‏«به عقب» منگرید

‏«کسی که دست به شخم‌زنی ببرد و به عقب بنگرد،‏ شایستهٔ پادشاهی خدا نباشد.‏»—‏لو ۹:‏۶۲‏.‏

آیا به خاطر می‌آورید؟‏

چرا باید «زن لوط را به یاد» آوریم؟‏

از تفکّر در کدام سه چیز باید اجتناب کنیم؟‏

چگونه می‌توانیم هماهنگ با سازمان یَهُوَه گام برداریم؟‏

۱.‏ عیسی چه هشداری داد و چه سؤالی در این رابطه مطرح می‌شود؟‏

عیسی تقریباً ۲۰۰۰ سال پیش هشداری داد که امروزه باید بیش از هر زمان به آن توجه کرد.‏ او گفت:‏ «زن لوط را به یاد آرید!‏» (‏لو ۱۷:‏۳۲‏)‏ قصد او از بیان این هشدار جدّی چه بود؟‏ عیسی نیاز نداشت سخنش را برای مخاطبانش تشریح کند.‏ آن یهودیان می‌دانستند که برای زن لوط چه اتفاقی افتاد.‏ او هنگامی که با خانواده‌اش از سُدُوم فرار می‌کرد،‏ سرکشانه به عقب نگریست و به ستونی از نمک تبدیل شد.‏—‏ پیدایش ۱۹:‏۱۷،‏ ۲۶ خوانده شود.‏

۲.‏ چرا زن لوط به عقب نگریست و عاقبت سرکشی او چه بود؟‏

^۲ زن لوط به چه دلیل به عقب نگریست؟‏ آیا او کنجکاو بود که چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟‏ آیا به دلیل ناباوری یا کم ایمانی به عقب برگشت؟‏ یا با حسرت به آنچه در سُدُوم رها کرده بود چشم دوخت؟‏ (‏لو ۱۷:‏۳۱‏)‏ به هر دلیلی که به عقب نگریست،‏ عاقبتِ تلخ سرکشی را چشید.‏ به این فکر کنید که او در همان روزی مُرد که اهالی شریر سُدُوم و غَمورَه کشته شدند.‏ جای تعجب نیست که عیسی گفت:‏ «زن لوط را به یاد آرید!‏»‏

۳.‏ عیسی چگونه تأکید کرد که از لحاظ مجازی به عقب منگریم؟‏

^۳ ما نیز در زمانی زندگی می‌کنیم که حیاتی است از لحاظ مجازی به عقب منگریم.‏ وقتی مردی از عیسی خواست که بگذارد تا با خانواده‌اش خداحافظی کند و سپس او را پیروی نماید،‏ عیسی چنین تأکید کرد:‏ «کسی که دست به شخم‌زنی ببرد و به عقب بنگرد،‏ شایستهٔ پادشاهی خدا نباشد.‏» (‏لو ۹:‏۶۲‏)‏ آیا جواب عیسی بی‌رحمانه یا غیرمنطقی بود؟‏ خیر،‏ چرا که می‌دانست تقاضای آن مرد عذری برای شانه خالی کردن از زیر مسئولیت بود.‏ عیسی چنین طفره‌ای را ‹نگریستن به عقب› توصیف کرد.‏ حال شخص هنگام شخم زدن چه لحظه‌ای به عقب بنگرد،‏ چه گاوآهن را زمین بگذارد و به عقب برگردد،‏ حواسش پرت می‌شود و بر کارش تأثیر می‌گذارد.‏

۴.‏ چشمان خود را بر چه چیزی باید متمرکز سازیم؟‏

^۴ به جای آن که حواس خود را به گذشته معطوف سازیم باید به جلو توجه کنیم.‏ دقت کنید که امثال این موضوع را چگونه بیان می‌کند:‏ «چشمانت مستقیم به جلو بنگرد،‏ مژگانت راست به جلو باشد.‏»—‏امث ۴:‏۲۵‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

