Craobhscaoileadh Neamheaglach na nAspal

DEICH lá tar éis d’Íosa dul suas ar neamh, chruinnigh tuairim is 120 dá dheisceabail i dteach in Iarúsailéim le linn Fhéile Chincís na nGiúdach, i 33 CR. Go tobann, líon fuaim mar a bheadh séideán gaoithe móire ann an teach. Thosaigh na deisceabail ag labhairt go míorúilteach i dteangacha nach raibh ar a dtoil acu roimhe sin. Céard ba chúis leis na heachtraí aisteacha seo? Bhí Dia tar éis an spiorad naomh a roinnt ar na deisceabail.

Taobh amuigh bhí slua daoine, ós rud é go raibh go leor cuairteoirí tagtha ó thíortha eile le haghaidh na féile. Bhí alltacht orthu nuair a chuala siad a dteangacha féin á labhairt go líofa ag deisceabail Íosa. Mhínigh Peadar dóibh go raibh sé tuartha i dtairngreacht Ióéil ag Iehova: “doirtfidh mé mo spiorad amach ar chách,” rud a d’fhágfadh buanna míorúilteacha acu siúd ar a ndoirtfí é. (Ióéil 3:1, 2 [2:28, 29 i mBíoblaí eile]) Léirigh fianaise láidir seo an spioraid naoimh go raibh athrú suntasach tarlaithe: bhí fabhar Dé aistrithe ó Iosrael go dtí an pobal Críostaí nuabhunaithe. Is trí Íosa Críost a leanúint a thabharfadh daoine seirbhís shásúil do Dhia feasta.

Idir an dá linn, mhéadaigh an freasúra agus chaith siad na deisceabail i bpríosún. Ach le linn na hoíche, d’oscail aingeal Dé doirse an phríosúin agus dúirt sé leis na deisceabail leanúint den chraobhscaoileadh. Ag breacadh an lae, sin é a rinne siad. Chuaigh siad isteach sa teampall agus thosaigh siad ag teagasc an dea-scéala faoi Íosa. Bhí an dream reiligiúnach a bhí ag coimhlint leo ar buile agus d’ordaigh siad dóibh éirí as an gcraobhscaoileadh. D’fhreagair na haspail gan scáth ná faitíos: “Caithfimid umhlú do Dhia agus ní do dhaoine.”—Gníomhartha 5:28, 29, Tiomna Nua le Cosslett Ó Cuinn.

Neartaigh an ghéarleanúint. Chuir cuid de na Giúdaigh diamhasla i leith Stiofáin agus mharaigh siad le clocha é. Bhí fear óg—Sól ó Tharsas—ag faire orthu agus é ag tacú leis an dúnmharú. Chuaigh sé go Damaisc ansin, chun lucht leanúna Chríost a ghabháil. Le linn dó a bheith ar an mbóthar scal solas ó neamh ina thimpeall agus dúirt glór: “A Shóil, a Shóil, cén fáth a bhfuil tú do mo ghéarleanúint?” Caochta ag an solas, d’fhiafraigh Sól: “Cé thú féin?” D’fhreagair an glór: “Is mise Íosa.”—Gníomhartha 9:3-5.

Trí lá ina dhiaidh sin, chuir Íosa deisceabal darbh ainm Anainias go dtí Sól chun radharc na súl a thabhairt ar ais dó. Baisteadh Sól agus thosaigh sé ag craobhscaoileadh faoi Íosa gan scáth gan eagla. Bhí aithne air mar an t-aspal Pól ina dhiaidh sin agus ba bhall dúthrachtach den phobal Chríostaí é.

Go dtí seo, bhí deisceabail Íosa ag craobhscaoileadh an dea-scéala faoi Ríocht Dé do Ghiúdaigh agus do Shamáraigh amháin. Ansin tháinig aingeal i láthair Choirnéilias, oifigeach airm Rómhánach a raibh ómós aige do Dhia, agus dúirt sé leis fios a chur ar an aspal Peadar. Roinn Peadar agus a chompánaigh an dea-scéala le Coirnéilias agus a theaghlach. Le linn do Pheadar a bheith ag caint, tháinig an spiorad naomh anuas ar na Gintlithe seo a chreid, agus d’ordaigh an t-aspal iad a bhaisteadh in ainm Íosa. Anois, bhí an tslí chun na beatha síoraí oscailte do dhaoine ó na náisiúin uile. Bhí an pobal Críostaí réidh chun an dea-scéala a chraobhscaoileadh i gcian agus i gcóngar.

—Bunaithe ar Gníomhartha 1:1–11:21.