ՍԱՂՄՈՍ

2 Ինչո՞ւ հեթանոսները խռովութիւն կ’ընեն

Ու ժողովուրդները պարապ բան կը մտածեն,

 2 Երկրի թագաւորները ինքզինքնին կը հաստատեն

Ու իշխանները մէկտեղ խորհուրդ կ’ընեն

Տէրոջը դէմ ու անոր Օծեալին դէմ,

 3 Ըսելով. «Կոտրե՛նք անոնց կապերը,

Ու մեզմէ ձգե՛նք անոնց լուծը*»։

 4 Երկինքը բնակողը անոնց վրայ պիտի ծիծաղի։

Տէրը ծաղր պիտի ընէ զանոնք։

 5 Այն ատեն իր բարկութիւնովը պիտի խօսի անոնց

Եւ իր սրտմտութիւնովը պիտի խռովեցնէ զանոնք, ըսելով.

 6 «Ե՛ս օծեցի իմ թագաւորս

Իմ սուրբ լերանս՝ Սիօնին վրայ»։

 7 Հրամանը պիտի պատմեմ։

Տէրը ինծի ըսաւ.

«Դո՛ւն իմ որդիս ես,

Ես այսօր քեզ ծնայ։

 8 Խնդրէ՛ ինձմէ ու հեթանոսները քեզի ժառանգութիւն պիտի տամ

Ու երկրի ծայրերը քեզի ստացուածք։

 9 Զանոնք երկաթէ գաւազանով պիտի կոտրես*,

Բրուտի ամանի պէս պիտի փշրես զանոնք»։

10 Ուստի հիմա, ո՛վ թագաւորներ, մտքերնիդ առէք,

Երկրի՛ դատաւորներ, խրատուեցէ՛ք։

11 Երկիւղով ծառայեցէ՛ք Տէրոջը,

Ու դողալով անկէ վախցէ՛ք*։

12 Որդին համբուրեցէք՝ որպէս զի չբարկանայ

Ու ճամբուն մէջ չկորսուիք,

Երբ անոր բարկութիւնը քիչ մը բորբոքի։

Երանի՜ այն ամենուն որոնք անոր կը յուսան։