Զորացած՝ հաղթահարելու ցանկացած փորձություն

«Ամեն բան անելու ի զորու եմ շնորհիվ նրա, ով զորացնում է ինձ» (ՓԻԼԻՊ. 4։13)։

1. Ինչո՞ւ է Եհովայի ժողովուրդը ծանր իրավիճակներում հայտնվում։

ԵՀՈՎԱՅԻ ժողովուրդը հաճախ է հայտնվում տարբեր դժվար իրավիճակներում։ Որոշ փորձությունների բախվում ենք մեր անկատարության կամ այս աշխարհի պատճառով։ Որոշներն էլ Եհովային ծառայող և նրան չծառայող անհատների միջև թշնամության հետևանք են (Ծննդ. 3։15)։ Մարդկության պատմության վաղ ժամանակաշրջանից ի վեր Աստված օգնել է իր հավատարիմ ծառաներին դիմանալու կրոնական հալածանքին, դիմադրելու շրջապատի վնասակար ճնշմանը և տոկալու ծանր իրավիճակներում։ Նրա սուրբ ոգին կարող է զորացնել նաև մեզ։

Կրոնական հալածանք

2. Ո՞րն է կրոնական հալածանքի նպատակը, և ինչպիսի՞ն այն կարող է լինել։

² Կրոնական հալածանքը մարդկանց հանդեպ բռնությունն է կամ միտումնավոր կերպով հասցրած վնասը նրանց ունեցած հավատի կամ համոզմունքների պատճառով։ Դրա նպատակն է ստիպել մարդուն հրաժարվել իր հավատալիքներից, կանխել դրանց տարածումը և կոտրել հավատացյալների անարատությունը։ Հալածանքը կարող է լինել ուղղակի կամ անուղղակի։ Աստվածաշունչը Սատանայի հարձակումները նմանեցնում է զորեղ առյուծի և կոբրայի հարձակումներին (կարդա՛ Սաղմոս 91։13)։

3. Ի՞նչ ենք հասկանում առյուծանման և կոբրայանման հալածանք ասելով։

³ Կատաղի առյուծի պես՝ Սատանան հաճախ է բաց, ճակատային հարձակումներ գործել բռնության, բանտարկությունների կամ արգելքների միջոցով (Սաղ. 94։20)։ «Տարեգրքում», որտեղ նկարագրվում է Եհովայի վկաների գործունեությունը մեր ժամանակներում, գրված են այդպիսի մարտավարության բազմաթիվ օրինակներ։ Հոգևորականների կամ քաղաքական մոլեռանդների կողմից առաջնորդվող սանձարձակ ամբոխները տարբեր վայրերում բռնություն են գործել Աստծու ժողովրդի դեմ։ Այս առյուծանման հարձակումների պատճառով ոմանք դադարել են Աստծուն ծառայելուց։ Կոբրայի նման՝ Բանսարկուն նաև թաքուն տեղերից է նենգ հարձակումներ գործում մարդկանց մտքերը թունավորելու և նրանց խաբելու համար, որ իր կամքը կատարեն։ Այս հարձակման նպատակն է թուլացնել կամ հոգևորապես ապականել մեզ։ Սակայն սուրբ ոգու միջոցով մենք կարող ենք դիմադրել հալածանքի այս երկու ձևերին։

4, 5. Ո՞րն է հալածանքին պատրաստվելու լավագույն կերպը և ինչո՞ւ։ Բե՛ր օրինակ։

⁴ Ապագա հնարավոր հալածանքներին նախապատրաստվելու համար տարբեր իրավիճակներ պատկերացնելը լավագույն միջոցը չէ։ Փաստն այն է, որ մենք չգիտենք, թե առջևում ինչ հալածանքներ կունենանք, ուստի ոչնչի չենք հասնի, եթե անհանգստանանք այն բաների համար, որոնք գուցե այդպես էլ տեղի չունենան։ Սակայն կա մի բան, որ կարող ենք անել։ Շատերը հաջողությամբ դիմադրել են հալածանքին, քանի որ խորհրդածել են Աստվածաշնչում գրված հավատարիմ մարդկանց օրինակների, ինչպես նաև Հիսուսի սովորեցրածների և օրինակի շուրջ։ Դա հնարավորություն է տվել նրանց խորացնելու Եհովայի հանդեպ իրենց սերը։ Այդ սերն էլ, իր հերթին, օգնել է իրենց դիմադրելու ցանկացած փորձության։