۵.‏ چه دلیلی وجود دارد که به عقب منگریم؟‏

^۵ دلیلی خوب وجود دارد که نباید به عقب بنگریم.‏ چه دلیلی؟‏ این که ما «در روزهای آخر» به سر می‌بریم.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱‏)‏ ما امروزه با نابودی دو شهر شریر روبرو نیستیم،‏ بلکه با نابودی کل سیستم دنیا.‏ حال چه چیزی به ما کمک می‌کند تا به عاقبتِ زن لوط گرفتار نشویم؟‏ در اوّل باید تشخیص دهیم که چه چیزی ممکن است ما را وسوسه کند تا به عقب بنگریم.‏ (‏۲قر ۲:‏۱۱‏)‏ از این رو،‏ بیایید موضوعاتی را بررسی کنیم که ممکن است،‏ ما را به عقب نگاه کردن وسوسه کند و ببینیم که چگونه می‌توانیم از آن‌ها برحذر باشیم.‏

روزهای خوش گذشته

۶.‏ چرا نمی‌توانیم همیشه به حافظه‌مان اعتماد کنیم؟‏

^۶ ممکن است گذشته را به اشتباه روزهای خوش بدانیم.‏ دلیل این طرز فکر خطای حافظه‌مان است.‏ چرا؟‏ چون ممکن است ناآگاهانه مشکلات گذشته را دست کم گیریم و خوشی آن زمان را بیش از حد بزرگ سازیم که به نظر رسد آن روزها خیلی بهتر بوده است.‏ این طرز فکرِ غلط باعث می‌شود که به روزهای گذشته تمایل داشته باشیم.‏ اما کتاب مقدّس چنین هشدار می‌دهد:‏ «مگو چرا روزهای قدیم از این زمان بهتر بود،‏ زیرا که در این خصوص از روی حکمت سؤال نمی‌کنی.‏» (‏جا ۷:‏۱۰‏)‏ حال چرا چنین طرز فکری خطرناک است؟‏

۷-‏۹.‏ الف)‏ چه بر سر اسرائیلیان در مصر آمد؟‏ ب)‏ اسرائیلیان چه شادی‌هایی کسب کردند؟‏ پ)‏ اسرائیلیان در مورد چه موضوعی گله و شکایت کردند؟‏

^۷ به آنچه در روزگار موسی برای اسرائیلیان رخ داد توجه کنید.‏ با آن که اسرائیلیان در سرزمین مصر میهمان بودند،‏ بعد از دوران یوسف،‏ مصریان «سرکاران بر [اسرائیلیان] گماشتند،‏ تا ایشان را به کارهای دشوار ذلیل سازند.‏» (‏خرو ۱:‏۱۱‏)‏ بعدها فرعون دستور داد نوزادان اسرائیلی به قتل رسند تا از افزایش جمعیت آنان جلوگیری شود.‏ (‏خرو ۱:‏۱۵،‏ ۱۶،‏ ۲۲‏)‏ جای تعجب نیست که یَهُوَه به موسی چنین گفت:‏ «هرآینه مصیبت قوم خود را که در مصرند دیدم،‏ و استغاثهٔ ایشان را از دست سرکاران ایشان شنیدم،‏ زیرا غم‌های ایشان را می‌دانم.‏»—‏خرو ۳:‏۷‏.‏

^۸ شادی اسرائیلیان را تصوّر کنید وقتی که از یوغ بردگی رها شدند و آن سرزمین را ترک گفتند.‏ هنگامی که یَهُوَه ده بلا را بر سر فرعون مغرور و قومش فرود آورد،‏ اسرائیلیان شاهد قدرت خارق‌العادهٔ وی بودند.‏ ‏(‏خروج ۶:‏۱،‏ ۶،‏ ۷ خوانده شود.‏‏)‏ در واقع،‏ مصریان نه تنها اجازهٔ خروج را به اسرائیلیان دادند بلکه در این کار اصرار ورزیدند و به حدّی به قوم خدا طلا و نقره دادند که می‌توان گفت «مصریان را غارت کردند.‏» (‏خرو ۱۲:‏۳۳-‏۳۶‏)‏ شادی اسرائیلیان زمانی به اوج رسید که نابودی فرعون و لشکرش را در دریای سرخ به چشم دیدند.‏ (‏خرو ۱۴:‏۳۰،‏ ۳۱‏)‏ ایمان آنان می‌بایست با مشاهدهٔ چنین وقایعی تقویت می‌شد!‏

