ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

1

• Η ακεραιότητα και ο πλούτος του Ιώβ (1-5)

• Ο Σατανάς αμφισβητεί τα κίνητρα του Ιώβ (6-12)

• Ο Ιώβ χάνει την περιουσία και τα παιδιά του (13-19)

• Ο Ιώβ δεν κατηγορεί τον Θεό (20-22)

2

• Ο Σατανάς αμφισβητεί ξανά τα κίνητρα του Ιώβ (1-5)

• Επιτρέπεται στον Σατανά να πλήξει το σώμα του Ιώβ (6-8)

• Η σύζυγος του Ιώβ λέει: «Καταράσου τον Θεό και πέθανε!» (9, 10)

• Έρχονται τρεις φίλοι του Ιώβ (11-13)

3

• Ο Ιώβ θρηνεί για τη γέννησή του (1-26)

  • Αναρωτιέται γιατί υποφέρει (20, 21)

4

• Η πρώτη ομιλία του Ελιφάς (1-21)

  • Χλευάζει την ακεραιότητα του Ιώβ (7, 8)

  • Μεταφέρει τα λόγια ενός πνεύματος (12-17)

  • “Ο Θεός δεν εμπιστεύεται τους υπηρέτες του” (18)

5

• Η πρώτη ομιλία του Ελιφάς συνεχίζεται (1-27)

  • “Ο Θεός πιάνει τους σοφούς στην πανουργία τους” (13)

  • “Ο Ιώβ δεν πρέπει να απορρίπτει τη διαπαιδαγώγηση του Θεού” (17)

6

• Η απόκριση του Ιώβ (1-30)

  • Ισχυρίζεται ότι κραυγάζει δικαιολογημένα (2-6)

  • Οι παρηγορητές του είναι απατηλοί (15-18)

  • «Τα ειλικρινή λόγια δεν προκαλούν πόνο!» (25)

7

• Η απόκριση του Ιώβ συνεχίζεται (1-21)

  • Η ζωή μοιάζει με καταναγκαστικά έργα (1, 2)

  • «Γιατί με έβαλες στόχο;» (20)

8

• Η πρώτη ομιλία του Βιλδάδ (1-22)

  • Υπονοεί ότι οι γιοι του Ιώβ αμάρτησαν (4)

  • “Αν ήσουν αγνός, ο Θεός θα σε προστάτευε” (6)

  • Υπονοεί ότι ο Ιώβ είναι ασεβής (13)

9

• Η απόκριση του Ιώβ (1-35)

  • Ο θνητός άνθρωπος δεν μπορεί να διαμάχεται με τον Θεό (2-4)

  • “Ο Θεός κάνει ανεξερεύνητα πράγματα” (10)

  • Κανείς δεν μπορεί να έρθει σε αντιπαράθεση με τον Θεό (32)

10

• Η απόκριση του Ιώβ συνεχίζεται (1-22)

  • “Γιατί με πολεμάει ο Θεός;” (2)

  • Ο Θεός αντιδιαστέλλεται με τον θνητό Ιώβ (4-12)

  • “Ας βρω κάποια ανακούφιση” (20)

11

• Η πρώτη ομιλία του Σωφάρ (1-20)

  • Κατηγορεί τον Ιώβ ότι λέει κούφιες κουβέντες (2, 3)

  • Λέει στον Ιώβ να απομακρύνει το κακό (14)

12

• Η απόκριση του Ιώβ (1-25)

  • «Δεν είμαι κατώτερός σας» (3)

  • «Έγινα περίγελος» (4)

  • «Στον Θεό υπάρχει σοφία» (13)

  • Ο Θεός είναι πάνω από κριτές και βασιλιάδες (17, 18)

13

• Η απόκριση του Ιώβ συνεχίζεται (1-28)

  • “Θα προτιμούσα να μιλήσω στον Θεό” (3)

  • “Είστε άχρηστοι γιατροί” (4)

  • «Ξέρω ότι έχω δίκιο» (18)

  • Ρωτάει γιατί ο Θεός τον θεωρεί εχθρό (24)

14

• Η απόκριση του Ιώβ συνεχίζεται (1-22)

  • Ο άνθρωπος είναι λιγόχρονος και βασανισμένος (1)

  • «Ακόμη και για το δέντρο υπάρχει ελπίδα» (7)

  • “Μακάρι να με έκρυβες στον Τάφο!” (13)

  • «Αν ο άνθρωπος πεθάνει, μπορεί να ξαναζήσει;» (14)

  • Ο Θεός θα έχει λαχτάρα για το έργο των χεριών του (15)

15

• Η δεύτερη ομιλία του Ελιφάς (1-35)

  • Ισχυρίζεται ότι ο Ιώβ δεν έχει φόβο Θεού (4)

