تمسخرگران دست داد. ۶ در حالی که در کمین انتظار می‌کشند، دلهای خود را چون تنوری آماده می‌کنند. تمامی شب، دود خشم آنان بالا می‌رود، و صبحگاهان همچو آتش مشتعل شعله می‌کشد. ۷ آنان جملگی بسان تنوری داغ گشته‌اند، و حکمرانان خویش را فرو می‌بلعند. همهٔ پادشاهان ایشان سقوط کرده‌اند، و هیچ‌یک از ایشان مرا نمی‌خوانند. ۸ اِفرایِم خود را با قومها درمی‌آمیزد؛ اِفرایِم قرص نانی است که برگردانیده نشده است. ۹ بیگانگان نیرویش را می‌مکند، اما او نمی‌داند؛ سپیدی بر موهایش پاشیده شده است، اما او نمی‌داند. ۱۰ تکبر اسرائیل علیه او شهادت می‌دهد، اما ایشان به سوی یهوه خدای خویش بازگشت نمی‌کنند، و با وجود این همه، او را نمی‌طلبند. ۱۱ اِفرایِم کبوتری را مانَد، ساده‌لوح و بی‌فهم. ایشان مصر را به یاری می‌خوانند و به سوی آشور می‌روند. ۱۲ چون می‌روند، تور خویش را بر آنان می‌گسترم؛ ایشان را همچون پرندگان به زیر می‌افکنم، و بر طبق آنچه به جماعتشان اعلام شد، تأدیب می‌کنم. ۱۳ وای بر آنان، زیرا که از من گریزان گشته‌اند! هلاکت بر ایشان باد، زیرا که بر من عِصیان ورزیده‌اند. می‌خواستم آنان را فدیه دهم، اما علیه من دروغها گفتند. ۱۴ آنان از دل نزد من فریاد برنمی‌آورند، بلکه در بسترهای خویش شیون می‌کنند؛ برای غَله و شراب خود را زخمی می‌سازند، و بر من عِصیان می‌ورزند. ۱۵ اگرچه من بودم که ایشان را تربیت کردم و بازوانشان را نیرو بخشیدم، اما آنان بر ضد من بد اندیشیدند. ۱۶ ایشان بازمی‌گردند، اما نه به سوی آن متعال، و کمانی خطاکننده را مانند. رهبرانش به سبب زبان گستاخ خود به شمشیر خواهند افتاد، و این مایهٔ ریشخند شُدنشان در سرزمین مصر خواهد بود.
۲۳-۲۹ اکتبر
گنج‌هایی در کلام خدا | هوشَع ۸-۱۴
«بهترین‌های خود را به یَهُوَه اهدا کنید»
(هوشَع ۱۴:۲) کلمات مناسب برگرفته، به سوی خداوند بازگشت نما؛ او را بگو: «شرارت را به تمامی بیامرز، و آنچه را نیکوست قبول فرما، تا ثمرهٔ [پاورقی: «گوساله‌های»] لبهایمان را تقدیمت کنیم.
ب۰۷-E ۱/۴ ص ۲۰ ¶۲
قربانی‌هایی که مورد پسند خداست
علاوه بر این، کتاب مقدّس نشان می‌دهد که از دید یَهُوَه، حمد و ستایش ما قربانی‌ای است که به او اهدا می‌کنیم. هوشَع نبی از عبارت ثمره یا گوساله‌های لبهایمان استفاده کرد تا نشان دهد وقتی خدا را با لبهایمان حمد و ستایش می‌کنیم، از دید او یکی از بهترین قربانی‌ها را به او اهدا کرده‌ایم. (هوشَع ۱۴:۲) پولُس رسول مسیحیان عبرانی را چنین ترغیب کرد: «همواره قربانی حمد و ستایش را به خدا تقدیم کنیم؛ یعنی ثمرهٔ لبهایمان را که با آنها نام او را به همگان اعلام می‌کنیم.» (عبرانیان ۱۳:۱۵) امروزه شاهدان یَهُوَه فعالانه مشغول موعظهٔ خبر خوش هستند و از همهٔ قومها شاگرد می‌سازند. (مَتّی ۲۴:۱۴؛ ۲۸:۱۹، ۲۰) آنان شبانه‌روز در سراسر دنیا قربانی حمد و ستایش را به خدا اهدا می‌کنند.—مکاشفه ۷:۱۵.
