جلالی را بطلبید که از خداست
«مرد حلیم دل، به جلال خواهد رسید.»—امث ۲۹:۲۳.
به سؤالات زیر پاسخ دهید:
یَهُوَه ما را به چه طرقی جلال می‌دهد؟
چه چیزی ممکن است مانع جلالی شود که از خداست؟
به چه مفهوم تحمّل و استقامت ما موجب جلال دیگران می‌شود؟
۱، ۲. الف) مفهوم واژهٔ اصلی «جلال» چیست؟ ب) چه سؤالاتی در این مقاله بررسی خواهد شد؟
واژهٔ «جلال» چه چیزی را در ذهن شما تداعی می‌کند؟ آیا شکوه و درخشندگی آفرینش را به ذهنتان می‌آورد؟ (مز ۱۹:۱) یا تمجید و ستایشی که به دلیل ثروت، حکمت یا دست‌آوردها به کسی داده می‌شود؟ واژهٔ «جلال» در زبان اصلی کتاب مقدّس به مفهوم «سنگین» است. در دوران باستان سکه‌ها از طلا و نقره ساخته می‌شد. هر چه وزن سکه بیشتر بود، ارزش آن نیز بیشتر بود. از این رو، واژه عبری‌ای که «جلال» ترجمه شده است، به مفهوم پرارزش، شکوهمند یا قابل‌تحسین است.
۲ انسان‌ها اغلب تحت تأثیر قدرت، مقام یا شهرت شخص به وی حرمت می‌گذارند. ولی دید خدا چنین نیست. کتاب مقدّس در مورد جلالی سخن می‌گوید که خدا به انسان می‌دهد. برای مثال در امثال ۲۲:۴ آمده است: «جزای [یا پاداشِ] تواضع و خداترسی، دولت و جلال و حیات است.» یعقوب شاگرد نیز نوشت: «در حضور خدا فروتن شوید تا شما را سرافراز کند.» (یعقو ۴:۱۰) حال یَهُوَه چه جلالی به انسان‌ها می‌دهد؟ چه چیزی ممکن است مانع شود که به این جلال برسیم؟ و چگونه می‌توانیم به دیگران کمک کنیم جلالی را بطلبند که از خداست؟
۳-۵. یَهُوَه ما را به چه جلالی می‌رساند؟
۳ مزمورنویس با اطمینان بیان کرد که یَهُوَه دست راست وی را می‌گیرد و به جلال واقعی می‌رساند. (مزمور ۷۳:۲۳، ۲۴ خوانده شود.) یَهُوَه چگونه این کار را می‌کند؟ با حرمت گذاشتن به طرق مختلف. برای مثال، او آنان را با درک مقصودش برکت می‌دهد. (۱قر ۲:۷) همچنین به کسانی که به کلامش گوش می‌دهند و مطیع او می‌باشند این افتخار را می‌دهد که با او رابطه‌ای صمیمی داشته باشند.—یعقو ۴:۸.
۴ یَهُوَه همچنین خدمت پرارزش موعظه را به ما خادمانش سپرده است. (۲قر ۴:۱، ۷) و این خدمت به جلال می‌انجامد. ما در خدمت موعظه باعث تمجید یَهُوَه می‌شویم و به دیگران فایده می‌رسانیم. از این رو، یَهُوَه خدا چنین وعده می‌دهد: «آنانی که مرا تکریم نمایند، تکریم خواهم نمود.» (۱سمو ۲:۳۰) حرمتی که نصیب ما می‌شود این است که نزد یَهُوَه و دیگر خادمان خدا نامی نیکو می‌یابیم.—امث ۱۱:۱۶؛ ۲۲:۱.
۵ حال چه آینده‌ای در انتظار کسانی است که ‹منتظر یَهُوَه می‌باشند و طریق او را نگاه می‌دارند›؟ به آنان چنین وعده داده شده است: یَهُوَه ‹تو را به وراثت زمین برخواهد افروخت. چون شریران منقطع شوند آن را خواهی دید.› (مز ۳۷:۳۴) بلی آنان در انتظار روزی می‌باشند که با دریافت زندگی ابدی به جلالی غیرقابل قیاس برسند.—مز ۳۷:۲۹.
