Տարեցներին հոգ տանելը քրիստոնյայի պարտականությունն է

«Մինչեւ [ձեր] ծերանալն էլ ես եմ, եւ մինչեւ [ձեր] ալեւորութիւնը պիտի կրեմ ձեզ» (Եսայիա 46։4)։

1, 2. Ինչպե՞ս է մեր երկնային Հոր հոգատարությունը տարբերվում հողեղեն ծնողների ցուցաբերած հոգատարությունից։

ՆՎԻՐՎԱԾ ծնողներն իրենց երեխաներին վաղ մանկությունից պահում–​մեծացնում ու հասցնում են մինչև պատանեկություն։ Նույնիսկ երբ պատանին չափահաս է դառնում ու ստեղծում է իր ընտանիքը, նրա հայրն ու մայրը շարունակում են սիրառատ ուշադրություն և աջակցություն ցույց տալ նրան։

² Սակայն հողեղեն ծնողների հնարավորությունները իր զավակներին բարիք անելու հարցում սահմանափակ են, այնինչ մեր երկնային Հայրը միշտ ի վիճակի է իր հավատարիմ ծառաներին ցույց տալ սիրառատ ուշադրություն և աջակցություն։ Դիմելով հին ժամանակների իր ընտրյալ ազգին՝ Եհովան ասաց. «Մինչեւ [ձեր] ծերանալն էլ ես եմ, եւ մինչեւ [ձեր] ալեւորութիւնը պիտի կրեմ ձեզ» (Եսայիա 46։4)։ Որքա՜ն են այս խոսքերը մխիթարում տարեց քրիստոնյաներին։ Եհովան չի հեռանում իր այն ծառաներից, ովքեր շարունակում են նվիրված մնալ իրեն։ Ոչ, նա խոստանում է զորացնել, նեցուկ լինել ու առաջնորդել նրանց իրենց ողջ կյանքի ընթացքում մինչև ծերություն (Սաղմոս 48։14)։

3. Ի՞նչ ենք քննարկելու այս հոդվածում։

³ Ինչպե՞ս կարող ենք ընդօրինակել տարեցների հանդեպ Եհովայի ցուցաբերած սիրալիր հոգատարությունը (Եփեսացիս 5։1, 2)։ Եկեք քննենք, թե ինչպես կարող են զավակները, ժողովի երեցները և առանձին քրիստոնյաներ հոգալ մեր համաշխարհային եղբայրության ավագ անդամների կարիքները։

Մեր՝ որպես զավակների, պարտականությունը

4. Ի՞նչ պարտականություն ունեն քրիստոնյա զավակներն իրենց ծնողների հանդեպ։

⁴ «Պատուիր քո հօրը եւ մօրը» (Եփեսացիս 6։2; Ելից 20։12)։ Եբրայերեն Գրություններից վերցված այս պարզ, բայցև խորիմաստ մեջբերումով Պողոս առաքյալը հիշեցրեց զավակներին իրենց ծնողների նկատմամբ ունեցած պարտավորության մասին։ Սակայն ինչպե՞ս են այս խոսքերը վերաբերում տարեցներին հոգ տանելուն։ Նախաքրիստոնեական ժամանակներից վերցված մի սրտաշարժ օրինակ կօգնի մեզ պատասխանել այս հարցին։

5. ա) Ի՞նչն է վկայում, որ Հովսեփը չէր մոռացել իր որդիական պարտականությունների մասին։ բ) Ի՞նչ է նշանակում պատվել ծնողին, և ի՞նչ հիանալի օրինակ թողեց Հովսեփը այս առումով։

