از ‹روز یَهُوَه› جان سالم بدر بریم

‏«روز خداوند [یا یَهُوَه] عظیم و بی‌نهایت مهیب است و کیست که طاقت آن را داشته باشد؟‏»—‏یوئیل ۲:‏۱۱‏.‏

۱.‏ چرا ‹روز مهیب یَهُوَه› باید باعث شادی ما باشد؟‏

‏«مهیب»!‏ این توصیف یوئیل،‏ نبی خدا از «روز خداوند‏» است.‏ امّا،‏ ما که به یَهُوَه محبت می‌ورزیم و بر مبنای قربانی عیسی خود را به او وقف کرده‌ایم،‏ نباید از نزدیک شدن روز یَهُوَه بیمی به خود راه دهیم.‏ این روز حقیقتاً روزی بهت‌انگیز،‏ اما در عین حال روز رهایی عظیم خواهد بود،‏ رهایی از یک سیستم شریرانه که هزاران سال بشر را به خود گرفتار ساخته است.‏ یوئیل در انتظار آن روز،‏ قوم خدا را دعوت می‌کند که «وَجْد و شادی بنما زیرا یَهُوَه کارهای عظیم کرده است» و بدنبال آن،‏ این سخنان اطمینان‌بخش را می‌گوید:‏ «واقع خواهد شد هر که نام خداوند را بخواند نجات یابد.‏» پس از آن در ملکوت خدا،‏ «چنانکه خداوند گفته است بقیّتی [یا بازماندگانی] خواهد بود و در میان باقی‌ماندگان آنانیکه خداوند ایشانرا خوانده است.‏»—‏یوئیل ۲:‏۱۱،‏ ۲۱،‏ ۲۲،‏ ۳۲‏.‏

۲.‏ چه رویدادهایی الف)‏ در طی «روز خداوند» و ب)‏ در ‹روز یَهُوَه› در جریان انجام مقاصد خدا پیش می‌آیند؟‏

^۲ روز مهیب یَهُوَه را نباید با «روز خداوند» که در مکاشفه ۱:‏۱۰ آمده است اشتباه کرد.‏ روز خداوند شامل به تحقق پیوستن شانزده رؤیایی است که در باب‌های ۱ تا ۲۲ کتاب مکاشفه آمده‌اند.‏ این روز شامل به تحقق پیوستن همهٔ رویدادهایی است که عیسی در جواب پرسش شاگردانش که از او پرسیدند:‏ «بما بگو که این امور کی واقع میشود و نشان آمدن تو و انقضای عالم چیست؟‏»،‏ پیشگویی کرد.‏ حضور آسمانی عیسی،‏ بر روی زمین با ‹جنگ‌های هراسناک،‏ قحطی،‏ تنفر،‏ بیماری و بی‌قانونی› مشخص می‌شود.‏ در حالی که این درد و اندوه‌ها افزایش می‌یابند،‏ عیسی شاگردان امروز خود را برای موعظهٔ «بشارتِ ملکوت در تمام عالم» می‌فرستد «تا بر جمیع امّتها شهادتی شود» و بدین ترتیب به افراد خداترس تسلی‌خاطر می‌بخشد.‏ پس از آن در نقطهٔ اوج روز خداوند،‏ «انقضا» یا پایان این سیستم یعنی روز مهیب یَهُوَه آغاز می‌شود.‏ (‏متی ۲۴:‏۳-‏۱۴؛‏ لوقا ۲۱:‏۱۱‏)‏ آن روز،‏ روز یَهُوَه است که در طی آن داوریی سریع بر دنیای فاسد شیطان به اجرا گذارده خواهد شد.‏ «آسمان و زمین متزلزل میشود امّا خداوند ملجای قوم خود .‏ .‏ .‏ خواهد بود.‏»—‏یوئیل ۳:‏۱۶‏.‏

