شبانان و گوسفندان در یک تئوکراسی

‏«خداوند داور ما است،‏ خداوند شریعت دهندهٔ ما است،‏ خداوند پادشاه ما است،‏ پس ما را نجات خواهد داد.‏»‏‏–‏اشعیا ۳۳:‏۲۲‏.‏

تئوکراسی به معنای حکومت توسط خداست.‏ این،‏ قبول قدرت یَهُوَه و پیروی از راهنماییها و تعالیم او در تصمیمات کوچک و بزرگی که ما در زندگی می‌گیریم،‏ شامل می‌شود.‏ جماعت قرن اول یک تئوکراسی واقعی بود.‏ بنابراین مسیحیان می‌توانستند درستکارانه بگویند:‏ «‏خداوند داور ما است،‏ خداوند شریعت دهندهٔ ما است،‏ خداوند پادشاه ما است.‏» ‏(‏اشعیا ۳۳:‏۲۲‏)‏ امروزه سازمان یَهُوَه خدا با باقیماندهٔ مسح‌شدگان به عنوان هستهٔ آن،‏ به همین نحو یک تئوکراسی واقعی است.‏

از چه لحاظی ما امروزه تئوکراتیک هستیم؟‏

^۲ چگونه می‌توانیم بگوییم که سازمان زمینی یَهُوَه یک تئوکراسی است؟‏ زیرا آنانی که به آن تعلق دارند‏،‏ در واقع خود را به حکومت یَهُوَه تسلیم می‌کنند.‏ و آنان از رهبری عیسی مسیح،‏ کسی که یَهُوَه او را به عنوان پادشاه بر تخت نشانده است،‏ پیروی می‌کنند.‏ برای مثال،‏ در زمان آخر،‏ این حکم صریح از تئوکرات اعظم به عیسی واگذار شده است:‏ «داس خود را پیش بیاور و درو کن زیرا هنگام حصاد رسیده و حاصل زمین خشک شده است.‏» (‏مکاشفه ۱۴:‏۱۵‏)‏ عیسی اطاعت می‌کند و حصاد زمین را به عهده می‌گیرد.‏ مسیحیان از پادشاهشان در این وظیفهٔ بزرگ،‏ از طریق موعظهٔ غیورانهٔ بشارت و شاگردسازی حمایت می‌کنند.‏ (‏متی ۲۸:‏۱۹؛‏ مرقس ۱۳:‏۱۰؛‏ اعمال ۱:‏⁠۸‏)‏ با انجام این کار،‏ آنان همچنین همکاران یَهُوَه،‏ تئوکرات اعظم‏،‏ هستند.‏​–‏⁠۱قرنتیان ۳:‏⁠۹‏.‏

^۳ مسیحیان همچنین در مورد رفتار،‏ تسلیم حکومت خدا هستند.‏ عیسی گفت:‏ «کسی که به راستی عمل می‌کند پیش روشنی می‌آید تا آنکه اعمال او هویدا گردد که در خدا کرده شده است.‏» (‏یوحنا ۳:‏​۲۱‏)‏ امروزه مناظره‌های بی‌پایانی در مورد معیارهای اخلاقی وجود دارد،‏ اما این مجادله‌ها هیچ گونه مکانی در میان مسیحیان ندارند.‏ آنان آن چیزی را که در نظر یَهُوَه غیراخلاقی است،‏ غیراخلاقی تلقی می‌کنند،‏ و همانند طاعون از آن دوری می‌کنند.‏ آنها همچنین از خانواده‌شان نگهداری و از والدینشان اطاعت می‌کنند و مطیع قدرتهای برتر باقی می‌مانند.‏ (‏افسسیان ۵:‏​۳-‏۵،‏ ۲۲-‏۳۳؛‏ ۶:‏​۱-‏۴؛‏ ۱تیموتاؤس ۵:‏۸؛‏ تیطس ۳:‏⁠۱‏)‏ از اینرو آنان به طور تئوکراتیک در هماهنگی با خدا عمل می‌کنند.‏

