مثلثی بنفش بر لباسشان دوخته شده بود

خواهری به نام مود در مدرسه‌ای در فرانسه کار می‌کند.‏ وظیفهٔ او کمک به کودکان معلول در طی کلاس‌های درسی است.‏ چندی پیش موضوع درس یکی از کلاس‌ها در مورد هولوکاست و اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها بود.‏ زندانی‌ها باید یک تکه پارچه به یونیفرم خود می‌دوختند.‏ رنگ و شکل آن تکه پارچه دلیل زندانی شدن آنان را نشان می‌داد.‏

معلّم کلاس به مثلث بنفش‌رنگ بعضی از زندانی‌ها اشاره کرد و گفت:‏ «فکر می‌کنم دلیل زندانی شدنشان این بود که همجنس‌گرا بودند.‏» مود پس از کلاس به آن معلّم توضیح داد که نازی‌ها از مثلث بنفش‌رنگ برای شاهدان یَهُوَه استفاده می‌کردند.‏a او پیشنهاد کرد که در این رابطه مطالبی را ارائه دهد.‏ معلّم قبول کرد و از او خواست که آن مطالب را با دانش‌آموزان هم در میان بگذارد.‏

چند روز بعد،‏ در طی یک کلاس درسی،‏ یک معلّم دیگر در رابطه با همان موضوع از جدولی استفاده کرد که سمبول‌های روی لباس زندانیان را نشان می‌داد.‏ این جدول به‌درستی نشان می‌داد که مثلث بنفش نشانهٔ شاهدان یَهُوَه بود.‏ بعد از کلاس،‏ مود به این معلّم هم پیشنهاد داد تا اطلاعات بیشتری در این مورد به او بدهد.‏ معلّم از این موضوع استقبال کرد و به مود گفت ترتیبی خواهد داد تا مود این موضوع را برای دانش‌آموزان هم توضیح دهد.‏

مود برای دانش‌آموزان یک برنامهٔ ۱۵ دقیقه‌ای را آماده کرد ولی وقتی که زمان ارائهٔ آن رسید،‏ به او گفته شد که برای ارائهٔ مطالبش یک ساعت وقت دارد.‏ او در ابتدا یک فیلم مستند در مورد آزار و اذیت شاهدان یَهُوَه توسط نازی‌ها نشان داد.‏ وقتی در این ویدیو عنوان شد که نازی‌ها ۸۰۰ فرزند شاهد یَهُوَه را از والدینشان جدا کردند،‏ مود ویدیو را نگه داشت و تجربیات سه نفر از آن کودکان را خواند.‏ او پس از نشان دادن این ویدیو،‏ برنامهٔ خود را با خواندن نامهٔ گِرهارد اشتایناکر ۱۹ ساله که یک شاهد یَهُوَه و از اتریش بود به پایان رساند.‏ گِرهارد این نامه را در سال ۱۹۴۰ چند ساعت پیش از اعدامش توسط نازی‌ها برای پدر و مادرش نوشت.‏b

مود مطالبی مشابه را برای کلاس دوم نیز ارائه داد.‏ به لطف شجاعتی که مود از خود نشان داد،‏ هر دوی آن معلّم‌ها اکنون می‌دانند که هنگام صحبت کردن در مورد قربانیان اردوگاه‌های اجباری نازی‌ها باید به شاهدان یَهُوَه هم اشاره کنند.‏