⁵ Ավելի քան 20 տարի Հովսեփի ու նրա տարեց հոր՝ Հակոբ նահապետի կապը խզվել էր։ Սակայն ակնհայտ էր, որ Հովսեփը չէր կորցրել իր որդիական սերը հոր հանդեպ։ Երբ նա իր ինքնությունը բացեց իր եղբայրներին, նրանց հարցրեց. «Իմ հայրը տակաւին ո՞ղջ է» (Ծննդոց 43։7, 27; 45։3)։ Այն օրերում Քանանի երկիրը սովի ճիրաններում էր։ Այդ պատճառով էլ Հովսեփը լուր ուղարկեց իր հորը՝ ասելով. «Ինձ մօտ իջիր, մի կանգնիր [«ուշանար», ԱԱ]։ Եւ Գեսեմի երկրումը կ’բնակուիս, որ ինձանից մօտիկ կ’լինիս.... Եւ ես քեզ կ’սնուցանեմ այնտեղ» (Ծննդոց 45։9–11; 47։12)։ Այո, տարեց ծնողներին պատվելու մեջ է մտնում նրանց պաշտպանելը և նյութապես ապահովելը, երբ նրանք ի վիճակի չեն հոգալու սեփական կարիքները (Ա Թագաւորաց 22։1–4; Յովհաննէս 19։25–27)։ Հովսեփն ուրախությամբ ընդունեց այդ պարտականությունը։

6. Ի՞նչ ձևով Հովսեփը դրսևորեց իր անկեղծ սերը հոր հանդեպ, և ինչպե՞ս կարող ենք ընդօրինակել նրան։

⁶ Եհովայի օրհնությամբ Հովսեփը դարձել էր Եգիպտոսի ամենահարուստ ու ամենաազդեցիկ մարդկանցից մեկը (Ծննդոց 41։40)։ Բայց նա իրեն չափազանց կարևոր կամ չափազանց զբաղված չէր համարում իր 130–ամյա հորը պատիվ տալու համար։ Տեղեկանալով, որ Հակոբը (Իսրայելը) մոտենում է՝ «Յովսէփն իր կառքը պատրաստեց, եւ ելաւ իր հայր՝ Իսրայէլին դիմաւորելու համար Գեսեմ գնաց. եւ երբոր նորան երեւեցաւ, նորա պարանոցովն ընկաւ, եւ նորա պարանոցի վերայ բաւական լացաւ» (Ծննդոց 46։28, 29)։ Նման ձևով ողջունելն ավելին էր, քան պարզապես հարգանքի սովորական դրսևորումը։ Հովսեփը քնքշորեն սիրում էր իր տարեց հորը ու չէր ամաչում ցույց տալ իր սերը։ Եթե տարեց ծնողներ ունենք, արդյո՞ք մենք էլ այդպես ջերմագին ենք արտահայտում մեր կապվածությունը նրանց։

7. Ինչո՞ւ էր Հակոբն ուզում, որ իրեն թաղեն Քանանում։

⁷ Հակոբը մինչև կյանքի վերջը նվիրված մնաց Եհովային (Եբրայեցիս 11։21)։ Նա հավատում էր, որ Աստծո խոստումներն իրականանալու են, ուստի խնդրեց, որ իրեն Քանանում թաղեն։ Հովսեփը պատվեց իր հորը՝ կատարելով նրա խնդրանքը, չնայած որ դրա համար մեծ ծախսեր ու ջանքեր էին հարկավոր (Ծննդոց 47։29–31; 50։7–14)։

8. ա) Գլխավորապես ի՞նչն է մղում մեզ հոգ տանել մեր տարեց ծնողներին։ բ) Ի՞նչ արեց մի լիաժամ ծառայող՝ իր տարեց ծնողներին հոգ տանելու համար (տե՛ս 17–րդ էջի շրջանակը)։

⁸ Ի՞նչը մղեց Հովսեփին հոգ տանել իր հոր մասին։ Թեև այստեղ կարևոր դեր խաղացին նրա սերն ու երախտագիտությունը հոր հանդեպ, որն իրեն կյանք էր տվել ու պահել–​մեծացրել, Հովսեփը, անկասկած, նաև Եհովային հաճեցնելու մեծ փափագ ուներ։ Նույն փափագը մենք պետք է ունենանք։ Պողոսը գրեց. «Եթէ մէկ որբեւայրի որդիք եւ թոռներ ունենայ, թող առաջ սովորեն իրանց ընտանիքումը որդիական սէր ցոյց տալ [«բարեպաշտությունը կիրառել», ԱՆԹ] եւ փոխարէն հատուցանել ծնողներին. որովհետեւ սա բարի է եւ Աստուծոյ առաջին ընդունելի» (Ա Տիմոթէոս 5։4)։ Իսկապես, սերը ու ակնածալից վախը Եհովայի հանդեպ կմղեն մեզ հոգ տանել մեր տարեց ծնողներին՝ անկախ այն բանից, թե դրա համար ինչ դժվարություններ հարկ կլինի հաղթահարել։a

