«Հաւատքով կը քալենք ու ո՛չ թէ երեւոյթով»
«Հաւատքով կը քալենք ու ո՛չ թէ երեւոյթով»։—Բ. ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ 5։7
1. Ի՞նչ կը նշանակէ ‘հաւատքով քալել’։
ԱՄԷՆ անգամ որ Աստուծոյ Խօսքին մէջ արձանագրուած ուղղութիւններուն հետ ներդաշնակ կ’աղօթենք, ցոյց կու տանք որ առնուազն որոշ տարողութեամբ հաւատք մը ունինք։ Ուրիշներուն Աստուծոյ Թագաւորութեան մասին վկայելով ալ մեր հաւատքը ցոյց կու տանք։ Իսկ երբ մեր կեանքը Եհովայի կը նուիրենք, կ’ապացուցանենք որ մեր փափաքն է որ ‘հաւատքով քալենք’, այսինքն, հաւատքով ղեկավարուած կեանք մը հետապնդենք։—Բ. Կորնթացիս 5։7. Կողոսացիս 1։9, 10
2. Ժողովքային գործունէութիւններուն մասնակցիլը ինչո՞ւ ինքնին չի փաստեր որ հաւատք ունինք։
2 Սակայն, այսպիսի կեանք մը ի՛րապէս ապրելու համար, պէտք է լաւ հիմնուած հաւատք մը ունենանք։ (Եբրայեցիս 11։1, 6) Շատեր Եհովայի Վկաներուն կը մօտենան անոնց ունեցած բարոյական բարձր չափանիշներուն եւ իրարու հանդէպ ունեցած սիրոյն պատճառաւ։ Ասիկա լաւ սկիզբ մըն է, բայց չի նշանակեր որ այսպիսի անհատներ հաւատք ունին։ Ուրիշներ թերեւս կողակից մը կամ ծնող մը ունին որ հաւատքի մէջ զօրաւոր է եւ կրնայ ըլլալ որ իրենց սիրած այս անհատին կ’ընկերակցին, անոր ունեցած կարգ մը գործունէութիւններուն մէջ։ Տան մէջ այսպիսի լաւ ազդեցութիւն մը, իրապէս օրհնութիւն մըն է, բայց ասիկա ալ չ’ապացուցաներ որ անհատը անձնապէս Աստուած կը սիրէ ու անոր կը հաւատայ։—Ղուկաս 10։27, 28
3. (ա) Լաւ հիմնուած հաւատք մը ունենալու համար, Աստուածաշունչին նկատմամբ անձնապէս ի՞նչ համոզուած պէտք է ըլլանք։ (բ) Աստուածաշունչի ներշնչեալ ըլլալը ինչո՞ւ ոմանք աւելի շուտով կ’ընդունին քան ուրիշներ։
3 Անոնք որոնք իրապէս հաւատքով կը քալեն, լիովին համոզուած են թէ Աստուածաշունչը Աստուծոյ Խօսքին է։ Շա՜տ փաստեր կան որ Աստուածաշունչը իրապէս «Աստուծոյ շունչն է»։a (Բ. Տիմոթէոս 3։16) Անհատ մը այս ապացոյցներէն քանի՞ հատը պէտք է քննէ ասոր համոզուելու համար։ Ատիկա կախեալ է անոր ունեցած ենթահողէն։ Բան մը կրնայ համոզիչ ըլլալ մէկու մը համար, բայց բաւարար չըլլալ՝ ուրիշի մը։ Կարգ մը պարագաներու, նոյնիսկ երբ անհատի մը բազմաթիւ անհերքելի ապացոյցներ ցոյց տրուին, ան կրնայ տակաւին անդրդուելի մնալ իր տեսակէտին մէջ։ Ինչո՞ւ արդեօք։ Անոր սրտին մէջ խոր արմատ կապած ցանկութիւններուն պատճառաւ։ (Երեմեայ 17։9) Հետեւաբար, թէեւ անհատ մը կրնայ դաւանիլ որ Աստուծոյ նպատակներով հետաքրքրուած է, բայց իր սիրտը թերեւս կը տենչայ աշխարհին հաճութիւնը վայելել։ Ան չ’ուզեր ձերբազատուիլ ապրելակերպէ մը, որ Աստուածաշունչի չափանիշներուն հակառակ է։ Սակայն, եթէ անհատ մը իրապէս ճշմարտութեան ծարաւը ունի, եթէ ան ինքն իր անձին հետ պարկեշտ է, եւ եթէ խոնարհ է, ժամանակի ընթացքին պիտի գիտակցի, որ Աստուածաշունչը ի՛րապէս Աստուծոյ Խօսքն է։
4. Անհատ մը ի՞նչ պէտք է ընէ հաւատք ձեռք ձգելու համար։
4 Յաճախ, միայն մի քանի ամիս Աստուածաշունչը ուսումնասիրելու համար օգնութիւն ստանալէ ետք, անհատներ կ’ընդունին որ Աստուածաշունչի հաւատք ընծայելու բաւարար փաստեր ունին։ Եթէ ասիկա զիրենք մղէ որ իրենց սիրտը լայն բանան Եհովայէ սորվելու համար, այն ատեն իրենց ներքին խորհուրդները, ցանկութիւններն ու շարժառիթները աստիճանաբար պիտի կաղապարուին իրենց սորված բաներով։ (Սաղմոս 143։10) Հռովմայեցիս 10։10–ն կ’ըսէ որ անհատ մը «սրտով» կը հաւատայ։ Այսպիսի հաւատք մը անհատին իրական զգացումները երեւան կը հանէ, ինչ որ յստակօրէն կը տեսնուի անոր կեանքի ընթացքով։
Նոյ Լաւ Հիմնուած Հաւատքով Գործեց
5, 6. Նոյի հաւատքը ի՞նչ բանի վրայ հիմնուած էր։
5 Նոյ լաւ հիմնուած հաւատք մը ունէր։ (Եբրայեցիս 11։7) Այսպիսի հաւատք մը ունենալու համար, ան ի՞նչ հիմ ունէր։ Նոյ Աստուծոյ խօսքը ունէր, որ ո՛չ թէ գրաւոր՝ այլ բերանացի կերպով իրեն հաղորդուած էր։ Ծննդոց 6։13–ը կ’ըսէ. «Աստուած ըսաւ Նոյին. ‘Բոլոր մարմիններուն վերջը հասած է իմ առջեւս, քանզի երկիրը անոնց միջոցաւ անիրաւութեամբ լեցուեցաւ’»։ Եհովա Նոյի ուղղութիւններ տուաւ, որպէսզի տապան մը շինէ եւ անոր կառուցման համար մանրամասն տեղեկութիւններ հայթայթեց։ Ապա Աստուած աւելցուց. «Ահա երկրի վրայ ջրհեղեղ պիտի բերեմ, երկնքի տակ կենդանութեան շունչ ունեցող բոլոր մարմինները կորսնցնելու համար։ Երկրի վրայ ինչ որ կայ՝ պիտի սատկի»։—Ծննդոց 6։14-17
6 Ասկէ առաջ բնաւ անձրեւա՞ծ էր։ Աստուածաշունչը բան մը չ’ըսեր այս մասին։ Ծննդոց 2։5–ը կ’ըսէ. «Տէր Աստուած երկրի վրայ տակաւին անձրեւ բերած չէր»։ Սակայն, դարեր ետք ապրող Մովսէսն էր որ այս կերպով արտայայտուեցաւ եւ ան Նոյի օրուան մասին չէր խօսեր, այլ՝ անկէ շատ առաջուան ժամանակին մասին։ Ինչպէս ցոյց տրուած է Ծննդոց 7։4–ի մէջ, Եհովա անձրեւի մասին խօսեցաւ Նոյի եւ բացայայտօրէն ան հասկցաւ թէ ի՛նչի մասին էր խօսքը։ Բայց Նոյի