Մեր ընթերցողները հարցնում են

Պե՞տք է միանամ որևէ կրոնական խմբի

▪ Վարանո՞ւմ ես միանալ որևէ կրոնական խմբի։ Գուցե տեսել ես այն կեղծավորությունն ու պառակտված վիճակը, որ գոյություն ունի եկեղեցի գնացողների և նույնիսկ քահանաների միջև։ Հավանաբար այն, ինչ զգում ես, շատ լավ արտահայտված է ֆրանսիական հետևյալ ասացվածքում. «Որքան եկեղեցուն մոտ, այնքան Աստծուց հեռու»։

Թերևս ընդունում ես Աստվածաշունչը և այն կարծիքին ես, որ իշխանություններն ու առանձին մարդիկ պետք է հարգեն մարդու՝ որևէ կրոնական խմբի պատկանելու իրավունքը։ Բայց քեզ կարող է հետաքրքրել հետևյալ հարցը. «Արդյո՞ք Աստված պահանջում է, որ իրեն ընդունելի լինելու համար անհատը կոնկրետ կրոնի մեջ լինի»։

Այո՛։ Իսկ ինչո՞ւ ենք այսպես պատասխանում, և արդյո՞ք բոլոր կրոններն են ընդունելի Աստծուն։ Եկեք քննենք Աստծու Որդու՝ Հիսուսի կյանքը և տեսնենք, թե այն ինչպես է օգնում գտնելու այս հարցերի պատասխանները։

Հիսուսը պատկանո՞ւմ էր որևէ կրոնի։ Մանուկ հասակից նա իր ծնողների և այլ հրեաների հետ գնում էր Երուսաղեմի տաճար՝ Աստծուն երկրպագություն մատուցելու (Ղուկաս 2։41–43)։ Չափահաս տարիքում նույնպես նա իր ազգակիցների հետ երկրպագում էր Աստծուն՝ նրանց հետ հավաքվելով ժողովարանում (Ղուկաս 4։14–16)։ Մի անգամ էլ, երբ խոսում էր ուրիշ կրոն դավանող մի կնոջ հետ, ասաց. «Մենք երկրպագում ենք նրան, ում ճանաչում ենք» (Հովհաննես 4։22)։ Այս խոսքերով նա պարզ ցույց տվեց, որ պատկանում է հրեաների դավանած կրոնին։

Հետագայում, քանի որ հրեա ազգը մերժեց Հիսուսին, նա ասաց, որ Աստված էլ մերժելու է նրանց մատուցած երկրպագությունը, որն արդեն ապականված էր (Մատթեոս 23։33–24։2)։ Այդուհանդերձ, Աստծու Որդին ցույց տվեց, որ Աստծուն ընդունելի կերպով պաշտելու համար հարկավոր է պատկանել կրոնական խմբի։ Իր հետևորդներին նա ասաց. «Սրանով բոլորը կիմանան, որ դուք իմ աշակերտներն եք, եթե սիրեք իրար» (Հովհաննես 13։35)։ Ուստի Քրիստոսի հետևորդները պետք է հաղորդակցվեին ու հավաքվեին միասին, որպեսզի սեր դրսևորեին միմյանց հանդեպ։ Հիսուսը նշեց, որ գոյություն ունի միայն երկու «ճանապարհ»։ Նրա խոսքերի համաձայն՝ մեկը «լայն է և ընդարձակ», սակայն «դեպի կործանում է տանում»։ Իսկ մյուսի մասին Հիսուսն ասաց. «Նեղ է այն դուռը և նեղվածք այն ճանապարհը, որը դեպի կյանք է տանում, և քչերն են այն գտնողները» (Մատթեոս 7։13, 14)։

Հստակ է ուրեմն, որ չի կարող ցանկացած կրոն ընդունելի լինել Աստծուն։ Աստվածաշունչը զգուշացնում է չմիանալ նրանց, ովքեր «Աստծու հանդեպ նվիրվածություն ունեցողի կերպարանք ունեն, բայց նրա զորությունն ուրանում են»։ Այն նույնիսկ պատվիրում է «այդպիսիներից հեռու մնալ» (2 Տիմոթեոս 3։5)։ Սակայն Աստծու Խոսքը հորդորում է գտնել այն մարդկանց, ովքեր կյանքի տանող ուղու վրա են, և միանալ նրանց։ Նրանք կքաջալերեն ու կօգնեն երջանիկ ապագայի հույս ունենալու և այն միշտ վառ պահելու (Եբրայեցիներ 10։24, 25)։

Իսկ ինչպե՞ս կարող ես կողմնորոշվել, թե որ կրոնը դավանող մարդիկ են քայլում նեղ ճանապարհով։ «Ի՞նչ է սովորեցնում Աստվածաշունչը իրականում» գրքիa 15-րդ գլխում քննարկվում է այս հարցը։ Գիրքը հիմնված է Աստվածաշնչի վրա։ Հուսով ենք այն կօգնի քեզ, որ ճիշտ ընտրություն կատարես։

[ծանոթագրություն]