Ինչպես են երեցները ցույց տալիս իրենց հոգատարությունը

9. Ո՞ւմ է Եհովան նշանակել հովվելու հոտը, որի մեջ են մտնում նաև տարեց քրիստոնյաները։

⁹ Իր երկարատև կյանքի վերջում Հակոբը Եհովայի մասին ասաց. «Այն Աստուածը, որ ինձ խնամում է քանի որ կամ մինչեւ այսօր» (Ծննդոց 48։15)։ Այսօր Եհովան իր երկրային ծառաներին խնամում, կամ՝ հովվություն է անում քրիստոնյա վերակացուների՝ երեցների միջոցով, որոնց առաջնորդություն է ցույց տալիս իր Որդին՝ Հիսուս Քրիստոսը՝ ‘Հովվապետը’ (Ա Պետրոս 5։2–4)։ Ինչպե՞ս կարող են երեցները ընդօրինակել Եհովային ժողովի տարեց անդամների մասին հոգ տանելու մեջ։

10. Ի՞նչ միջոցներ են ձեռք առնվում տարեց քրիստոնյաներին նյութական օգնություն ցույց տալու նպատակով (տե՛ս 19–րդ էջի շրջանակը)։

¹⁰ Քրիստոնեական ժողովի հիմնադրումից կարճ ժամանակ անց առաքյալները նշանակեցին «եօթը վկայուած մարդիկ.... Սուրբ Հոգով եւ իմաստութիւնով լցուած»՝ վերահսկելու սննդի «ամեն օրուայ մատակարարութիւններ[ը]» կարիքավոր այրիներին (Գործք 6։1–6)։ Ավելի ուշ Պողոսը վերակացու Տիմոթեոսին հրահանգեց օրինակելի այրիների անունները մտցնել այն ցուցակի մեջ, որտեղ գրված էին նյութական օգնություն ստանալու իրավունք ունեցողների անունները (Ա Տիմոթէոս 5։3, 9, 10)։ Նման ձևով, ժողովի վերակացուներն այսօր անհրաժեշտության դեպքում պատրաստակամորեն քայլեր են ձեռք առնում՝ գործնական օգնություն ցույց տալու տարեց քրիստոնյաներին։ Սակայն հավատարիմ տարեց անձանց հոգ տանելու համար ավելին է պահանջվում։

11. Ի՞նչ ասաց Հիսուսը կարիքավոր այրու մասին, որը փոքր նվիրատվություն էր արել։

¹¹ Իր երկրային ծառայության վերջում Հիսուսը նստել էր տաճարում ու «մտիկ էր անում, թէ ժողովուրդն ինչպէս էր փող գցում գանձանակը»։ Եվ ահա մեկը գրավեց նրա ուշադրությունը։ Կարդում ենք. «Մի աղքատ որբեւայրի եկաւ երկու լումայ գցեց, որ մի նաքարակիտ է»։ Հիսուսը աշակերտներին իր մոտ կանչեց ու նրանց ասաց. «Ճշմարիտ ասում եմ ձեզ՝ թէ այս աղքատ որբեւայրին գանձանակը գցողների ամենից աւելի գցեց։ Որովհետեւ ամենքն իրանց աւելորդիցը գցեցին. բայց սա իր չքաւորութիւնիցը ամեն ինչ որ ունէր գցեց, իր կեանքի բոլոր ապրուստը» (Մարկոս 12։41–44)։ Այրու նվիրատվությունը՝ ներդրումը, դրամական տեսանկյունից փոքր արժեք ուներ, բայց Հիսուսը գիտեր, որ իր երկնային Հայրը նվիրվածության այդպիսի սրտանց դրսևորումները շատ բարձր է գնահատում։ Թեև այրին ծեր էր, բայց Հիսուսը մատների արանքով չնայեց նրա արածին։