⁵ Քննենք Մալավիում ապրող մեր երկու քույրերի օրինակը։ Կատաղի ամբոխը, որպեսզի ստիպի նրանց կուսակցական տոմս գնել, ծեծեց, մերկացրեց ու սպառնաց բռնաբարել նրանց։ Այդ խառնամբոխը ստեց քույրերին, թե նույնիսկ Բեթելի ընտանիքի անդամներն են ձեռք բերել այդ տոմսերը։ Ինչպե՞ս արձագանքեցին քույրերը։ «Մենք միմիայն Եհովա Աստծուն ենք ծառայում։ Ուստի եթե անգամ մասնաճյուղի եղբայրները գնել են տոմսերը, դա ոչ մի նշանակություն չունի մեզ համար։ Մենք փոխզիջումների չենք գնա, նույնիսկ եթե սպանեք մեզ»։ Այն բանից հետո, երբ քույրերը խիզախորեն ցույց տվեցին իրենց հաստատակամությունը, նրանց բաց թողեցին։

6, 7. Ինչպե՞ս է Եհովան զորացնում իր ծառաներին, երբ բախվում են հալածանքների։

⁶ Պողոս առաքյալը նշեց, որ Թեսաղոնիկեի քրիստոնյաները ընդունել էին ճշմարտությունը «բազում նեղությունների մեջ», սակայն «սուրբ ոգուց ստացած ուրախությամբ» (1 Թեսաղ. 1։6)։ Իսկապես, թե՛ անցյալում, թե՛ ներկայումս ապրող շատ քրիստոնյաներ, ովքեր բախվել և դիմադրել են հալածանքին, ասում են, որ փորձությունների ամենադժվար պահին ներքին խաղաղություն են զգացել, որը Աստծու սուրբ ոգու պտղի երեսակներից մեկն է (Գաղ. 5։22)։ Այդ խաղաղությունն էլ, իր հերթին, օգնել է պահպանելու իրենց սիրտն ու մտային ուժերը։ Այո՛, Եհովան օգտագործում է իր գործուն ուժը, որ զորացնի իր ծառաներին՝ դիմագրավելու փորձություններին և իմաստնորեն վարվելու ծանր իրավիճակներումa։

⁷ Մարդիկ զարմանում են՝ տեսնելով, թե ինչպես է Աստծու ժողովուրդը վճռականորեն պահում իր անարատությունը նույնիսկ կատաղի հալածանքների ներքո։ Թվում է, թե Վկաները գերմարդկային զորությամբ են օժտված, և իրականում հենց այդպես էլ կա։ Պետրոս առաքյալը վստահեցնում է մեզ. «Եթե Քրիստոսի անվան համար նախատվում եք, երջանիկ եք, որովհետև փառքի ոգին, այո՛, Աստծու ոգին մնում է ձեզ վրա» (1 Պետ. 4։14)։ Այն, որ մեզ հալածում են, քանի որ կառչած ենք արդար սկզբունքներին, ցույց է տալիս, որ ունենք Աստծու հավանությունը (Մատթ. 5։10–12; Հովհ. 15։20)։ Ի՜նչ ուրախություն է բերում Եհովայի օրհնության այս ապացույցը։

Շրջապատի ճնշումը

8. ա) Ինչը՞ օգնեց Հեսուին ու Քաղեբին դիմադրելու շրջապատի ճնշմանը։ բ) Ի՞նչ ենք սովորում Հեսուի ու Քաղեբի օրինակից։