یَهُوَه در روزگار نوح وارد عمل می‌شود

۳.‏ اوضاع کنونی را چگونه می‌توان با وضعیت روزگار نوح مقایسه کرد؟‏

^۳ اوضاع کنونی جهان همانند وضعیت «ایّام نوح،‏» یعنی بیش از ۴۰۰۰ سال پیش است.‏ (‏لوقا ۱۷:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ در پیدایش ۶:‏۵ می‌خوانیم:‏ «‏خداوند دید که شرارت انسان در زمین بسیار است و هر تصوّر از خیالهای دل وی دایماً محض شرارتست.‏» چقدر این توصیف به وضعیت دنیای کنونی نزدیک است!‏ شرارت،‏ طمع،‏ و بی‌محبتی در همه‌جا دیده می‌شود.‏ بعضی اوقات بنظر می‌آید که فساد و تباهی بشر به بالاترین حد خود رسیده است.‏ با اینحال می‌بینیم که نبوت پولس رسول در مورد «ایّام آخر» روز به روز بیشتر به تحقق می‌پیوندد:‏ «مردمان شریر و شیاد از بد بدتر خواهند شد،‏ آنها دیگران را فریب می‌دهند و خود نیز فریب می‌خورند.‏»—‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱،‏ ۱۳‏،‏ انجیل شریف.‏

۴.‏ پرستش دروغین چه تأثیری در روزگار باستان داشت؟‏

^۴ آیا مذهب،‏ مردمان روزگار نوح را نجات بخشید؟‏ خیر،‏ بلکه مذهب مرتد همانند مذهبی که در آن زمان وجود داشت تا حد زیادی مسبب اوضاع مصیبت‌بار آنها بود.‏ نخستین والدین ما تسلیم آموزش دروغین «آن مار قدیمی که کلیهٔ جهان را گمراه می‌کند و نامش ابلیس و شیطان است،‏» شدند.‏ در زمان نسل دوم بعد از آدم،‏ انسان‌ها ظاهراً به شکل کفرآمیزی «بخواندن اسم یَهُوَه شروع کردند.‏» (‏مکاشفه ۱۲:‏۹؛‏ پیدایش ۳:‏۳-‏۶؛‏ ۴:‏۲۶‏)‏ پس از آن،‏ فرشتگان سرکش،‏ وقف انحصاری خود به خدا را کنار نهاده،‏ بدنی انسانی به خود گرفتند تا با دختران زیباروی انسان‌ها رابطهٔ جنسی نامشروع برقرار کنند.‏ این زنان غول‌های دورگه‌ای به نام مردان تنومند یا نِفیلیم‌ها را به دنیا آوردند که انسان‌ها را مورد ظلم و ستم و بدرفتاری قرار می‌دادند.‏ تحت این نفوذ شیطانی،‏ ‹تمامئ بشر راه خود را بر زمین فاسد کرده بودند.‏›—‏پیدایش ۶:‏۱-‏۱۲‏.‏

۵.‏ عیسی با اشاره به رویدادهای روزگار نوح چه اخطار ترغیب‌کننده‌ای به ما می‌دهد؟‏

^۵ اما اعضای یک خانواده کمال اخلاقی خود را نسبت به یَهُوَه حفظ کردند.‏ از اینرو،‏ خدا «نوح واعظ عدالترا با هفت نفر دیگر محفوظ داشته طوفانرا بر عالم بیدینان آورد.‏» (‏۲پطرس ۲:‏۵‏)‏ آن طوفان بازتابی است از روز مهیب یَهُوَه،‏ که پایان این سیستم را مشخص می‌کند و عیسی در مورد آن چنین نبوت کرد:‏ «از آنروز و ساعت هیچکس اطّلاع ندارد حَتَّی ملائکهٔ آسمان جز پدر من و بس.‏ لیکن چنانکه ایّام نوح بود ظهور پسر انسان نیز چنان خواهد بود.‏ زیرا همچنانکه در ایام قبل از طوفان میخوردند و میآ‌شامیدند و نکاح میکردند و منکوحه میشدند تا روزی که نوح داخل کشتی گشت و نفهمیدند تا طوفان آمده همه را ببرد،‏ همچنین ظهور پسر انسان نیز خواهد بود.‏» (‏متی ۲۴:‏۳۶-‏۳۹‏)‏ ما نیز امروز در موقعیت مشابهی به سر می‌بریم،‏ بدین دلیل عیسی ما را ترغیب می‌کند که ‹مراقب باشید،‏ گوش به زنگ باشید،‏ در تمام اوقات دعا کنید تا قدرت آنرا داشته باشید که همهٔ رنجهائیرا که پیش می‌آید پشت سر بگذارید.‏›—‏لوقا ۲۱:‏۳۴-‏۳۶‏،‏ ا ش‏.‏

