Όλοι οι ακόλουθοι του Χριστού μπορούν να αναμένουν θλίψη. Σκεφτείτε το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου, ο οποίος είπε στους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης: «Όταν ήμασταν μαζί σας, σας λέγαμε εκ των προτέρων ότι θα υποφέραμε θλίψη και . . . αυτό ακριβώς συνέβη». (1 Θεσ. 3:4) Στους δε Κορινθίους έγραψε: «Θέλουμε να είστε πλήρως ενήμεροι, αδελφοί, για τη θλίψη που περάσαμε . . . Είχαμε πολλές αμφιβολίες ακόμη και για τη ζωή μας». (2 Κορ. 1:8· 11:23-27) Και σήμερα οι Χριστιανοί μπορούν να αναμένουν κάποια μορφή θλίψης. (2 Τιμ. 3:12) Καθώς εκδηλώνετε πίστη στον Ιησού και τον ακολουθείτε, φίλοι και συγγενείς ίσως να σας φερθούν εχθρικά. Μήπως έχετε αντιμετωπίσει προβλήματα στη δουλειά σας λόγω της αποφασιστικότητάς σας να είστε έντιμοι σε όλα; (Εβρ. 13:18) Μήπως έχετε αντιμετωπίσει εναντίωση από την κυβέρνηση επειδή μιλούσατε για την ελπίδα σας σε άλλους; Ωστόσο, όποια μορφή θλίψης και αν αντιμετωπίζουμε, ο Παύλος λέει ότι πρέπει να χαιρόμαστε. w23.12 51:9-10

Ο Ιακώβ υπέμεινε πολλά προβλήματα. Δύο γιοι του, ο Συμεών και ο Λευί, ντρόπιασαν την οικογένεια και έφεραν μομφή στο όνομα του Ιεχωβά. Επιπρόσθετα, η αγαπημένη σύζυγος του Ιακώβ, η Ραχήλ, πέθανε καθώς γεννούσε το δεύτερο παιδί τους. Επίσης, εξαιτίας μιας μεγάλης πείνας, ο Ιακώβ αναγκάστηκε να μετοικήσει στη γη της Αιγύπτου στα γηρατειά του. (Γέν. 35:16-19· 37:28· 45:9-11, 28) Παρ’ όλες αυτές τις δοκιμασίες, ο Ιακώβ ποτέ δεν έχασε την πίστη του στον Ιεχωβά και στις υποσχέσεις Του. Ο Ιεχωβά, από πλευράς του, έδειχνε στον Ιακώβ ότι είχε την εύνοιά Του. Για παράδειγμα, ο Ιεχωβά ευλογούσε τον Ιακώβ από υλική άποψη. Σκεφτείτε επίσης πόσο ευγνώμων πρέπει να ήταν ο Ιακώβ στον Ιεχωβά όταν αντάμωσε ξανά τον Ιωσήφ, τον γιο που χρόνια νόμιζε νεκρό! Χάρη στη στενή του φιλία με τον Ιεχωβά, ο Ιακώβ κατάφερε να αντιμετωπίσει τις δοκιμασίες του με επιτυχία. (Γέν. 30:43· 32:9, 10· 46:28-30) Όταν διατηρούμε στενή φιλία με τον Ιεχωβά, μπορούμε και εμείς να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία τις απροσδόκητες δοκιμασίες. w23.04 17:6-7

Ο 23ος Ψαλμός είναι ένας ύμνος που εκφράζει πεποίθηση για την αγάπη και την τρυφερή φροντίδα του Ιεχωβά. Ο Δαβίδ, ο συγγραφέας αυτού του ψαλμού, περιγράφει τον ισχυρό δεσμό που υπήρχε ανάμεσα στον ίδιο και στον Ποιμένα του, τον Ιεχωβά. Ο Δαβίδ ένιωθε ασφαλής καθώς άφηνε τον Ιεχωβά να τον καθοδηγεί και εξαρτόταν απόλυτα από εκείνον. Ήξερε ότι η αγάπη του Ιεχωβά θα τον ακολουθούσε όλες τις ημέρες της ζωής του. Γιατί ήταν τόσο βέβαιος; Ο Δαβίδ ένιωθε ότι είχε καλή φροντίδα επειδή ο Ιεχωβά τού προμήθευε συνεχώς ό,τι είχε ανάγκη. Ο Δαβίδ επίσης απολάμβανε τη φιλία και την εύνοια του Ιεχωβά. Γι’ αυτό, ήταν βέβαιος πως, ό,τι και αν του επιφύλασσε το μέλλον, ο Ιεχωβά θα συνέχιζε να φροντίζει για όλες του τις ανάγκες. Η εμπιστοσύνη του Δαβίδ στην τρυφερή αγάπη του Ιεχωβά ήταν πιο ισχυρή από οποιεσδήποτε ανησυχίες του και του χάριζε βαθιά ευτυχία και ικανοποίηση.​—Ψαλμ. 16:11. w24.01 4:12-13