Կեանքը որքա՞ն թանկարժէք է ձեզի համար

ՊԱՏԱՆԻ մը, շէնքի մը եօթներորդ յարկէն վար նետուելով, անձնասպան եղաւ։ Ան գիրք մը կարդացած էր, որ այսպիսի մահուան ոստում մը կը նկարագրէր որպէս «ցաւէ կամ մտահոգութենէ կամ վախէ զերծ» անձնասպանութիւն, ու կը նշէր. «Ընդհակառակը, անիկա լաւ զգալ կու տայ»։ Ճաբոնի մէջ հրատարակուած այս գրքին հեղինակը դաւանեցաւ որ ինք պարզապէս «անձնասպանութիւնը» կը ներկայացնէր «որպէս կեանքի ընտրութիւններէն մէկը»։

Միայն անձնասպան եղողները չեն, որոնք կեանքը անարժէք կը նկատեն այսօր։ Անհոգ կերպով ինքնաշարժ վարողներն ալ կեանքին հանդէպ շատ քիչ յարգանք կը ցուցաբերեն։ Անոնցմէ ոմանք նոյնիսկ խմած վիճակի մէջ ինքնաշարժ կը վարեն, մահացու արկած մը պատճառելու վտանգները փութացնելով։

Ուրիշներ ցոյց կու տան թէ որքա՜ն կ’արժեզրկեն իրենց կեանքը, հաճոյքի վրայ չափազանց շեշտ դնելով։ Ծխողներ չեն ուզեր ծխախոտը ձգել, հակառակ անոր որ ծխելը կրնայ մահ պատճառել եւ կոչուած է դանդաղ անձնասպանութիւն։ Սեռի խենդ այս աշխարհին մէջ փոխանակ մաքուր մնալու, շատեր խառնագնացութեան անձնատուր կ’ըլլան, որ յաճախ մահուան կ’առաջնորդէ զիրենք։

Նոյնիսկ առանց գիտակցելու, շատեր իրենց կեանքի տարիները կը կարճեցնեն չափազանց ուտելով ու խմելով, բաւական մարզանք չընելով եւ հաճոյք հետապնդելով։ Ճաբոնցի հեղինակ մը՝ Շինեա Նիշիմարու՝ զգուշացուց. «Ուտելու անսանձ սովորութիւնները կը խանգարեն բնախօսական գործողութիւնները, իսկ շարունակ անձնական հանգիստ ու հաճոյք հետապնդելը կը սպառէ մարդոց կենսունակութիւնը»։ Ոմանք հին ժամանակներու մարդոց տեսակէտը կը բաժնեն, որոնք կ’ըսէին. «Ուտենք ու խմենք, վասնզի վաղը պիտի մեռնինք»։—Եսայեայ 22։13. Ա. Կորնթացիս 15։32

Այո, կեանքին հանդէպ արհամարհանքը երթալով կ’աւելնայ մեր օրերուն։ Հետեւաբար, տեղին է հարցնել. Կեանքը որքա՞ն թանկարժէք է ձեզի համար։ Ամէ՞ն գնով պէտք է պահպանենք կեանքը։ Իսկ մեր ներկայ կեանքէն աւելի արժէքաւոր բան մը գոյութիւն ունի՞։