Որտե՞ղ կարելի է իսկական մխիթարություն գտնել
«Աստուած եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Հայրը.... մխիթարում է մեզ մեր ամեն նեղութիւնումը» (Բ ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ 1։3, 4)։
1. Ի՞նչ իրավիճակներում են մարդիկ մխիթարության խիստ կարիք զգում։
ՀՅՈՒԾԻՉ հիվանդությունը կարող է մարդուն այնպիսի զգացումով համակել, թե իր կյանքը խորտակվում է։ Երկրաշարժերը, փոթորիկները, սովը մարդկանց ծայրահեղ կարիքի մեջ են գցում։ Պատերազմը սպանում է հարազատներին, քանդում տներ կամ էլ ստիպում մարդկանց թողնել ունեցվածքը ու փախչել։ Անարդարությունը մարդկանց անելանելի վիճակի մեջ է դնում. նրանք չեն իմանում, թե ում դիմեն օգնության համար։ Այսպիսի դժբախտությունների մեջ ընկնող մարդիկ մխիթարության խիստ կարիք ունեն։ Որտե՞ղ կարելի է այն գտնել։
2. Եհովայի տված մխիթարությունն ինչո՞վ է յուրօրինակ։
2 Որոշ կազմակերպություններ ու անձինք փորձում են մարդկանց մխիթարություն տալ։ Անշուշտ, բարի խոսքերը երախտագիտությամբ են ընդունվում, իսկ նյութական օգնությունը նպաստում է, որ մարդիկ բավարարեն իրենց կենսական կարիքները։ Բայց միայն Եհովան՝ ճշմարիտ Աստվածը, կարող է վերացնել ամեն տեսակի չարիք ու տրամադրել այնպիսի օգնություն, որը մեկընդմիշտ վերջ կդնի մարդկանց տառապանքներին։ Աստծո մասին Գրություններում ասվում է. «Օրհնեալ լինի Աստուած եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Հայրը, գթութիւնների Հայրը եւ ամեն մխիթարութեան Աստուածը, որ մխիթարում է մեզ մեր ամեն նեղութիւնումը, որ մենք կարող լինենք մխիթարել նորանց որ ամեն տեսակ նեղութիւնում են՝ այն մխիթարութիւնովն որով մենք Աստուածանից մխիթարվում ենք» (Բ Կորնթացիս 1։3, 4)։ Ինչպե՞ս է Եհովան մխիթարում մեզ։
Պրոբլեմների լուծումը
3. Ի՞նչ մխիթարություն է Աստված տալիս մարդկությանը։
3 Ադամի գործած մեղքի պատճառով բոլոր մարդիկ ժառանգել են անկատարություն, և սա էլ իր հերթին ստեղծում է անթիվ պրոբլեմներ, որոնք ի վերջո տանում են դեպի մահ (Հռովմայեցիս 5։12)։ Իրավիճակը ծանրանում է նրանով, որ «այս աշխարհքի իշխանը» Բանսարկու Սատանան է (Յովհաննէս 12։31; Ա Յովհաննէս 5։19)։ Մարդկության դժբախտ վիճակի հետ կապված՝ Եհովան ավելին է արել, քան պարզապես արտահայտել իր ցավը։ Նա մարդկանց ազատելու համար իր միածին Որդուն տվել է որպես փրկանք և մեզ ասել է, որ պետք է հավատ դրսևորենք իր Որդու հանդեպ, որպեսզի ազատվենք Ադամի մեղքի բերած ցավերից (Յովհաննէս 3։16; Ա Յովհաննէս 4։10)։ Աստված նաև կանխագուշակել է, որ Հիսուս Քրիստոսը, որին տրվել է ամեն իշխանություն երկնքում ու երկրի վրա, կոչնչացնի Սատանային ու նրա ամբարիշտ համակարգը (Մատթէոս 28։18; Ա Յովհաննէս 3։8; Յայտնութիւն 6։2; 20։9բ, 10)։