مجازات قطعی سَدُوم و غَمُورَه به دست یَهُوَه

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ رویدادهای روزگار لوط بازتاب چه بودند؟‏ ب)‏ این امر چه اخطار روشنی برای ما به همراه دارد؟‏

^۶ چند قرن پس از طوفان،‏ هنگامی که تعداد نوادگان نوح در زمین زیاد شده بود،‏ ابراهیم وفادار و برادرزاده‌اش لُوط شاهد عینی یکی دیگر از روزهای مهیب یَهُوَه بودند.‏ لُوط و خانواده‌اش در شهر سَدُوم زندگی می‌کردند این شهر به همراه غَمُورَه،‏ که در همسایگی آن قرار داشت،‏ غرق در اعمال جنسی تنفرانگیز بود.‏ مادی‌گرایی هم ذهن آنها را بخود مشغول داشته بود و سرانجام حتی زن لوط نیز تحت تأثیر آن قرار گرفت.‏ یَهُوَه به ابراهیم گفته بود:‏ ‹فریاد سدوم و غموره زیاد شده است و خطایای ایشان بسیار گران.‏› (‏پیدایش ۱۸:‏۲۰‏)‏ ابراهیم از یَهُوَه درخواست کرد که به خاطر درستکاران ساکن این شهرها آنها را نابود نسازد،‏ اما یَهُوَه اظهار داشت که حتی نمی‌تواند ده نفر درستکار در آنجا بیابد.‏ فرشتگان فرستادهٔ خدا به لوط و دو دخترش کمک کردند تا به شهر صُوغر که در آن نزدیکی بود بگریزند.‏

^۷ بدنبال آن چه روی داد؟‏ در لوقا ۱۷:‏۲۸-‏۳۰ این «ایّام آخر» که در آن بسر می‌بریم با ایام آخر روزگار لوط مقایسه شده است:‏ «همچنان که در ایّام لوط شد که بخوردن و آشامیدن و خرید و فروش و زراعت و عمارت مشغول میبودند.‏ تا روزی که چون لوط از سدوم بیرون آمد آتش و گوگرد از آسمان بارید و همه را هلاک ساخت.‏ بر همین منوال خواهد بود در روزیکه پسر انسان ظاهر شود.‏» سرنوشت سَدُوم و غَمُورَه در طی آن روز بهت‌آور یَهُوَه،‏ برای ما که در دوران حضور عیسی بسر می‌بریم اخطاری روشن و آشکار است.‏ نسل امروز بشر نیز ‹خود را به زناکاری و انحرافات جنسی تسلیم کرده است.‏› (‏یهودا ۷‏،‏ ا ش‏)‏ به علاوه،‏ عادات زشت جنسی دوران ما مسبب بسیاری از «وباها» یا بیماری‌هایی است که عیسی برای این زمان پیشگویی کرد.‏—‏لوقا ۲۱:‏۱۱‏.‏