^۴ آدم و حوا بهشت را از دست دادند زیرا می‌خواستند به تنهایی تصمیم بگیرند که چه چیز خوب و چه چیز بد است.‏ عیسی درست مخالف این را می‌خواست.‏ او گفت:‏ «ارادهٔ خود را طالب نیستم بلکه ارداهٔ پدریکه مرا فرستاده است.‏» مسیحیان نیز همین چیز را طالب هستند.‏ (‏یوحنا ۵:‏۲۹؛‏ لوقا ۲۲:‏۴۲؛‏ رومیان ۱۲:‏۲؛‏ عبرانیان ۱۰:‏⁠۷‏)‏ شاؤل اولین پادشاه اسرائیل از خدا فرمانبرداری کرد​–‏⁠اما فقط تا یک اندازه.‏ به این دلیل او کنار گذاشته شد.‏ سموئیل به او گفت:‏ «اطاعت از قربانیها و گوش گرفتن از پیه قوچها نیکوتر است.‏» (‏۱سموئیل ۱۵:‏۲۲‏)‏ آیا پیروی کردن از ارادهٔ یَهُوَه تا یک اندازهٔ معین،‏ شاید شرکت در کار موعظه به طور منظم و یا حضور در جلسات،‏ و سپس سازش کردن در مسائل اخلاقی و یا بعضی مسائل دیگر،‏ تئوکراتیک است؟‏ البته که نه!‏ ما کوشش می‌کنیم تا ‹ارادهٔ خدا را از دل به عمل آوریم.‏› (‏افسسیان ۶:‏۶؛‏ ۱پطرس ۴:‏​۱،‏ ۲‏)‏ بر خلاف شاؤل،‏ ما خود را به طور کامل تسلیم حکومت خدا می‌کنیم.‏

یک تئوکراسی نوین

^۵ در گذشته،‏ یَهُوَه توسط اشخاصی مانند پیامبران،‏ پادشاهان،‏ و رسولان،‏ حکومت کرد و حقیقتهایی را آشکار ساخت.‏ امروزه دیگر این طور نیست؛‏ پیامبران و رسولان الهام شده دیگر وجود ندارند.‏ بلکه عیسی گفت که هنگام حضور ملوکانه‌اش،‏ او هویت هیئتی امین از پیروان را به عنوان «غلام امین و دانا» مشخص خواهد کرد و او را بر تمام مایملک خود خواهد گماشت.‏ (‏متی ۲۴:‏​۴۵-‏۴۷؛‏ اشعیا ۴۳:‏۱۰‏)‏ در سال ۱۹۱۹ هویت آن غلام به عنوان باقیماندهٔ مسیحیان مسح شده مشخص گشت.‏ از آن هنگام هیئت اداره‌کنندهٔ شاهدان یَهُوَه به عنوان نمایندهٔ آن،‏ مرکز تئوکراسی بر روی زمین بوده است.‏ در سراسر دنیا،‏ کمیته‌های شعبه،‏ سرپرستان سیار،‏ و پیران جماعت،‏ نمایندگان هیئت اداره‌کننده هستند.‏

^۶ همکاری با سازمان تئوکراتیک یک بخش ضروری تسلیم شدن به تئوکراسی است.‏ چنین همکاری،‏ برای اتحاد و نظم بین «برادران» در سرتاسر جهان مؤثر واقع می‌شود.‏ (‏۱پطرس ۲:‏۱۷‏)‏ این به نوبهٔ خود یَهُوَه را که «خدای تشویش نیست بلکه خدای سلامتی» است،‏ خوشنود می‌گرداند.‏​–‏⁠۱قرنتیان ۱۴:‏⁠۳۳‏.‏

پیران در یک تئوکراسی

^۷ تمام مردان پیر تعیین شده،‏ بدون توجه به موقعیت اختیارشان،‏ شرایطی را که در کتاب مقدس برای وظیفهٔ سرپرست و یا مرد پیر شرح داده شده است،‏ به عمل می‌آورند.‏ (‏۱تیموتاؤس ۳:‏​۱-‏۷؛‏ تیطس ۱:‏​۵-‏۹‏)‏ به علاوه کلمات پولس به پیران افسس به تمام پیران اختصاص دارد:‏ «پس نگاه دارید خویشتن و تمامی آن گله را که روح‌القدس شما را بر آن اُسقُف [سرپرستان،‏ د ج‏] مقرر فرمود تا کلیسای خدا را رعایت کنید.‏» (‏اعمال ۲۰:‏۲۸‏)‏ آری پیران توسط روح‌القدس منصوب شده‌اند،‏ روحی که از طرف یَهُوَه خدا می‌آید.‏ (‏یوحنا ۱۴:‏۲۶‏)‏ منصب آنها تئوکراتیک است.‏ از این گذشته،‏ آنان گلهٔ خدا را شبانی می‌کنند.‏ این گله به یَهُوَه تعلق دارد نه به پیران.‏ سازمان خدا یک تئوکراسی است.‏