⁸ Հակառակության ավելի աննկատ ձևը, որին պետք է դիմադրեն քրիստոնյաները, շրջապատի ճնշումն է։ Սակայն քանի որ Եհովայի ոգին շատ ավելի զորեղ է, քան աշխարհի ոգին, մենք կարող ենք դիմադրել այն մարդկանց, ովքեր ծաղրում են մեզ, ստեր են տարածում մեր մասին կամ ստիպում են ընդունել իրենց չափանիշները։ Օրինակ՝ ի՞նչը օգնեց Հեսուին ու Քաղեբին չհամաձայնվելու տասը լրտեսների հետ, որոնց Քանանի երկիր էին ուղարկել։ Այն, որ նրանք հետևեցին սուրբ ոգու առաջնորդությանը և արդյունքում այլ «ոգի», կամ՝ մտայնություն ունեցան (կարդա՛ Թվեր 13։30; 14։6–10, 24)։

9. Ինչո՞ւ քրիստոնյաները չպետք է հետևեն մեծամասնությանը։

⁹ Սուրբ ոգին նաև զորացրեց Հիսուսի առաքյալներին, որպեսզի նրանք հնազանդվեն Աստծուն և ոչ թե նրանց, որոնք հարգված էին շատերի կողմից և համարվում էին ճշմարիտ կրոնի ուսուցիչներ (Գործ. 4։21, 31; 5։29, 32)։ Թեև մեծամասնությունը նախընտրում է գնալ բազմության հետևից, որպեսզի խուսափի ընդհարումներից կամ վիճաբանություններից, ճշմարիտ քրիստոնյաները հաճախ անում են այն, ինչը գիտեն, որ ճիշտ է։ Շնորհիվ Աստծու գործուն ուժի տված զորության նրանք չեն վախենում ուրիշներից տարբերվելուց (2 Տիմոթ. 1։7)։ Քննենք մի իրավիճակ, որում հավանական է՝ ենթարկվենք շրջապատի ճնշմանը։

10. Ի՞նչ երկընտրանքի առաջ գուցե կանգնեն որոշ քրիստոնյաներ։

¹⁰ Որոշ պատանիներ թերևս կանգնեն երկընտրանքի առաջ, երբ իմանան, որ իրենց ընկերը սխալ արարք է գործում։ Նրանք գուցե մտածեն, որ եթե դիմեն երեցների օգնությանը, ապա կկորցնեն ընկերոջ վստահությունը, ուստի նրանք, նվիրվածության մասին սխալ պատկերացում ունենալով, չեն ուզում խոսել այդ հարցի մասին։ Սխալ գործողը գուցե նույնիսկ ճնշում բանեցնի ընկերոջ վրա՝ արարքը գաղտնի պահելու նպատակով։ Նմանատիպ խնդիրների բախվում են ոչ միայն պատանիները։ Որոշ չափահասներ գուցե նույնպես վարանեն ընկերոջ կամ ընտանիքի անդամի սխալ արարքի մասին պատմել ժողովի երեցներին։ Սակայն ինչպե՞ս պետք է ճշմարիտ քրիստոնյաները արձագանքեն այդպիսի ճնշումներին։

11, 12. Ինչպե՞ս ճիշտ կլինի վարվել, եթե ժողովի անդամներից մեկը խնդրում է քեզ, որ չհայտնես իր սխալի մասին, և ինչո՞ւ։

