کتابی از سوی خدا

‏«زیرا که نبوّت به ارادهٔ انسان هرگز آورده نشد بلکه مردمان بروح‌القدس مجذوب شده از جانب خدا سخن گفتند.‏»‏‏—‏۲پطرس ۱:‏۲۱‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چرا برای بعضی این سؤال مطرح است که آیا کتاب مقدس برای زندگی امروز ما کاربرد دارد؟‏ ب)‏ سه دلیل برای اثبات این که کتاب مقدس از سوی خداست برشمر؟‏

آیا کتاب مقدس برای انسانهایی که به قرن ۲۱ قدم می‌گذارند کاربردی دارد؟‏ بعضی معتقدند،‏ خیر.‏ دکتر ایلای اِس.‏ چِزِن در توضیح نظر خود مبنی بر قدیمی بودن مطالب کتاب مقدس،‏ نوشت:‏ «امروز هیچکس برای تدریس درس شیمی از کتاب درسی شیمی چاپ سال ۱۹۲۴ استفاده نمی‌کند—‏از آن زمان تاکنون،‏ آموخته‌های شیمی بسیار فزونی یافته‌اند.‏» این عقیده در ظاهر منطقی به نظر می‌رسد.‏ هر چه باشد دانش بشر در زمینه‌های سلامت فکری و رفتار انسانی از زمان نگارش کتاب مقدس تاکنون بسیار افزایش یافته است.‏ بنابراین بعضی در تعجب‌اند:‏ ‹چگونه چنین کتاب قدیمیی می‌تواند عاری از اشتباهات علمی باشد؟‏ چگونه این کتاب می‌تواند حاوی پند و اندرزهایی باشد که در زندگی امروز ما به کار بیایند؟‏›‏

^۲ کتاب مقدس خود به این سؤالات پاسخ می‌دهد.‏ در ۲پطرس ۱:‏۲۱‏،‏ کتاب مقدس به ما می‌گوید که افرادی که آن را نبوت کردند:‏ «بروح‌القدس مجذوب شده از جانب خدا سخن گفتند.‏» بدین ترتیب کتاب مقدس نشان می‌دهد که کتابی از سوی خداست.‏ اما،‏ چطور می‌توانیم این موضوع را به دیگران ثابت کنیم؟‏ می‌خواهیم در اثبات این امر،‏ سه دلیل را مورد بررسی قرار دهیم:‏ (‏ ۱)‏ از لحاظ علمی صحیح است (‏ ۲)‏ حاوی مطالبی کهنه‌نشدنی است که در زندگی امروزهٔ ما به کار می‌آیند (‏ ۳)‏ حاوی نبوتهای ویژه‌ای است که به حقیقت پیوسته‌اند و وقایع تاریخی بر درستی آنها صحه می‌گذارند.‏

کتابی که با علم توافق دارد

۳.‏ چرا اکتشافات علمی تهدیدی برای کتاب مقدس نبوده‌اند؟‏

^۳ کتاب مقدس کتابی علمی نیست.‏ با این حال،‏ کتاب حقایق است و حتی گذشت زمان نمی‌تواند خدشه‌ای بر حقایق آن وارد آورد.‏ (‏ یوحنا ۱۷:‏۱۷‏)‏ اکتشافات علمی هیچ تهدیدی برای کتاب مقدس نبوده‌اند.‏ هنگامی که این کتاب به مسائل علمی می‌پردازد،‏ کاملاً از تئوریهای «علمی» قدیمی که اسطوره‌هایی بیش نیستند خالی است.‏ در واقع،‏ این کتاب حاوی مطالبی است که نه تنها از لحاظ علمی صحیح هستند،‏ بلکه دقیقاً خلاف عقاید پذیرفته‌شدهٔ آن روزگار می‌باشند.‏ برای مثال،‏ می‌خواهیم توافق کتاب مقدس با علم پزشکی را در نظر بگیریم.‏

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ پزشکان قدیمی چه چیزی را در مورد بیماریها نمی‌دانستند؟‏ ب)‏ چرا شکی نیست که موسی از روشهای پزشکی مصر باخبر بود؟‏