^۸ پولس رسول مسئولیتهای عمومی پیران را در نامه‌اش به افسسیان شرح داد و گفت:‏ «او بخشید بعضی رسولان و بعضی انبیاء و بعضی مبشّرین و بعضی شبانان و معلّمان را.‏ برای تکمیل مقدسین برای کار خدمت برای بنای جسد [بدن،‏ د ج‏] مسیح.‏» (‏افسسیان ۴:‏​۱۱،‏ ۱۲‏)‏ بعد از روزهای نخستینِ ‹بدن مسیح›،‏ دیگر رسولان و انبیاء وجود نداشتند.‏ (‏با ۱قرنتیان ۱۳:‏۸ مقایسه شود.‏)‏ اما پیران هنوز هم به بشارت،‏ شبانی و آموزش،‏ بسیار مشغول هستند.‏​–‏⁠۲تیموتاؤس ۴:‏۲؛‏ تیطس ۱:‏⁠۹‏.‏

^۹ از آنجا که تئوکراسی حکومت خدایی است،‏ پیران مؤثر،‏ با ارادهٔ خدا کاملاً آشنا هستند.‏ به یوشع امر شد که شریعت را روزانه بخواند.‏ پیران نیز باید کتاب مقدس را مرتب مطالعه و به آن مراجعه کنند،‏ و همین طور با نشریات کتاب مقدس که از طرف غلام امین و دانا انتشار می‌یابد،‏ کاملاً آشنا باشند.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏​۱۴،‏ ۱۵‏)‏ این،‏ شامل مجله‌های برج دیده‌بانی و بیدار شوید!‏ و نشریات دیگر می‌شود که نشان می‌دهند چگونه اصول کتاب مقدس برای موقعیتهای معین به کار می‌روند.‏a با وجود این،‏ در حالی که برای یک پیر،‏ دانستن و پیروی از راهنماییهای انتشار یافته در نشریات انجمن برج دیده‌بانی بااهمیت می‌باشد،‏ همچنین او باید با اصول کتاب مقدس که اساس این راهنماییها هستند،‏ کاملاً آشنا باشد.‏ آنگاه او در موقعیتی خواهد بود که می‌تواند راهنماییهای کتاب مقدس را با فهم و شفقت به کار برد.‏​–‏⁠با میکاه ۶:‏⁠۸ مقایسه شود.‏

خدمت کردن با روحی مسیحی

^۱۰ حدود سال ۵۵ د.‏ م.‏ پولس رسول اولین نامه‌اش را برای جماعت قُرِنتُس نوشت.‏ یکی از مشکلاتی که او به آن رسیدگی کرد،‏ به مردان معینی مربوط می‌شد که می‌خواستند در جماعت،‏ برجسته باشند.‏ پولس نوشت:‏ «الحال سیر شده و دولتمند گشته‌اید و بدون ما سلطنت می‌کنید و کاشکه سلطنت می‌کردید تا ما نیز با شما سلطنت می‌کردیم.‏» (‏۱قرنتیان ۴:‏⁠۸‏)‏ در قرن اول د.‏ م.‏ تمام مسیحیان امید داشتند با عیسی به عنوان پادشاهان و کاهنان آسمانی حکومت کنند.‏ (‏مکاشفه ۲۰:‏​۴،‏ ۶‏)‏ از قرار معلوم،‏ عده‌ای در قُرِنتُس فراموش کردند که بر روی زمین،‏ پادشاهانی در تئوکراسی مسیحی وجود ندارند.‏ به جای اینکه مانند پادشاهان این دنیا عمل کنند،‏ شبانان مسیحی،‏ فروتنی را پرورش می‌دهند،‏ صفتی که مورد پسند یَهُوَه است.‏​–‏⁠مزمور ۱۳۸:‏۶؛‏ لوقا ۲۲:‏​۲۵-‏۲۷‏.‏

