Նա ճիշտ ընտրություն կատարեց

«ՄՈՎՍԵՍ» անունը ընտրել են ոչ թե Մովսեսի եբրայեցի ծնողները, այլ նրան որդեգրած եգիպտացի արքայադուստրը։ Այդ անունը, ըստ էության, նշանակում է «ջրից փրկված»։ Նա այդպես էր անվանել մանկանը, քանի որ ջրից էր հանել նրան ու փրկել կյանքը։ Հավանաբար արքայադուստրը հույս էր փայփայում, որ մեծանալով Մովսեսը կդառնա Եգիպտոսի վերնախավի պատվավոր անդամ։ Նա պետք է որ ուրախ լիներ, որ տղան բարձրակարգ կրթություն էր ստանում։ Աստվածաշնչում կարդում ենք. «Մովսեսը սովորեց եգիպտացիների ողջ իմաստությունը»։

Նա նշանավոր ու հարգարժան մարդ դարձավ։ Աստվածաշնչում ասվում է. «Նրա խոսքերն ու գործերը զորավոր էին»։ Մովսեսը կարող էր ձգտել հարստության, բարձր դիրքի և տրվել հաճույքների։ Սակայն նա գիտեր, որ այդպիսի կյանքի կհասներ միայն Եհովայի հետ իր մտերմությունը զոհելու գնով։ Ուստի նա լուրջ ընտրության առաջ էր կանգնած։ Ինչի՞ն կնվիրեր իր հետագա կյանքը։

Երբ Մովսեսն արդեն 40 տարեկան էր, հստակ դարձավ, թե նա ինչ ընտրություն էր կատարել։ Կարդում ենք. «Հավատի շնորհիվ Մովսեսը, երբ մեծացավ, հրաժարվեց փարավոնի աղջկա որդին կոչվելուց. նա նախընտրեց Աստծու ժողովրդի հետ դաժան վերաբերմունքի արժանանալ և ոչ թե մեղքի ժամանակավոր հաճույքը վայելել»։ Մովսեսը կատարեց ճիշտ ընտրություն, ինչը վկայում էր նրա հավատի ու քաջության մասին։ Բայց նրա հետագա քայլերը այնքան էլ խոհեմ չէին։

Մովսեսը իսրայելացիներին «իր եղբայրներն» էր համարում և ուզում էր փրկել կեղեքումներից։ Մի օր նա գնաց անձամբ տեսնելու նրանց չարքաշ կյանքը։ Նա նկատեց, որ մի եգիպտացի՝ ըստ ամենայնի վերահսկիչներից մեկը, ծեծում էր մի եբրայեցի ստրուկի։ Արդյո՞ք նա ձայն տվեց եգիպտացուն՝ պահանջելով, որ վերջ տա։ Չգիտենք։ Ինչևէ, արձանագրության մեջ կարդում ենք, որ նա «շուրջը նայեց» թերևս տեսնելու՝ մոտակայքում կա՞ մեկը, ով կմիջամտի ու կպաշտպանի ստրուկին։ Բայց տեսնելով, որ ոչ ոք չկա՝ ի՛նքը գործի անցավ։ «Նա սպանեց եգիպտացուն»։ Մովսեսը միտումնավո՞ր արեց դա, թե՞ պարզապես զայրույթի ազդեցության տակ ավելի ուժգին հարվածեց, քան ուզում էր։ Աստվածաշնչում այդ մասին ոչինչ չի ասվում։ Ամեն դեպքում Մովսեսը հասկացավ, որ եթե պատահածը բացահայտվի, ինքը շատ վտանգավոր իրավիճակում կհայտնվի։ Ուստի դիակը թաքցրեց ավազի մեջ։

Նա հաջորդ օրն էլ գնաց իր ազգակիցների մոտ։ Եվ այս անգամ փորձեց հաշտեցնել իրար հետ կռվող երկու եբրայեցի ստրուկների։ Բայց այն մեկը, ով մեղավորն էր, այնպիսի բան ասաց, որ Մովսեսի սիրտը ահ ընկավ. «Քեզ ո՞վ է իշխան ու դատավոր նշանակել մեզ վրա։ Չլինի՞ ուզում ես ինձ էլ սպանել, ինչպես այն եգիպտացուն սպանեցիր»։ Մովսեսը հասկացավ, որ իր արածի մասին լուրը տարածվել է, և իր կյանքը վտանգի տակ է։

Դեպքերը Մովսեսի ակնկալածի պես չէին զարգանում։ Իսկ ի՞նչ էր նա ակնկալում։ Աստվածաշունչն ասում է. «Նա կարծում էր, թե իր եղբայրները կհասկանան, որ Աստված իր միջոցով փրկում է նրանց, բայց նրանք չհասկացան»։ Թերևս Մովսեսը մտածում էր, որ Աստված իրեն ընտրել է Իսրայելին ստրկությունից ազատագրելու համար։ Բայց նա չէր հասկացել, որ դա Եհովայի որոշած ժամանակը չէ։ Բացի այդ՝ չէր նախատեսել, որ իր ազգակիցները այդպես կարձագանքեն։ Նրանք չէին վստահում եգիպտական արքունիքում դաստիարակված այդ եբրայեցուն։