^۴ پزشکان قدیمی بدرستی نمی‌دانستند که امراض چگونه شیوع پیدا می‌کنند و به اهمیت بهداشت در پیشگیری بیماری‌ها نیز پی نبرده بودند.‏ بسیاری از روش‌های پزشکی آنان در مقایسه با معیارهای نوین،‏ وحشیانه به نظر می‌آیند.‏ یکی از قدیمی‌ترین متون پزشکی موجود،‏ پاپیروس اِبِرس است که مجموعه‌ای از دانش پزشکی مصریان می‌باشد و قدمت آن به حدود ۱۵۵۰ ق.‏د.‏م.‏ می‌رسد.‏ این طومار محتوی ۷۰۰ روش برای درمان ناراحتی‌های گوناگون است «از گاز تمساح گرفته تا درد ناخن‌پا.‏» اغلب این معالجات صرفاً بی‌اثر اما برخی دیگر بی‌نهایت خطرناک بودند.‏ یکی از تجویزها برای معالجهٔ زخم آن بود که مخلوطی از مدفوع انسان را با مواد دیگر بر روی محل زخم قرار دهند.‏

^۵ متن این روشهای درمانی در مصر حدوداً هم‌زمان با نخستین کتابهای کتاب مقدس که حاوی شریعت موسی نیز هستند،‏ نوشته شده‌اند.‏ موسی در سال ۱۵۹۳ ق.‏د.‏م.‏ بدنیا آمد و در مصر پرورش یافت.‏ (‏ خروج ۲:‏۱-‏۱۰‏)‏ وی اهل خانهٔ فرعون بوده،‏ «در تمامئ حکمت اهل مصر تربیت یافته» بود.‏ (‏ اعمال ۷:‏۲۲‏)‏ او «طبیبان» مصر را می‌شناخت.‏ (‏ پیدایش ۵۰:‏۱-‏۳‏)‏ اما آیا نشانی از روشهای پزشکی بی‌اثر یا خطرناک آنان در نوشته‌های او دیده می‌شود؟‏

۶.‏ کدام دستور بهداشتی در شریعت موسی در پزشکی امروز بسیار معقول به نظر می‌رسد؟‏

^۶ برعکس شریعت موسی حاوی دستورات بهداشتیی بود که از زمان خود بسیار پیشرفته‌تر بودند.‏ برای مثال،‏ یکی از قوانین مربوط به اردوزنی نظامی این بود که مدفوع می‌باید در محلی دور از اردوگاه با خاک پوشانیده شود.‏ (‏ تثنیه ۲۳:‏۱۳‏)‏ این اقدامی بسیار پیشرفته برای جلوگیری از شیوع بیماری بود.‏ این کار در پاکیزه نگاه داشتن آب مؤثر بود و افراد را از ابتلا به میکرب شیگلا که مگس آن را منتقل می‌کند و نیز دیگر امراض اسهالی مصون نگاه می‌داشت؛‏ این بیماری هنوز هم در کشورهای در حال توسعه هر ساله موجب مرگ و میر میلیونها نفر می‌شود.‏

۷.‏ کدام دستور بهداشتی در شریعت موسی کمک می‌کرد تا از شیوع بیماریها جلوگیری شود؟‏

^۷ شریعت موسی حاوی دستورات بهداشتی دیگری نیز بود که اسرائیلیان را از شیوع بیماریهای عفونی مصون نگاه می‌داشت.‏ افرادی که به بیماری واگیردار مبتلا بودند یا گمان می‌رفت که به آن مبتلا هستند قرنطینه می‌شدند.‏ (‏ لاویان ۱۳:‏۱-‏۵‏)‏ اگر لباس یا ظرفی با بدن حیوانی که خود به خود مرده بود (‏ احتمالاً در اثر بیماری)‏ تماس پیدا می‌کرد،‏ می‌بایست قبل از استفادهٔ مجدد شسته می‌شد،‏ و یا بکلی آن را نابود می‌کردند.‏ (‏ لاویان ۱۱:‏۲۷،‏ ۲۸،‏ ۳۲،‏ ۳۳‏)‏ هرکس که به جسد مرده دست می‌زد ناپاک محسوب می‌شد و باید مرحلهٔ پاکسازی را که شامل شستشوی لباس‌ها و حمام گرفتن بود می‌گذراند.‏ در طی دورهٔ هفت روزهٔ ناپاکی،‏ باید از تماس جسمی با دیگران خودداری می‌کرد.‏—‏اعداد ۱۹:‏۱-‏۱۳‏.‏