^۱۱ آیا فروتنی ضعف است؟‏ به هیچ وجه!‏ دربارهٔ خود یَهُوَه وصف شده است که او فروتن است.‏ (‏مزمور ۱۸:‏​۳۵‏،‏ د ج‏)‏ پادشاهان اسرائیل تحت راهنمایی یَهُوَه،‏ لشکرهایی را در جنگ رهبری و بر قوم حکومت کردند.‏ با وجود این هر کدام از آنان باید با دقت متوجه این موضوع می‌بود که ‹دل او بر برادرانش افراشته نشود.‏› (‏تثنیه ۱۷:‏۲۰‏)‏ عیسای رستاخیز یافته یک پادشاه آسمانی است.‏ ولی هنگامی که او بر روی زمین بود،‏ پای شاگردانش را شست.‏ چه فروتنیی!‏ و برای نشان دادن اینکه می‌خواست رسولانش به همین نحو،‏ فروتن باشند،‏ او گفت:‏ «اگر من که آقا و معلم هستم پایهای شما را شستم بر شما نیز واجب است که پایهای یکدیگر را بشوئید.‏» (‏یوحنا ۱۳:‏۱۴؛‏ فیلپیان ۲:‏​۵-‏۸‏)‏ تمام جلال و ستایش باید به یَهُوَه داده شود نه به هیچ انسانی.‏ (‏مکاشفه ۴:‏۱۱‏)‏ تمام مسیحیان،‏ خواه پیر باشند یا نباشند،‏ باید دربارهٔ خودشان در نور کلمات عیسی فکر کنند:‏ «غلامان بی‌منفعت هستیم زیرا که آنچه بر ما واجب بود بجا آوردیم.‏» (‏لوقا ۱۷:‏۱۰‏)‏ هر نظر دیگری،‏ غیر تئوکراتیک است.‏

^۱۲ پیران مسیحی همراه با فروتنی،‏ محبت را پرورش می‌دهند.‏ یوحنای رسول اهمیت محبت را نشان داد،‏ هنگامی که گفت:‏ «کسی که محبت نمی‌نماید خدا را نمی‌شناسد زیرا خدا محبت است.‏» (‏۱یوحنا ۴:‏⁠۸‏)‏ اشخاص بی‌محبت تئوکراتیک نیستند.‏ آنها یَهُوَه را نمی‌شناسند.‏ کتاب مقدس دربارهٔ پسر خدا می‌گوید:‏ او «خاصّان خود را که در این جهان محبت می‌نمود ایشانرا تا به آخر محبت نمود.‏» (‏یوحنا ۱۳:‏⁠۱‏)‏ عیسی به ۱۱ نفر که قرار بود جزئی از هیئت اداره‌کننده در جماعت مسیحی باشند،‏ گفت:‏ «این است حکم من که یکدیگر را محبت نمایید همچنانکه شما را محبت نمودم.‏» (‏یوحنا ۱۵:‏۱۲‏)‏ محبت علامت مشخصهٔ مسیحیت حقیقی است.‏ محبت،‏ شکسته‌دلان،‏ سوگواران،‏ و کسانی را که از نظر روحی اسیر هستند و آرزوی آزادی دارند،‏ جذب می‌کند.‏ (‏اشعیا ۶۱:‏​۱،‏ ۲؛‏ یوحنا ۱۳:‏۳۵‏)‏ پیران باید در نشان دادن محبت نمونه باشند.‏

^۱۳ امروزه،‏ از پیران اغلب خواهش می‌شود تا برای رسیدگی به مشکلات پیچیده اقدام کنند.‏ مشکلات زناشویی می‌توانند عمیقاً ریشه‌دار و دیرپا باشند.‏ جوانان مشکلاتی دارند که ممکن است بزرگان به آسانی درک نکنند.‏ درک کردن بیماریهای احساساتی اغلب دشوار است.‏ یک پیر که با این مسائل مواجه می‌شود ممکن است نامطمئن باشد که چه باید کرد.‏ ولی او می‌تواند مطمئن باشد که اگر با دعا بر حکمت یَهُوَه تکیه و در کتاب مقدس و اطلاعات انتشار یافته توسط غلام امین و دانا جستجو کند،‏ و اگر او با گوسفندان از روی فروتنی و محبت رفتار کند،‏ حتی در دشوارترین موقعیت،‏ تأثیر مفیدی خواهد داشت.‏

