بالا بردن مهارت‌هایمان در خدمت موعظه—علاقه نشان دادن
چرا این کار اهمیت دارد: عیسی به تک‌تک مردم علاقه و توجه داشت و آنان را به یک چشم نمی‌دید. برای مثال، هنگامی که مردی ناشنوا را شفا می‌داد، احتمالاً با دیدن اضطرابش، او را به کناری برد و در خلوت شفایش داد. (مرق ۷:۳۱-۳۵) او محدودیت‌های شاگردانش را در نظر داشت و بدین شکل ملاحظهٔ حال آنان را کرد و آنان را با دادن اطلاعات بیش از حد خسته نکرد. (یو ۱۶:۱۲) عیسی حتی در مقام آسمانی خود به هر یک از پیروانش توجه داشته است. (۲تیمو ۴:۱۷) ما پیروان مسیح می‌خواهیم عیسی را در این زمینه سرمشق قرار دهیم. (۱پطر ۲:۲۱؛ ۱یو ۳:۱۶، ۱۸) به علاوه، اگر ملاحظهٔ حال صاحبخانه را بکنیم و به موقعیت خاص، علایق و نگرانی‌های او توجه نماییم، در خدمت موعظه مؤثرتر واقع خواهیم شد. اگر مخاطب ما حس کند که واقعاً به فکر او هستیم و صرفاً برای دادن پیام یا نشریه‌ای نیامده‌ایم، به احتمال قوی به سخنان ما گوش خواهد داد.
توصیهٔ این ماه:
طی پرستش خانوادگی یا اگر امکان دارد هنگام موعظه، با دیگران تمرین کنید. برای مثال، تمرین کنید که چگونه می‌توانید سخنان خود را با سخنان صاحبخانه تطبیق دهید.
طی بعضی از جلسه‌های موعظه، برادری که جلسه را اداره می‌کند، می‌تواند در مورد نحوهٔ علاقه نشان دادن به صاحبخانه توضیحاتی دهد یا آن را به نمایش بگذارد.