۸،‏ ۹.‏ چرا بصراحت می‌توان گفت که حکمتی که در قوانین بهداشتی شریعت وجود دارد بسیار از زمان خود پیشرفته‌تر بود؟‏

^۸ حکمتی که در قوانین بهداشتی شریعت وجود دارد بمراتب از زمان خود پیشرفته‌تر بود.‏ امروز،‏ علم پزشکی در مورد شیوع بیماریها و طریقهٔ جلوگیری از آنها پیشرفت چشمگیری کرده است.‏ برای مثال،‏ پیشرفت علم پزشکی در قرن نوزدهم افراد را با ضدعفونی کردن،‏ یا شستشو برای تقلیل عفونتها،‏ آشنا ساخت.‏ نتیجهٔ این عمل کاهش فوق‌العاده‌ای در بروز عفونتها و مرگهای زودرس بود.‏ در سال ۱۹۰۰،‏ در کشورهای اروپایی و آمریکا طول عمر افراد به طور متوسط کمتر از ۵۰ سال بود.‏ از آن زمان تاکنون،‏ این رقم به طرز چشمگیری افزایش یافته است هم به دلیل پیشرفت پزشکی در زمینهٔ کنترل بیماریها و هم به دلیل بهبود بهداشت و اوضاع زندگی.‏

^۹ هزاران سال پیش از آنکه علم پزشکی دریابد که بیماری‌ها چگونه شیوع پیدا می‌کنند،‏ کتاب مقدس اقداماتی معقولانه برای پیشگیری از بیماری‌ها توصیه کرد.‏ بنابراین گفتهٔ موسی جای تعجب ندارد که اسرائیلیان هم‌عصر وی معمولاً بین هفتاد تا هشتاد سال عمر می‌کردند.‏ (‏ مزمور ۹۰:‏۱۰‏)‏ موسی این قواعد بهداشتی را از کجا می‌دانست؟‏ کتاب مقدس توضیح می‌دهد:‏ قوانین «بوسیلهٔ فرشتگان» انتقال پیدا می‌کرد.‏ (‏ غلاطیان ۳:‏۱۹‏)‏ آری،‏ کتاب مقدس کتاب دانش بشر نیست؛‏ این کتاب از سوی خداست.‏

کتابی سودمند برای زندگی امروز

۱۰.‏ با اینکه نگارش کتاب مقدس قریب ۲۰۰۰ سال پیش به پایان رسید،‏ پند و اندرزهای آن چگونه هستند؟‏

^۱۰ کتابهایی که مملو از پند و اندرز می‌باشند دیری نمی‌گذرد که کهنه شده،‏ باید در آنها تجدید نظر شود یا اینکه چیز دیگری جایگزین آنها گردد.‏ اما کتاب مقدس از این لحاظ در نوع خود بی‌نظیر است.‏ مزمور ۹۳:‏۵ می‌گوید:‏ «شهادات تو بی‌نهایت امین است.‏» با اینکه نگارش این کتاب قریب ۲۰۰۰ سال پیش به پایان رسید،‏ مطالب آن هنوز قابل اجرا هستند.‏ همچنین تأثیر به کارگیری آنها ارتباطی به رنگ پوست و کشوری که در آن زندگی می‌کنیم ندارد.‏ حال می‌خواهیم چند پند «بی‌نهایت امین» کتاب مقدس را که در هر زمانی مورد اجراست از نظر بگذرانیم.‏