  • Χαρακτηρίζει τον Ιώβ αυθάδη (7-9)

  • “Ο Θεός δεν εμπιστεύεται τους αγίους του” (15)

  • “Αυτός που βασανίζεται είναι πονηρός” (20-24)

16

• Η απόκριση του Ιώβ (1-22)

  • “Είστε ανυπόφοροι παρηγορητές!” (2)

  • Ισχυρίζεται ότι ο Θεός τον θέτει ως στόχο του (12)

17

• Η απόκριση του Ιώβ συνεχίζεται (1-16)

  • «Με περιβάλλουν χλευαστές» (2)

  • «Με κατέστησε αντικείμενο περιφρόνησης» (6)

  • «Ο Τάφος θα γίνει το σπίτι μου» (13)

18

• Η δεύτερη ομιλία του Βιλδάδ (1-21)

  • Περιγράφει την κατάληξη των αμαρτωλών (5-20)

  • Υπονοεί ότι ο Ιώβ δεν γνωρίζει τον Θεό (21)

19

• Η απόκριση του Ιώβ (1-29)

  • Απορρίπτει τις επιπλήξεις των «φίλων» του (1-6)

  • Λέει ότι τον εγκατέλειψαν όλοι (13-19)

  • «Ο λυτρωτής μου ζει» (25)

20

• Η δεύτερη ομιλία του Σωφάρ (1-29)

  • Νιώθει προσβεβλημένος από τον Ιώβ (2, 3)

  • Υπονοεί ότι ο Ιώβ είναι πονηρός (5)

  • Ισχυρίζεται ότι ο Ιώβ απολαμβάνει την αμαρτία (12, 13)

21

• Η απόκριση του Ιώβ (1-34)

  • “Γιατί ευημερούν οι πονηροί;” (7-13)

  • Εκθέτει τους «παρηγορητές» του (27-34)

22

• Η τρίτη ομιλία του Ελιφάς (1-30)

  • “Μπορεί ο άνθρωπος να ωφελήσει τον Θεό;” (2, 3)

  • Κατηγορεί τον Ιώβ για απληστία και αδικία (6-9)

  • “Επίστρεψε στον Θεό και θα ευημερήσεις ξανά” (23)

23

• Η απόκριση του Ιώβ (1-17)

  • Θέλει να παρουσιάσει την υπόθεσή του ενώπιον του Θεού (1-7)

  • Λέει ότι δεν μπορεί να βρει τον Θεό (8, 9)

  • “Τήρησα απαρέγκλιτα την οδό του” (11)

24

• Η απόκριση του Ιώβ συνεχίζεται (1-25)

  • “Γιατί δεν ορίζει έναν καιρό ο Θεός;” (1)

  • Λέει πως ο Θεός επιτρέπει την πονηρία (12)

  • Οι αμαρτωλοί αγαπούν το σκοτάδι (13-17)

25

• Η τρίτη ομιλία του Βιλδάδ (1-6)

  • “Πώς μπορεί ο άνθρωπος να είναι αθώος ενώπιον του Θεού;” (4)

  • Ισχυρίζεται ότι η ακεραιότητα του ανθρώπου είναι μάταιη (5, 6)

26

• Η απόκριση του Ιώβ (1-14)

  • «Πόσο βοήθησες τον αδύναμο!» (1-4)

  • “Ο Θεός κρεμάει τη γη στο τίποτα” (7)

  • «Μια μικρή λεπτομέρεια των όσων κάνει ο Θεός» (14)

27

• Ο Ιώβ είναι αποφασισμένος να κρατήσει την ακεραιότητά του (1-23)

  • «Δεν θα απαρνηθώ την ακεραιότητά μου» (5)

  • Ο ασεβής δεν έχει ελπίδα (8)

  • “Γιατί είναι τόσο κενά τα λόγια σας;” (12)

  • Οι πονηροί καταλήγουν να μην έχουν τίποτα (13-23)

28

• Ο Ιώβ αντιπαραβάλλει τους θησαυρούς της γης με τη σοφία (1-28)

  • Μεταλλευτικές δραστηριότητες των ανθρώπων (1-11)

  • Η σοφία αξίζει περισσότερο από τα μαργαριτάρια (18)

  • Ο φόβος του Ιεχωβά είναι αληθινή σοφία (28)

29

• Ο Ιώβ αναπολεί τις ευτυχισμένες ημέρες πριν από τις δοκιμασίες του (1-25)

  • Τον σέβονταν στην πύλη της πόλης (7-10)

  • Η πορεία δικαιοσύνης την οποία ακολουθούσε (11-17)

  • Όλοι άκουγαν τη συμβουλή του (21-23)

30

• Ο Ιώβ περιγράφει την τωρινή του κατάσταση (1-31)

  • Τον χλευάζουν άχρηστοι άνθρωποι (1-15)

