Մարդկային առաջնորդութիւնը ձախողա՞ծ է
Ո՞Վ ՍՏԵՂԾԵՑ բոլոր բաները։ Եթէ «Աստուած» պատասխանէք, ուրեմն համաձայն էք այն միլիոնաւոր անհատներուն հետ, որոնք կը հաւատան Աստուածաշունչի Աստուծոյն, Ստեղծիչին։
Սակայն Աստուծոյ հաւատացողներէն շատեր չեն կրնար ընդունիլ որ ան գործօն բաժին ունի մարդկային խնդիրներու լուծման մէջ։ Իրապաշտ կեցուա՞ծք մըն է խորհիլ որ Աստուած մարդկութեան ամոքում բերելու համար յայտագիր մը գործի լծած է։ Շատեր տրամաբանական ոչ մէկ ապացոյց կը տեսնեն այս ուղղութեամբ։
Հազարամեակներէ ի վեր, մարդիկ, լուծումներ գտնելու համար, ինքնագլուխ անթիւ կերպերու դիմած են Աստուած խնդրէն դուրս ձգելով։ Բայց անոնք լուծումներ գտա՞ծ են, թէ ոչ խնդիրները երթալով աւելի լուրջ եւ խրթին կը դառնան։ Մարդը ներկայ աշխարհի շտապ լուծում պահանջող խնդիրները ինչպէ՞ս ձեռք կ’առնէ։
Ուսումնական մը սա բացատրութիւնը կու տայ. «Ճարտարարուեստական Յեղաշրջումէն ի վեր, զարգացած երկիրները գերշահագործած են աշխարհի բնական աղբիւրները, արտադրութեան ու սպառումի այնպիսի կերպով որ տանելի չէ, վնաս հասցնելով ամբողջ միջավայրին եւ ասիկա ըրած են զարգացումի վրայ եղող երկիրներու հաշւոյն»։
Մարդը կը շարունակէ երկիրը աւերել։ Արժանթինեան լրագիր մը (Clarín) ըսաւ. «Այս դարուն երկրորդ կիսուն, մեծ աղէտներու պատասխանատուները եղան տնտեսական ընչաքաղցութիւնը, կանխազգուշութեան պակասը եւ անփութութիւնը որոնք ոչ միայն մարդկային զոհեր խլեցին, այլ նաեւ միջավայրը կործանեցին, յաճախ անհամեմատելի տարողութեամբ»։
Չափազանց աղքատութիւնը արդի ընկերութեան անբաժան մէկ մասն է։ Նոյնիսկ աշխարհի այդպէս կոչուած հարուստ երկիրները աղքատութեան ջախջախիչ ծանրութեան ներքեւ կը կքին։ Ըստ Թորանթոյի մէջ հրատարակուած օրաթերթի մը (The Globe and Mail), հաշուարկուած է որ «Գանատացիներուն մէկ երրորդը աղքատութեան փորձառութիւնը պիտի ունենան իրենց կեանքին աշխատած շրջանին»։ Լրագիրը կ’աւելցնէ որ «աղքատութեան գլխաւոր պատճառներէն մէկը ընտանեկան քայքայումն է եւ այս հոսանքը սաստկացած է վերջին տարիներուն»։
Ընկերութեան այլասերումի ուրիշ մէկ ախտանիշն է թմրեցուցիչի մոլութիւնը։ Մարդիկ ի՞նչ կրնան ընել այս ուղղութեամբ։ Բացայայտօրէն գրեթէ ոչինչ։ Քնաբեր դեղերու չարաչար գործութեան ուղղակի հետեւանքին պատճառով, միլիոնաւորներ կը շարունակեն ֆիզիքական, մտային եւ բարոյական վնասներ կրել։ Այս խնդիրը շատ արագօրէն համատարած կը դառնայ։
Երեւութապէս գիտնականներ ախտերու դէմ պատերազմը կը կորսնցնեն։ Ճիշդ է որ արդի արուեստագիտութիւնը շատ մը պայքարներ շահած է։ Սակայն գիտական կարգ մը գործելակերպեր դեղի ընդդիմացող նոր տեսակի վտանգաւոր մանրէներու մէջտեղ գալուն նպաստած են։
Մարդկային կառավարութիւններ չեն կրնար մարդկային իրաւունքներու համատարած ոտնակոխումը կասեցնել։ Օրինակի համար, ի հեճուկս գերութիւնը արգիլելու համար շատ մը խոստումներուն եւ բանաձեւուած օրէնքներուն, հաշուարկուած է որ աշխարհի մէջ աւելի քան հարիւր միլիոն անհատներ վանողական գերութեան համահաւասար վիճակի մէջ աշխատելու կը հարկադրուին։
Բայց մարդկային առաջնորդութիւնը ինչո՞ւ ձախողած է։ Հետեւեալ ազդակները նկատի առէք. Մարդկային առաջնորդութիւնը կու գայ չափազանց սահմանափակ անհատներէ։ Անոնց կեանքի փորձառութիւնը յարաբերաբար կարճ եւ ընդհանրապէս սահմանափակուած է որոշ մշակոյթներու եւ միջավայրի պատճառաւ։ Անոնց գիտութիւնն ալ սահմանափակուած է։ Անոնց տուած որեւէ առաջնորդութիւն կ’արտացոլացնէ այս սահմանափակումները։ Ինչպէս Պօղոս առաքեալ ըսաւ, «ամէնքը մեղք գործեցին եւ Աստուծոյ փառքէն պակսեցան»։—Հռովմայեցիս 3։23
Իրականութեան մէջ, մարդկութեան ունեցած խնդիրներէն եւ դժուարութիւններէն շատերը ուղղակի կամ անուղղակիօրէն Աստուծոյ առաջնորդութիւնը անտեսուելուն հետեւանքն են։ Սակայն, ո՞ւր կարելի է այսպիսի առաջնորդութիւն գտնել։ Ներկայիս Աստուած ինչպէ՞ս առաջնորդութիւն կը հայթայթէ մեզի։ Յաջորդ յօդուածով պիտի ստանանք պատասխանները։