12. Ինչպե՞ս կարող են երեցներն իրենց գնահատանքը ցույց տալ տարեց քրիստոնյաներին այն ներդրման համար, որ նրանք ունենում են ծառայության մեջ։

¹² Հիսուսի պես՝ քրիստոնյա երեցները չեն անտեսում այն ամենը, ինչ տարեցներն անում են հանուն ճշմարիտ երկրպագության։ Երեցները բոլոր հիմքերն ունեն գովելու նրանց այն բանի համար, որ նրանք մասնակցում են ծառայությանը, հանդիպումներին, դրական ազդեցություն են թողնում հավատակիցների վրա և տոկունություն են հանդես բերում։ Անկեղծ քաջալերանքը կարող է տարեցներին մղել ‘պարծանք ունենալ’ իրենց սուրբ ծառայության մեջ, ինչը կօգնի նրանց խուսափել վհատեցուցիչ համեմատություններից, այսինքն՝ թե ինչքան են ծառայում մյուս քրիստոնյաները, կամ թե իրենք ինչ գործեր էին անում նախկինում (Գաղատացիս 6։4)։

13. Ինչպե՞ս կարող են երեցները հաշվի առնել տարեց եղբայրների ու քույրերի ունակություններն ու փորձը։

¹³ Երեցները կարող են ցույց տալ, որ գնահատում են տարեց քրիստոնյաների արժեքավոր ներդրումը, եթե ի նկատի ունենան նրանց փորձն ու ունակությունները։ Կարելի է ժամանակ առ ժամանակ օրինակելի տարեցներին խնդրել, որ մասնակցեն ցուցադրումների կամ հարցազրույցների։ «Եղբայրներն ու քույրերը սովորաբար մեծ ուշադրությամբ են լսում, երբ ես հարցազրույց եմ անցկացնում տարեց եղբոր կամ քրոջ հետ, որոնք իրենց երեխաներին ճշմարտության մեջ են մեծացրել»,— նկատում է մի երեց։ Մեկ այլ ժողովի երեցներ հայտնում են, որ մի 71–ամյա ռահվիրա քույր հաջողությամբ օգնել է Թագավորության քարոզիչների կանոնավորապես ծառայելու։ Քույրը նաև քաջալերում է նրանց անել «հիմնական բաները»՝ կարդալ Աստվածաշունչն ու օրվա խոսքը, իսկ հետո խորհրդածել ընթերցածի շուրջ։

14. Ինչպե՞ս մի ժողովում երեցները ցույց տվեցին իրենց գնահատանքը տարեց երեցի հանդեպ։

¹⁴ Երեցները նաև բարձր են գնահատում մյուս տարեց երեցների ներդրումը։ Ժոզեն արդեն մի քանի տասնամյակ է, որ երեց է ու այժմ յոթանասունն անց է։ Վերջերս նա ծանր վիրահատության ենթարկվեց։ Տեսնելով, որ իր ապաքինումը երկար է տևելու՝ նա խորհեց, որ չի կարող այլևս ծառայել որպես նախագահող վերակացու։ «Երեցների արձագանքը զարմացրեց ինձ,— ասում է Ժոզեն։— Իմ առաջարկն ընդունելու փոխարեն՝ նրանք հարցրին, թե գործնական ինչ օգնության կարիք ունեմ, որպեսզի կարողանամ շարունակել կատարել իմ պատասխանատվությունները»։ Նրան օգնեց մի երիտասարդ երեց, և Ժոզեն ի վիճակի եղավ շարունակել ուրախությամբ ծառայել որպես նախագահող վերակացու։ Դա մեծ օրհնություն էր ժողովի համար։ Երեցներից մեկն ասում է. «Եղբայրներն ու քույրերը շատ բարձր են գնահատում Ժոզեի ծառայությունը։ Նրանք սիրում ու հարգում են նրան իր փորձի ու հավատի մեջ օրինակ լինելու համար։ Նա հարստացնում է մեր ժողովը»։