«جلال از انسان‌ها نمی‌پذیرم»
۶، ۷. چرا بسیاری به مسیح بودن عیسی ایمان نیاوردند؟
۶ چه چیزی ممکن است مانع شود از یَهُوَه جلال یابیم؟ یک عامل این است که به عقاید کسانی که با یَهُوَه رابطه‌ای ندارند بیش از حد اهمیت دهیم. توجه کنید که یوحنای رسول چه موضوعی را در رابطه با برخی از سران روزگار عیسی بیان کرد: «بسیاری از بزرگان یهود به او گرویدند. ولی به خاطر فریسیان و ترس از آنکه مبادا از کنیسه اخراج شوند به ایمان خود اقرار نمی‌کردند، زیرا آنان تعریف و تمجید از انسان را بیش از حرمت و عزّتی که از جانب خداست دوست می‌داشتند.» (یو ۱۲:۴۲، ۴۳، مژده برای عصر جدید) بهتر بود آن بزرگان به دیدگاه فَریسیان بیش از حد اهمیت نمی‌دادند.
۷ عیسی در اوایل خدمتش روشن کرد که چرا بسیاری او را نمی‌پذیرند و به او ایمان نمی‌آورند. (یوحنا ۵:۳۹-۴۴ خوانده شود.) قوم اسرائیل قرن‌ها در انتظار آمدن مسیح بود. وقتی عیسی تعلیم خود را شروع کرد، احتمالاً برخی از روی نبوّت دانیال تشخیص داده بودند زمان ظهور مسیح فرارسیده است. ماه‌ها قبل از آن، وقتی که یحیای تعمیددهنده موعظه می‌کرد، بسیاری چنین گفتند: «آیا ممکن است یحیی همان مسیح باشد؟» (لو ۳:۱۵) اما وقتی مسیح آمد، آن معلّمان شریعت، او را نپذیرفتند. به چه دلیل؟ عیسی دلیل آن را با بیان سؤالی نشان داد: «چگونه می‌توانید ایمان آورید در حالی که جلال از یکدیگر می‌پذیرید، امّا در پی جلالی که از خدای یکتا باشد، نیستید؟»
۸، ۹. با مثالی توضیح دهید که چگونه جلالی که از انسان منشأ می‌گیرد، ممکن است جلالی را پنهان سازد که از خداست.
۸ جلالی که از انسان منشأ می‌گیرد ممکن است جلالی را پنهان سازد که از خدا می‌آید. این موضوع را می‌توانیم با جلال و درخشندگی نور مقایسه کنیم. جهان گیتی بسیار پرشکوه و جلال است. آیا آخرین باری که در شب به آسمان صاف و پرستاره نگاه کردید به یاد دارید؟ ‹جلال ستارگان› حقیقتاً بی‌نظیر است. (۱قر ۱۵:۴۰، ۴۱) حال، آیا می‌توانید ستارگان را در خیابان‌های نورانی شهر ببینید؟ خیر! چراغ‌های شهر، دیدن نور ستارگان را تقریباً ناممکن می‌سازد! آیا به این دلیل است که نور خیابان‌ها، استادیوم‌ها و ساختمان‌ها قوی‌تر و زیباتر از نور ستارگان است؟ به هیچ وجه! دلیل آن این است که چراغ‌های شهر به ما نزدیک‌تر است و مانع می‌شود آفرینش یَهُوَه را مشاهده کنیم. پس برای تماشای آسمان پرستاره لازم است از نور مصنوعی دور شویم.