  • Φαινομενικά δεν τον βοηθάει ο Θεός (20, 21)

  • «Το δέρμα μου μαύρισε» (30)

31

• Ο Ιώβ υπερασπίζεται την ακεραιότητά του (1-40)

  • «Διαθήκη με τα μάτια μου» (1)

  • Ζητάει να τον ζυγίσει ο Θεός (6)

  • Δεν είναι μοιχός (9-12)

  • Δεν είναι φιλάργυρος (24, 25)

  • Δεν είναι ειδωλολάτρης (26-28)

32

• Ο νεαρός Ελιού παρεμβαίνει στη συζήτηση (1-22)

  • Θυμωμένος με τον Ιώβ και με τους φίλους του Ιώβ (2, 3)

  • Περίμενε με σεβασμό προτού μιλήσει (6, 7)

  • Η ηλικία από μόνη της δεν κάνει κάποιον σοφό (9)

  • Ο Ελιού αδημονεί να μιλήσει (18-20)

33

• Ο Ελιού ελέγχει τον Ιώβ για την αυτοδικαίωσή του (1-33)

  • Βρέθηκε λύτρο (24)

  • Επιστροφή στο νεανικό σφρίγος (25)

34

• Ο Ελιού δικαιώνει την κρίση και τις οδούς του Θεού (1-37)

  • Ο Ιώβ είπε ότι ο Θεός αρνήθηκε να του αποδώσει δικαιοσύνη (5)

  • Ο αληθινός Θεός δεν ενεργεί ποτέ με πονηρία (10)

  • Ο Ιώβ στερείται γνώσης (35)

35

• Ο Ελιού επισημαίνει το εσφαλμένο σκεπτικό του Ιώβ (1-16)

  • Ο Ιώβ είπε ότι είναι πιο δίκαιος από τον Θεό (2)

  • Ο Θεός είναι τόσο ψηλά ώστε δεν επηρεάζεται από την αμαρτία (5, 6)

  • Ο Ιώβ πρέπει να προσμένει τον Θεό (14)

36

• Ο Ελιού εξυμνεί την ανεξερεύνητη μεγαλοσύνη του Θεού (1-33)

  • Οι υπάκουοι ευημερούν· οι ασεβείς απορρίπτονται (11-13)

  • “Ποιος εκπαιδευτής είναι όμοιος με τον Θεό;” (22)

  • Ο Ιώβ πρέπει να μεγαλύνει τον Θεό (24)

  • «Ο Θεός είναι πιο μεγαλειώδης από όσο μπορούμε να μάθουμε» (26)

  • Ο Θεός ελέγχει τη βροχή και τις αστραπές (27-33)

37

• Οι φυσικές δυνάμεις φανερώνουν τη μεγαλοσύνη του Θεού (1-24)

  • Ο Θεός είναι σε θέση να σταματάει τις ανθρώπινες δραστηριότητες (7)

  • “Εξέτασε τα θαυμαστά έργα του Θεού” (14)

  • Οι άνθρωποι είναι αδύνατον να κατανοήσουν τον Θεό (23)

  • Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να νομίζει ότι είναι σοφός (24)

38

• Ο Ιεχωβά δίνει ένα μάθημα για τη μικρότητα του ανθρώπου (1-41)

  • “Πού ήσουν εσύ κατά τη δημιουργία της γης;” (4-6)

  • Οι γιοι του Θεού επευφημούσαν (7)

  • Ερωτήσεις γύρω από φυσικά φαινόμενα (8-32)

  • “Νόμοι που διέπουν τους ουρανούς” (33)

39

• Η ζωική κτίση καταδεικνύει την άγνοια του ανθρώπου (1-30)

  • Αίγες των βουνών και ελάφια (1-4)

  • Το άγριο γαϊδούρι (5-8)

  • Ο άγριος ταύρος (9-12)

  • Η στρουθοκάμηλος (13-18)

  • Το άλογο (19-25)

  • Το γεράκι και ο αετός (26-30)

40

• Επιπρόσθετες ερωτήσεις από τον Ιεχωβά (1-24)

  • Ο Ιώβ παραδέχεται ότι δεν έχει τίποτα να πει (3-5)

  • «Θα αμφισβητήσεις τη δικαιοσύνη μου;» (8)

  • Ο Θεός περιγράφει τη δύναμη του Βεεμώθ (15-24)

41

• Ο Θεός περιγράφει τον εκπληκτικό Λεβιάθαν (1-34)

42

• Η απόκριση του Ιώβ στον Ιεχωβά (1-6)

• Οι τρεις φίλοι καταδικάζονται (7-9)

• Ο Ιεχωβά αποκαθιστά τον Ιώβ (10-17)

  • Οι γιοι και οι κόρες του Ιώβ (13-15)