Միմյանց հոգ տանենք

15. Ինչո՞ւ բոլոր քրիստոնյաները պետք է հետաքրքրվեն տարեցների բարօրությամբ։

¹⁵ Միայն զավակներն ու նշանակում ունեցող ծառայողները չէ, որ պետք է հոգ տանեն տարեցներին։ Պողոսը, քրիստոնեական ժողովը համեմատելով մարդու մարմնի հետ, գրեց. «Աստուած մարմինը բարեխառնեց, ցածին աւելի պատիւ տալով։ Որ մարմնի մէջ տարաձայնութիւն չ’լինի, այլ որ անդամներն իրար համար նոյն հոգսն ունենան» (Ա Կորնթացիս 12։24, 25)։ Մեկ այլ թարգմանության մեջ էլ գրված է. «Անդամները միեւնոյն խնամքը [պետք է] ունենան իրարու վրայ» (ԱԱ)։ Որպեսզի քրիստոնեական ժողովը ներդաշնակորեն գործի, նրա յուրաքանչյուր անդամ պետք է անհանգստանա իր հավատակիցների, այդ թվում տարեցների բարօրությամբ (Գաղատացիս 6։2)։

16. Ինչպե՞ս կարող ենք ցույց տալ մեր հետաքրքրվածությունը տարեցներով քրիստոնեական հանդիպումների ժամանակ։

¹⁶ Քրիստոնեական հանդիպումները լավ հնարավորություն են ընձեռում մեզ ցույց տալու մեր հետաքրքրվածությունը տարեցներով (Փիլիպպեցիս 2։4; Եբրայեցիս 10։24, 25)։ Ժամանակ տրամադրո՞ւմ ենք զրուցելու նրանց հետ այդ հանդիպումներին։ Թեև տեղին է հարցնել նրանց ֆիզիկական վիճակից, սակայն կարո՞ղ ենք նրանց ‘մի հոգևոր շնորհ հաղորդել’՝ օրինակ, մի կերտիչ դեպք պատմելով կամ սուրբգրային միտք հայտնելով։ Քանի որ տարեցներից ոմանց շարժունակությունը սահմանափակ է, ապա բարության դրսևորում կլիներ անձամբ մոտենալ նրանց ու ոչ թե ակնկալել, որ նրանք մոտենան։ Եթե տարեց եղբայրը կամ քույրը լսողության պրոբլեմ ունի, գուցե ավելի դանդաղ ու հստակ խոսենք։ Իսկ որպեսզի ‘մխիթարությունը’ իսկապես «փոխադարձ» լինի, պետք է տարեց անհատի խոսքերը ուշադիր լսենք (Հռովմայեցիս 1։11, 12)։

17. Ինչպե՞ս կարող ենք ցույց տալ մեր հոգատարությունը այն տարեց քրիստոնյաների հանդեպ, որոնք ի վիճակի չեն տնից դուրս գալու։

¹⁷ Իսկ ի՞նչ կարող ենք անել, երբ տարեց հավատակիցը ի վիճակի չէ հաճախել քրիստոնեական հանդիպումներին։ Յակոբոս 1։27–ը ցույց է տալիս, որ մեր պարտքն է «որբերին եւ այրիներին այցելել նորանց նեղութեան մէջ»։ Որքա՜ն ուրախ են տարեցները նման այցելությունների համար։ Մ.թ. մոտ 65 թ.–ին «ծերունի» Պողոս առաքյալը Հռոմում բանտարկվել էր ու, ըստ էության, միայնակ էր։ Նա շատ էր ուզում տեսնել իր ծառայակից Տիմոթեոսին, այդ պատճառով նրան գրեց. «Շտապիր որ շուտով ինձ մօտ գաս» (Փիլիմոն 9; Բ Տիմոթէոս 1։3, 4; 4։9)։ Որոշ տարեցներ, թեև բառացիորեն բանտարկված չեն, բայց ստիպված են վատ առողջության պատճառով տանը մնալ։ Գուցե նրանք նույնպես ասում են. «Խնդրում եմ, հնարավոր ամեն բան արեք, որ շտապ այցելեք ինձ»։ Արձագանքո՞ւմ ենք նման խնդրանքներին։