^۹ اما آن اسرائیلیان مدتی کوتاه پس از رهایی شگفت‌انگیز شروع به گله و شکایت کردند.‏ در چه موردی؟‏ غذا!‏ آنان از آنچه یَهُوَه برایشان تدارک دیده بود،‏ ناراضی شدند و چنین شکایت کردند:‏ «ماهی‌ای را که در مصر مفت می‌خوردیم و خیار و خربوزه و تره و پیاز و سیر را به یاد می‌آوریم.‏ و الآن جان ما خشک شده،‏ و چیزی نیست و غیر از این مَنّ،‏ در نظر ما هیچ نمی‌آید!‏» (‏اعد ۱۱:‏۵،‏ ۶‏)‏ بلی،‏ دیدگاه آنان به حدّی تار شده بود که حتی می‌خواستند به سرزمینی برگردند که در آنجا برده بودند!‏ (‏اعد ۱۴:‏۲-‏۴‏)‏ آن اسرائیلیان به عقب نگه کردند و لطف یَهُوَه را از دست دادند.‏—‏اعد ۱۱:‏۱۰‏.‏

۱۰.‏ مثال اسرائیلیان چه درسی به ما می‌دهد؟‏

^۱۰ ما امروزه چه درسی از آن واقعه می‌گیریم؟‏ وقتی با دشواری‌ها یا مشکلات روبرو می‌شویم،‏ نباید فکر کنیم که چیزهای گذشته،‏ حتی قبل از آشنایی با حقیقت،‏ بهتر بودند.‏ با آن که اشتباه نیست از گذشته درس بگیریم یا خاطرات زیبا را به یاد آوریم،‏ لازم است دیدی متعادل و واقع‌بینانه به گذشته داشته باشیم.‏ در غیر این صورت ممکن است ناخرسندی خود را نسبت به وضعیتِ موجود تشدید کنیم و وسوسه شویم که به زندگی گذشته برگردیم.‏—‏ ۲پِطرُس ۲:‏۲۰-‏۲۲ خوانده شود.‏

ازخودگذشتگی‌های سابق

۱۱.‏ برخی چه دیدی نسبت به ازخودگذشتگی‌هایی دارند که در خدمت به خدا کرده‌اند؟‏

^۱۱ متأسفانه برخی که سابقاً در خدمت به خدا ازخودگذشتگی‌هایی انجام داده‌اند،‏ هم‌اکنون آن را به چشم فرصت‌های ازدست‌رفته می‌نگرند.‏ شاید شما هم فرصت داشتید که به تحصیلات عالی،‏ مقام یا رفاه مادی دست یابید ولی از دنبال کردن چنین راه‌هایی صرف‌نظر کردید.‏ بسیاری از شما خواهران و برادران موقعیت‌های عالی تجاری،‏ هنری،‏ تحصیلی یا ورزشی را کنار گذاشته‌اید و زمانی طولانی در انتظار دنیای جدید بوده‌اید ولی پایان هنوز فرا نرسیده است.‏ آیا در عالم خیال تجسّم می‌کنید که اگر موقعیت‌های خود را فدا نکرده بودید،‏ اکنون وضعیتی بهتر داشتید؟‏

۱۲.‏ پولُس نسبت به آنچه پشت سر گذاشته بود چه احساسی داشت؟‏

^۱۲ پولُس رسول برای آن که پیرو مسیح شود چیزهای بسیاری را کنار گذاشت.‏ (‏فیلیپ ۳:‏۴-‏۶‏)‏ او در این مورد چه احساسی داشت؟‏ پولُس گفت:‏ «آنچه مرا سود بود،‏ آن را به خاطر مسیح زیان شمردم.‏» چرا؟‏ چون پولُس برای شناخت عیسی مسیح ‏‹ارزشی والا›‏ قائل بود.‏ از این رو،‏ گفت:‏ «آری،‏ اینها همه را فضله می‌شمارم تا مسیح را به دست آورم.‏»‏a (‏فیلیپ ۳:‏۷،‏ ۸‏)‏ پولُس درست مانند کسی که زبالهٔ خود را دور می‌ریزد و برای آن غم نمی‌خورد،‏ فرصت‌های دنیوی را کنار گذاشته بود و از عمل خود پشیمان نبود.‏ آن موقعیت‌ها دیگر برای او ارزشی نداشت.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ چگونه می‌توانیم از نمونهٔ پولُس الگو بگیریم؟‏

