Կորցրե՞լ ես առանձնաշնորհումդ. կարո՞ղ ես կրկին ձգտել դրան

ԵՐԲԵՎԷ ունեցե՞լ ես առանձնաշնորհում քրիստոնեական ժողովում։ Գուցե եղել ես ծառայող օգնական կամ երեց կամ էլ լիաժամ ծառայող։ Անկասկած, խորը բավարարվածություն և ուրախություն ես զգացել քո ծառայությունը կատարելիս, բայց հետո ստիպված ես եղել թողնելու այն։

Գուցե հրաժարվել ես քո այդ առանձնաշնորհումից տարիքի, վատ առողջության կամ էլ այն պատճառով, որ կարիք է առաջացել հոգ տանելու ընտանիքիդ անդամներին։ Այդպիսի որոշումները չեն նշանակում, որ դու ձախողակ ես (1 Տիմոթ. 5։8)։ Առաջին դարի քրիստոնյա Փիլիպպոսը միսիոներ էր ծառայում, սակայն հետո բնակություն հաստատեց Կեսարիայում, որտեղ հոգաց իր ընտանիքի կարիքները (Գործ. 21։8, 9)։ Իսրայելի Դավիթ թագավորը, երբ արդեն ծեր էր, քայլեր ձեռնարկեց, որ իր փոխարեն գահին նստի իր որդի Սողոմոնը (Գ Թագ. 1։1, 32–35)։ Եհովան շարունակեց սիրել ու գնահատել Փիլիպպոսին և Դավթին։ Այսօր էլ մարդիկ հարգանքով են լցվում նրանց հանդեպ, երբ կարդում են նրանց մասին։

Բայց հնարավոր է նաև, որ այդ առանձնաշնորհումը քեզնից վերցրել են։ Պատճառը գուցե քո անխոհեմ վարքը կամ ընտանեկան խնդիրներն են եղել (1 Տիմոթ. 3։2, 4, 10, 12)։ Գուցե նույնիսկ համաձայն չես եղել կայացված որոշմանը և մինչև հիմա սրտիդ խորքում վրդովվում ես։

Կարող ես կրկին ձգտել առանձնաշնորհման

Արդյոք առանձնաշնորհման կորուստն անդառնալի՞ է։ Հիմնականում՝ ոչ։ Որպեսզի կրկին այդ նշանակումը ստանաս, պետք է ձգտես դրան (1 Տիմոթ. 3։1)։ Ի՞նչը պիտի մղի քեզ ձգտելու առանձնաշնորհման։ Իսկ ի՞նչը մղեց քեզ նվիրվելու Աստծուն։ Սերը Եհովայի ու նրան ծառայողների հանդեպ։ Այո՛, հենց սերը կօգնի քեզ վերստին ձգտելու առանձնաշնորհման։ Եթե կրկին ծառայես այդ նշանակման մեջ, Եհովային հնարավորություն կտաս օգտագործելու քո այն փորձը, որն ունեիր նշանակումը կորցնելուց առաջ և հետո։

Հիշիր, թե ինչ հավաստիացում տվեց Եհովան իսրայելացիներին, երբ միանգամայն արդարացիորեն զրկեց նրանց իրեն ծառայելու առանձնաշնորհումից։ Աստծու Խոսքն ասում է. «Ես Տէրս չեմ փոփոխուիլ. եւ դուք, ով Յակոբի որդիք, չէք սպառուիլ» (Մաղ. 3։6)։ Եհովան սիրում էր իսրայելացիներին և ուզում էր, որ նրանք հետագայում նորից ծառայեն իրեն։ Աստված իր հույսը չի կտրել քեզնից։ Եհովան ուզում է քեզ նորից տեսնել քո նշանակման մեջ։ Ի՞նչ կարող ես անել այժմ։ Կենտրոնացիր քո հոգևոր առողջության վրա, մանավանդ որ հիմա ավելի շատ ժամանակ ունես։ Աստվածապետական շահերին ծառայելու համար ավելի շատ անհրաժեշտ է հոգևորապես առողջ լինել, քան բնատուր ձիրք ունենալ։

Հավատի մեջ «զորանալու» համար պետք է «խնդրես Տիրոջը [կամ՝ փնտրես Եհովային] և նրա զօրությունը» (1 Կորնթ. 16։13; Սաղ. 105։4)։ Ինչպե՞ս։ Օրինակ՝ կարող ես սրտանց աղոթել Աստծուն։ Նրա հետ խոսելիս արտահայտիր զգացմունքներդ և խնդրիր սուրբ ոգին։ Այդպես անելով՝ կմոտենաս Եհովային, ինչը կօգնի քեզ ամուր մնալու (Սաղ. 62։8; Փիլիպ. 4։6, 13)։ Հոգևորապես կզորանաս նաև, եթե բարելավես Աստվածաշնչի ուսումնասիրությունդ։ Քանի որ այժմ քիչ պատասխանատվություններ ունես, կարող ես ավելի շատ ուշադրություն դարձնել անձնական և ընտանեկան ուսումնասիրություններին։ Հիմա կարող ես դա կանոնավորաբար անել, ինչը գուցե չէր հաջողվում նախկինում։