18. Ի՞նչ օգուտներ կարող են լինել տարեցներին կատարած այցերից։

¹⁸ Երբեք մի՛ թերագնահատիր տարեց եղբորը կամ քրոջը կատարած քո այցելության արժեքը։ Ոնեսիփորոս անունով մի քրիստոնյա, երբ Հռոմում էր, «շատ ջանքով որոնեց» Պողոսին, գտավ նրան և դրանից հետո ‘շատ անգամ հանգստացրեց նրան’ (Բ Տիմոթէոս 1։16, 17)։ «Ինձ դուր է գալիս երիտասարդների հետ ժամանակ անցկացնելը,— ասում է մի տարեց քույր։— Իսկ ամենաշատը դուր է գալիս այն, որ նրանք ինձ հետ վարվում են ինչպես իրենց ընտանիքի անդամի։ Դա ինձ շատ է ոգևորում, սրտապնդում»։ Մեկ այլ տարեց քրիստոնյա ասում է. «Սիրտս երախտագիտության զգացումով է լցվում, երբ բացիկ եմ ստանում, թեկուզև մի քանի րոպեով հեռախոսով խոսում են հետս կամ երբ այցելում են։ Ասես թարմ օդ շնչես»։

Եհովան պարգևատրում է նրանց, ովքեր հոգ են տանում

19. Ի՞նչ օրհնություններ է բերում տարեցների մասին հոգ տանելը։

¹⁹ Տարեցներին հոգ տանելը բազմաթիվ օրհնություններ է բերում։ Նրանց հետ հաղորդակցվելը, ինչպես նաև նրանց գիտելիքներից ու փորձից օգուտ ստանալը յուրօրինակ առանձնաշնորհում է։ Հոգ տանող անձնավորությունը մեծ ուրախություն է ստանում տալուց, ինչպես նաև գոհունակության զգացում ու ներքին խաղաղություն է զգում այն բանից, որ կատարել է իր սուրբգրային պարտականությունը (Գործք 20։35)։ Ի լրումն սրա՝ տարեցներին հոգ տանող անձինք կարիք չունեն վախենալու, որ ծեր հասակում իրենց մասին մտածող չի լինի։ Աստծո Խոսքը հավաստիացնում է. «Օրհնութիւն տուող [«Բարերար», ԱԱ] անձը կ’գիրանայ, եւ ոռոգողը ինքն էլ կ’ոռոգուի» (Առակաց 11։25)։

20, 21. Ինչպե՞ս է Եհովան դիտում նրանց, ովքեր հոգում են տարեցների կարիքները, և ի՞նչ պետք է վճռենք անել։

²⁰ Եհովան պարգևատրում է աստվածավախ զավակներին, վերակացուներին ու մյուս հոգատար քրիստոնյաներին այն բանի համար, որ նրանք անշահախնդրորեն հոգում են տարեց հավատակիցների կարիքները։ Նման ոգին ներդաշնակ է հետևյալ խոսքերի հետ. «Աղքատին ողորմողը Տիրոջն է փոխ տալիս, եւ նա կ’հատուցանէ նորա վարձը» (Առակաց 19։17)։ Եթե սերը մղում է մեզ աղքատի հանդեպ բարեհաճ լինել, ապա Աստված նման վերաբերմունքը համարում է որպես իրեն տրված փոխառություն, որը նա ‘հատուցում’ է օրհնությունների հետ միասին։ Նա նաև «կ’հատուցանէ» մեզ տարեց հավատակիցների հանդեպ մեր ցուցաբերած սիրառատ հոգատարության համար, որոնցից շատերը ‘աշխարհի տեսակետից աղքատ են, բայց հարուստ են հավատով’ (Յակոբոս 2։5)։

²¹ Որքա՜ն առատաձեռնորեն է Աստված փոխհատուցում։ Այդ փոխհատուցման մեջ է մտնում հավիտենական կյանքը։ Եհովայի ծառաների ճնշող մեծամասնության համար դա կլինի կյանք դրախտային երկրում, որտեղ ժառանգված մեղքի հետևանքները ի չիք կդառնան, և հավատարիմ տարեց եղբայրներն ու քույրերը հաճույքով կզգան, թե ինչպես է իրենց մարմնում վերականգնվում նախկին պատանեկան ավյունը (Յայտնութիւն 21։3–5)։ Իսկ քանի դեռ սպասում ենք այդ օրհնյալ ժամանակներին, եկեք շարունակենք կատարել տարեցներին հոգ տանելու մեր սուրբգրային պարտականությունը։

