«Ես եկած եմ, քանի որ. . . »
Երբ տանտէրը դուռը բանայ եւ մեզ տեսնէ, կրնայ հարց տալ թէ ո՛վ ենք եւ ինչո՛ւ եկած ենք։ Որպէս բացման խօսք ի՞նչ կրնանք ըսել որ իր միտքը հանգստացնենք։ Կարգ մը հրատարակիչներ բարեւ տալէ ետք, կը գործածեն «քանի որ» արտայայտութիւնը՝ բացատրութիւն տալու համար։ Օրինակ, անոնք թերեւս ըսեն. «Մենք կ’այցելենք, քանի որ շատեր ոճիրի առնչութեամբ մտահոգ են։ Կը կարծէ՞ք թէ. . . »։ Եւ կամ ըսեն. «Ես հոս եմ, քանի որ Աստուածաշունչի ձրի դասեր կու տամ»։ Եթէ տանտէրը սկիզբէն գիտնայ թէ ինչո՛ւ իր քով եկած ես, ան կրնայ աւելի հակամէտ ըլլալ լսելու թէ ի՛նչ ունիս ըսելիք։