اسرائیل «گردباد» را درو می‌کند

۸.‏ اسرائیل تا چه حد به عهدش با یَهُوَه پای‌بند ماند؟‏

^۸ یَهُوَه به موقع آن اسرائیل را به عنوان «خزانهٔ خاصّ [خود] از جمیع قومها .‏ .‏ .‏ مملکت کَهَنَه و امّت مقدّس» انتخاب کرد.‏ اما به شرط آنکه ‹آواز او را فی‌الحقیقة [یا براستی] بشنوند و عهد او را نگاه دارند.‏› (‏خروج ۱۹:‏۵،‏ ۶‏)‏ آیا آنها این موهبت بزرگ را گرامی داشتند؟‏ به هیچ وجه!‏ اگر چه برخی از افراد مؤمن آن قوم همچون موسی،‏ سموئیل،‏ داوود،‏ یَهُوشافات،‏ حِزْقیا،‏ یُوشیا،‏ همینطور نبی‌ها و نبیه‌های وقف‌شده،‏ به یَهُوَه با وفاداری خدمت کردند،‏ اما قوم اسرائیل به طور اعم بی‌ایمان شد و پس از چندی حکومت پادشاهی آنها به دو بخش تقسیم شد—‏اسرائیل و یهودا.‏ این دو ملت به طور کلی در دام بت‌پرستی افتادند و گرفتار رسوم سرزمین‌های همجوار خود شدند،‏ رسومی که به اجرا گذاشتن آنها بی‌احترامی به خدا بود.‏—‏حزقیال ۲۳:‏۴۹‏.‏

۹.‏ یَهُوَه چگونه بر پادشاهی نافرمان اسباط دهگانه داوری کرد؟‏

^۹ یَهُوَه چگونه در این موارد داوری کرد؟‏ او مانند همیشه،‏ به آنها اخطار داد،‏ یعنی مطابق اصلی که عاموس اظهار داشت:‏ «خداوند یَهُوَه کاری نمیکند جز اینکه سرّ خویشرا به بندگان خود انبیاء مکشوف میسازد.‏» عاموس خود بلایی را که بر سر پادشاهی شمالی اسرائیل می‌آمد اعلام کرد:‏ «روز خداوند برای شما چه خواهد بود،‏ تاریکی و نه روشنائی.‏» (‏عاموس ۳:‏۷؛‏ ۵:‏۱۸‏)‏ بعدها،‏ هوشع که او نیز همچون عاموس،‏ نبی بود اعلام کرد:‏ «باد را کاشتند پس گردباد را خواهند دروید.‏» (‏هوشع ۸:‏۷‏)‏ در سال ۷۴۰ ق.‏د.‏م.‏،‏ یَهُوَه به دست لشکریان آشور پادشاهی شمالی اسرائیل را برای همیشه از پای درآورد.‏

دادخواهی یَهُوَه از یهودای مرتد

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ چرا یَهُوَه نخواست که یهودا را عفو کند؟‏ ب)‏ چه چیزهای تنفرانگیزی این قوم را به فساد کشانیده بود؟‏

^۱۰ یَهُوَه انبیای خود را به پادشاهی جنوبی یهودا نیز فرستاد.‏ با این حال،‏ تنی از پادشاهان یهودا همچون مَنَسّی و جانشینش آمون همچنان به اعمال خود ادامه داده،‏ آنچه در نظر خدا ناپسند بود انجام دادند،‏ ‹خون بیگناهان را از حدّ زیاده ریخته و بتها را می‌پرستیدند و آنها را سجده نمودند.‏› با اینکه یُوشیا،‏ پسر آمون،‏ آنچه را که در نظر یَهُوَه پسندیده بود انجام داد،‏ پادشاهان جانشین او و همینطور مردم،‏ دوباره غرق در شرارت شدند،‏ چنانکه «‏خداوند نخواست که [آنان] را عفو نماید.‏»—‏۲پادشاهان ۲۱:‏۱۶-‏۲۱؛‏ ۲۴:‏۳،‏ ۴‏.‏

^۱۱ یَهُوَه از طریق نبی خود ارمیا اعلام کرد:‏ «امری عجیب و هولناک در زمین واقع شده است.‏ انبیا بدروغ نبوّت میکنند و کاهنان بواسطهٔ ایشان حکمرانی مینمایند و قوم من این حالترا دوست میدارند و شما در آخرِ این چه خواهید کرد؟‏» قوم یهودا به حد افراط خون به گردن داشت،‏ و مردم آن با دزدی،‏ قتل،‏ زنا،‏ قسم دروغ،‏ دنباله‌روی از خدایان دیگر و اعمال تنفرانگیز دیگر به فساد کشیده شده بودند.‏ معبد یَهُوَه به «مغارهٔ دزدان» مبدل شده بود.‏—‏ارمیا ۲:‏۳۴؛‏ ۵:‏۳۰،‏ ۳۱؛‏ ۷:‏۸-‏۱۲‏.‏