۹ به طور مشابه، نزدیک‌تر بودن جلالی ناشایست به دلمان مانع می‌شود به ارزش جلالی پی ببریم که یَهُوَه مایل است به ما دهد. بسیاری حقایق کتاب مقدّس را نپذیرفتند چرا که می‌ترسیدند آشنایان یا بستگانشان، آنان را تحقیر کنند. ولی چنین طرز فکری آیا ممکن است در خادمان وقف‌شدهٔ یَهُوَه به وجود آید؟ برای مثال، ممکن است برادری جوان برای موعظه به محدوده‌ای فرستاده شود که همه او را می‌شناسند ولی کسی نمی‌داند که او شاهد یَهُوَه است. آیا ترس، او را فرا خواهد گرفت؟ حال اگر کسی به دلیل اهداف روحانی مورد تمسخر قرار گیرد، چطور؟ آیا اجازه می‌دهد اشخاصی که برای خدمت به یَهُوَه ارزش کافی قائل نیستند در تصمیمات زندگی‌اش تأثیر بگذارند؟ یا شاید مسیحی‌ای مرتکب گناهی جدّی شده است. آیا خطای خود را از ترس موقعیتش در جماعت یا مأیوس ساختن عزیزانش مخفی می‌سازد؟ اگر چنین شخصی برای رابطه‌اش با یَهُوَه ارزش قائل باشد نزد پیران مسیحی می‌رود و از آنان تقاضای کمک می‌کند تا آن را ترمیم سازد.—یعقوب ۵:۱۴-۱۶ خوانده شود.
۱۰. الف) نگرانی بیش از حد نسبت به نگرش دیگران چه تأثیری در ما می‌گذارد؟ ب) اگر فروتن باشیم چه اطمینانی داریم؟
۱۰ شاید فکر کنید که در پیشرفت بلوغ مسیحی تلاش می‌کنید. با این حال، هم‌ایمانی گهگاهی به شما پند می‌دهد. اظهارات صادقانهٔ او زمانی به شما کمک می‌کند که نگذارید غرور، آبروداری یا توجیه عمل مانع شما شود. یا شاید در پروژه‌ای با هم‌ایمانی همکاری می‌کنید. آیا نگرانید که برای ایدهٔ خوب و سخت‌کوشی شما او ستوده شود؟ در هر یک از این موقعیت‌ها به خاطر داشته باشید که «مرد حلیم دل [یا فروتن]، به جلال خواهد رسید.»—امث ۲۹:۲۳.
۱۱. واکنش قلبی ما نسبت به تحسین و تمجید چه باید باشد و چرا؟
۱۱ پیران مسیحی و برادرانی که می‌کوشند در جماعت سرپرست شوند باید مواظب باشند که در طلب جلال انسان نباشند. (۱تیمو ۳:۱؛ ۱تسا ۲:۶) اگر برادری به دلیل انجام دادن کاری نیک صادقانه تحسین شود چه واکنشی باید داشته باشد؟ به حتم مانند شاؤل برای خود ستونی به‌یادماندنی درست نمی‌کند. (۱سمو ۱۵:۱۲) ولی آیا تشخیص می‌دهد که دست‌آورد وی فقط به دلیل لطف یَهُوَه بوده است و موفقیت‌های او در آینده به برکت و حمایت یَهُوَه بستگی دارد؟ (۱پطر ۴:۱۱) واکنش قلبی ما نسبت به تحسین و تمجید نشان می‌دهد که در طلب چه جلالی هستیم.—امث ۲۷:۲۱.
