«Մեր կյանքը և ծառայությունը» հանդիպման ձեռնարկի հղումներ
ՄԱՐՏԻ 9–15
ԱՊՐԵՆՔ ՈՐՊԵՍ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱ
yb08, էջ 11–12
ԱՄՆ
Տասնվեցամյա Ժակլինը իր ուսուցչուհուն Հիշատակի երեկոյի հրավիրատոմս տվեց և բացատրեց, թե որքան կարևոր միջոցառում է դա։ Ի զարմանս նրա՝ ուսուցչուհին եկավ Հիշատակի երեկոյին։ Եվ քանի որ միջոցառումն անցկացվում էր Եհովայի վկաների համաժողովների սրահներից մեկում, Ժակլինը ծրագրի ավարտից հետո այդ համալիրում էքսկուրսիա անցկացրեց իր ուսուցչուհու համար։ Վերջինիս շատ էր տպավորել այդտեղի մաքրությունը, կազմակերպվածությունը ու հատկապես այն, որ այդ ողջ համալիրը կառուցվել ու սպասարկվում էր կամավորների կողմից։ Նշելով, որ իրեն շատ դուր եկավ ելույթը՝ ուսուցչուհին հարցրեց. «Իսկ ինչպե՞ս կարող եմ Աստվածաշնչի ուսումնասիրություն սկսել, որի մասին նշեց ելույթ ունեցողը»։ Ժակլինը հրճվանքով պատասխանեց. «Ես էլ հենց դրա համար եմ»։ Ուսուցչուհին համաձայնվեց։ Եվ ամեն երկուշաբթի դասերից հետո Ժակլինը նրա հետ Աստվածաշունչ էր ուսումնասիրում։
yb08, էջ 14
Ավստրալիա
Վկաների օգնությամբ Աստվածաշունչ ուսումնասիրող մի երիտասարդ, որն աշխատում էր մարզասրահում, սկսեց այնտեղ մարդկանց պատմել իր սովորածների մասին։ Նրանցից մեկը՝ մի կին, ընդունեց Հիշատակի երեկոյին ներկա լինելու հրավերը։ Դեռահաս տարիքում նա լսել էր, թե ինչպես են երգում իրենց հարևանությամբ գտնվող Թագավորության սրահում, և հարցրել էր իր ծնողներին, թե կարող է գնալ այնտեղ, բայց ծնողներն արգելել էին որևէ գործ ունենալ Եհովայի վկաների հետ։ Նա այնուամենայնիվ գնացել էր մի քանի հանդիպումների, բայց հետո կորցրել էր կապը Վկաների հետ, երբ իր ընտանիքի հետ այլ վայր էր տեղափոխվել։ Այդ կինը եկավ Հիշատակի երեկոյին, և այնտեղ նրան մի քրոջ հետ ծանոթացրին, որը նրա հետ Աստվածաշնչի ուսումնասիրություն սկսեց։ Կինը սկսեց հաճախել ժողովի հանդիպումներին, և շուտով նրա ամուսինն էլ սկսեց հետաքրքրվել։ Այդ ընթացքում մարզասրահում աշխատող երիտասարդը հոգևորապես առաջադիմում էր և շուտով դարձավ չմկրտված քարոզիչ։ Հիմա նա նպատակ է դրել մկրտվելու։
ՄԱՐՏԻ 16–22
ԳԱՆՁԵՐ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻՑ | ԾՆՆԴՈՑ 25–26
«Եսավը վաճառում է իր առաջնեկության իրավունքը»
it-1, էջ 1242
Հակոբ