հաւատքը իր տեսած բաներէն կախեալ չէր։ Պօղոս առաքեալ գրեց որ Նոյ պատգամ առաւ Աստուծմէ «դեռ չերեւցած բաներուն համար»։ Աստուած Նոյին ըսաւ որ երկրի վրայ «ջրհեղեղ»ը, կամ «երկնային ովկիանոսը» պիտի բերէր, ինչպէս Նոր Աշխարհի Թարգմանութիւն–ը Ծննդոց 6։17–ի ստորանիշին մէջ կ’ըսէ։ Մինչեւ այդ ժամանակ, այսպիսի բան մը պատահած չէր։ Բայց Նոյի տեսած ամբողջ ստեղծագործութիւնը բացայայտ ապացոյց մըն էր որ Աստուած արդարեւ կրնա՛ր այսպիսի կործանարար ջրհեղեղ մը բերել։ Հաւատքէ մղուած՝ Նոյ տապանը շինեց։
7. (ա) Նոյ ի՞նչ բանի կարիքը ունէր Աստուծոյ պատուէրը կատարելու համար։ (բ) Նոյի հաւատքը նկատի առնելով ի՞նչպէս կ’օգտուինք, իսկ մեր հաւատքը ի՞նչպէս օրհնութիւն մը կրնայ ըլլալ ուրիշներուն։
7 Աստուած ջրհեղեղը սկսելուն մասին թուական մը չտուաւ Նոյի, բայց ասիկա պատճառ մը չէր որ ան՝ «սպասէ եւ տես» կեցուածքը որդեգրէր, տապանին շինութիւնը եւ քարոզչութիւնը իր կեանքին մէջ երկրորդական տեղ մը դնելով։ Որոշ ժամանակ առաջուընէ Աստուած ըսաւ Նոյի որ ե՛րբ տապանը պէտք էր մտնէր։ Մինչ այդ, «Նոյ ըրաւ Աստուծոյ իրեն բոլոր պատուիրածին պէս»։ (Ծննդոց 6։22) Նոյ հաւատքով քալեց եւ ո՛չ թէ երեւոյթով։ Որքա՜ն երախտապարտ ենք իրեն ասոր համար։ Իր հաւատքին շնորհիւ, մենք այսօր ողջ ենք։ Մեր կարգին ալ, մեր ցուցաբերած հաւատքը կրնայ խոր ազդեցութիւն ունենալ ո՛չ միայն մեր ապագային վրայ, այլ նաեւ մեր զաւակներուն, եւ մեր շուրջ գտնուող անհատներուն վրայ։
Աբրահամի Հաւատքը
8, 9. (ա) Աբրահամ իր հաւատքը ի՞նչի վրայ հիմնած էր։ (բ) Եհովա ի՞նչ կերպով Աբրահամի «երեւցաւ»։
8 Ուրիշ օրինակ մը նկատի առէք՝ Աբրահամը։ (Եբրայեցիս 11։8-10) Աբրահամ իր հաւատքը ի՞նչ բանի վրայ հիմնած էր։ Քաղդէացիներու Ուր քաղաքը, ուր ինք մեծցած էր, կռապաշտ եւ նիւթապաշտ քաղաք մըն էր։ Բայց ուրիշ բաներ Աբրահամի հայեցակէտը կոփեցին։ Վստահաբար ան Նոյի որդւոյն՝ Սէմի՝ հետ ընկերակցեցաւ անոր կեանքին վերջին 150 տարիներու ընթացքին։ Աբրահամ համոզուած էր, որ Եհովա «երկնքի ու երկրի տէրը եղող Բարձրեալ Աստուած»ն է։—Ծննդոց 14։22