^۱۳ چه کاری به ما کمک می‌کند تا در مورد برخی فرصت‌های گذشته تعمّق نکنیم؟‏ با سرمشق گرفتن از پولُس.‏ حال چگونه می‌توانیم از پولُس سرمشق بگیریم؟‏ به برکات پرارزشی فکر کنیم که هم‌اکنون از آن برخورداریم.‏ ما با اعمال وفادارانه خود دوستیِ محکمی با یَهُوَه به وجود آورده‌ایم که گنجی پرارزش است.‏ (‏عبر ۶:‏۱۰‏)‏ به علاوه،‏ رفاه مادی‌ای که دنیا به ما عرضه می‌کند با برکات روحانی کنونی و آتی به هیچ وجه قابل مقایسه نیست!‏—‏ مَرقُس ۱۰:‏۲۸-‏۳۰ خوانده شود.‏

^۱۴ پولُس سپس به موضوعی اشاره کرد که به ما در ادامهٔ خدمت وفادارانه کمک می‌کند.‏ او گفت:‏ «آنچه در عقب است به فراموشی می‌سپارم و به سوی آنچه در پیش است خود را به جلو» می‌کشانم.‏ (‏فیلیپ ۳:‏۱۳‏)‏ توجه کنید که پولُس به دو قدم ضروری اشاره کرد.‏ نخست باید آنچه را که کنار گذاشته‌ایم به فراموشی سپرده،‏ انرژی و زمان پرارزش خود را با فکر کردن به این امور هدر ندهیم.‏ دوّم آن که همچون دونده‌ای که نزدیک به خط پایان است،‏ باید خود را به جلو کشیده،‏ به آنچه در پیش رو است تمرکز کنیم.‏

۱۵.‏ وقتی در نمونهٔ خادمان وفادار خدا تعمّق می‌کنیم،‏ به چه کاری برانگیخته می‌شویم؟‏

^۱۵ وقتی در نمونهٔ خادمان وفادار گذشته یا امروز یَهُوَه تعمّق می‌کنیم،‏ برانگیخته می‌شویم که به جلو پیش رویم،‏ نه آن که به عقب بنگریم.‏ برای مثال،‏ اگر ابراهیم و سارا مرتباً شهر اور را به یاد می‌آوردند،‏ به حتم «فرصت بازگشت می‌داشتند.‏» (‏عبر ۱۱:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ اما به گذشته فکر نکردند.‏ موسی نیز آنچه پشت سر گذاشت،‏ فراتر از چیزی بود که اسرائیلیان پشت سر گذاشتند.‏ ولی هرگز اشاره نشده است که موسی آرزوی روزهای گذشته را کرده باشد بلکه آمده است:‏ «رسوایی به خاطر مسیح را باارزشتر از گنجهای مصر شمرد،‏ زیرا از پیش به پاداش چشم دوخته بود.‏»—‏عبر ۱۱:‏۲۶‏.‏

خاطرات تلخ گذشته

۱۶.‏ خاطرات تلخ گذشته چه تأثیری می‌تواند بر ما بگذارد؟‏

^۱۶ هر خاطره‌ای شیرین نیست.‏ شاید نتوانیم گناه یا خطایی که در گذشته مرتکب شده‌ایم،‏ فراموش کنیم.‏ (‏مز ۵۱:‏۳‏)‏ شاید هنوز درد پندی جدّی را می‌کشیم که در گذشته به ما داده شده بود.‏ (‏عبر ۱۲:‏۱۱‏)‏ شاید بی‌عدالتی یا آنچه به نظر ما بی‌عدالتی است،‏ افکارمان را مشوّش ساخته باشد.‏ (‏مز ۵۵:‏۲‏)‏ در این صورت،‏ چه باید کرد تا خاطرات تلخ باعث نشود که بر گذشته تمرکز کنیم؟‏ سه نمونه را بررسی کنیم.‏

۱۷.‏ الف)‏ چرا پولُس خود را ‹کمتر از کمترینِ مقدّسان› توصیف کرد؟‏ ب)‏ چه چیزی به پولُس کمک کرد تا در احساسات منفی غرق نشود؟‏

