Carta ós Colosenses

4 Amos, tratade os vosos escravos de maneira xusta e sen facer diferenzas*, porque sabedes que vós tamén tedes un Amo no ceo.

2 Orade constantemente estando alerta e sendo agradecidos. 3 Orade tamén por nós e pedídelle a Deus que nos dea a oportunidade de predicar*, e así poder anunciar o segredo sagrado sobre o Cristo, o segredo sagrado polo que estou preso. 4 Pedide tamén que poida predicar a mensaxe dunha maneira tan clara como debo facer.

5 Sede* sabios cando tratedes cos de fóra e aproveitade o tempo da mellor maneira posible*. 6 Que as vosas palabras sexan sempre agradables, coma se lles botásedes un chisquiño de sal, para que saibades como debedes responder a cada persoa.

7 Tíquico, o meu querido irmán, un servo* fiel do Señor e un compañeiro de escravitude, contaravos como me vai. 8 Mándovolo para que saibades como estamos e para que vos anime*. 9 Vai ir con Onésimo, o meu fiel e querido irmán, que é un de vós. Eles vanvos contar todo o que está pasando aquí.

10 Aristarco, o meu compañeiro de prisión, mándavos saúdos, e tamén Marcos, o primo de Bernabé (xa recibistes instrucións de recibilo con cariño se vai a visitarvos), 11 e Xesús, ó que lle chaman Xusto. Estes homes son crentes xudeus*. Só eles son os meus colaboradores a favor do Reino de Deus e chegaron a ser unha fonte de moito consolo para min*. 12 Epafras, que é un de vós e que é escravo de Cristo Xesús, mándavos saúdos. El sempre ora intensamente por vós para que vos manteñades firmes como persoas maduras* e esteades completamente convencidos de toda a vontade de Deus. 13 Dou fe de* que fai grandes esforzos por vós e polos irmáns de Laodicea e os de Hierápolis.

14 Lucas, o querido médico, mándavos saúdos, e tamén Demas. 15 Saudade da miña parte ós irmáns de Laodicea, a Ninfa e á congregación que se reúne na súa casa. 16 Despois de ler esta carta, facede que tamén se lea na congregación dos laodicenses, e vós lede a que se mandou a Laodicea. 17 E dicídelle a Arquipo: “Esfórzate por cumprir o ministerio que aceptaches do Señor”.

18 Eu, Paulo, escríbovos este saúdo coa miña propia man. Acordádevos das miñas cadeas. Que a bondade inmerecida de Deus estea con vós.