Ιώβ
9 Ο Ιώβ αποκρίθηκε:
2 «Ξέρω πράγματι ότι έτσι είναι.
Αλλά πώς μπορεί να δικαιωθεί ο θνητός άνθρωπος απέναντι στον Θεό;+
3 Αν κάποιος θελήσει να έρθει σε αντιπαράθεση μαζί Του,*+
δεν θα μπορέσει να απαντήσει ούτε σε μία από χίλιες ερωτήσεις Του.
4 Είναι σοφός στην καρδιά και κραταιός σε δύναμη.+
Ποιος μπορεί να του αντισταθεί και να μην πάθει κακό;+
5 Εκείνος μετακινεί* βουνά χωρίς να το μάθει κανείς·
τα ανατρέπει μέσα στον θυμό του.
6 Σείει τη γη από τη θέση της,
κάνοντας τους στύλους της να τρέμουν.+
7 Προστάζει τον ήλιο να μη λάμψει
και σφραγίζει τα άστρα ώστε να μη φωτίζουν·+
8 εκτείνει μόνος του τους ουρανούς+
και πατάει στα ψηλά κύματα της θάλασσας.+
9 Δημιούργησε τους αστερισμούς Ας,* Κεσίλ* και Κιμάχ,*+
και τους αστερισμούς στον ουρανό του νότου·*
10 κάνει μεγάλα και ανεξερεύνητα πράγματα,+
θαυμαστά πράγματα αναρίθμητα.+
11 Περνάει δίπλα μου, και δεν τον βλέπω·
με προσπερνάει, αλλά δεν τον διακρίνω.
12 Όταν αρπάζει κάτι, ποιος μπορεί να του αντισταθεί;
Ποιος μπορεί να του πει: “Τι κάνεις εκεί;”+
14 Πόσο μάλλον όταν του απαντώ εγώ,
πρέπει να προσέχω τι λέω αν πρόκειται να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί του!
15 Ακόμη και αν είχα δίκιο, δεν θα του απαντούσα.+
Απλώς θα ικέτευα τον κριτή μου* για έλεος.
16 Αν τον επικαλεστώ, θα μου απαντήσει;
Δεν πιστεύω ότι θα ακούσει τη φωνή μου,
17 διότι με συντρίβει με θύελλα
και πληθαίνει τις πληγές μου χωρίς λόγο.+
18 Δεν με αφήνει να πάρω ανάσα·
με χορταίνει πίκρες.
19 Αν είναι ζήτημα δύναμης, αυτός είναι ο ισχυρός.+
Αν είναι ζήτημα δικαιοσύνης, λέει: “Ποιος θα μου ζητήσει να λογοδοτήσω;”*
20 Αν είχα δίκιο, θα με καταδίκαζε το ίδιο μου το στόμα·
ακόμη και αν κρατήσω την ακεραιότητά μου,* εκείνος θα με ανακηρύξει ένοχο.*
21 Ακόμη και αν κρατήσω την ακεραιότητά μου,* δεν είμαι βέβαιος για τον εαυτό μου·*
δεν θέλω* τη ζωή μου.
22 Δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Γι’ αυτό λέω:
“Καταστρέφει και τους αθώους* και τους ενόχους”.
23 Αν μια ξαφνική πλημμύρα προξενούσε απροσδόκητο θάνατο,
αυτός θα περιγελούσε την απελπισία των αθώων.
Αν δεν το κάνει αυτός, τότε ποιος το κάνει;
25 Οι ημέρες μου είναι τώρα ταχύτερες από δρομέα·+
φεύγουν τρέχοντας χωρίς να δουν καλό.
26 Γλιστρούν σαν καλαμένια πλοιάρια,
σαν αετοί που εφορμούν στη λεία τους.
27 Αν πω: “Θα ξεχάσω το παράπονό μου,
θα αλλάξω έκφραση ώστε να φαίνομαι χαρούμενος”,
28 και πάλι θα φοβάμαι εξαιτίας όλων των πόνων μου,+
και ξέρω ότι δεν θα με αθωώσεις.
29 Θα κριθώ ένοχος.*
Επομένως, γιατί να αγωνίζομαι μάταια;+
30 Αν πλυθώ με νερό από λιωμένο χιόνι
και καθαρίσω τα χέρια μου με αλισίβα,*+
31 θα με βουτήξεις μέσα σε λάκκο,
και θα με σιχαίνονται τα ίδια μου τα ρούχα.
32 Διότι αυτός δεν είναι άνθρωπος σαν εμένα για να του απαντήσω,
για να πάμε μαζί στο δικαστήριο.+