Ի տարբերություն հոր սիրելի որդու՝ Եսավի, որը թափառական կյանք վարող որսորդ էր, անզուսպ ու վայրագ մի մարդ, Հակոբի մասին Աստվածաշունչն ասում է, որ նա «անարատ [եբր.՝ թամ] մարդ էր, որ ապրում էր վրաններում»։ Նա հանգիստ կյանք վարող հովիվ էր, տան տնտեսության մասին հոգ տանող հուսալի մարդ, և նրան հատկապես շատ էր սիրում մայրը (Ծն 25։27, 28)։ Եբրայերեն թամ (անարատ) բառը Աստվածաշնչի այլ համարներում օգտագործվում է այն մարդկանց առնչությամբ, ովքեր ունեն Աստծու հավանությունը։ Օրինակ՝ ասվում է, որ «արյան ծարավ մարդիկ ատում են անարատին», բայց Եհովան խոստանում է, որ «այդպիսի [անարատ] մարդու ապագան խաղաղ է լինելու» (Առ 29։10; Սղ 37։37)։ Աստծու առաջ իր անարատությունը պահած Հոբի մասին էլ է ասվում, որ նա «անարատ [եբր.՝ թամ]և ուղղամիտ մարդ էր» (Հոբ 1։1, 8; 2։3)։
it-1, էջ 835
Անդրանիկ, առաջնեկ
Դեռ հնուց ընդունված էր, որ առաջնեկ որդին ընտանիքում պատվավոր տեղ էր զբաղեցնում և հոր մահից հետո գլխավորությունը նրան էր փոխանցվում։ Նա հոր ունեցվածքից կրկնակի բաժին էր ժառանգում (2Օր 21։17)։ Հովսեփը սեղանի շուրջ Ռուբենին տեղ հատկացնելիս հաշվի առավ նրա առաջնեկության իրավունքը (Ծն 43։33)։ Բայց աստվածաշնչյան արձանագրության մեջ որդիների անունները ըստ հերթականության թվարկելիս միշտ չէ, որ առաջինը լինելու պատիվը տրվում է առաջնեկին։ Հաճախ առաջինը նշվում է ոչ թե առաջնեկի, այլ այն որդու անունը, ով եղել է ամենանշանավորը կամ ամենահավատարիմը (Ծն 6։10; 1Տգ 1։28; համեմատիր Ծն 11։26, 32; 12։4; տես ԱՌԱՋՆԵԿՈՒԹՅՈՒՆ; ԺԱՌԱՆԳՈՒԹՅՈՒՆ)։
Փնտրենք հոգևոր գանձեր
it-2, էջ 245, պրբ. 6
Սուտ
Աստվածաշունչն, ինչ խոսք, դատապարտում է չարամիտ սուտը, բայց դա չի նշանակում, որ մարդը պարտավոր է հավաստի տեղեկություն հայտնել նրանց, ովքեր դա իմանալու իրավասություն չունեն։ Հիսուս Քրիստոսը այսպիսի խորհուրդ է տվել. «Սուրբ բաները շներին մի՛ տվեք և ձեր մարգարիտները խոզերի առաջ մի՛ գցեք, որ չլինի թե դրանք տրորեն ոտքերի տակ և ապա հետ դառնան ու ձեզ պատառոտեն» (Մթ 7։6)։ Ահա թե ինչու Հիսուսն ինքն էլ երբեմն ամբողջական տեղեկություն չէր հայտնում կամ ուղիղ պատասխան չէր տալիս այն դեպքերում, երբ դա կարող էր իզուր վնաս պատճառել (Մթ 15։1–6; 21։23–27; Հվ 7։3–10)։ Անկասկած, այս նույն լույսի ներքո պետք է դիտել Աբրահամի, Իսահակի, Ռախաբի և Եղիսեի վարմունքը, երբ նրանք մոլորության մեջ գցեցին կամ բոլոր փաստերը չհայտնեցին Եհովային չերկրպագող մարդկանց (Ծն 12։10–19; գլ. 20; 26։1–10; Հս 2։1–6; Հկ 2։25; 2Թգ 6։11–23)։
ՄԱՐՏԻ 23–29
ԳԱՆՁԵՐ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻՑ | ԾՆՆԴՈՑ 27–28
«Հակոբը ստացավ իրավամբ իրեն պատկանող օրհնությունը»
it-1, էջ 341, պրբ. 6
Օրհնություն
