Evanxeo segundo San Xoán
3 Había entre os fariseos un home chamado Nicodemo, maxistrado dos xudeus. 2 Este veu onda el pola noite e díxolle:
—Rabbí: sabemos que viñeches de Deus coma mestre, pois ninguén pode facer estes signos que ti fas, non sendo que Deus estea con el.
3 Respondeulle Xesús:
—Con toda verdade cho aseguro: como un non naza de novo, non pode ve-lo Reino de Deus.
4 Replicoulle Nicodemo:
—¿Como pode un home nacer, sendo vello? ¿Pode entrar outra vez no seo da nai e nacer?
5 Respondeulle Xesús:
—Con toda verdade cho aseguro: como un non renaza pola auga e o Espírito, non pode entrar no Reino de Deus. 6 O que naceu da carne, é carne; e o que naceu do Espírito, é espírito. 7 Non che estrañe que eu che dixese “é necesario que vós nazades de novo”. 8 O vento sopra onde quere e ti séntelo zoar pero non sabes de onde vén nin para onde vai. Así pasa con todo aquel que naceu do Espírito.
9 Replicoulle Nicodemo:
—¿Como se pode facer isto?
10 Respondeulle Xesús:
—¿Ti es mestre de Israel e non o sabes? 11 Con toda verdade cho aseguro: falamos do que coñecemos e testemuñámo-lo que vimos, pero vós non aceptáde-lo noso testemuño. 12 Se dicíndovos cousas terreas, non credes, ¿como iades crer dicíndovos cousas celestiais? 13 E ninguén subiu ó ceo, fóra do que baixou do ceo, o Fillo do Home.
14 Coma Moisés alzou a serpente no deserto, así debe ser alzado o Fillo do Home, 15 para que todo o que cre nel, teña vida eterna. 16 Pois de tal xeito amou Deus o mundo, que lle deu o seu Fillo Unixénito, para que todo o que cre nel non se perda, senón que teña vida eterna.
17 Non mandou Deus o Fillo ó mundo para que xulgue o mundo, senón para que por el se salve o mundo. 18 O que cre nel, non é xulgado; mais o que non cre, xa está xulgado, porque non creu no Fillo Unixénito de Deus. 19 Nisto consiste o xuízo: en que, vindo a luz ó mundo, os homes escolleron a tebra en vez da luz, pois as súas obras eran ruíns. 20 Pois todo o que fai o mal, odia a luz e non vén cara á luz, para que non o delaten as súas obras. 21 Polo contrario, o que obra a verdade vén cara á luz, para que se vexan as súas obras porque están feitas como Deus quere.
22 Despois disto, foi Xesús cos seus discípulos á terra de Xudea, e alí vivía con eles e bautizaba. 23 Estaba tamén Xoán bautizando en Ainón, preto de Salén, porque había alí moita auga e viñan moitos a se bautizar 24 (pois aínda non meteran a Xoán na cadea).
25 Houbo entón unha porfía dos discípulos de Xoán cuns xudeus a propósito da purificación. 26 Foron onda Xoán e dixéronlle:
—Rabbí, fíxate, aquel que estaba contigo para alá do Xordán, de quen ti deches testemuño, está bautizando e todos van onda el.
27 Xoán contestou:
—Ninguén pode recibir nada, se non lle vén dado do ceo. 28 Vós mesmos sodes testemuñas de que eu dixen: “Eu non son o Cristo, senón que me mandaron diante del”. 29 Á esposa tena o esposo; con todo, o amigo do esposo —que está presente e o escoita— alégrase de todo corazón coa súa voz. Así é a miña alegría, que agora chega ó seu máximo. 30 El debe medrar, e eu minguar.
31 Quen vén de arriba, está por riba de todos; quen é da terra, á terra pertence e da terra fala. O que vén do ceo, está por riba de todos; 32 do que viu e oíu, disto dá testemuño; pero ninguén acepta o seu testemuño. 33 Quen acepta o seu testemuño, confirma que Deus é verdadeiro. 34 Porque aquel a quen Deus mandou, fala as palabras de Deus, que non dá o Espírito cunha medida limitada.
35 O Pai ama o Fillo e púxolle tódalas cousas nas súas mans. 36 Quen cre no Fillo, ten vida eterna; pero quen non obedece ó Fillo non verá a vida, que a ira de Deus pesa enriba del.