¹¹ Պատկերացնենք հետևյալ իրավիճակը։ Ենթադրենք մի երիտասարդ եղբայր, որին կանվանենք Արթուր, իմացել է, որ իր քրիստոնյա ընկեր Սուրենը պոռնկագրություն դիտելու սովորություն ունի։ Արթուրը ասում է Սուրենին, որ իրեն խորապես մտահոգում է այն, թե ինչով է զբաղվում իր ընկերը։ Սակայն Սուրենը բանի տեղ չի դնում ընկերոջ ասածները։ Երբ Արթուրը հորդորում է նրան խոսել երեցների հետ, վերջինս ասում է, որ եթե իրենք իսկական ընկերներ են, ուրեմն Արթուրը կլռի։ Պե՞տք է արդյոք Արթուրը վախենա ընկերոջը կորցնելուց։ Նա թերևս մտածի՝ արդյոք երեցները կհավատան իրեն, եթե Սուրենը ամեն բան հերքի։ Բայց իրավիճակը չի փոխվի, եթե Արթուրը լռի։ Իրականում, նրա լռության պատճառով Սուրենը կկորցնի Եհովայի հետ ունեցած փոխհարաբերությունները։ Լավ կլինի, որ Արթուրը հիշի. «Մարդկանց հանդեպ վախը ծուղակն է գցում, բայց Եհովային ապավինողը պաշտպանված կլինի» (Առակ. 29։25)։ Ուրիշ ի՞նչ կարող է անել Արթուրը։ Նա գուցե նորից մոտենա Սուրենին և անկեղծորեն խոսի այդ խնդրի մասին։ Դրա համար քաջություն է հարկավոր։ Հնարավոր է, որ այս անգամ Սուրենը ցանկանա խոսել իր խնդրի մասին։ Արթուրը պետք է նորից խրախուսի Սուրենին խոսել երեցների հետ, ինչպես նաև ասի նրան, որ եթե որոշակի ժամանակահատվածում վերջինս չհայտնի երեցներին այդ մասին, ապա ինքը անձամբ տեղյակ կպահի (Ղևտ. 5։1)։

¹² Եթե երբևէ նմանատիպ իրավիճակում հայտնվես, գուցե ընկերդ սկզբում չգնահատի օգնության համար ներդրած քո ջանքերը։ Սակայն թերևս ժամանակի ընթացքում նա գիտակցի, որ դու իր բարօրության համար ես այդպես վարվել։ Եթե սխալ գործողը օգնություն ստանա, ապա գուցե երախտապարտ լինի քեզ քո դրսևորած քաջության ու նվիրվածության համար։ Մյուս կողմից՝ եթե ընկերդ վրդովվի, ապա մտածիր՝ իսկապե՞ս նա այն ընկերն է, որը քեզ պետք է։ Ամենաճիշտ բանը, որ կարող ենք միշտ անել, մեր լավագույն Ընկերոջը՝ Եհովային հաճեցնելն է։ Եթե Աստծուն առաջին տեղում դնենք, նրան սիրող մարդիկ կգնահատեն մեր նվիրվածությունը և կդառնան մեր իսկական ընկերները։ Երբեք չպետք է քրիստոնեական ժողովում տեղ տանք Բանսարկուին։ Հակառակ դեպքում՝ կտրտմեցնենք Եհովայի սուրբ ոգին։ Սակայն եթե ջանքեր ներդնենք քրիստոնեական ժողովը մաքուր պահելու համար, կգործենք ոգուն ներդաշնակ (Եփես. 4։27, 30)։

Ծանր իրավիճակներ

13. Ի՞նչ ծանր իրավիճակներում է հայտնվում Եհովայի ժողովուրդը, և ինչո՞ւ են դրանք շատացել։

¹³ Ծանր իրավիճակներ կարող են լինել տարբեր պատճառներով՝ ֆինանսական վիճակի կտրուկ վատթարացման, աշխատանքի կորստի, բնական աղետի, հարազատի մահվան, առողջության հետ կապված լուրջ խնդիրների և այլնի։ Քանի որ ապրում ենք «չափազանց դժվար ժամանակներում», պետք է ակնկալենք, որ վաղ թե ուշ բոլորս էլ բախվելու ենք ինչ-որ փորձության (2 Տիմոթ. 3։1)։ Երբ այդպիսի բան պատահի, կարևորը խուճապի չմատնվելն է։ Սուրբ ոգին կարող է զորացնել մեզ՝ տոկալու ցանկացած ծանր իրավիճակում։