Մովսեսը, թեև չէր գիտակցում, բայց դեռ բազմաթիվ առումներով պատրաստ չէր առաջնորդելու Եհովայի ժողովրդին ու նրանց դուրս բերելու Եգիպտոսից։ Եհովան նրան դեռևս համապատասխան չէր համարում այդ դերի համար։ Ճիշտ է, նա արդեն իսկ քաջություն էր դրսևորել, ուժեղ էր, և նրա խոսքերը զորավոր էին, բայց նրան մի հատկություն էր պակասում, հատկություն, որը Եհովան շատ է արժևորում՝ հեզություն։ Երբեմն նա գործում էր հապճեպ՝ զգացմունքների թելադրանքով, ինչպես եգիպտացու սպանության դեպքում։ Եվ շուտով փարավոնին հայտնի դարձավ նրա արածը։

Առանց նույնիսկ հնարավորություն տալու Մովսեսին, որ բացատրի պատահածը, փարավոնը մտադրվեց սպանել նրան։ Ուստի Մովսեսը փախավ Եգիպտոսից։ Հետևում թողնելով հարստությունը, հարմարավետ կյանքը և բարձր դիրքը՝ նա հայտնվեց անորոշության մեջ։ Իրեն սպասող դժվարությունները դիմագրավելու համար նրան, անկասկած, մեծ քաջություն էր պետք։ Հեռանալով իր տնից՝ նա գնալու էր չորուցամաք մի երկիր՝ հեռավոր Մադիան, և տարիներ շարունակ ապրելու էր օտարության մեջ՝ որպես վտարանդի և պանդուխտ։ Իսկ արդյոք նա իր մեջ քաջություն և ուժ կգտնե՞ր, որ փոխվեր՝ բարելավեր իր անհատականությունը։ Կդառնա՞ր հեզ ու խոնարհ մարդ, ինչպիսին Եհովան էր ուզում տեսնել նրան։ Դա կպարզենք հաջորդ գլխում։

Կարդա Աստվածաշնչից

• Ելք 2։11-22

• Գործեր 7։22-29

• Եբրայեցիներ 11։24-26

Քննարկման համար

Մովսեսն ինչպե՞ս քաջություն դրսևորեց

Խորացրու գիտելիքներդ

1. 1. Պատմական ի՞նչ փաստեր կան, որ իսրայելացիները Եգիպտոսում ստրուկ են եղել, ինչպես նշված է Աստվածաշնչում (w20.03, էջ 30)։ Ա

   Քո պատասխանը

   

   Courtesy Brooklyn Museum, gift of Theodora Wilbour

2. 2. Թերևս ի՞նչ էին սովորեցրել Մովսեսին նրա ծնողները, և հետագայում նա ինչպե՞ս էր «սովորել եգիպտացիների ողջ իմաստությունը» (Գործ. 7։22; w02 6/15, էջ 10, պրբ. 2-5)։

   Քո պատասխանը

3. 3. Եգիպտացիները սովորաբար ինչպե՞ս էին հուղարկավորում մահացածներին։ Ինչո՞ւ նրանց գուցե վրդովեցներ այն փաստը, որ Մովսեսը ոչ միայն սպանեց եգիպտացուն, այլև պարզապես թաքցրեց նրա դիակը (it, «Եգիպտոս, եգիպտացիներ», պրբ. 28)։ Բ

   Քո պատասխանը

   

4. 4. Մովսեսը փախավ Մադիան։ Ի՞նչ ընդհանրություններ ունեին մադիանացիներն ու իսրայելացիները (it, «Մադիան, մադիանացիներ», № 2, պրբ. 1-2)։

   Քո պատասխանը

Մտածիր՝ ինչպես կիրառել

• Մովսեսի հետ տեղի ունեցածից ի՞նչ ես սովորում բարկությունը զսպելու վերաբերյալ։

  Քո պատասխանը

• Պատանիները ի՞նչ կարող են սովորել Մովսեսից քաջությամբ ճիշտ նպատակների ձգտելու հարցում։ Գ

  Քո պատասխանը

  

• Ուրիշ ի՞նչ կերպերով կարող ես ընդօրինակել Մովսեսի քաջությունը։

  Քո պատասխանը

Համադրիր ընդհանուր պատկերի հետ

• Այս պատմությունից ի՞նչ եմ սովորում Եհովայի մասին։

  Քո պատասխանը

• Այս պատմությունն ինչպե՞ս է կապված Եհովայի նպատակի հետ։

  Քո պատասխանը

• Ի՞նչ կհարցնեմ Մովսեսին իր կյանքի այս շրջանի մասին, երբ նա հարություն առնի։

  Քո պատասխանը

Բացահայտիր ավելին

Տես, թե ինչպես կարող ես ընդօրինակել Մովսեսի անձնազոհությունը։

«Ընդօրինակիր հավատի տեր մարդկանց, ոչ թե անհավատներին—Մովսեսին, ոչ թե փարավոնին» (2։27)

Եհովային ծառայելու համար Մովսեսը հրաժարվեց ճոխ կյանքով ապրելու հեռանկարից։ Նման ընտրություն կատարելը այսօր խելամի՞տ է։

«Ընտրիր այնպիսի կարիերա, որ հավիտենական հեռանկար կունենա» (4։58)