(هوشَع ۱۴:۴) من ارتداد ایشان را شفا خواهم داد؛ و ایشان را به‌رایگان دوست خواهم داشت، زیرا غضب من از ایشان برگشته است.
(هوشَع ۱۴:۹) هر آن که حکیم است، بگذار این امور را درک کند؛ هر آن که فهیم است، بگذار آنها را بداند. زیرا راههای خداوند راست است، و پارسایان در آنها گام برمی‌دارند، اما عاصیان در آنها لغزش می‌خورند.
jd-E ص ۸۷ ¶۱۱
طبق معیارهای والای یَهُوَه به او خدمت کنید
هوشَع ۱۴:۹ همچنین توجه ما را به جوانب مثبت درستکار بودن جلب می‌کند. زندگی کردن طبق خواست و معیارهای یَهُوَه، برکات و فواید بسیاری برای ما به همراه دارد. او آفرینندهٔ ما است و از ساختار ما کاملاً آگاهی دارد. آنچه او از ما انتظار دارد، به نفع ماست. برای درک بهتر رابطه‌مان با خدا، مثال ماشین و سازنده‌اش را در نظر بگیریم. سازنده می‌داند که ماشین چگونه طراحی شده است و قطعات آن چگونه به هم متصل شده‌اند. او می‌داند که روغن آن باید هر چند وقت یک بار عوض شود. اگر این دستورالعمل سازنده را نادیده بگیریم و به خود بگوییم ماشین هنوز خوب کار می‌کند، چه اتفاقی می‌افتد؟ خیلی زودتر از آن که فکر کنیم، موتور ماشین خراب می‌شود و از کار می‌افتد. به همین ترتیب، آفرینندهٔ ما نیز به ما فرامینی داده است. اطاعت از این فرامین به نفع ماست. (اِشَعْیا ۴۸:۱۷، ۱۸) آگاهی از این منافع، دلیل دیگری به ما می‌دهد که طبق معیارهای خدا زندگی کنیم و فرامین او را به کار بریم.—مزمور ۱۱۲:۱.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(هوشَع ۱۰:۱۲) برای خویشتن پارسایی بکارید، و محبت را درو کنید؛ زمین بایرِ خود را شیار دهید، زیرا زمان آن است که خداوند را بجویید تا بیاید و پارسایی بر شما بباراند.
(هوشَع ۱۱:۱) هنگامی که اسرائیل طفل بود او را دوست داشتم و پسر خود را از مصر فرا خواندم.
