Գլուխ 92

Վերջին անգամ Երուսաղեմ գնալիս բուժում է տասը բորոտների

ՀԵՌԱՆԱԼՈՎ Երուսաղեմից՝ Հիսուսը խափանում է Սինեդրիոնի անդամների ջանքերը, որոնց նպատակն է սպանել նրան։ Նա գնում է Եփրեմ կոչվող քաղաքը, որը գտնվում է Երուսաղեմից ընդամենը 24 կիլոմետր հեռավորության վրա դեպի հյուսիս–արևելք։ Հիսուսը իր աշակերտների հետ մնում է այնտեղ՝ թշնամիներից հեռու։

Սակայն մոտենում է մ. թ. 33–ի Պասեքը, և շուտով Հիսուսը նորից ճանապարհ է ընկնում։ Նա անցնում է Սամարիայի միջով ու հասնում Գալիլեա։ Նախքան իր մահը Հիսուսը վերջին անգամ է գալիս այստեղ։ Գալիլեայում նա և իր աշակերտները, ըստ ամենայնի, միանում են ժողովրդին, որը գնում է Երուսաղեմ՝ Պասեքը տոնելու։ Նրանց ճանապարհը անցնում է Պիրեայի տարածքով, որը Հորդանան գետի արևելյան կողմում է։

Իրենց ճանապարհորդության սկզբում Սամարիայի կամ Գալիլեայի գյուղերից մեկով անցնելիս Հիսուսը հանդիպում է բորոտությամբ հիվանդ տասը մարդու։ Այս սարսափելի հիվանդությունը աստիճանաբար քայքայում է մարդու մարմնի մասերը՝ ձեռքերի և ոտքերի մատները, ականջները, քիթը և շրթունքները։ Որպեսզի մյուսները չվարակվեն, Աստծու Օրենքը բորոտներից հետևյալն է պահանջում. «Նրա շրթունքները ծածկված պիտի լինեն, և «անմաքուր, անմաքուր» պիտի կանչի։ Ախտը նրա վրա եղած բոլոր օրերը անմաքուր պիտի լինի. նա.... մենակ նստի»։

Տասը բորոտները պահում են Օրենքի այդ սահմանափակումները և Հիսուսից բավականին հեռու են մնում։ Սակայն նրանք աղաղակում են. «Հիսո՛ւս, Վարդապե՛տ, ողորմի՛ր մեզ»։

Տեսնելով նրանց հեռվում՝ Հիսուսը հրամայում է. «Գնացե՛ք և ձեզ քահանաների՛ն ցույց տվեք»։ Հիսուսն այսպես է ասում, որովհետև Աստծու Օրենքը քահանաներին արտոնություն է տվել հիվանդությունից բուժված բորոտներին մաքուր հայտարարել։ Դրանից հետո նրանց թույլ է տրվում դարձյալ ապրել առողջ մարդկանց հետ։

Տասը բորոտները վստահ են, որ Հիսուսը հրաշքներ անելու զորություն ունի, ուստի շտապում են քահանաներին տեսնելու, չնայած որ դեռ չեն բուժվել։ Դեռ տեղ չհասած՝ Հիսուսի հանդեպ նրանց հավատը վարձատրվում է։ Ճանապարհին նրանք տեսնում և զգում են, որ բորոտությունն անցել է։

Մաքրված բորոտներից ինը շարունակում են իրենց ճանապարհը, բայց մեկը, որը սամարացի է, վերադառնում է Հիսուսին փնտրելու։ Ինչո՞ւ։ Որովհետև նա անչափ երախտապարտ է, որ բուժվել է։ Նա բարձրաձայն գովաբանում է Աստծուն և, գտնելով Հիսուսին, ընկնում է նրա ոտքերի առաջ ու շնորհակալություն հայտնում։

Ի պատասխան՝ Հիսուսը հարցնում է. «Չէ՞ որ տասն էլ մաքրվեցին։ Այդ դեպքում որտե՞ղ են մնացած ինը։ Մի՞թե ոչ մեկը չգտնվեց, որ ետ դառնար ու փառք տար Աստծուն՝ բացի այս այլազգի մարդուց»։

Ապա սամարացուն ասում է. «Վե՛ր կաց ու գնա՛. քո հավատը բուժեց քեզ»։

Երբ կարդում ենք այն մասին, թե ինչպես Հիսուսը բուժեց տասը բորոտներին, մենք պետք է լուրջ վերաբերվենք Հիսուսի տված հետևյալ հարցին և դրանից դաս քաղենք. «Այդ դեպքում որտե՞ղ են մնացած ինը»։ Ինը բորոտների դրսևորած երախտամոռությունը լուրջ թերություն է։ Սամարացու պես՝ կդրսևորե՞նք արդյոք երախտագիտություն Աստծուց ստացած բոլոր բաների համար, այդ թվում նաև Աստծու արդար նոր աշխարհում հավիտյան ապրելու հաստատ խոստման համար։ Հովհաննես 11։54, 55; Ղուկաս 17։11–19; Ղեւտացոց 13։16, 17, 45, 46; Հայտնություն 21։3, 4։

▪ Ինչպե՞ս է Հիսուսը խափանում իրեն սպանելու ջանքերը։

▪ Ո՞ւր է գնում Հիսուսը, և ո՞րն է նրա նպատակակետը։

▪ Ինչո՞ւ են բորոտները հեռվում կանգնում, և ինչո՞ւ է Հիսուսը պատվիրում նրանց գնալ քահանաների մոտ։

▪ Ի՞նչ դաս պետք է սովորենք այս դեպքից։