4. ա) Ի՞նչ է արել Եհովան, որպեսզի է՛լ ավելի ամրացնի մեր վստահությունն իր խոստումների հանդեպ։ բ) Ինչպե՞ս է Եհովան օգնում մեզ հասկանալ, թե երբ կգան մխիթարության ժամանակները։
4 Աստված իր խոստումների հանդեպ մեր վստահությունը զորացնելու համար գրել է տվել բազմաթիվ վկայություններ, որոնք ցույց են տալիս, որ նա կատարում է իր ասածները (Յեսու 23։14)։ Աստվածաշնչում նաև գրված է, թե Աստված իր ծառաներին ազատագրելու համար ինչեր է արել, որոնք մարդկային տեսանկյունից անհնար են թվացել (Ելից 14։4–31; Դ Թագաւորաց 18։13–19։37)։ Իսկ Հիսուս Քրիստոսի միջոցով Եհովան ցույց է տվել, որ իր նպատակի մեջ է մտնում մարդկանց ապաքինելը ‘ամեն հիվանդությունից’ և նույնիսկ հարություն տալը (Մատթէոս 9։35; 11։3–6)։ Ե՞րբ այս ամենը իրականություն կդառնա։ Աստվածաշունչը պատասխանում է այս հարցին։ Այնտեղ նկարագրվում են իրերի այս հին համակարգի վերջին օրերը. համակարգ, որին կփոխարինի Աստծո նոր երկինքն ու նոր երկիրը։ Հիսուսի տված նկարագրությունը համապատասխանում է մեր ժամանակներին (Մատթէոս 24։3–14; Բ Տիմոթէոս 3։1–5)։
Մխիթարություն՝ ծանր իրավիճակում գտնվողներին
5. Հին իսրայելացիներին մխիթարելիս ինչի՞ վրա էր Եհովան հրավիրում նրանց ուշադրությունը։
5 Այն բանից, թե ինչպես է Եհովան վարվել հին իսրայելացիների հետ, հասկանում ենք, որ նա ծանր ժամանակներում մխիթարել է նրանց։ Նա հիշեցնում էր, թե ինչպիսի Աստված է ինքը։ Դա է՛լ ավելի մեծ վստահությամբ էր լցնում նրանց սրտերը Եհովայի խոստումների հանդեպ։ Եհովան իր մարգարեներին ներշնչում էր օգտագործել վառ հակադրություններ՝ շեշտելու համար տարբերությունը իր՝ ճշմարիտ ու կենդանի Աստծո, և կուռքերի միջև, որոնք չէին կարող ո՛չ իրենց օգնել, ո՛չ էլ իրենց երկրպագուներին (Եսայիա 41։10; 46։1; Երեմիա 10։2–15)։ Եսայիային ասելով «մխիթարեցէք, մխիթարեցէք իմ ժողովրդին»՝ Եհովան նրան մղեց օգտագործելու օրինակներ ու իր ստեղծագործությունների նկարագրություններ՝ ընդգծելու համար Իր՝ միակ ճշմարիտ Աստծո, մեծությունը (Եսայիա 40։1–31)։
6. Ինչպե՞ս է Եհովան երբեմն իր ծառաներին ցույց տվել, թե երբ է նրանց ազատագրելու։