قرائت کتاب مقدّس
(هوشَع ۸:۱-۱۴) کَرِنا را به دهان خود بگذار! کسی مانند عقاب بر فراز خانهٔ خداوند است، زیرا قوم، عهد مرا زیر پا نهاده و بر شریعت من عاصی گردیده‌اند. ۲ اسرائیل نزد من فریاد برآورده، می‌گویند: «ای خدای ما، ما تو را می‌شناسیم.» ۳ اما اسرائیل آنچه را نیکوست، رد کرده است؛ پس دشمنْ او را تعقیب خواهد کرد. ۴ ایشان پادشاهان نصب کردند، اما نه از جانب من؛ شاهزادگان را منصوب داشتند، اما نه به تأیید من. از نقره و طلای خویش بتها برای خود ساختند، تا منقطع شوند. ۵ ای سامِرِه، گوسالهٔ تو رد شده است؛ غضب من بر ایشان افروخته گشته. تا به کی نمی‌توانند از گناه به‌دور باشند؟ ۶ زیرا این مصنوعِ اسرائیل است؛ صنعتگری آن را ساخته، و خدا نیست. به‌یقین که گوسالهٔ سامِرِه خُرد خواهد شد. ۷ ایشان باد را کاشته‌اند، پس گردباد را خواهند دروید. ساقه‌های گندمشان بی‌بار است و آرد از آن حاصل نخواهد شد؛ اگر هم حاصل می‌شد بیگانگان آن را فرو می‌بلعیدند. ۸ اسرائیل بلعیده شده است، و اکنون در میان قومها همچون ظرفی بی‌مصرف است. ۹ زیرا ایشان به آشور رفته‌اند، همچون خَر وحشیِ سرگردان در تنهایی؛ آری، اِفرایِم عاشقان اجیر کرده است. ۱۰ هرچند خویشتن را در میان قومها فروخته‌اند، من به‌زودی ایشان را گرد هم خواهم آورد، و به سبب ستم پادشاه نیرومند، رو به تحلیل خواهند نهاد. ۱۱ از آنجا که اِفرایِم مذبحهای بیشتر برای گناه ساخته است، آنها برای وی مذبحهای گناه شده‌اند. ۱۲ من هزاران حکم شریعت خود را برایشان نوشتم، اما آنها را چیزِ غریب انگاشتند. ۱۳ در خصوص تقدیم قربانیهای تقدیمی به من، حیوانات را قربانی می‌کنند و گوشتشان را می‌خورند، اما خداوند آنها را نمی‌پذیرد. اکنون شرارت ایشان را به یاد خواهد آورد، و گناهانشان را مجازات خواهد کرد، و ایشان به مصر باز خواهند گشت. ۱۴ اسرائیل آفرینندهٔ خود را به فراموشی سپرده، کاخها بنا کرده است، و یهودا بر شهرهای حصاردار خویش افزوده است. اما من بر شهرهایش آتش خواهم فرستاد که کاخهایش را در کام خواهد کشید.
۳۰ اکتبر–۵ نوامبر
گنج‌هایی در کلام خدا | یوئیل ۱-۳
«پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد»
(یوئیل ۲:۲۸، ۲۹) پس از آن، روح خود را بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت؛ پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد، پیرانتان خوابها و جوانانتان رؤیاها خواهند دید. ۲۹ نیز در آن روزها حتی بر غلامان و کنیزان، روح خود را فرو خواهم ریخت.
jd-E ص ۱۶۷ ¶۴
«این را در میان قومها ندا کنید»
حال این موضوع را از جنبه‌ای دیگر در نظر بگیرید. یَهُوَه خدا در مورد زمانی با یوئیل نبی سخن گفت که به عبارتی، انسان‌های مختلف نبوّت خواهند کرد: «پس از آن، روح خود را بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت؛ پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد، پیرانتان خوابها و جوانانتان رؤیاها خواهند دید.» (یوئیل ۲:۲۸-۳۲) در روز پِنتیکاست سال ۳۳ م. همهٔ کسانی که در بالاخانه‌ای در اورشلیم گرد هم آمده بودند از روح‌القدس پر شدند و سپس «در مورد اعمال عظیم خدا» موعظه کردند. پِطرُس رسول در آن روز گفت که کلام یوئیل با این واقعه تحقق یافت. (اعمال ۱:۱۲-۱۴؛ ۲:۱-۴، ۱۱، ۱۴-۲۱) حال به زمان ما فکر کنید. نبوّت یوئیل از اوایل قرن بیستم در بعدی وسیع‌تر تحقق پیدا کرده است. مسح‌شدگان، چه زن و چه مرد و چه پیر و چه جوان، شروع به «نبوّت» کردند، یعنی در مورد «اعمال عظیم خدا» از جمله برقراری پادشاهی خدا در آسمان موعظه کردند.