Ինչ խոսք, դու շարունակում ես լինել Եհովայի վկա և ներկայացնել նրան (Ես. 43։10–12)։ Մեծագույն առանձնաշնորհումներից մեկը, որ յուրաքանչյուրս կարող է ունենալ, «Աստծու համագործակից» լինելն է (1 Կորնթ. 3։9)։ Քարոզչական գործին ավելի շատ մասնակցելով՝ դու կբարելավես քո հոգևոր առողջությունը և կօգնես նաև ուրիշներին։

Հաղթահարիր բացասական զգացմունքներդ

Առանձնաշնորհում կորցնելը կարող է քո մեջ ամոթի կամ ցավի զգացում առաջացնել։ Գուցե սկսես արդարացնել ինքդ քեզ։ Եթե պատասխանատու եղբայրները լսել են քեզ, բայց, այնուամենայնիվ, որոշել են, որ չես կարող այդ առանձնաշնորհումն ունենալ, ապա հնարավոր է՝ բացասական զգացումները երկար մնան քո մեջ ու խանգարեն քեզ դարձյալ ձգտելու առանձնաշնորհման և դաս քաղելու սեփական սխալներից։ Հոբը, Մանասեն և Հովսեփը հաղթահարեցին բացասական զգացմունքները։ Հետևելով նրանց օրինակին՝ դու նույնպես կարող ես հաղթահարել։

Հոբը մյուսներին ներկայացնում էր Եհովայի առջև։ Նա երեց էր ու դատավոր (Յոբ 1։5; 29։7–17, 21–25)։ Իր կյանքի ծաղկուն շրջանում նա կորցրեց ունեցվածքը, առողջությունը, զավակներին։ Հոբը կորցրեց նաև իր հեղինակությունը։ Նա ասաց. «Ինձ ծաղր են անում հասակով ինձանից փոքրերը» (Յոբ 30։1)։

Հոբը իրեն լիովին անմեղ էր համարում և ուզում էր արդարանալ Աստծու առաջ (Յոբ 13։15)։ Բայց նա պատրաստ էր սպասելու Եհովային, և դա լավ արդյունք տվեց։ Նա հասկացավ, որ իսկապես ուղղվելու կարիք ունի, մասնավորապես այն հարցում, թե ինչպես էր արձագանքել փորձությանը (Յոբ 40։6–8; 42։3, 6)։ Աստված առատորեն օրհնեց Հոբի խոնարհությունը (Յոբ 42։10–13)։

Եթե առանձնաշնորհումդ կորցրել ես սխալ արարքի պատճառով, գուցե մտածես, որ Եհովան ու հավատակիցներդ երբեք քեզ չեն ների ու չեն մոռանա տեղի ունեցածը։ Քննենք Հուդայի թագավոր Մանասեի օրինակը։ Նա «շատ չարութիւն արաւ Տիրոջ աչքի առաջին որ բարկացնէ» (Դ Թագ. 21։6)։ Այնուամենայնիվ, Մանասեն իր կյանքի վերջում հավատարիմ ընթացք բռնեց։ Ինչպե՞ս։

Երբ նա անտեսեց նախազգուշացումները, Եհովան նրա դեմ հանեց ասորեստանցիներին, ովքեր նրան շղթայակապ տարան հեռավոր Բաբելոն։ Այնտեղ Մանասեն «խնդրեց իր Տէր Աստուծոյ երեսը, եւ շատ խոնարհուեցաւ իր հայրերի Աստուծոյ առաջը։ Եւ աղօթք արաւ նորան»։ Մանասեն ի վերջո արձագանքեց խրատին։ Նրա անկեղծ զղջումն արտահայտվեց համապատասխան գործերով, և նա ներվեց (Բ Մնաց. 33։12, 13)։

Հազվադեպ է լինում, որ քրիստոնյան միանգամից հետ ստանա բոլոր առանձնաշնորհումները։ Ժամանակի ընթացքում, սակայն, քեզ գուցե առաջարկեն փոքր հանձնարարություններ։ Եթե դրանք ընդունես ու կատարես լավագույն կերպով, ապա դուռ կբացես նոր նշանակումների համար։ Իհարկե, քո իրավիճակը գուցե այնպես արագ չբարելավվի, ինչպես որ կուզեիր։ Կարող են լինել հիասթափություններ։ Այնուամենայնիվ, պատրաստակամությունն ու հաստատակամությունը կբերեն հիանալի պտուղներ։