6 Երբեմն Եհովան իր ծառաներին մխիթարում էր նրանով, որ կոնկրետ նշում էր այն ժամանակը (հեռավոր կամ մոտակա), թե երբ է ազատելու նրանց։ Օրինակ՝ երբ մոտենում էր հարստահարվող իսրայելացիների ազատագրումը Եգիպտոսից, Եհովան նրանց ասաց. «Փարաւօնի վերայ եւ Եգիպտոսի վերայ մէկ հարուած էլ եմ բերելու. նորանից յետոյ ձեզ այս տեղից կ’արձակէ» (Ելից 11։1)։ Իսկ երբ երեք ազգեր՝ դաշինք կազմած, Հովսափատ թագավորի օրոք ներխուժեցին Հուդա, Եհովան իսրայելացիներին ասաց, որ Նա «էգուց» կմիջամտի ու կազատի իրենց (Բ Մնացորդաց 20։1–4, 14–17)։ Սակայն Բաբելոնից իսրայելացիների ազատագրման մասին Եսայիան գրեց այդ դեպքերից մոտ 200 տարի առաջ, իսկ դրանցից գրեթե 100 տարի առաջ Երեմիան այդ դեպքերի վերաբերյալ լրացուցիչ մանրամասնություններ գրեց։ Որքա՜ն էին մխիթարում այս մարգարեությունները Աստծո ծառաներին, երբ ազատագրման ժամանակը մոտենում էր (Եսայիա 44։26–45։3; Երեմիա 25։11–14)։
7. Ազատագրման վերաբերյալ խոստումները հաճախ ի՞նչ էին բովանդակում, և այս հանգամանքն ինչպե՞ս էր ազդում հավատարիմ իսրայելացիների վրա։
7 Հետաքրքիր է, որ այն մարգարեությունները, որոնք մխիթարություն էին բերում Աստծո ծառաներին, հաճախ պարունակում էին տեղեկություններ Մեսիայի վերաբերյալ (Եսայիա 53։1–12)։ Դրանք հավատարիմ անձանց սերնդեսերունդ հույս էին ներշնչում իրենց բազմաթիվ փորձությունների ժամանակ։ Ղուկաս 2։25–ում կարդում ենք. «Եւ ահա Երուսաղէմումը մի մարդ կար, որի անունը Սիմէօն էր, եւ այս մարդը արդար եւ աստուածավախ էր, եւ սպասում էր Իսրայէլի մխիթարութեանը [այսինքն՝ Մեսիայի գալուստին], եւ Սուրբ Հոգին կար նորա վերայ»։ Գրություններից Սիմեոնը տեղյակ էր, որ Մեսիան գալու էր, և նա ապրում էր այդ սպասումներով։ Նա չէր հասկանում, թե ինչպես էին դեպքերն ընթանալու, և անձամբ չտեսավ այն փրկությունը իրականություն դարձած, որի մասին նախագուշակվել էր, բայց ցնծաց, երբ ճանաչեց Նրան, ով լինելու էր Աստծո «փրկութիւնը» (Ղուկաս 2։30)։
Մխիթարություն՝ Քրիստոսի միջոցով
8. Ի՞նչ էին ակնկալում շատ մարդիկ Հիսուսից՝ ի տարբերություն այն օգնության, որը նա էր առաջարկում։
8 Երկրի վրա ծառայելիս Հիսուս Քրիստոսը միշտ չէ, որ մարդկանց տալիս էր այն օգնությունը, ինչ որ իրենք էին ակնկալում։ Ոմանք ցանկանում էին ունենալ այնպիսի Մեսիա, որն իրենց կազատեր Հռոմի ատելի լծից։ Սակայն Հիսուսը հեղափոխական չէր. նա ասաց նրանց, որ ‘կայսրինը կայսրին տան’ (Մատթէոս 22։21)։ Աստծո նպատակի մեջ շատ ավելին էր մտնում, քան մարդկանց ազատագրումը ինչ–որ քաղաքական ռեժիմի տիրապետությունից։ Մարդիկ փորձեցին Հիսուսին թագավոր դարձնել, բայց նա ասաց, որ ինքը «շատերի փոխանակ իր անձը փրկանք» պիտի տա (Մատթէոս 20։28; Յովհաննէս 6։15)։ Դեռևս ժամանակը չէր, որ նա ընդուներ թագավորությունը, և բացի այդ, նրան իշխանություն էր տրվելու ոչ թե դժգոհ ամբոխների կողմից, այլ Եհովայի։