۱۱.‏ در چند دههٔ پیش،‏ بسیاری از والدین در خصوص تأدیب تحت تأثیر چه عقیده‌ای بودند؟‏

^۱۱ چند دههٔ پیش بسیاری از والدین تحت تأثیر «ایده‌های نو» گمان می‌کردند که «ممنوع کردن ممنوع است.‏» آنها نگران بودند که مبادا محدود کردن کودکان به آنها ضربهٔ عاطفی وارد سازد یا موجب یأس آنها شود.‏ مشاوران خیرخواه پرورش کودکان اصرار می‌کردند که والدین باید فقط از تنبیه‌های خیلی ملایم استفاده کنند.‏ اما حالا نیویورک تایمز گزارش می‌کند که بسیاری از این متخصصان «والدین را تشویق می‌کنند که کمی سختگیرتر بوده،‏ عنان اختیار را به دست بگیرند.‏»‏

۱۲.‏ کلمهٔ یونانیی که ‹تأدیب› ترجمه شده است به چه معناست،‏ و چرا کودکان به چنین تأدیبی نیاز دارند؟‏

^۱۲ در تمام این مدت،‏ کتاب مقدس دربارهٔ پرورش کودکان پیشنهاداتی روشن و معقول ارائه می‌داد.‏ کتاب مقدس چنین پند می‌دهد:‏ «ای پدران فرزندان خود را بخشم میاورید بلکه ایشانرا بتأدیب و نصیحت [یَهُوَه] تربیت نمائید.‏» (‏ افسسیان ۶:‏۴‏)‏ اسم یونانیی که در اینجا ‹تأدیب› ترجمه شده به معنی «بارآوردن،‏ تربیت،‏ و آموزش» است.‏ به گفتهٔ کتاب مقدس چنین تأدیب یا آموزشی نشانهٔ محبت والدین می‌باشد.‏ (‏ امثال ۱۳:‏۲۴‏)‏ وضع کردن دستورالعمل‌های مشخص اخلاقی برای کودکان،‏ ایشان را در ایجاد حس تشخیص خوب و بد کمک می‌کند.‏ تأدیب و تنبیه که بطور صحیح اجرا شود در کودکان احساس امنیت بوجود می‌آورد؛‏ و بدیشان نشان می‌دهد که والدین‌شان به آنها توجه دارند و به شخصیت آینده‌شان اهمیت می‌دهند.‏—‏با امثال ۴:‏۱۰-‏۱۳ مقایسه شود.‏

۱۳.‏ الف)‏ کتاب مقدس از والدین می‌خواهد که در امر تأدیب در چه مورد محتاط باشند؟‏ ب)‏ کتاب مقدس چه نوع تأدیبی را توصیه می‌کند؟‏

^۱۳ اما کتاب مقدس در امر تأدیب و تنبیه به والدین هشداری می‌دهد.‏ والدین هرگز نباید از اختیارات خود سوءاستفاده کنند.‏ (‏ امثال ۲۲:‏۱۵‏)‏ هیچ کودکی را نباید مورد تنبیه سخت بدنی قرار داد.‏ در خانواده‌ای که اصول کتاب مقدس حاکم است،‏ خشونت بدنی هیچ جایی ندارد.‏ (‏ مزمور ۱۱:‏۵‏)‏ حتی خشونت از لحاظ عاطفی نیز جایز نیست—‏از قبیل سخنان تند و خشن،‏ مرتب ایراد گرفتن،‏ زخم‌زبان زدن،‏ چیزهایی که شخصیت کودک را خرد می‌کند.‏ (‏ با امثال ۱۲:‏۱۸ مقایسه شود.‏)‏ کتاب مقدس با درایت تمام به والدین تذکر می‌دهد:‏ «ای پدران فرزندان خود را خشمگین مسازید مبادا شکسته‌دل شوند [یا،‏ «دلسرد و دلشکسته شوند،‏» ترجمهٔ تفسیری‏].‏» (‏ کولسیان ۳:‏۲۱‏)‏ کتاب مقدس اقداماتی پیشگیرانه را توصیه می‌کند.‏ تثنیه ۱۱:‏۱۹ والدین را تشویق می‌کند تا از اوقات فراغت برای القای ارزشهای روحانی و اخلاقی به فرزندانشان استفاده کنند.‏ این اندرزهای روشن و معقول برای پرورش کودکان،‏ همانگونه که در زمان کتاب مقدس کارگر و مؤثر بودند در زمان ما نیز مؤثر می‌باشند.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ پند و اندرز کتاب مقدس به غیر از حکیمانه بودن چه خصوصیت دیگری را دارا می‌باشد؟‏ ب)‏ کدام آموزش کتاب مقدس به مردان و زنان نژادها و ملیتهای مختلف کمک می‌کند تا به یکدیگر به یک چشم بنگرند؟‏