Նահապետական ժամանակներում սովորաբար հայրը իր մահից կարճ ժամանակ առաջ օրհնում էր իր որդիներին։ Այդ օրհնությունը շատ կարևոր էր համարվում և բարձր էր գնահատվում։ Այդպես Իսահակն օրհնեց Հակոբին՝ կարծելով թե դա իր առաջնեկն է՝ Եսավը։ Իսահակը հայտարարեց, որ Հակոբն ավելի շատ բարեհաճության ու բարեկեցության կարժանանար, քան իր եղբայրը։ Իսահակն անկասկած Եհովային էր ապավինում այդ օրհնությունների իրականացման հարցում, քանի որ ինքն արդեն ծեր էր և կույր (Ծն 27։1–4, 23–29; 28։1, 6; Եբ 11։20; 12։16, 17)։ Հետագայում Իսահակը արդեն գիտակցաբար հաստատեց իր ասածները ու այլ բաներ էլ ավելացրեց իր տված օրհնությանը (Ծն 28։1–4)։ Հակոբն էլ իր մահից առաջ օրհնեց նախ Հովսեփի երկու որդիներին, ապա իր իսկ որդիներին (Ծն 48։9, 20; 49։1–28; Եբ 11։21)։ Իսկ Մովսեսը մահանալուց առաջ օրհնեց ողջ Իսրայել ազգին (2Օր 33։1)։ Նշված բոլոր դեպքերում վերջնական արդյունքները փաստեցին, որ ասված օրհնությունները մարգարեություններ էին։ Որոշ դեպքերում օրհնության խոսքեր ասելիս օրհնողը ձեռքը դնում էր նրա գլխին, ում օրհնում էր (Ծն 48։13, 14)։
ՄԱՐՏԻ 30–ԱՊՐԻԼԻ 5
ԳԱՆՁԵՐ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻՑ | ԾՆՆԴՈՑ 29–30
«Հակոբը ամուսնանում է»
it-2, էջ 341, պրբ. 3
Ամուսնություն
Տոնակատարությունը։ Թեև Իսրայելում հարսանիքի հետ կապված հատուկ պաշտոնական արարողակարգ չկար, սակայն այն մեծ ուրախությամբ էին տոնում։ Հարսանիքի օրը հարսնացուն իր տանը շատ մանրակրկիտ պատրաստություն էր տեսնում։ Նախ լողանում էր և իր մարմինը օծում անուշաբույր յուղով (համեմատիր Հռթ 3։3; Եզկ 23։40)։ Նա երբեմն այլ կանանց օգնությամբ հագնում էր լանջակապ՝ լանջագեղ գոտի, և ճերմակ զգեստ, որը հաճախ ճոխ ասեղնագործված էր լինում՝ նրա նյութական կարգավիճակին համապատասխան (Եր 2։32; Հտն 19։7, 8; Սղ 45։13, 14)։ Հարսնացուն նաև զուգվում էր զանազան արդուզարդով և թանկարժեք զարդերով, եթե ուներ դրա հնարավորությունը (Ես 49։18; 61։10; Հտն 21։2), և ապա ծածկվում էր բարակ ծածկոցով՝ քողի նման մի բանով, որը ծածկում էր նրան գլխից մինչև ոտնաթաթերը (Ես 3։19, 23)։ Ահա թե ինչու Լաբանը կարողացավ այդքան հեշտությամբ մոլորեցնել Հակոբին, ու վերջինս գլխի չընկավ, որ Ռաքելի փոխարեն Լիային են կնության տալիս իրեն (Ծն 29։23, 25)։ Իսկ Ռեբեկան գլխաշորով ծածկվեց, երբ պետք է մոտենար Իսահակին ու ծանոթանար նրա հետ (Ծն 24։65)։ Դա խորհրդանշում էր հարսնացուի հնազանդությունը փեսացուի կամ նրա գլխավորության նկատմամբ (1Կթ 11։5, 10)։
Փնտրենք հոգևոր գանձեր
it-1, էջ 50
Որդեգրություն
Թե՛ Ռաքելը, թե՛ Լիան իրենց աղախիններից ու Հակոբից ծնված երեխաներին համարում էին իրենցը՝ ծնված իրենց «ծնկների վրա» (Ծն 30։3–8, 12, 13, 24)։ Այդ երեխաները ժառանգություն ստացան, ինչպես որ Հակոբի օրինական կանանցից ծնված զավակները։ Նրանք Հակոբի հարազատ որդիներն էին։ Ու քանի որ աղախինները Հակոբի կանանց՝ Ռաքելի ու Լիայի սեփականությունն էին, այդ երեխաները իրավամբ պատկանում էին վերջիններիս։