9. ա) Ի՞նչ մխիթարական լուր էր Հիսուսը քարոզում։ բ) Ինչպե՞ս էր Հիսուսը մարդկանց ցույց տալիս, որ կապ գոյություն ունի իր հաղորդած պատգամի ու նրանց խնդիրների միջև։ գ) Ինչի՞ հիմք ստեղծեց Հիսուսի ծառայությունը։
9 Հիսուսի բերած մխիթարությունը ամփոփված էր Աստծո Թագավորության բարի լուրի մեջ։ Նա ամեն տեղ այդ մասին էր խոսում (Ղուկաս 4։44)։ Բարի լուրի առնչությունը մարդկանց առօրյա խնդիրների հետ Հիսուսը շեշտում էր նրանով, որ ցույց էր տալիս, թե որպես Մեսիական Թագավոր ինչ է ապագայում անելու նրանց համար։ Նա մարդկանց վստահություն էր ներշնչում ապագայի հանդեպ՝ վերականգնելով կույրերի տեսողությունն ու համրերի խոսելու ընդունակությունը (Մատթէոս 12։22; Մարկոս 10։51, 52), ապաքինելով անդամալույծներին (Մարկոս 2։3–12), մաքրելով սոսկալի հիվանդություններից (Ղուկաս 5։12, 13) և ազատելով այլ տանջալի ցավերից (Մարկոս 5։25–29)։ Նա հարություն տվեց երեխաների և դրանով մեծ ուրախություն պարգևեց նրանց հարազատներին (Ղուկաս 7։11–15; 8։49–56)։ Հիսուսը դրսևորեց իր ունակությունը՝ սանձելու ուժգին փոթորիկը և բավարարելու հոծ բազմությունների սնվելու կարիքը (Մարկոս 4։37–41; 8։2–9)։ Բացի այդ, Հիսուսը մարդկանց սովորեցնում էր սկզբունքներ, որոնք օգնելու էին նրանց լուծել իրենց խնդիրները ու նրանց սրտերը լցնելու էին Մեսիայի արդար իշխանության հույսով։ Այսպիսով՝ Հիսուսն իր ծառայությամբ ոչ միայն մխիթարեց իր ժամանակներում ապրող մարդկանց, որ հավատով լսում էին իրեն, այլև մխիթարվելու հիմք ստեղծեց գալիք հազարամյակների ընթացքում ապրող մարդկանց համար։
10. Հիսուսն իր մարմինը զոհաբերելով ի՞նչը հնարավոր դարձրեց։
10 Ավելի քան 60 տարի անց այն բանից հետո, երբ Հիսուսն իր մարդկային կյանքը տվեց որպես փրկանք ու հարություն առավ երկնային կյանքի, Հովհաննես առաքյալն Աստծո ներշնչումով գրեց. «Իմ որդեակներս, սա գրում եմ ձեզ որ չ’մեղանչէք, եւ եթէ մէկը մեղանչէ, բարեխօս ունինք Հօր մօտ Յիսուս Քրիստոս արդարին։ Եւ նա քաւութիւն է մեր մեղքերի համար. եւ ոչ միայն մերինների բայց բոլոր աշխարհքի էլ» (Ա Յովհաննէս 2։1, 2)։ Հիսուսն իր կատարյալ մարմինը զոհաբերելով մեծ օգուտներ է մեզ տվել, և դա շատ մխիթարական է մեզ համար։ Մենք գիտենք, որ կարող ենք մեղքերի թողություն ստանալ, ունենալ մաքուր խիղճ, լավ հարաբերություններ Աստծո հետ, ինչպես նաև հավիտենական կյանքի հեռանկար (Յովհաննէս 14։6; Հռովմայեցիս 6։23; Եբրայեցիս 9։24–28; Ա Պետրոս 3։21)։
Սուրբ ոգին որպես մխիթարիչ
11. Իր մահվանից առաջ ուրիշ ի՞նչ խոստում տվեց Հիսուսը մխիթարելու վերաբերյալ։