^۱۴ پند و اندرز کتاب مقدس نه فقط حکیمانه است،‏ بلکه به دل می‌نشیند.‏ عبرانیان ۴:‏۱۲ می‌گوید:‏ «زیرا کلام خدا زنده و مقتدر و برنده‌تر است از هر شمشیر دودَم و فرورونده تا جدا کند نَفْس و روح و مفاصل و مغز را و ممیّز افکار و نیّتهای قلب است.‏» حال می‌خواهیم مثالی از قدرت برانگیزانندهٔ کتاب مقدس را در نظر برگیریم.‏

^۱۵ در جهان امروز نژاد و ملیت و قوم موانعی هستند که بین مردم تفرقه و جدایی می‌اندازند.‏ این دیوارهای ساختگی عامل ریخته شدن خون انسانهایی بی‌گناه در طی جنگهای سراسر جهان بوده‌اند.‏ کتاب مقدس،‏ بر خلاف اینها،‏ حاوی آموزشهایی است که به مردان و زنان از نژادها و ملیتهای مختلف کمک می‌کند تا به یکدیگر به یک چشم بنگرند.‏ برای مثال،‏ اعمال ۱۷:‏۲۶ می‌گوید که خدا «هر امّت انسانرا از یک خون ساخت.‏» این امر نشان می‌دهد که تنها یک نژاد وجود دارد—‏نژاد بشر!‏ کتاب مقدس همچنین ما را تشویق می‌کند که «بخدا اقتدا کنید» و دربارهٔ خدا می‌گوید:‏ «[وی] را نظر بظاهر نیست.‏ بلکه از هر اُمّتی هر که از او ترسد و عمل نیکو کند نزد او مقبول گردد.‏» (‏ افسسیان ۵:‏۱؛‏ اعمال ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ معرفت کتاب مقدس برای آنانی که حقیقتاً در تلاشند تا مطابق آموزشهای این کتاب زندگی کنند،‏ تأثیری متحدکننده دارد.‏ تأثیر آن در ژرفای وجود شخص،‏ یعنی در قلب وی،‏ رخ می‌دهد و مرزهای ساختهٔ دست انسانها را که عامل جداکنندهٔ آنهاست از میان می‌برد.‏ آیا کتاب مقدس در دنیای امروز نیز می‌تواند این کار را بکند؟‏

۱۶.‏ رویدادی را تعریف کنید که نشان دهد برادریِ شاهدان یَهُوَه بین‌المللی و واقعی می‌باشد.‏