14. Ի՞նչն օգնեց Հոբին տոկալու ծանր իրավիճակներում։

¹⁴ Հոբը իրար հետևից տարբեր ծանր իրավիճակներում հայտնվեց։ Նա կորցրեց իր ունեցվածքը, երեխաներին, ընկերներին, առողջությունը, իսկ կինը կորցրեց վստահությունը Եհովայի հանդեպ (Հոբ 1։13–19; 2։7–9)։ Այնուամենայնիվ, Հոբը իսկական մխիթարություն ստացավ Եղիուսից։ Նրա, ինչպես նաև Եհովայի խոսքերի իմաստը հետևյալն էր. «Կանգ առ և ուշադիր եղիր Աստծու զարմանահրաշ գործերի հանդեպ» (Հոբ 37։14)։ Ի՞նչն օգնեց Հոբին տոկալու փորձությունների ժամանակ և ի՞նչը կօգնի մեզ նույնն անելու։ Մենք պետք է հիշենք Եհովայի սուրբ ոգու տարբեր դրսևորումների ու զորության մասին և խորհրդածենք դրանց շուրջ (Հոբ 38։1–41; 42։1, 2)։ Միգուցե մտաբերենք մեզ հետ կատարված դեպքերը, երբ զգացել ենք, թե ինչպես է Աստված անհատական հետաքրքրություն դրսևորել մեր հանդեպ։ Եվ իհարկե, նա շարունակում է հետաքրքրված լինել մեզանով։

15. Ի՞նչը ուժ տվեց Պողոս առաքյալին տոկալու փորձությունների ժամանակ։

¹⁵ Պողոս առաքյալը հանուն հավատի տոկաց իր կյանքին սպառնացող բազում դժվարությունների ժամանակ (2 Կորնթ. 11։23–28)։ Ինչպե՞ս նա պահեց իր հավասարակշռությունը և չընկավ էմոցիոնալ ծանր վիճակի մեջ այդ դժվարին հանգամանքներում։ Աղոթելով և ապավինելով Եհովային։ Փորձությունների ընթացքում, որոնք ակներևաբար ավարտվեցին նրանով, որ Պողոսը նահատակվեց, նա գրեց. «Տերը կանգնեց իմ կողքին և զորություն տվեց ինձ, որ իմ միջոցով բարի լուրի քարոզչությունն ամբողջությամբ կատարվի, ու բոլոր ազգերը լսեն այն. և Տերը ազատեց ինձ առյուծի երախից» (2 Տիմոթ. 4։17)։ Այսպիսով՝ անձնական փորձից ելնելով առաքյալը կարող էր վստահեցնել հավատակիցներին, որ կարիք չկա «մտահոգվելու» որևէ բանի մասին (կարդա՛ Փիլիպպեցիներ 4։6, 7, 13)։

16, 17. Բե՛ր օրինակ, թե ինչպես է Եհովան զորացնում իր ծառաներին այսօր, երբ հայտնվում են ծանր իրավիճակներում։

¹⁶ Ռոքսաննա անունով մի ռահվիրա այն քրիստոնյաներից մեկն է, որը տեսել է, թե ինչպես է Եհովան հոգ տանում իր ժողովրդին։ Երբ նա իր գործատիրոջից մի քանի օր խնդրեց, որ համաժողով գնա, վերջինս բարկացած ասաց, որ եթե Ռոքսաննան գնա, կհեռացվի աշխատանքից։ Այնուհանդերձ, քույրը գնաց համաժողովի՝ ջերմեռանդորեն աղոթելով Եհովային, որ գործատերը չհեռացնի իրեն աշխատանքից։ Դրանից հետո նա խաղաղվեց։ Ինչպեսև տնօրենը խոստացել էր, երկուշաբթի օրը Ռոքսաննային հեռացրեց գործից։ Քույրը անհանգստացած էր։ Թեև այդ աշխատանքը քիչ էր վարձատրվում, սակայն նա այդպիսով աջակցում էր իր ընտանիքին։ Նա կրկին աղոթեց և մտածեց, որ եթե Եհովան համաժողովի ժամանակ բավարարել է իր հոգևոր կարիքները, ապա անպայման ֆիզիկական կարիքներն էլ կհոգա։ Տունդարձի ճանապարհին Ռոքսաննան տեսավ մի հայտարարություն՝ «պահանջվում են դերձակուհիներ», և անմիջապես դիմեց նշված հասցեով։ Թեև մենեջերը հասկանում էր, որ Ռոքսաննան փորձ չունի, սակայն գործի ընդունեց նրան։ Քույրն այժմ մոտ երկու անգամ ավելի շատ աշխատավարձ էր ստանալու։ Նա զգաց, որ իր աղոթքները պատասխանվեցին։ Սակայն ամենամեծ օրհնությունն այն էր, որ նա կարողացավ բարի լուրը հայտնել մի քանի աշխատողների, ու նրանցից հինգը, այդ թվում նաև մենեջերը ընդունեցին ճշմարտությունը և մկրտվեցին։