11 Հիսուսը վերջին ընթրիքն էր ուտում առաքյալների հետ իր զոհագործական մահից առաջ, երբ նրանց հետ խոսեց մեկ այլ միջոցի մասին, որով իր երկնային Հայրը մխիթարելու էր նրանց։ Նա ասաց. «Եւ ես Հօրը կ’աղաչեմ, եւ ուրիշ Մխիթարիչ [հունարեն՝ պարակլետոս] կ’տայ ձեզ. որ մնայ ձեզ հետ յաւիտեան։ Ճշմարտութեան Հոգին»։ Հիսուսը վստահեցրեց նրանց. «Մխիթարիչը՝ Սուրբ Հոգին.... ամեն բան կ’սովորեցնէ ձեզ, եւ կ’յիշեցնէ ձեզ ամեն ինչ որ ձեզ ասեցի» (Յովհաննէս 14։16, 17, 26)։ Ինչպե՞ս էր սուրբ ոգին մխիթարություն բերելու նրանց։
12. Ինչպե՞ս է սուրբ ոգին օգնել Հիսուսի աշակերտներին՝ մխիթարելու շատերին։
12 Առաքյալները բավական խոր գիտելիքներ էին ստացել Հիսուսից։ Նրանք, իհարկե, չէին մոռանա իրենց տեսածը, բայց կհիշեի՞ն արդյոք Հիսուսի խոսքերը։ Լինելով անկատար մարդիկ՝ չէի՞ն մոռանա նրա կարևոր հրահանգները։ Հիսուսը հավաստիացրեց, որ սուրբ ոգին ‘կհիշեցնի նրանց ամեն ինչ որ նա իրենց ասել էր’։ Այսպես. Հիսուսի մահից մոտ ութ տարի անց Մատթեոսը կարողացավ գրել առաջին Ավետարանը, որտեղ նա ընդգրկեց Հիսուսի ջերմաշունչ քարոզը՝ լեռան վրա ասված, Թագավորության վերաբերյալ նրա տված բազմաթիվ լուսաբանումները և Հիսուսի ներկայության նշանի մանրամասն նկարագրությունը։ Իսկ ավելի քան 50 տարի հետո Հովհաննես առաքյալը կարողացավ գրել վստահելի տեղեկություններ, որոնք մեծաթիվ մանրամասնություններ էին պարունակում Հիսուսի երկրային կյանքի վերջին օրերի մասին։ Աստծուց տրված այդ տեղեկություններն այժմ էլ շատ քաջալերական են մեզ համար։
13. Ինչպե՞ս սուրբ ոգին ծառայեց որպես ուսուցիչ վաղ քրիստոնյաների համար։
13 Սուրբ ոգին ավելին է արել աշակերտների համար, քան պարզապես հիշեցրել Հիսուսի խոսքերը։ Այն նրանց սովորեցրել ու առաջնորդություն է տվել Աստծո նպատակն ավելի խորությամբ ըմբռնելու հարցում։ Հիսուսը, երբ դեռ երկրի վրա էր, աշակերտներին ասում էր մտքեր, որ նրանք այն ժամանակ հստակորեն չէին հասկանում։ Հետագայում Հովհաննեսը, Պետրոսը, Հակոբոսը, Հուդան և Պողոսը, սուրբ ոգուց մղված, Աստծո նպատակի վերաբերյալ լրացուցիչ բացատրություններ գրեցին։ Այսպիսով, սուրբ ոգին ծառայեց որպես ուսուցիչ՝ վստահեցնելով աշակերտներին, որ նրանք առաջնորդվում են Աստծո կողմից։
14. Ինչպե՞ս էր սուրբ ոգին օգնում Եհովայի ժողովրդին։
14 Սուրբ ոգու գերբնական պարգևները նույնպես նպաստեցին, որ պարզորոշ երևա, որ Աստված իր բարեհաճությունը մարմնավոր Իսրայելից վերցրել ու տվել է քրիստոնեական ժողովին (Եբրայեցիս 2։4)։ Մարդիկ ցուցաբերում էին սուրբ ոգու պտուղը, և այս հանգամանքը նույնպես կարևոր էր բնորոշելու համար, թե ովքեր են Հիսուսի իսկական աշակերտները (Յովհաննէս 13։35; Գաղատացիս 5։22–24)։ Սուրբ ոգին նաև զորացնում էր ժողովի անդամներին, որպեսզի նրանք լինեին համարձակ ու անվախ վկաներ (Գործք 4։31)։