[ծանոթագրություններ]

Ո՞րն է քո պատասխանը

• Ինչպե՞ս կարող են զավակները պատվել տարեց ծնողներին։

• Ինչպե՞ս կարող են երեցները գնահատանք ցույց տալ ժողովի տարեց անդամների հանդեպ։

• Ինչպե՞ս կարող են քրիստոնյաները անհատապես անկեղծ հետաքրքրություն ցույց տալ տարեցների հանդեպ։

• Ի՞նչ օրհնություններ է բերում տարեց քրիստոնյաների կարիքները հոգալը։

[շրջանակ 17–րդ էջի վրա]

Երբ նրա ծնողները օգնության կարիք ունեին

Ֆիլիպը 1999 թ.–ին Լիբերիայում ծառայում էր որպես կամավոր շինարար, երբ լուր ստացավ, որ իր հայրը ծանր հիվանդ է։ Համոզված լինելով, որ իր մայրը ի վիճակի չի լինի սեփական ուժերով հոգ տանել նրան՝ նա որոշեց վերադառնալ տուն, որպեսզի զբաղվի հոր բուժման հարցերով։

«Հեշտ չէր վերադառնալ տուն,— հիշում է Ֆիլիպը,— բայց զգացի, որ իմ առաջին պարտականությունը ծնողներիս մոտ լինելն է»։ Հաջորդ երեք տարիների ընթացքում նա ծնողներին տեղափոխեց ավելի հարմարավետ տուն ու տեղի հավատակիցների օգնությամբ տան պայմանները հարմարեցրեց իր հոր հատուկ կարիքներին։

Այժմ Ֆիլիպի մայրը ավելի մեծ հնարավորություններ ունի զբաղվելու իր ամուսնու առողջական խնդիրներով։ Վերջերս Ֆիլիպը հնարավորություն ունեցավ ընդունելու Եհովայի վկաների մակեդոնական մասնաճյուղում որպես կամավոր ծառայելու հրավերը։

[շրջանակ 19–րդ էջի վրա]

Նրանք չանտեսեցին նրա կարիքները

Երբ 85–ամյա Ադան, որ ապրում է Ավստրալիայում, վատ առողջության պատճառով ստիպված եղավ միշտ տանը մնալ, ժողովի երեցները քայլեր ձեռնարկեցին նրան օգնելու նպատակով։ Նրանք կազմակերպեցին հավատակիցների մի խումբ, որը կօգներ նրան։ Այդ եղբայրներն ու քույրերը ուրախ էին կատարելու այնպիսի գործեր, ինչպիսիք են՝ մաքրությամբ զբաղվել, լվացք անել, ճաշ եփել և որևէ հանձնարարությամբ տեղ գնալ։

Այս աջակցությունը կազմակերպվել է մոտ տասը տարի առաջ։ Մինչև հիմա ավելի քան 30 Եհովայի վկաներ են հոգացել Ադայի կարիքները։ Նրանք շարունակում են այցելել նրան, կարդալ Աստվածաշնչի վրա հիմնված գրականություն, տեղյակ պահել նրան ժողովի անդամների հոգևոր աճի մասին, ինչպես նաև նրա հետ կանոնավորաբար աղոթել։

Տեղի երեցներից մեկն ասում է. «Ադային հոգ տանող եղբայրներն ու քույրերը պատիվ են համարում նրան օգնելը։ Շատերին այդ քայլին է մղել նրա՝ տասնյակ տարիների հավատարիմ ծառայությունը, և նրանք պարզապես չեն պատկերացնում, թե ինչպես կարող են անտես անել քրոջ կարիքները»։

[նկար 16–րդ էջի վրա]

Առատաձե՞ռն ենք մեր տարեց ծնողների հանդեպ ջերմ կապվածություն արտահայտելու մեջ

[նկարներ 18–րդ էջի վրա]

Ժողովի բոլոր անդամները կարող են դրսևորել իրենց սերը տարեց հավատակիցների հանդեպ