Պիղատոս կ’ըսէ. «Ահա՛ այն մարդը»

Պիղատոս Յիսուսին մահը պահանջող ժողովուրդին կ’ըսէ. «Ատոր համար ձեր ըրած ամբաստանութիւններէն յանցանք մը չգտայ այդ մարդուն վրայ. ո՛չ ալ Հերովդէս» (Ղուկաս 23։14, 15)։ Հիմա ան Յիսուսը արձակելու ուրիշ միջոցի մը կը դիմէ եւ ժողովուրդին կ’ըսէ. «Սովորութիւն ունիք որ մարդ մը արձակեմ ձեզի զատկին։ Հիմա կ’ուզէ՞ք որ Հրէից թագաւորը արձակեմ ձեզի» (Յովհաննէս 18։39)։

Պիղատոս գիտէ որ բանտարկեալներուն մէջ կայ Բարաբբա անունով մարդ մը, որ ծանօթ է որպէս գող, խռովարար եւ մարդասպան։ Պիղատոս կը հարցնէ. «Ո՞րը կ’ուզէք որ ձեզի արձակեմ. Բարաբբա՞ն, թէ Յիսուսը՝ որ Քրիստոս կ’ըսուի»։ Ժողովուրդը, քահանայապետներէն դրդուած, կը խնդրէ որ Բարաբբան ազատ արձակուի եւ ոչ թէ Յիսուսը։ Պիղատոս նորէն կը հարցնէ. «Այս երկուքէն ո՞րը կ’ուզէք, որ ձեզի արձակեմ»։ Անոնք կը պատասխանեն. «Բարաբբան» (Մատթէոս 27։17, 21, 22)։

Պիղատոս իրար կ’անցնի եւ կը հարցնէ. «Հապա ի՞նչ ընեմ Յիսուսը, որ Քրիստոս կ’ըսուի»։ Ժողովուրդը կը պոռչտայ. «Թող խաչուի» (Մատթէոս 27։23ա)։ Ժողովուրդը առանց ամչնալու կը խնդրէ, որ անմեղ մարդ մը սպաննուի։ Պիղատոս կ’ըսէ. «Բայց ի՞նչ չար գործ ըրած է ատիկա. ես ատոր վրայ մահու արժանի յանցանք մը չգտայ. ուրեմն պատիժ մը տամ ատոր ու արձակեմ» (Ղուկաս 23։22)։

Հակառակ Պիղատոսին ջանքերուն, ժողովուրդը մէկ ձայնով կ’աղաղակէ. «Թող խաչուի» (Մատթէոս 27։23բ)։ Կրօնական առաջնորդները այնքա՛ն ժողովուրդը դրդած են, որ անոնք մոլեռանդ դարձած՝ կը պահանջեն որ արիւն թափուի,– անմե՛ղ մարդու մը արիւնը։ Ան ա՛յն անմեղ մարդն էր, որ միայն հինգ օր առաջ դիմաւորուեցաւ որպէս Թագաւոր, մինչ Երուսաղէմ կը մտնէր։ Ի՞նչ կարելի է ըսել Յիսուսին աշակերտներուն մասին։ Եթէ անոնք ժողովուրդին մէջն են, լուռ կը մնան, որպէսզի ուշադրութիւն չգրաւեն։

Պիղատոս կը տեսնէ որ տեղ մը չի հասնիր, անոր համար ժողովուրդին առջեւ իր ձեռքերը ջուրով կը լուայ եւ անոնց կ’ըսէ. «Ես այդ արդարին արիւնէն անպարտ եմ. դո՛ւք մտածեցէք»։ Ժողովուրդը անոր ըսածէն չ’ազդուիր, հապա կ’ըսէ. «Ատոր արիւնը մեր վրայ ու մեր որդիներուն վրայ ըլլայ» (Մատթէոս 27։24, 25)։

Պիղատոս ճիշդը ընելէ աւելի կը նախընտրէ ժողովուրդը հաճեցնել։ Անոնց խնդրանքին հիման վրայ, ան Բարաբբան ազատ կ’արձակէ։ Ապա զինուորներէն կը խնդրէ որ Յիսուսը մերկացնեն եւ մտրակեն։

Յիսուսը խիստ կերպով մտրակելէ ետք, զինուորները զինք պալատ կը մտցնեն։ Հոն մեծ թիւով զինուորներ կը հաւաքուին եւ աւելի կը ծաղրեն ու կ’անարգեն զինք։ Անոնք նաեւ փուշէ պսակ կը հիւսեն եւ Յիսուսին գլուխը կը դնեն։ Անոնք Յիսուսին աջ ձեռքը եղէգ մը կը դնեն եւ անոր կը հագցնեն ծիրանի վերարկու մը, որ թագաւորը ընդհանրապէս կը հագնէր։ Ետքը ծաղրանքով կ’ըսեն. «Ողջո՜յն քեզ, Հրէից թագաւոր» (Մատթէոս 27։28, 29)։ Ասկէ զատ, անոնք Յիսուսին վրայ կը թքնեն եւ զինք կ’ապտակեն։ Ետքը իր ձեռքէն եղէգը առնելով, իր գլուխին կը զարնեն, ինչ որ պատճառ կը դառնայ, որ փուշէ պսակը աւելի՛ մխրճուի մորթին մէջ։

Հակառակ այս բոլորին, Յիսուս զօրաւոր կը մնայ եւ մեծ արժանապատուութեամբ նախատինքը կը դիմագրաւէ։ Պիղատոս այնքան կը տպաւորուի անով, որ դարձեալ կը փորձէ պատասխանատու չըլլալ Յիսուսի մահուան համար։ Ան ժողովուրդին կ’ըսէ. «Ահա զանիկա դուրս կը բերեմ ձեզի, որպէս զի գիտնաք թէ ես անոր վրայ յանցանք մը չեմ գտներ»։ Կրնա՞յ ըլլալ որ ան կը մտածէ, որ եթէ Յիսուսը արիւնլուայ տեսնեն, թերեւս անոնց սիրտը շարժի։ Երբ Յիսուս այդ անխիղճ ժողովուրդին առջեւ կը կենայ, Պիղատոս կ’ըսէ. «Ահա՛ այն մարդը» (Յովհաննէս 19։4, 5)։

Ծեծի եւ անարգանքի դիմաց՝ Յիսուս շա՜տ հանդարտ կը մնայ։ Նոյնիսկ Պիղատոս ատոր կ’անդրադառնայ, քանի որ այնպէս կ’երեւի որ իր այդ խօսքը յարգանք եւ կարեկցութիւն կ’արտայայտէ։