مدرسه‌ای که کاربرد عملی را به ما می‌آموزد
۱ هنگام بررسی برنامهٔ مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک سال ۲۰۰۶، سعی خواهیم کرد تا از آموزش‌های کتاب مقدّس در راه خدمت مقدّسمان و زندگی روزمره بهره ببریم. پس راسخانه می‌باید آنچه را می‌آموزیم به عمل آوریم. — یو ۱۳:۱۷؛ فیل۴:۹.
۲ جواب دادن: در برنامهٔ امسال طی اجرای برجسته‌سازی نکات کتاب مقدّس یک دقیقه به وقت جواب دادن حضار اضافه شده است. پس برادری که مسئول اجرای این برنامه می‌باشد می‌باید گفتار خود را در عرض ۵ دقیقه خاتمه دهد، نه ۶ دقیقه. همچنین حضار نیز می‌باید در مدت زمان داده‌شده جواب دهند. پاسخ‌دهندگان با کمی دوراندیشی می‌توانند اطلاعات مهم را در عرض ۳۰ ثانیه و یا کمتر ارائه دهند. پس در عرض پنج دقیقه تقریباً ده نفر باید بتوانند در مورد آیات توضیحی بدهند.
۳ گفتار آموزنده: برجسته‌سازی نکات کتاب مقدّس و گفتار تعلیمی می‌باید بر کاربرد عملی متن تعیین‌شده در خدمت و زندگی روزمره‌مان تأکید کند. سخنران نباید فقط اشتیاق به عمل را در شنونده بیدار سازد. او می‌باید مشخص کند شنونده چه عملی را می‌باید انجام دهد، چگونه آن را انجام دهد و انجام چنین کاری چگونه به نفع شخص می‌باشد. سخنران باید قادر باشد که بگوید: «این متن ما را بدین صورت راهنمایی می‌کند،» یا «به این شکل می‌توانیم این آیات را در خدمت به کار ببریم.» پیران و خادمان کمکی که از وضعیت جماعت خود آگاهند می‌باید سعی کنند کاربرد عملی متن تعیین‌شده را تا جای ممکن مشخص سازند.
۴ نقل قول کردن از نمونه‌های کتاب مقدّس می‌تواند در کاربرد عملی موضوع مؤثر باشد. سخنران بعد از اشاره به یکی از نمونه‌های کتاب مقدّس می‌تواند بگوید، «شاید شما هم در موقعیت مشابهی قرار گیرید.» وی باید مطمئن باشد نمونه‌ای که به کار می‌برد با مضمون گفتار، با کل کتاب مقدّس و با آنچه «غلام امین و دانا» منتشر کرده است مطابقت دارد. — مت ۲۴:۴۵.
۵ حکمت توانایی‌ای است که شخص را قادر می‌سازد از شناخت و خرد بخوبی استفاده کند. «حکمت از همه چیز افضل است.» ( امث ۴:۷) پس چنانچه طی دروس مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک حکمت عملی را می‌آموزیم، سعی کنیم این مهارت را به دیگران نیز انتقال دهیم.