^۱۶ بله،‏ قطعاً !‏ شاهدان یَهُوَه به این معروف هستند که با برادری بین‌المللی خود مردمی را با هم متحد می‌سازند،‏ که دارای فرهنگهای متفاوت بوده،‏ معمولاً با یکدیگر در صلح نیستند.‏ برای مثال،‏ در طی درگیریهای قومی در روآندا،‏ شاهدان یَهُوَه در هر قبیله زندگی خود را به خطر می‌انداختند تا برادران و خواهران مسیحی از قبیلهٔ دیگر را محافظت کنند.‏ در یک مورد شاهدی هوتو خانوادهٔ شش نفره‌ای از جماعت خود را که توتسی بودند نجات داد.‏ البته،‏ با کمال تأسف خانوادهٔ توتسی را سرانجام یافتند و به قتل رساندند.‏ این برادر هوتو و همچنین خانوادهٔ وی که حال مورد غضب قاتلان قرار گرفته بودند مجبور به فرار به تانزانیا شدند.‏ گزارشاتی از این گونه بسیارند.‏ شاهدان یَهُوَه خود می‌گویند که دلیل اتحادشان قدرت برانگیزانندهٔ پیام کتاب مقدس است که عمیقاً دلهای ایشان را تحت تأثیر قرار داده است.‏ این که کتاب مقدس بتواند در دنیایی اینچنین پر از تنفر مردم را متحد سازد،‏ خود نشان می‌دهد که از سوی خداست.‏

کتاب نبوتهای راستین

۱۷.‏ تفاوت میان نبوتهای کتاب مقدس و پیشگوییهایی که بدست انسانها ساخته می‌شوند در چیست؟‏

^۱۷ در ۲پطرس ۱:‏۲۰ آمده است که «هیچ نبوّتِ کتاب از تفسیر خود نبّی نیست.‏» نبی‌های کتاب مقدس به تجزیه و تحلیل کردن روند وقایع جهان در زمان خود نمی‌پرداختند تا از مجموع این پیامدها بر پایهٔ تفسیر شخصی خود حدسی قریب به یقین ارائه دهند.‏ همچنین پیشگوییهایی مبهم ارائه نمی‌دادند که بتوان چیزهای مختلفی را در مورد آینده از آن تعبیر کرد.‏ اکنون می‌خواهیم نبوتی را از کتاب مقدس در نظر بگیریم که با دقتی فوق‌العاده چیزی را پیشگویی می‌کرد که در آن زمان دقیقاً خلاف انتظار همگان بود.‏

۱۸.‏ چرا شکی نبود که اهالی بابل کاملاً احساس امنیت می‌کردند،‏ با این حال اشعیا در مورد بابل چه نبوتی کرد؟‏

^۱۸ تا قرن هفتم ق.‏د.‏م.‏،‏ بابل ظاهراً پایتخت تسخیر ناپذیر امپراتوری بابل بود.‏ این شهر بر کناره‌های رود فرات واقع بود و آب این رودخانه خندق عریض و عمیق شهر و همچنین شبکهٔ آبراه‌های آن را پر می‌ساخت.‏ به علاوه،‏ سیستم عظیم دیوارهای دوجداره شهر که برجهای دفاعی متعددی نیز آن را تقویت می‌کردند از بابِل حفاظت می‌کرد.‏ تعجبی ندارد که اهالی این شهر احساس امنیت می‌کردند.‏ اما،‏ در قرن هشتم ق.‏د.‏م.‏ پیش از آنکه بابل به اوج شکوه و جلال خود برسد،‏ اشعیای نبی پیشگویی کرد:‏ «بابل .‏ .‏ .‏ مثل واژگون ساختن خدا سدوم و عموره را خواهد شد.‏ و تا بأبد آباد نخواهد شد و نسلاً بعد نسل مسکون نخواهد گردید،‏ و اَعراب در آنجا خیمه نخواهند زد و شبانانْ گله‌ها را در آنجا نخواهند خوابانید.‏» (‏ اشعیا ۱۳:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ با توجه دقیق می‌بینیم که این پیشگویی نه تنها از نابودی بابل صحبت می‌کند بلکه می‌گوید که این شهر تا ابد مسکونی نخواهد شد.‏ واقعاً چه نبوت بی‌باکانه‌ای!‏ آیا می‌توان گفت که اشعیا پس از مشاهدهٔ بابل به حالت خالی و متروکه این نبوت را نوشت؟‏ تاریخ به این سؤال جواب منفی می‌دهد!‏