¹⁷ Երբեմն գուցե թվա, թե Աստված չի պատասխանում մեր աղոթքներին. չի պատասխանում անմիջապես կամ մեր ակնկալած ձևով։ Եթե այդպես է, ուրեմն որևէ պատճառ կա։ Եհովան գիտի այդ պատճառը, սակայն թե որն է դա, մենք թերևս միայն հետագայում հասկանանք։ Ինչևէ, մի բանում կարող ենք համոզված լինել՝ Եհովան երբեք չի լքում իր հավատարիմներին (Եբր. 6։10)։

Հաղթահարել փորձություններն ու գայթակղությունները

18, 19. ա) Ինչո՞ւ ենք ակնկալում, որ կբախվենք փորձությունների ու գայթակղությունների։ բ) Ինչպե՞ս կարող ես հաջողությամբ հաղթահարել փորձությունները։

¹⁸ Եհովայի ժողովուրդը չի զարմանում, երբ բախվում է փորձությունների, հալածանքների, երբ ընկնում է վհատության մեջ կամ ենթարկվում է շրջապատի ճնշմանը։ Ընդհանուր առմամբ՝ այս աշխարհը թշնամաբար է տրամադրված մեր հանդեպ (Հովհ. 15։17–19)։ Այդուհանդերձ, սուրբ ոգին կարող է օգնել մեզ հաղթահարելու ցանկացած դժվարություն, որին թերևս բախվենք որպես Աստծու ծառա։ Եհովան թույլ չի տա, որ մեր կարողությունից վեր փորձվենք (1 Կորնթ. 10։13)։ Նա ոչ մի դեպքում չի թողնի ու չի լքի մեզ (Եբր. 13։5)։ Եթե հնազանդվենք նրա Խոսքին, այն կպաշտպանի ու կզորացնի մեզ։ Իսկ Աստծու ոգին կարող է մղել մեր հավատակիցներին, որ աջակցություն ցույց տան, երբ դրա կարիքը շատ ունենանք։

¹⁹ Թող որ բոլորս շարունակենք փնտրել սուրբ ոգու առաջնորդությունը աղոթքի և Աստծու Խոսքը ուսումնասիրելու միջոցով։ Եկեք վստահ լինենք, որ «Աստծու փառավոր հզորությունը մեզ անհրաժեշտ զորությունը կտա, որպեսզի կարողանանք ամեն ինչին դիմանալ և ուրախությամբ համբերել» (Կող. 1։11)։

[ծանոթագրություն]

Ինչպե՞ս կպատասխանես

• Ինչպե՞ս կարող ես պատրաստվել դիմագրավելու հալածանքին։

• Ինչպե՞ս պետք է արձագանքես, եթե ինչ-որ մեկը խնդրում է չհայտնել իր սխալ արարքի մասին։

• Ինչո՞ւմ կարող ես վստահ լինել, երբ հայտնվես ծանր իրավիճակներում

[նկար 28-րդ էջի վրա]

Ի՞նչ կարող ենք սովորել Հեսուից ու Քաղեբից

[նկար 29-րդ էջի վրա]

Ինչպե՞ս կարող ես օգնել ընկերոջդ, որը սխալ արարք է գործում