۱۲.‏ یَهُوَه برای تنبیه اورشلیم خائن چگونه عمل کرد؟‏

^۱۲ یَهُوَه اعلام کرد:‏ «من بلائی و شکستی عظیم از طرف شمال [سرزمین کلدانیان] میآ‌ورم.‏» (‏ارمیا ۴:‏۶‏)‏ بدین ترتیب،‏ یَهُوَه قدرت جهانی بابل،‏ «کوپال [یا گرز آهنین] تمام جهان» در آن روزگار را برای در هم کوبیدن اورشلیم خائن و معبدش گسیل داشت.‏ (‏ارمیا ۵۰:‏۲۳‏)‏ در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏،‏ پس از یک محاصرهٔ سخت،‏ این شهر به دست لشکر قدرتمند نَبُوکَدنَصَر افتاد.‏ «پادشاه بابِل پسران صدْقیّا را پیش رویش در رِبْلَه بقتل رسانید و پادشاه بابِل تمامئ شرفای یهودا را کشت.‏ و چشمان صِدْقیّا را کور کرد و او را بزنجیرها بسته ببابِل بُرد.‏ و کلدانیان خانهٔ پادشاه و خانه‌های قومرا بآ‌تش سوزانیدند و حصارهای اورشلیم را منهدم ساختند.‏ و نَبُوزَرَدان رئیس جلّادان بقیّهٔ قومرا که در شهر باقی مانده بودند و خارجین را که بطرف او شده بودند و بقیّهٔ قومرا که مانده بودند ببابِل به اسیری بُرد.‏»—‏ارمیا ۳۹:‏۶-‏۹‏.‏

۱۳.‏ در روز یَهُوَه در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ چه کسانی نجات یافتند،‏ و چرا؟‏

^۱۳ حقیقتاً که روز مهیبی بود!‏ با این حال،‏ چند نفری که از یَهُوَه اطاعت کردند،‏ در میان کسانی بودند که از داوری آتشین نجات یافتند.‏ رکابیان که غیراسرائیلی بودند و برخلاف اهالی یهودیه روحیه‌ای متواضعانه و مطیع از خود نشان دادند در میان این نجات‌یافتگان بودند.‏ عَبَدْمَلَک،‏ خواجه‌سرای وفادار که ارمیا را از مرگ در سیاه‌چال رهانید و همینطور باروک،‏ کاتب وفادار ارمیا نیز نجات یافتند.‏ (‏ارمیا ۳۵:‏۱۸،‏ ۱۹؛‏ ۳۸:‏۷-‏۱۳؛‏ ۳۹:‏۱۵-‏۱۸؛‏ ۴۵:‏۱-‏۵‏)‏ یَهُوَه خطاب به چنین افرادی اعلام کرد:‏ «فکرهائیرا که برای شما دارم میدانم که فکرهای سلامتی میباشد و نه بدی تا شما را در آخرت امید بخشم.‏» این وعده در سال ۵۳۹ ق.‏د.‏م.‏ در ابعاد کوچک جامهٔ عمل پوشید؛‏ در آن هنگام یهودیان خداترس بدست فاتح بابل،‏ کوروش پادشاه رها گشتند و برای نوسازی شهر اورشلیم و معبدش بدانجا بازگشتند.‏ امروز نیز آن دسته از کسانی که از مذهب بابلی بیرون آمده و به پرستش پاک یَهُوَه بازگشته‌اند،‏ می‌توانند چشم به راه آیندهٔ شکوهمند،‏ صلحی ابدی در بهشت دوباره برقرار شدهٔ یَهُوَه باشند.‏—‏ارمیا ۲۹:‏۱۱؛‏ مزمور ۳۷:‏۳۴؛‏ مکاشفه ۱۸:‏۲،‏ ۴‏.‏