(یوئیل ۲:۳۰-۳۲) در آسمان و بر زمین عجایب به ظهور خواهم آورد، از خون و آتش و ستونهای دود. ۳۱ پیش از فرا رسیدن روز عظیم و مَهیب خداوند، خورشید به تاریکی و ماه به خون بدل خواهد شد. ۳۲ و هر که نام خداوند را بخواند، رهایی خواهد یافت؛ زیرا بر کوه صَهیون و در اورشلیمرهایی‌یافتگانی خواهند بود، همان‌گونه که خداوند فرموده، و در میان بازماندگان، کسانی که خداوند ایشان را فرا خوانده است.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(یوئیل ۲:۱۲، ۱۳) خداوند می‌فرماید: «با این حال، حتی همین الان با تمامی دل خود، و با روزه و گریه و ماتم، نزد من بازگشت کنید؛ ۱۳ دل خود را چاک زنید، نه جامهٔ خویش را.» به سوی یهوه خدای خود بازگشت کنید زیرا او فیاض و رحیم است، دیرخشم و آکنده از محبت، و از بلا منصرف می‌شود.
(یوئیل ۳:۱۴) جماعتها، جماعتها، در درهٔ صدور حُکم! زیرا روز خداوند در درهٔ صدورِ حُکم نزدیک است.
قرائت کتاب مقدّس
(یوئیل ۲:۲۸–۳:۸) پس از آن، روح خود را بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت؛ پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد، پیرانتان خوابها و جوانانتان رؤیاها خواهند دید. ۲۹ نیز در آن روزها حتی بر غلامان و کنیزان، روح خود را فرو خواهم ریخت. ۳۰ در آسمان و بر زمین عجایب به ظهور خواهم آورد، از خون و آتش و ستونهای دود. ۳۱ پیش از فرا رسیدن روز عظیم و مَهیب خداوند، خورشید به تاریکی و ماه به خون بدل خواهد شد. ۳۲ و هر که نام خداوند را بخواند، رهایی خواهد یافت؛ زیرا بر کوه صَهیون و در اورشلیمرهایی‌یافتگانی خواهند بود، همان‌گونه که خداوند فرموده، و در میان بازماندگان، کسانی که خداوند ایشان را فرا خوانده است.
۳ زیرا اینک در آن روزها و در آن زمان، آنگاه که سعادت را به یهودا و اورشلیم بازگردانم، ۲ تمامی قومها را گرد آورده، ایشان را به درّهٔ یَهوشافاط فرود خواهم آورد. آنجا ایشان را به سبب قوم خود و میراث خویش اسرائیل به محاکمه خواهم کشید، زیرا قوم مرا در میان قومها پراکنده ساختند و سرزمین مرا میان خود تقسیم کردند. ۳ آنان بر قوم من قرعه افکندند و پسری در ازای فاحشه‌ای دادند و دختری در ازای شراب فروختند، تا میگساری کنند. ۴ «حال ای صور و صیدون و ای همهٔ نواحی فلسطین، شما را با من چه کار است؟ آیا می‌خواهید به من سزا دهید؟ اگر به من سزا می‌دهید، من سزای شما را به‌زودی و به‌سرعت بر سر خودتان بر خواهم گردانید. ۵ زیرا شما نقره و طلای مرا گرفته و نفیس‌ترین گنجینه‌های مرا به معابد خود برده‌اید. ۶ شما مردم یهودا و اورشلیم را به یونانیان فروختید تا ایشان را از سرحداتشان دور سازید. ۷ اینک من آنان را از مکانی که ایشان را بدان‌جا فروختید، بر خواهم انگیخت و عمل شما را بر سر خودتان بر خواهم گردانید. ۸ من پسران و دختران شما را به دست بنی‌یهودا خواهم فروخت و ایشان نیز آنان را به شِبَئیان که قومی دور هستند، خواهند فروخت، زیرا خداوند چنین فرموده است.