Օգնություն՝ ծայրահեղ իրավիճակներում
15. ա) Ի՞նչ դժվարությունների են ենթարկվել քրիստոնյաները անցյալում և ներկայումս։ բ) Ինչո՞ւ նրանք, ովքեր քաջալերում են մյուսներին, երբեմն անձամբ կարիք ունեն քաջալերանքի։
15 Բոլոր նրանք, ովքեր նվիրված ու հավատարիմ են Եհովային, ինչ–որ ձևով փորձությունների են ենթարկվում (Բ Տիմոթէոս 3։12)։ Բայց կան քրիստոնյաներ, որոնք առանձնապես ծանր փորձություններ են կրում։ Մեր ժամանակներում ոմանք հալածվել են ամբոխի կողմից, նետվել համակենտրոնացման ճամբարներ, բանտեր կամ էլ ուղղիչ–աշխատանքային գաղութներ, որոնցում տիրել են անմարդկային պայմաններ։ Եղել է, որ պետություններն իրենք են ակտիվ դեր խաղացել քրիստոնյաներին հալածելու մեջ, կամ էլ անպատիժ են թողել հանցագործ տարրերին, որոնք հետապնդել են նրանց։ Քրիստոնյաները նաև ունենում են առողջական ու ընտանեկան լուրջ խնդիրներ։ Ճնշվածություն կարող է զգալ նույնիսկ հասուն քրիստոնյան, որն օգնում է բազմաթիվ հավատակիցների՝ դուրս գալու ծանր իրավիճակից։ Նման դեպքերում այն անձը, որ քաջալերում է մյուսներին, ինքն էլ է թերևս զգում քաջալերանքի կարիք։
16. Ի՞նչ օգնություն ստացավ Դավիթը, երբ մեծ դժվարություններ էր դիմագրավում։
16 Երբ Սավուղ թագավորը ուզում էր սպանել Դավիթին ու այդ նպատակով հետապնդում էր նրան, վերջինս դիմեց Աստծուն՝ որպես իր օգնականի. «Ով Աստուած, լսիր իմ աղօթքը.... ես քո թեւերի շուքին կ’յուսամ» (Սաղմոս 54։2, 4; 57։1)։ Ստացա՞վ օգնություն Դավիթը։ Այո՛, ստացավ։ Եհովան Գադ մարգարեի ու Աբիաթար քահանայի միջոցով առաջնորդեց նրան, իսկ Սավուղի որդի Հովնաթանի միջոցով էլ զորացրեց (Ա Թագաւորաց 22։1, 5; 23։9–13, 16–18)։ Նաև Եհովան փղշտացիներին թույլ տվեց, որ ներխուժեն երկիր՝ այդպիսով շեղելով Սավուղի ուշադրությունը Դավիթից (Ա Թագաւորաց 23։27, 28)։
17. Ուժեղ ճնշման ներքո ո՞ւմ դիմեց Հիսուսը օգնության համար։
17 Հիսուս Քրիստոսը նույնպես մեծ դժվարություններ էր դիմագրավում իր երկրային կյանքի վերջին օրերին։ Նա լիովին գիտակցում էր, որ իր գործողությունները կարող են անդրադառնալ իր երկնային Հոր անվան վրա, և թե դրանք ինչ կարող են նշանակել ողջ մարդկության ապագայի համար։ Հիսուսը ջերմեռանդորեն աղոթեց՝ նույնիսկ «տագնապի մէջ լինելով»։ Աստված հոգ տարավ, որ Հիսուսը ստանար այն աջակցությունը, որի կարիքն այնքան շատ էր զգում այդ դժվար պահին (Ղուկաս 22։41–44)։
18. Ինչպե՞ս Աստված մխիթարեց վաղ քրիստոնյաներին, որոնք դաժան հալածանքների էին ենթարկվում։