‏«مصیبت عظیم» قرن اول

۱۴.‏ چرا یَهُوَه برای همیشه اسرائیل را طرد کرد؟‏

^۱۴ بگذار به قرن اول د.‏م.‏ بازگردیم.‏ تا آن زمان یهودیانی که بازگشته بودند دوباره به دام ارتداد گرفتار شده بودند.‏ یَهُوَه پسر یگانهٔ مولودش را در مقام مسح‌شده یا مسیح به زمین فرستاد.‏ در طی سالهای ۲۹ تا ۳۳ د.‏م.‏،‏ عیسی در سرتاسر سرزمین اسرائیل موعظه کرد و گفت:‏ «توبه کنید زیرا ملکوت آسمان نزدیک است.‏» (‏متی ۴:‏۱۷‏)‏ بعدها،‏ او شاگردانی گرد آورد و آنها را تعلیم داد تا در بشارت ملکوت با او همراه شوند.‏ حکمرانان یهودی چگونه در مقابل این بشارت واکنش نشان دادند؟‏ آنان عیسی را بدنام کرده و سرانجام با به قتل رساندن او بر روی تیر شکنجه،‏ دست به جنایتی تنفرانگیز زدند.‏ یَهُوَه یهودیان را از مقام قوم مخصوص خود خلع کرد.‏ حالا دیگر این قوم برای همیشه طرد شده بود.‏

۱۵.‏ یهودیان توبه‌کار از موهبت انجام چه کاری برخوردار شدند؟‏

^۱۵ در روز پَنطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ عیسی که رستاخیزیافته بود روح‌القدس را بر روی شاگردانش ریخت و این امر به آنها قدرت بخشید تا بتوانند به زبان‌های گوناگون با یهودیان و نوکیشان یهودی که در مدتی کوتاه گرد هم آمده بودند صحبت کنند.‏ پطرس رسول خطاب به این جمع اعلام کرد:‏ «همان عیسی را خدا برخیزانید و همهٔ ما شاهد بر آن هستیم .‏ .‏ .‏ پس جمیع خاندان اسرائیل یقیناً بدانند که خدا همین عیسی را که شما مصلوب کردید خداوند و مسیح ساخته است.‏» یهودیان صادق چگونه در مقابل این سخنان واکنش نشان دادند؟‏ آنها «دل‌ریش گشته» از گناهان خود توبه کردند و تعمید یافتند.‏ (‏اعمال ۲:‏۳۲-‏۴۱‏)‏ کار موعظهٔ ملکوت سرعت گرفت،‏ و در طی ۳۰ سال «بتمامئ خلقتِ زیر آسمان» رسید.‏—‏کولسیان ۱:‏۲۳‏.‏

۱۶.‏ یَهُوَه چگونه رویدادها را طوری تدبیر کرد که به اجرای داوری او بر اسرائیل فطری بینجامد؟‏

