Բարելավենք մեր հմտությունները ծառայության մեջ. նախաձեռնություն վերցնենք ոչ պաշտոնական վկայություն տալու համար

Ինչու է կարևոր։ Երբ քարոզում ենք տնից տուն, հաճախ ենք նկատում, որ շատ մարդիկ տանը չեն լինում։ Սակայն այդպիսի մարդկանց հնարավոր է՝ հանդիպենք տրանսպորտի մեջ երթևեկելիս, կլինիկայի սպասասրահում սպասելիս, աշխատավայրում կամ դպրոցում ընդմիջում անելիս։ Եհովայի կամքն է, որ բոլոր մարդիկ լսեն Թագավորության բարի լուրը (1 Տիմոթ. 2։3, 4)։ Վկայություն տալու համար, սակայն, պետք է նախաձեռնություն վերցնենք, որպեսզի զրույց սկսենք։

Ինչպես անել

Ընտրողաբար մոտեցիր։ Արդյոք տվյալ անհատը ընկերակա՞ն է, հակվա՞ծ է զրուցելու։ Հանգամանքները թո՞ւյլ են տալիս, որ հանգիստ զրուցեք։ Որոշ քարոզիչներ տեսողական կապ են պահում անհատի հետ և հետո ժպտում են։ Եթե նա էլ է ժպտում, փորձում են զրույց սկսել։
Կարճ աղոթիր, եթե բավականաչափ քաջություն չունես զրույց սկսելու համար (Նեեմ. 2։4; Գործ. 4։29)։
Պարզ ձևով սկսիր, օրինակ՝ ողջունիր։ Հիսուսը սամարուհու հետ սկզբում չխոսեց Թագավորության մասին (Հովհ. 4։7)։ Երբեմն կարելի է գովեստի խոսքերով սկսել զրույցը. «Ձեր երեխաները լավ վարք ունեն»։ Որևէ հարց տալը նույնպես զրույց սկսելու հնարավորություն է տալիս. «Լսե՞լ եք երեկվա նորությունները»։
Զրույցի ընթացքում հնարավորություն փնտրիր, որ բարի լուրից խոսես, բայց մի՛ շտապիր։ Թույլ տուր, որ զրույցը իր բնական հունով ընթանա։ Գուցե այնպիսի բան ասես, որը կշարժի անհատի հետաքրքրությունը և կմղի նրան հարց տալու։ Օրինակ՝ եթե զրուցում եք ընտանեկան հարցերի մասին, կարող ես ասել. «Երեխաների դաստիարակության վերաբերյալ գործնական խորհուրդներ եմ գտել»։ Իսկ եթե վերջին նորություններից եք խոսում, կարող ես ասել. «Վերջերս հետաքրքիր տեղեկություն եմ կարդացել, թե ինչ փոփոխություններ են լինելու»։ Մի՛ վհատվիր, եթե զրույցն ընդհատվի, և չկարողանաս վկայություն տալ։
Քեզ հետ ունեցիր թերթիկներ կամ այլ գրականություն, որպեսզի առաջարկես նրան, ով հետաքրքրություն ցույց կտա։

Ամսվա ընթացքում փորձիր հետևյալը

Ամեն շաբաթ փորձիր առնվազն մեկ անգամ ոչ պաշտոնական վկայություն տալ։