18 Առաջին դարում քրիստոնեական ժողովի հիմնադրումից հետո քրիստոնյաների հալածանքն այնքան դաժան էր, որ բոլորը, բացի առաքյալներից, հեռացան Երուսաղեմից։ Մարդկանց դուրս էին շպրտում տներից։ Ինչպե՞ս Աստված մխիթարեց նրանց։ Նա վստահեցրեց, որ նրանք ունեն «աւելի լաւ ու մնայուն ստացուածք»՝ անձեռնմխելի ժառանգություն Քրիստոսի հետ երկնքում (Եբրայեցիս 10։34; Եփեսացիս 1։18–20)։ Քանի դեռ նրանք շարունակում էին քարոզել, տեսնում էին, որ Աստծո ոգին իրենց հետ է, իսկ ծառայության ժամանակ պատահած դեպքերը լրացուցիչ ուրախություն էին բերում նրանց (Մատթէոս 5։11, 12; Գործք 8։1–40)։
19. Թեև Պողոսը դաժան հալածանքների ենթարկվեց, ինչպե՞ս նա արտահայտվեց Աստծուց ստացած մխիթարության մասին։
19 Սողոսը (Պողոսը) ժամանակին դաժանորեն հալածում էր քրիստոնյաներին։ Հետագայում, երբ քրիստոնյա դարձավ, ինքը սկսեց հալածանքների ենթարկվել։ Կիպրոս կղզում կար մի կախարդ, որը փորձեց խոչընդոտել Պողոսի ծառայությանը՝ դիմելով կեղծիքի ու խաբեբայության։ Գաղատիայում Պողոսը քարկոծման ենթարկվեց այնքան, մինչև որ հակառակորդները, կարծելով, թե արդեն մահացել է, հեռացան (Գործք 13։8–10; 14։18)։ Մակեդոնիայում նրան գավազանով ծեծեցին (Գործք 16։22, 23)։ Եփեսոսում Պողոսը հարձակման ենթարկվեց ամբոխի կողմից։ Այս դեպքից հետո նա գրեց. «Մեր կարողութիւնիցն աւելի ծանրաբեռնուեցանք. մինչեւ որ մեր կեանքի յոյսն էլ կտրել էինք։ Բայց հէնց մենք ինքներս մեզ վերայ մահուան վճիռն ունէինք» (Բ Կորնթացիս 1։8, 9)։ Սակայն հենց նույն նամակում էլ Պողոսը գրեց այն մխիթարական խոսքերը, որոնք մեջբերվում են այս հոդվածի երկրորդ պարբերությունում (Բ Կորնթացիս 1։3, 4)։
20. Ի՞նչ ենք քննարկելու հաջորդ հոդվածում։
20 Ինչպե՞ս կարող ես դու ինքդ այդպիսի մխիթարություն տալ մարդկանց։ Մեր օրերում շատ շատերը մխիթարության կարիք ունեն կյանքի դառնությունների, աղետների կամ էլ անձնական պրոբլեմների պատճառով։ Հաջորդ հոդվածում կտեսնենք, թե ինչպես կարող ենք մխիթարել նման իրավիճակներում գտնվող մարդկանց։
Ի՞նչ եք հիշում
• Աստծո տված մխիթարությունն ինչո՞ւ է ամենից արժեքավորը։
• Ինչպե՞ս Քրիստոսը մխիթարեց։
• Ինչպե՞ս սուրբ ոգին հանդես եկավ որպես մխիթարիչ։
• Բերեք օրինակներ, որոնք ցույց են տալիս, որ Աստված մխիթարել է իր ծառաներին, երբ նրանք ծանր փորձությունների տակ են եղել։
[նկարներ 15–րդ էջի վրա]
Աստվածաշունչը ցույց է տալիս, որ Եհովան իր ծառաներին մխիթարել է՝ նրանց ազատագրելով
[նկարներ 16–րդ էջի վրա]
Հիսուսը մխիթարում էր՝ ուսուցանելով, ապաքինելով և մահացածներին հարություն տալով
[նկար 18–րդ էջի վրա]
Հիսուսը օգնություն ստացավ Աստծուց