Քննենք Հակոբի որդու՝ Հովսեփի օրինակը։ Երբ նա 17 տարեկան էր, եղբայրները անարդարացիորեն վաճառեցին նրան ստրկության (Ծննդ. 37։2, 26–28)։ Անշուշտ, Հովսեփը չէր ակնկալում այդպիսի վերաբերմունք իր հոր որդիներից։ Բայց նա պատրաստ էր ընդունել դեպքերի նման ընթացքը։ Շուտով Եհովայի օրհնությամբ նա դարձավ իր տիրոջ «տան վերայ վերակացու» (Ծննդ. 39։4)։ Հետագայում Հովսեփին բանտ գցեցին։ Բայց նա չթողեց իր հավատարմությունը։ Եհովան նրա հետ էր, ուստի որոշ ժամանակ անց բանտի գործերը Հովսեփին վստահվեցին (Ծննդ. 39։21–23)։

Հովսեփը չգիտեր, որ այդ ամենը, ի վերջո, ծառայելու է որոշակի նպատակի։ Նա իր հանգամանքներում պարզապես շարունակեց անել այն, ինչ կարող էր։ Այդպիսով նա Եհովային հնարավորություն ընձեռեց իր միջոցով պահպանելու այն շառավիղը, որը տանելու էր դեպի խոստացված Սերունդը (Ծննդ. 3։15; 45։5–8)։ Ինչ խոսք, մեզանից ոչ մեկը չի կարող ակնկալել, որ ինքը Հովսեփի պես կարևոր դեր կարող է խաղալ։ Բայց այն, ինչ գրված է նրա մասին Աստվածաշնչում, ցույց է տալիս, որ Եհովան ներգրավված է այն նշանակումներում, որոնք ստանում են իր ծառաները։ Ուրեմն ընդօրինակելով Հովսեփին՝ դուռը բաց թող։

Դասեր քաղիր դժվար իրավիճակներից

Հոբը, Մանասեն և Հովսեփը անցան ծանր իրավիճակների միջով։ Նրանք երեքն էլ ընդունեցին այն, ինչ Եհովան թույլատրել էր, և նրանցից յուրաքանչյուրը արժեքավոր դասեր քաղեց։ Իսկ ի՞նչ կարող ես դու սովորել։

Փորձիր տեսնել, թե ինչ է Եհովան ուզում քեզ սովորեցնել։ Հոբը հուսահատվել էր և ցանկանալով դուրս գալ այդ վիճակից՝ սկսեց կենտրոնանալ իր անձի վրա, ինչի պատճառով էլ մոռացավ ավելի կարևոր հարցերի մասին։ Բայց Եհովայի սիրառատ խորհրդի շնորհիվ նա վերականգնեց իր հավասարակշռությունը՝ ասելով. «Խօսել եմ, բայց չեմ հասկացել» (Յոբ 42։3)։ Եթե քեզ վիրավորված ես զգում առանձնաշնորհումից զրկվելու պատճառով, «մի մտածիր քո մասին ավելին, քան հարկ է մտածել, այլ այնպես մտածիր, որ ողջամտություն ունենաս» (Հռոմ. 12։3)։ Հնարավոր է՝ Եհովան փորձում է քեզ ուղղել այն ձևով, որը քեզ համար այնքան էլ հասկանալի չէ։

Ընդունիր խրատը։ Մանասեն, հավանաբար, սկզբում չէր կարծում, որ ինքն արժանի է նման խիստ հանդիմանության։ Բայց նա ընդունեց խրատը, զղջաց ու թողեց սխալ վարքը։ Անկախ այն բանից, թե ինչ կարծիք ունես տրված խրատի վերաբերյալ, «խոնարհեցրու քո անձը Եհովայի աչքում, և նա կբարձրացնի քեզ» (1 Պետ. 5։6; Հակ. 4։10)։

Եղիր համբերատար ու պատրաստակամ։ Հովսեփի հետ պատահածը հեշտությամբ կարող էր նրան լցնել ատելության և վրեժխնդրության զգացումով։ Բայց դրա փոխարեն՝ նա իր մեջ զարգացրեց խորաթափանցություն և գթասրտություն (Ծննդ. 50։15–21)։ Գուցե հիմա դու վհատված ես։ Բայց համբերիր։ Պատրաստ եղիր կրթվելու Եհովայի կողմից։

Երբևէ ունեցե՞լ ես առանձնաշնորհում քրիստոնեական ժողովում։ Հնարավորություն տուր Եհովային կրկին առանձնաշնորհումներ ընձեռելու քեզ։ Բարելավիր հոգևոր առողջությունդ։ Եղիր համբերատար ու խոնարհ, որպեսզի կարողանաս զսպել հույզերդ։ Պատրաստակամորեն ընդունիր քեզ առաջարկված ցանկացած հանձնարարություն և նշանակում։ Վստահ եղիր, որ Եհովան «ոչ մի բարիք չի խնայի անարատությամբ գնացողներից» (Սաղ. 84։11)։

[Մեջբերում 30–րդ էջի վրա]

Զորացիր հավատի մեջ՝ սրտանց աղոթելով

[նկար 31–րդ էջի վրա]

Քարոզչական գործին ավելի շատ մասնակցելով՝ կբարելավես քո հոգևոր առողջությունը

[նկար 32–րդ էջի վրա]

Հնարավորություն տուր Եհովային կրկին առանձնաշնորհումներ ընձեռելու քեզ