۱۹.‏ چرا می‌توان گفت که نبوت اشعیا در ۵ اکتبر ۵۳۹ ق.‏د.‏م.‏ کاملاً تحقق نیافت؟‏

^۱۹ در شب ۵ اکتبر ۵۳۹ ق.‏د.‏م.‏،‏ ارتش ماد و پارس به رهبری کوروش کبیر،‏ بابل را به تسخیر خود درآورد.‏ اما در آن زمان نبوت اشعیا به طور کامل تحقق نیافت.‏ پس از تصرف بابل به دست کوروش،‏ این شهر مسکونی،‏ گرچه به صورت شهری ضعیف‌تر،‏ ولی قرنها به موجودیت خود ادامه داد.‏ در قرن دوم ق.‏د.‏م.‏،‏ یعنی زمانی که طومارهای بحرالمیتِ اشعیا نسخه‌برداری شد،‏ بابل لقمهٔ چربی بود که ملتهای اطراف در پی آن در جنگ و ستیز بودند و سرانجام زیر سلطهٔ پارتها درآمد.‏ یوسِفوس،‏ تاریخدان یهودی،‏ گزارش می‌کند که در قرن اول ق.‏د.‏م.‏ «جمعیت عظیمی» از یهودیان در بابل بسر می‌بردند.‏ همچنین،‏ بر طبق تاریخ باستان کامبریج،‏ در سال ۲۴ د.‏م.‏،‏ سوداگران پالمیر مرکز تجاری پررونقی در بابل به وجود آوردند.‏ از این رو،‏ می‌توان گفت که بابل اقلاً تا قرن اول د.‏م.‏،‏ هنوز کاملاً متروکه و غیرمسکونی نشده بود؛‏ در حالی که نوشتن کتاب اشعیا مدتها قبل از آن به پایان رسیده بود.‏—‏۱پطرس ۵:‏۱۳‏.‏

۲۰.‏ چه گواهی وجود دارد که نشان دهد بابل به «تلّها» مبدل شده است؟‏

^۲۰ اشعیا ویرانی و غیر مسکونی شدن بابل را به چشم ندید.‏ اما درست بر طبق آن نبوت بابل به «تلّها» مبدل شد.‏ (‏ ارمیا ۵۱:‏۳۷‏)‏ به نقل از جِروم (‏ یا هیرونوموس،‏ قرن چهارم د.‏م.‏)‏،‏ عالِم عبرانی،‏ در روزگار او بابل به شکارگاهی تبدیل شده بود که «انواع جانوران» در آن به سر می‌بردند و تا به امروز نیز ویرانه باقی مانده است.‏ در حال حاضر،‏ بازسازی بابل به هر شکل،‏ تنها به منظور جلب توریست و بازدیدکنندگان می‌باشد،‏ اما همانطور که اشعیا پیشگویی کرد ‹نسل و ذریّت› بابل برای همیشه از میان رفت.‏—‏اشعیا ۱۴:‏۲۲‏.‏

۲۱.‏ چگونه انبیای وفادار قادر بودند نبوتهایی بدون اشتباه ارائه دهند؟‏

^۲۱ اشعیا در اینجا حدسی قریب به یقین ارائه نداد.‏ همچنین نبوتهای وی تنها بازنویسی تاریخ نبودند.‏ اشعیا نبیی حقیقی بود.‏ تمام انبیای وفادار کتاب مقدس انبیای حقیقی بودند.‏ چگونه این افراد قادر بودند بدون هیچگونه اشتباه آینده را پیشگویی کنند،‏ کاری که هیچ انسانی قادر به انجام آن نیست؟‏ جواب آن واضح است.‏ منبع این نبوتها،‏ یَهُوَه،‏ می‌باشد،‏ یعنی خدای نبوتها و کسی که ‹آخر را از ابتدا بیان میکند.‏›—‏اشعیا ۴۶:‏۱۰‏.‏

۲۲.‏ چرا باید حداکثر کوشش خود را بخرج داده،‏ افراد خوش قلب و بی‌ریا را ترغیب کنیم تا کتاب مقدس را شخصاً مورد بررسی قرار دهند؟‏