^۱۶ حال زمان آن بود که یَهُوَه داوری خود را بر قوم طردشده‌اش یعنی اسرائیل فطری به اجرا گذارد.‏ هزاران نفر از ملل سرتاسر دنیای آن روزگار در جماعت مسیحی گرد آمده و در مقام «اسرائیل [روحانی] خدا» مسح شده بودند.‏ (‏غلاطیان ۶:‏۱۶‏)‏ اما جهان یهود آن روزگار،‏ در تنفر و خشونت فرقه‌ای غرق شده بود.‏ آنها بر خلاف آنچه پولس برایشان نوشته بود که ‹مطیع قدرتهای برتر بشوید،‏› علناً بر ضد قدرت روم که بر آنها حکمرانی می‌کرد قیام کردند.‏ (‏رومیان ۱۳:‏۱‏)‏ ظاهراً یَهُوَه بقیهٔ رویدادهایی را که پیش آمد تدبیر کرد.‏ در سال ۶۶ د.‏م.‏،‏ لشکریان روم تحت فرماندهی ژنرال گَلِس به قصد محاصرهٔ اورشلیم پیشروی کردند.‏ رومیان مهاجم در شهر رخنه کرده حتی زیر دیوارهای معبد نقب زدند.‏ همانطور که از گزارشات تاریخی یوسِفوس برمی‌آید،‏ حقیقتاً بر آن شهر و مردمش مصیبت وارد آمد.‏a اما ناگهان سربازان مهاجم عقب کشیدند.‏ این امر به شاگردان عیسی فرصت داد تا ‹بکوهستان بگریزند،‏› همانطور که از قول عیسی در متی ۲۴:‏۱۵،‏ ۱۶ نبوت شده بود.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ یَهُوَه از طریق چه مصیبتی عدالت را در مورد جهان یهودیت به اجرا گذاشت؟‏ ب)‏ چه کسانی ‹نجات یافتند،‏› و این سایهٔ چه بود؟‏

^۱۷ اما زمان اجرای کامل داوری یَهُوَه یعنی نقطهٔ اوج آن مصیبت هنوز فرا نرسیده بود.‏ در سال ۷۰ د.‏م.‏،‏ لشکریان رومی که حالا تحت فرماندهی ژنرال تیطس بودند بازگشتند تا حمله را آغاز کنند.‏ این بار نبردی سرنوشت‌ساز در گرفت!‏ یهودیان،‏ که حتی در میان خود درگیری و اختلاف داشتند،‏ به هیچ وجه نمی‌توانستند با رومیان برابری کنند.‏ اورشلیم و معبدش با خاک یکسان شد.‏ بیش از یک میلیون نفر از یهودیان نحیف زجر کشیده و به هلاکت رسیدند،‏ حدود ۰۰۰‏,‏۶۰۰ جسد از دروازه‌های شهر بیرون انداخته شد.‏ پس از سقوط شهر،‏ ۰۰۰‏,‏۹۷ یهودی به اسارت برده شدند،‏ بسیاری از آنها بعدها در طی نمایش‌های گلادیاتورها جان سپردند.‏ در واقع،‏ تنها کسانی که در طی سال‌های آن مصیبت نجات یافتند،‏ مسیحیان مطیعی بودند که به کوه‌های آن سوی رود اردن گریختند.‏—‏متی ۲۴:‏۲۱،‏ ۲۲؛‏ لوقا ۲۱:‏۲۰-‏۲۲‏.‏

^۱۸ بدین ترتیب،‏ نبوت پراهمیت عیسی در مورد «انقضای این عالم» برای نخستین بار تحقق یافت،‏ و به روز یَهُوَه برای اجرای عدالت بر قوم نافرمان یهودی در طی سال‌های ۶۶-‏۷۰ د.‏م.‏ انجامید.‏ (‏متی ۲۴:‏۳-‏۲۲‏)‏ با این حال این فقط سایه‌ای بود از «یوم عظیم و مهیب خداوند‏» در هنگام مصیبت نهایی که بزودی سراسر عالم را فرا خواهد گرفت.‏ (‏یوئیل ۲:‏۳۱‏)‏ تو چگونه می‌توانی ‹نجات یابی›؟‏ مقالهٔ بعدی برایمان نقل خواهد کرد.‏

‏[پاورقی]‏

پرسش‌هایی برای مرور

◻ «روز خداوند» چگونه به «روز خداوند [یا روز یَهُوَه]» ارتباط دارد؟‏

◻ با در نظر گرفتن روزگار نوح،‏ به چه اخطاری باید توجه کنیم؟‏

◻ سَدُوم و غَمُورَه چه درس مؤثری به ما می‌دهند؟‏

◻ چه کسانی از «مصیبت عظیم» قرن اول نجات یافتند؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۰]‏

یَهُوَه برای خانوادهٔ نوح و لُوط و همینطور در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ و در سال ۷۰ د.‏م.‏ راه نجات فراهم آورد