^۱۴ یَهُوَه سازمانش را با ‹عطایای انسانی› بسیار برکت داده است.‏ (‏افسسیان ۴:‏⁠۸‏،‏ د ج‏)‏ گاه‌گاهی انجن برج دیده‌بانی نامه‌های دلگرم‌کننده‌ای دریافت می‌کند که محبت نشان داده شده توسط پیران فروتن را که گوسفندان خدا را با شفقت شبانی کرده‌اند،‏ تصدیق می‌کند.‏ به عنوان مثال یک پیر جماعت می‌نویسد:‏ «من نمی‌توانم ملاقات سرپرست حوزه‌ای را به خاطر بیاورم که بر من تأثیر نگذاشته باشد و یا دربارهٔ آن هنوز هم در جماعت صحبت نشده باشد.‏ سرپرست ناحیه به من کمک کرد تا اهمیت طرز تلقی مثبت را هنگام رفتار با برادران با تأکید بر اظهار صمیمیت دریابم.‏»‏

^۱۵ خواهری که باید برای معالجه به یک بیمارستان دوردست مسافرت می‌کرد،‏ می‌نویسد:‏ «چقدر ملاقات یک پیر در اولین شب مضطرب،‏ در بیمارستانی آنقدر دور از منزل قوت قلب می‌دهد!‏ او و برادران دیگر وقت زیادی را برای من صرف کردند.‏ حتی مردم دنیوی که می‌دانستند من چه می‌کشم،‏ دریافتند که من هرگز بدون تسلی،‏ توجه،‏ و دعاهای آن برادران مهربان و فداکار،‏ زنده نمی‌ماندم.‏» خواهر دیگری می‌نوسید:‏ «من امروز زنده هستم،‏ زیرا هیئت پیران،‏ صبورانه مرا در نبردم علیه افسردگی شدید راهنمایی کرد.‏ .‏ .‏ .‏ یک برادر و همسرش نمی‌دانستند به من چه بگویند.‏ .‏ .‏ .‏ اما چیزی که در من بیشترین تأثیر را گذاشت،‏ این بود که آنان اگر چه به طور کامل نمی‌دانستند که بر من چه می‌گذرد،‏ با این حال از روی محبت از من مواظبت کردند.‏»‏

^۱۶ آری،‏ بسیاری از پیران،‏ اندرز پطرس رسول را اجرا می‌کنند:‏ «گلهٔ خدا را که در میان شما است بچرانید و نظارت آنرا بکنید نه بزور بلکه به رضامندی و نه به جهت سود قبیح بلکه به رغبت.‏ و نه چنانکه بر قسمتهای خود خداوندی بکنید بلکه به جهت گله نمونه باشید.‏» (‏۱پطرس ۵:‏​۱-‏۳‏)‏ این گونه پیران تئوکراتیک چه برکتی هستند!‏

گوسفندان در تئوکراسی

^۱۷ با وجود این،‏ تئوکراسی فقط از پیران تشکیل نشده است.‏ اگر شبانان باید تئوکراتیک باشند،‏ گوسفندان نیز باید چنین باشند.‏ از چه لحاظ؟‏ به کلی،‏ همان اصولی که شبانان را راهنمایی می‌کنند باید گوسفندان را نیز راهنمایی کنند.‏ نه تنها پیران،‏ بلکه تمام مسیحیان،‏ اگر خواهان دریافت برکت یَهُوَه هستند،‏ باید فروتن باشند.‏ (‏یعقوب ۴:‏⁠۶‏)‏ همه باید محبت را پرورش دهند زیرا بدون آن،‏ قربانیهای ما به یَهُوَه برای او خوش‌آیند نخواهند بود.‏ (‏۱قرنتیان ۱۳:‏​۱-‏۳‏)‏ نه تنها پیران بلکه همهٔ ما بایست ‹از کمال معرفت ارادهٔ او [یَهُوَه] در هر حکمت و فهم روحانی پُر شویم.‏›​–‏⁠کولسیان ۱:‏⁠۹‏.‏