‹در پی انجام خواسته‌های پدر خود می‌باشید›
۱۲. چه چیزی مانع شد برخی از یهودیان به پیام عیسی گوش دهند؟
۱۲ عاملی دیگر که مانع می‌شود جلال را از خدا بطلبیم، خواسته‌ها و آرزوهای ناشایست است. این خواسته‌ها و آرزوها مانع می‌شود به حقیقت گوش دهیم. (یوحنا ۸:۴۳-۴۷ خوانده شود.) عیسی به برخی از یهودیان دلیل نپذیرفتن پیامش را چنین گفت: ‹شما در پی انجام خواسته‌های پدر خود ابلیس هستید.›
۱۳، ۱۴. الف) محققان در بارهٔ فرایند مغز به چه چیزی پی برده‌اند؟ ب) انتخاب ما بستگی به چه چیزی دارد؟
۱۳ آرزوها و خواسته‌هایمان تأثیری بسزا بر آنچه که می‌شنویم می‌گذارد. (۲پطر ۳:۵) یَهُوَه ما را به نحوی خارق‌العاده آفریده است. برای مثال، ما قادریم گوش‌مان را بر برخی صداها ببندیم. یک لحظه توجه کنید که در عین واحد چند صدا را می‌شنوید. احتمالاً لحظه‌ای پیش متوجه بسیاری از آن صداها نبودید. سیستم لیمبیک در مغز کمک می‌کند که وقتی چندین صدا را همزمان می‌شنویم فقط بر یک صدا تمرکز کنیم. محققان حتی پی برده‌اند که وقتی دو نفر همزمان با کسی سخن گویند او نمی‌تواند در عین واحد به هر دوی آنان گوش دهد. او برای گوش کردن باید یکی را انتخاب کند. انتخاب شخص به این بستگی دارد که به کدام یک می‌خواهد گوش دهد. یهودیانی که در پی خواسته‌های پدرشان ابلیس بودند به سخنان عیسی گوش ندادند.
۱۴ «حکمت» و ‹حماقت› همواره ما را ندا کرده، با ما سخن می‌گویند. (امث ۹:۱-۵، ۱۳-۱۷) پس انتخابی پیش روی ماست. دعوت کدام را می‌پذیریم؟ پاسخ ما بستگی دارد که خواست چه کسی را می‌خواهیم انجام دهیم. گوسفندان عیسی به صدای او گوش می‌دهند و او را پیروی می‌کنند. (یو ۱۰:۱۶، ۲۷) آنان ‹به حقیقت تعلّق دارند› و «صدای بیگانگان را نمی‌شناسند.» (یو ۱۸:۳۷؛ ۱۰:۵) این حلیمان و فروتنان از خدا جلال می‌یابند.—امث ۳:۱۳، ۱۶؛ ۸:۱، ۱۸.
این مایهٔ جلال شماست
۱۵. رنجهایی که پولُس کشید چگونه مایهٔ جلال دیگران بود؟
۱۵ استقامت ما در انجام ارادهٔ خدا به دیگران کمک می‌کند جلالی را بطلبند که از خداست. پولُس رسول به جماعت اِفِسُس نوشت: «تمنا دارم به سبب رنجهایی که به خاطر شما بر خود هموار می‌کنم، دلسرد نشوید، چرا که آنها مایهٔ افتخار شماست.» (افس ۳:۱۳) به چه مفهوم رنجهایی که پولُس می‌کشید «مایهٔ افتخار» یا مایهٔ جلال مسیحیان اِفِسُس می‌شد؟ پولُس با وجود زجر و آزار، مشتاقانه به برادرانش خدمت می‌کرد. او بدین شکل به آنان نشان داد که خدمت به خدا بسیار پرارزش است. اگر پولُس تحت رنج‌ها از خدمت به خدا دست می‌کشید احتمالاً مسیحیان اِفِسُس فکر می‌کردند که دوستی با خدا، خدمت به او و امید مسیحی بی‌ارزشی است. در صورتی که پولُس استقامت کرد و بدین شکل نشان داد که شاگرد مسیح بودن ارزش هر فداکاری‌ای را دارد.
۱۶. در لِستْره برای پولُس رسول چه واقعهٔ ناگواری رخ داد؟
۱۶ به این فکر کنید که غیرت و استقامت پولُس چه تأثیری در دیگران گذاشت. در اعمال ۱۴:۱۹، ۲۰ گزارش شده است: «یهودیانی از اَنطاکیه و قونیه آمدند و مردم را با خود متحد ساخته، پولُس را سنگسار کردند و بدین گمان که مرده است، از شهر [لِستْره] بیرونش کشیدند. امّا چون شاگردان گرد او جمع شدند، برخاست و به شهر بازگشت. فردای آن روز، او و برنابا رهسپار دِربِه شدند.» تصوّر کنید که پولُس رسول سفری ۱۰۰ کیلومتری (۶۰ میل) را روز بعد از آن واقعه با پای پیاده شروع کرد!