^۲۲ آیا فکر می‌کنید کتاب مقدس ارزش تحقیق و بررسی را داشته باشد؟‏ البته برای ما این امر مسلم است!‏ اما بسیاری شاید بر این عقیده نباشند.‏ این افراد ممکن است بدون آنکه کتاب مقدس را خوانده باشند در مورد آن نظر دهند.‏ استادی را که در آغاز مقاله قبل به وی اشاره شد به یاد بیاورید.‏ وی با مطالعهٔ کتاب مقدس موافقت کرد و پس از آنکه بدقت آن را مورد بررسی قرار داد به این نتیجه رسید که کتاب مقدس کتابی از سوی خداست.‏ وی سرانجام تعمید گرفته به جمع شاهدان یَهُوَه پیوست،‏ و حالا پیر جماعت است!‏ باشد که ما حداکثر کوشش خود را به خرج دهیم و افراد خوش قلب و بی‌ریا را ترغیب کرده تا پس از بررسی شخصی کتاب مقدس در مورد آن نظر بدهند.‏ می‌توانیم مطمئن باشیم که چنانچه بررسی و تحقیق ایشان صادقانه و بطور شخصی انجام شود درخواهند یافت که کتاب مقدس،‏ این کتاب بی‌همتا،‏ کتابی برای همهٔ مردم است!‏

آیا می‌توانی توضیح دهی؟‏

◻ چگونه با اشاره به شریعت موسی می‌توان نشان داد که کتاب مقدس از انسانها نیست؟‏

◻ چه اصول کهنه‌نشدنیی در کتاب مقدس وجود دارند که در زندگی امروز ما مؤثر هستند؟‏

◻ به چه دلیل نبوتی که در اشعیا ۱۳:‏۱۹،‏ ۲۰ آمده است نمی‌توانست پس از وقوع آن نوشته شده باشد؟‏

◻ ما باید افراد خوش‌قلب و بی‌ریا را به چه کاری ترغیب کنیم،‏ چرا؟‏

‏[کادر در صفحهٔ ۲۶]‏

در مورد امور ثابت‌نشدنی چه می‌توان گفت؟‏

برای پاره‌ای از مطالب کتاب مقدس گواهی عینی به طور مستقل وجود ندارد.‏ برای مثال،‏ نمی‌توان اشارات کتاب مقدس را به عالمی نادیدنی که ساکنان آن را افراد روحی تشکیل می‌دهند از لحاظ علمی ثابت،‏ یا رد کرد.‏ آیا این مطالب ثابت‌نشدنی لزوماً کتاب مقدس را در تضاد با علم قرار می‌دهد؟‏

چند سال پیش،‏ شخصی که محقق جغرافیا و عناصر سیارات بود هنگامی که با شاهدان یَهُوَه مطالعه می‌کرد در مقابل همین سؤال قرار گرفت.‏ وی می‌گوید:‏ «باید اذعان کنم که قبول کردن کتاب مقدس نخست برایم بسیار مشکل بود،‏ زیرا نمی‌توانستم بعضی مطالب آن را به طریق علمی ثابت کنم.‏» این مرد صادق و بی‌ریا به مطالعه خود در کتاب مقدس ادامه داد و متقاعد شد که همین شواهدی که در دستش وجود دارد،‏ ثابت می‌کند که این کتاب کلام خداست.‏ وی توضیح می‌دهد:‏ «این امر توقع مرا در یافتن دلیل و برهان برای اثبات تک تک حقایق کتاب مقدس کاهش داد.‏ شخصی با طرزفکر و نگرش علمی باید کتاب مقدس را با نیت روحانی مورد بررسی قرار دهد،‏ در غیر این صورت،‏ هرگز حقیقت را نخواهد پذیرفت.‏ علم نمی‌تواند برای تمام مطالب کتاب مقدس دلیل و برهان بیاورد.‏ از طرفی،‏ گفته‌ای که قابل‌اثبات نباشد لزوماً نادرست نیست.‏ موضوع مهم آن است که درستی و صحت تمام مطالبِ قابل‌اثبات کتاب مقدس،‏ ثابت شده است.‏»‏