^۱۸ پیر و جوان از آنجا که سعی می‌کنند با وجود زندگی در دنیای شیطان،‏ وفادار باقی بمانند،‏ به طور یکسان پیوسته با تصمیمات دشوار مواجه هستند.‏ تمایلات دنیوی در مورد لباس،‏ موسیقی،‏ فیلم و ادبیات،‏ روحانیت بعضی را به مبارزه می‌طلبد.‏ معرفت سطحی دربارهٔ حقیقت،‏ برای کمک به ما در حفظ تعادلمان کافی نیست.‏ برای اینکه از وفادار ماندنمان مطمئن باشیم،‏ باید با معرفت دقیق پُر شده باشیم.‏ ما احتیاج به فطانت و حکمتی داریم که تنها کلام خدا می‌تواند به ما بدهد.‏ (‏امثال ۲:‏​۱-‏۵‏)‏ این به معنای پرورش عادات خوب مطالعه،‏ تفکر کردن بر چیزهایی که فرا می‌گیریم،‏ و عمل کردن به آنها است.‏ (‏مزمور ۱:‏​۱-‏۳؛‏ مکاشفه ۱:‏⁠۳‏)‏ پولس نه تنها به پیران بلکه به تمام مسیحیان خطاب کرد،‏ هنگامی که می‌نوشت:‏ «غذای قوی از آنِ بالغان است که حواس خود را بموجب عادت ریاضت داده‌اند تا تمییز نیک و بد را بکنند.‏»​–‏⁠عبرانیان ۵:‏⁠۱۴‏.‏

شبانان و گوسفندان با هم کار می‌کنند

^۱۹ سرانجام بایست گفته شود که یک روح تئوکراتیک حقیقی،‏ توسط افرادی نشان داده می‌شود که با پیران همکاری می‌کنند.‏ پولس برای تیموتاؤس نوشت:‏ «کشیشانی [مردان پیری،‏ د ج‏] که نیکو پیشوایی کرده‌اند مستحقّ حرمت مضاعف می‌باشند علی‌الخصوص آنانیکه در کلام و تعلیم محنت می‌کشند.‏» (‏۱تیموتاؤس ۵:‏۱۷؛‏ ۱پطرس ۵:‏​۵،‏ ۶‏)‏ پیر بودن یک امتیاز عالی است،‏ اما بیشتر پیران،‏ مردان خانواده هستند که دارای کار روزانهٔ دنیوی نیز می‌باشند و همسر و فرزندانی دارند که از آنها نگهداری می‌کنند.‏ در حالی که آنان با کمال میل خدمت می‌کنند،‏ خدمت آنها آسانتر و باارزشتر خواهد بود،‏ وقتی که جماعت از آنان حمایت کند و بیش از اندازه خرده‌گیر و سخت‌گیر نباشد.‏​–‏⁠عبرانیان ۱۳:‏⁠۱۷‏.‏

^۲۰ پولس رسول گفت:‏ «مرشدان خود را که کلام خدا را به شما بیان کردند بخاطر دارید و انجام سیرت ایشان را ملاحظه کرده به ایمان ایشان اقتداء نمایید.‏» (‏عبرانیان ۱۳:‏⁠۷‏)‏ خیر،‏ پولس برادران را تشویق نکرد که از پیران پیروی کنند.‏ (‏۱قرنتیان ۱:‏۱۲‏)‏ پیروی از یک انسان،‏ تئوکراتیک نیست.‏ اما به طور مطمئن اقتدا به ایمان آزمودهٔ یک پیر تئوکراتیک که در کار بشارت فعال است،‏ در جلسات به طور مرتب شرکت می‌کند،‏ و از روی فروتنی و محبت با جماعت رفتار می‌کند،‏ حکیمانه است.‏