^۱۷ خطایای گذشته.‏ پولُس رسول خود را ‹کمتر از کمترینِ مقدّسان› توصیف کرد.‏ (‏افس ۳:‏۸‏)‏ چرا او چنین احساسی نسبت به خود داشت؟‏ او گفت:‏ «چرا که کلیسای خدا را آزار می‌رسانیدم.‏» (‏۱قر ۱۵:‏۹‏)‏ تصوّر کنید پولُس چه احساسی داشت وقتی با مسیحیانی روبرو می‌شد که سابقاً مورد اذیت و آزار قرار داده بود!‏ با این حال،‏ به جای آن که در احساسات منفی غرق شود،‏ بر لطفی که به او شده بود تمرکز کرد.‏ (‏۱تیمو ۱:‏۱۲-‏۱۶‏)‏ حس قدردانی،‏ او را برانگیخت تا به خدمت موعظه بپردازد.‏ یکی از چیزهایی که پولُس مصمم بود به فراموشی بسپارد،‏ رفتار گناه‌آلودش بود.‏ اگر بر رحمت یَهُوَه تمرکز کنیم،‏ اجازه نخواهیم داد وقایع گذشته که قادر به تغییر آن نیستیم قدرت ما را تضعیف سازد.‏ بلی،‏ قدرتی که می‌توانیم در خدمت به یَهُوَه استفاده کنیم.‏

۱۸.‏ الف)‏ اگر مرتباً به پندی که در گذشته دریافت کرده‌ایم فکر کنیم چه خواهد شد؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم سخنان سلیمان را در پذیرفتن پند به کار گیریم؟‏

^۱۸ پ‍ندی دردناک.‏ ممکن است مرتباً به پندی که در گذشته دریافت کرده‌ایم فکر کنیم و از بابت آن،‏ ناراحت باشیم.‏ چنین احساسی نه تنها دردناک است بلکه ممکن است ما را دلسرد و تضعیف سازد.‏ (‏عبر ۱۲:‏۵‏)‏ نتیجهٔ «خوار» شمردنِ پندی که رد کرده‌ایم با پندی که پس از پذیرفتن «دلسرد» شدیم،‏ یکی است؛‏ در هر دو صورت اجازه نداده‌ایم پند و راهنمایی در ما عمل کند و ما را تأدیب و اصلاح نماید.‏ بهترین کار این است که به سخنان سلیمان توجه کنیم:‏ «ادب [«تأدیب،‏» دج‏] را به چنگ آور و آن را فرو مگذار.‏ آن را نگاه دار زیرا که حیات تو است.‏» (‏امث ۴:‏۱۳‏)‏ پس مانند راننده‌ای باشیم که مطیع علائم رانندگی است،‏ راهنمایی را می‌پذیرد،‏ به کار می‌برد و به حرکت خود ادامه می‌دهد.‏—‏امث ۴:‏۲۶،‏ ۲۷؛‏ عبرانیان ۱۲:‏۱۲،‏ ۱۳ خوانده شود.‏

۱۹.‏ چگونه می‌توانیم حَبَقُّوق و اِرْمیا را در ایمانشان سرمشق قرار دهیم؟‏

^۱۹ بی‌عدالتی یا آنچه به نظر ما بی‌عدالتی است.‏ شاید گاهی احساسی همانند حَبَقُّوق داشته باشیم که به سبب بی‌عدالتی نزد یَهُوَه فریاد کرد.‏ او نمی‌دانست که به چه دلیل یَهُوَه اجازه می‌دهد برخی اتفاقات ظالمانه رخ دهد.‏ (‏حب ۱:‏۲،‏ ۳‏)‏ پس بسیار مهم است که ایمان این نبی را سرمشق قرار دهیم که گفت:‏ «لیکن من در خداوند شادمان خواهم شد و در خدای نجات خویش وجد خواهم نمود.‏» (‏حب ۳:‏۱۸‏)‏ اگر ما نیز همانند اِرْمیای نبی با ایمان کامل بر یَهُوَه،‏ خدای عدالت ‹امیدوار› باشیم،‏ می‌توانیم اطمینان داشته باشیم در زمان مناسب همه چیز اصلاح شود.‏—‏مر ۳:‏۱۹-‏۲۴‏.‏

۲۰.‏ چگونه می‌توانیم ثابت کنیم که «زن لوط را به یاد» می‌آوریم؟‏

^۲۰ ما در دورانی هیجان‌انگیز زندگی می‌کنیم.‏ وقایعی فوق‌العاده اکنون در حال تحقق است و وقایعی دیگر نیز به زودی تحقق خواهد یافت.‏ باشد که هر یک از ما هماهنگ با سازمان یَهُوَه گام بردارد.‏ بیایید با توجه به توصیهٔ کتاب مقدّس به گذشته نگاه نکنیم بلکه به آینده.‏ بدین شکل ثابت می‌کنیم که «زن لوط را به یاد» می‌آوریم!‏

‏[پاورقی]‏