۱۷، ۱۸. الف) تیموتاؤس چگونه از رنج‌های پولُس آگاه بود؟ ب) تحمّل پولُس در رنج‌ها چه تأثیری در تیموتاؤس گذاشت؟
۱۷ وقتی پولُس سنگسار شد آیا تیموتاؤس یکی از ‹شاگردانی› بود که به کمکش آمد؟ با آن که در گزارش کتاب اعمال صریحاً به این موضوع اشاره نشده است، احتمالاً یکی از آن شاگردان تیموتاؤس بود. دقت کنید پولُس در دومین نامه‌اش به تیموتاؤس چه نوشت. او گفت: «تو تعلیم و رفتار و هدف و ایمان و صبر و محبت و تحمّل مرا و آزارهایی را که دیدم و رنجهایی را که کشیدم، نظاره‌گر بوده‌ای و از آنچه در اَنطاکیه [اخراج شدن از شهر]، قونیه [قصد مردم به سنگسار] و لِستْره [سنگسار شدن] بر سرم آمد و آزارهایی که به من رسید، نیک آگاهی. امّا خداوند مرا از آن همه رهانید.»—۲تیمو ۳:۱۰، ۱۱؛ اعما ۱۳:۵۰؛ ۱۴:۵، ۱۹.
۱۸ تیموتاؤس مصیبت‌ها و استقامت‌های پولُس را «نظاره‌گر» بود. این موضوع تأثیری عمیق در تیموتاؤس گذاشت. وقتی پولُس به لِستْره برگشت تیموتاؤس را مسیحی‌ای نمونه یافت که «برادران در لِستْره و قونیه از او به نیکی یاد می‌کردند.» (اعما ۱۶:۱، ۲) پس از چندی تیموتاؤس آماده بود مسئولیت‌هایی بزرگ‌تر را به عهده گیرد.—فیلیپ ۲:۱۹، ۲۰؛ ۱تیمو ۱:۳.
۱۹. تحمّل و استقامت ما چه تأثیری در دیگران می‌گذارد؟
۱۹ استقامت ما در انجام ارادهٔ خدا نیز تأثیری مشابه در دیگران می‌گذارد؛ به خصوص به جوانان در پیشرفت روحانی کمک می‌کند تا خادمان پرارزش خدا شوند. پیروان جوان مسیح نه تنها مهارت و فن سخن را در خدمت موعظه از ما می‌آموزند بلکه با مشاهدهٔ استقامت و تحمّلمان نیز درس می‌گیرند. پولُس ‹همه چیز را تحمّل کرد› تا دیگران نیز وفادار بمانند و ‹نجات را با جلال جاودانی به دست آورند.›—۲تیمو ۲:۱۰.
۲۰. چرا باید همواره جلالی را بطلبیم که از خداست؟
۲۰ آیا ما نیز نباید ‹در پی جلالی باشیم که از خدای یکتاست›؟ (یو ۵:۴۴؛ ۷:۱۸) به حتم! (رومیان ۲:۶، ۷ خوانده شود.) یَهُوَه به کسانی که «در پی جلال . . . [می‌باشند] حیات جاویدان خواهد بخشید.» به علاوه، «پایداری [ما] در انجام اعمال نیکو» دیگران را ترغیب می‌کند که وفادار بمانند و به حیات جاودان دست یابند. پس اجازه ندهید چیزی مانع طلب جلالی شود که از خداست.
[تصویر در صفحهٔ ۲۵]
[تصویر در صفحهٔ ۲۸]
[تصویر در صفحهٔ ۲۹]
جوانان مسیحی برای تحمّل و استقامت مسیحیان سالمند ارزش قائلند