گواهی ایمان

^۲۱ براستی که وجود سازمانی تئوکراتیک در این فاسدترین زمان در تاریخ بشر،‏ گواهی است بر قدرت تئوکرات اعظم‏.‏ (‏اشعیا ۲:‏​۲-‏۵‏)‏ این همچنین گواهی است بر ایمان تقریباً پنج میلیون مردان،‏ زنان،‏ و بچه‌های مسیحی که با مشکلات روزمرهٔ زندگی کشمکش می‌کنند،‏ اما هرگز فراموش نمی‌کنند که یَهُوَه حاکمشان است.‏ درست مانند موسای وفادار که «‏آن نادیده را بدید استوار ماند»،‏ همچنین مسیحیان امروزه ایمان محکم مشابهی را دارا می‌باشند.‏ (‏عبرانیان ۱۱:‏۲۷‏)‏ آنها امتیاز یافته‌اند که در یک تئوکراسی زندگی کنند و روزانه به دلیل آن از یَهُوَه تشکر می‌کنند.‏ (‏مزمور ۱۰۰:‏​۴،‏ ۵‏)‏ هنگامی که آنان قدرت نجات‌دهندهٔ یَهُوَه را تجربه می‌کنند،‏ با خوشحالی اعلام می‌کنند:‏ «‏خداوند داور ما است،‏ خداوند شریعت دهندهٔ ما است،‏ خداوند پادشاه ما است،‏ پس ما را نجات خواهد داد.‏»​–‏⁠اشعیا ۳۳:‏⁠۲۲‏.‏

‏[پاورقی]‏

کتاب مقدس چه نشان می‌دهد؟‏

◻ از چه طریق مسیحیان تسلیم تئوکراسی می‌شوند؟‏

◻ امروزه تئوکراسی چگونه سازماندهی شده است؟‏

◻ از چه طریقهایی پیران باید خودشان را برای انجام دادن مسئولیتهایشان آماده سازند؟‏

◻ کدام صفات مسیحی برای پیران ضروری است که پرورش دهند و نشان دهند؟‏

◻ در تئوکراسی،‏ چه رابطه‌ای باید میان گوسفندان و شبانان وجود داشته باشد؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

۱–‏ چگونه می‌توان گفت که مسیحیان قرن اول و مسیحیان امروز،‏ یک تئوکراسی هستند؟‏

۲–‏ یک طریقی که شاهدان یَهُوَه خود را تسلیم حکومت یَهُوَه می‌کنند چیست؟‏

۳–‏ مسیحیان چگونه خود را در مورد اخلاق،‏ تسلیم تئوکراسی می‌کنند؟‏

۴–‏ چه طرز تلقی اشتباهی توسط آدم و حوا و شاؤل آشکار شد و مسیحیان چگونه طرز تلقی دیگری را نشان می‌دهند؟‏

۵،‏ ۶–‏ چگونه یَهُوَه امروزه با بشر رفتار می‌کند،‏ و نتیجهٔ همکاری با چنین ترتیبی چیست؟‏

۷–‏ به چه دلیل می‌توان گفت که پیران مسیحی به طور تئوکراتیک تعیین شده‌اند؟‏

۸–‏ امروزه مسئولیتهای عمومی پیران چه می‌باشند؟‏

۹–‏ چگونه بایست پیران،‏ خود را برای شناساندن ارادهٔ خدا در جماعت آماده کنند؟‏

۱۰–‏ پیران بایست در مقابل چه طرز تلقی اشتباهی احتیاط کنند،‏ و چگونه؟‏

۱۱–‏ الف)‏ چند نمونهٔ برجستهٔ فروتنی کدام هستند؟‏ ب)‏ پیران و تمام مسیحیان دیگر،‏ چه دیدی باید نسبت به خود داشته باشند؟‏

۱۲–‏ چرا محبت یک صفت ضروری برای پیران مسیحی است که آن را پرورش دهند؟‏

۱۳–‏ گرچه مشکلات امروزه ممکن است دشوار باشند،‏ با این وجود یک پیر چگونه می‌تواند در تمام مواقع تأثیر مفیدی داشته باشد؟‏

۱۴،‏ ۱۵–‏ بعضی از اظهاراتی که نشان می‌دهند یَهُوَه قوم خود را با بسیاری از پیران عالی،‏ برکت داده است کدام هستند؟‏

۱۶–‏ پطرس چه اندرزی به پیران می‌دهد؟‏

۱۷–‏ چند صفت را نام ببر که همهٔ اعضای جماعت بایست پرورش دهند.‏

۱۸–‏ الف)‏ چرا یک معرفت سطحی دربارهٔ حقیقت به تنهایی کافی نیست؟‏ ب)‏ چگونه همهٔ ما می‌توانیم با معرفت دقیق پُر شویم؟‏

۱۹،‏ ۲۰–‏ چه اندرزهایی برای همکاری با پیران به همه داده می‌شود،‏ و به چه علت؟‏

۲۱–‏ مسیحیان چگونه مانند موسی ایمان محکمی را نشان می‌دهند؟‏