Սաղմոսներ

39 Ես ասացի. «Պիտի հսկեմ իմ ճանապարհները+,

Որ լեզվովս մեղք չգործեմ+։

Սանձ* պիտի դնեմ բերանիս՝ որպես պահապան+,

Քանի դեռ ամբարիշտն իմ առջև է»+։

 2 Համր դարձա լռությունով+,

Բարի բանի մասին էլ լռեցի+

Եվ ցավս զսպեցի։

 3 Սիրտս ներսումս բորբոքվեց+,

Հառաչելիս կրակ էր վառվում։

Խոսեցի իմ լեզվով.

 4 «Իմացրո՛ւ ինձ, Եհո՛վա, իմ վախճանը+,

Եվ թե որքան է իմ օրերի չափը+,

Որպեսզի իմանամ, թե ինչքան անցավոր եմ ես+։

 5 Ահա իմ օրերը փոքրաթիվ ես արել+,

Եվ կյանքիս տևողությունը ոչինչ է քո առաջ+։

Արդարև, ամեն մարդ լոկ շունչ է+, որքան էլ որ հաստատ կանգնած լինի նա։ (Սելա)

 6 Իսկապես, մարդը շրջում է ինչպես մի ստվեր+։

Զուր են մարդիկ իրարանցման մեջ ընկնում+։

Մարդը դիզում է և չգիտի, թե դա ում է հասնելու+։

 7 Եվ հիմա ես հույսս ինչի՞ վրա դնեմ, ո՛վ Եհովա։

Իմ ակնկալիքը քեզ է ուղղված+։

 8 Ազատի՛ր ինձ իմ բոլոր հանցանքներից+։

Անմիտ մարդու առաջ նախատինք մի՛ դարձրու ինձ+։

 9 Ես լուռ մնացի+ և չկարողացա բերանս բացել+

Այն բանի պատճառով, որ դու արեցիր+։

10 Հեռացրո՛ւ ինձանից քո տված պատուհասը+։

Քո ձեռքի թշնամությունից ես վախճանվում եմ+։

11 Անօրենության համար հանդիմանելով՝ դու ուղղում ես մարդուն+

Եվ ցեցի+ պես մաշեցնում ես նրա սիրելի բաները։

Արդարև, ամեն մարդ լոկ շունչ է+։ (Սելա)

12 Լսի՛ր աղոթքս, ո՛վ Եհովա,

Եվ ակա՛նջ դիր օգնության իմ աղաղակին+։

Լռության մի՛ մատնիր արտասուքս+,

Քանի որ քո առաջ ես մի պանդուխտ եմ+,

Մի նորաբնակ՝ իմ բոլոր նախահայրերի նման+։

13 Հեռացրո՛ւ ինձանից քո հայացքը, որ պայծառանամ+,

Քանի դեռ չեմ մահացել ու քանի դեռ կամ»+։