9 Ուրիշ բան մըն ալ խոր ազդեցութիւն ունեցաւ Աբրահամի վրայ։ Եհովա «Աբրահամին երեւցաւ, քանի որ Միջագետքի մէջ էր, դեռ Խառանի մէջ չբնակած եւ ըսաւ անոր. ‘Ելի՛ր քու երկրէդ եւ քու ազգականներէդ ու գնա՛ այն երկիրը, որ ես քեզի պիտի ցուցնեմ’»։ (Գործք 7։2, 3) Եհովա ի՞նչ կերպով «երեւցաւ» Աբրահամին։ Աբրահամ ուղղակիօրէն Աստուած չտեսաւ։ (Ելից 33։20) Սակայն, հաւանական է որ Եհովա երազի մը մէջ երեւցաւ Աբրահամի, իր փառքին գերբնական ցուցադրութեամբ, կամ հրեշտակ–պատգամաբերի մը՝ կամ ներկայացուցիչի մը՝ միջոցաւ։ (Բաղդատել՝ Ծննդոց 18։1-3. 28։10-15. Ղեւտացւոց 9։4, 6, 23, 24։) Եհովա ինչ կերպով որ ալ երեւցաւ Աբրահամի, այդ հաւատարիմ մարդը վստահ եղաւ որ Եհովա իր առջեւ թանկագին առանձնաշնորհում մը կը դնէր։ Աբրահամ հաւատքով ընդառաջեց։
10. Եհովա ի՞նչպէս զօրացուց Աբրահամի հաւատքը։
10 Աբրահամի հաւատքը՝ Աստուծոյ կողմէ առաջնորդուած իր երթալիք երկրին մասին մանրամասնութիւններ գիտնալէն կախեալ չէր։ Ո՛չ ալ անիկա այդ երկիրը իրեն տրուելու ժամանակը գիտնալէն կախեալ էր։ Ան հաւատք ունէր, քանի որ գիտէր թէ Եհովա Ամենակալ Աստուած է։ (Ելից 6։3) Եհովա ըսաւ Աբրահամի որ սերունդ պիտի ունենար, բայց երբեմն ան հարց կու տար թէ ասիկա ի՛նչպէս կրնար ըլլալ։ Ինք կը ծերանար։ (Ծննդոց 15։3, 4) Եհովա զօրացուց Աբրահամի հաւատքը, անոր ըսելով որ աստղերուն նայի ու զանոնք համրէ՝ եթէ կարենար։ Աստուած ըսաւ. «Քու սերունդդ այսպէս պիտի ըլլայ»։ Աբրահամ խորապէս ազդուած էր։ Բացայայտ էր որ այդ երկնային ահաւոր մարմիններուն Ստեղծիչը կրնար կատարել իր տուած խոստումը։ Աբրահամ «հաւատաց Տէրոջը»։ (Ծննդոց 15։5, 6) Աբրահամ իր լսած բաներէն ախորժելով չէ որ հաւատաց. ան լաւ հիմնուած հաւատք մը ունէր։
11. (ա) Երբ Աբրահամ 100 տարեկանի կը մօտենար, ան տարեց Սառային որդի մը ծնանելուն նկատմամբ Աստուծոյ խոստումին ի՞նչպէս ընդառաջեց։ (բ) Աբրահամ ի՞նչպիսի հաւատքով մը իր որդին Մօրիա Լեռը տանելով զոհ մատուցանելու փորձութիւնը դիմագրաւեց։
11 Երբ Աբրահամ 100 տարեկանի կը մօտենար, իսկ իր կինը Սառա՝ 90–ի, Եհովա կրկնեց իր խոստումը թէ Աբրահամ որդի մը պիտի ունենար, որու մայրը Սառան պիտի ըլլար։ Աբրահամ իրապաշտօրէն խորհեցաւ իրենց վիճակին մասին։ «Անհաւատութիւնով չտարակուսեցաւ Աստուծոյ խոստումին վրայ, հապա հաւատքով զօրացած՝ Աստուծոյ փառք տուաւ եւ իր մտքին մէջ հաստատ պահեց թէ՝ ան որ խօսք տուաւ, կարող է ընելու ալ»։ (Հռովմայեցիս 4։19-21) Աբրահամ գիտէր թէ ‘Աստուծոյ խոստումը’ չէր կրնար ձախողիլ։ Ան հետագային հաւատքով հնազանդեցաւ, երբ Աստուած անոր ըսաւ որ իր որդին Մօրիայի երկիրը տանի եւ հոն իրեն համար զոհ մատուցանէ։ (Ծննդոց 22։1-12) Աբրահամ կատարեալ վստահութիւն ունէր, թէ Աստուած որ կրցած էր հրաշալի կերպով պատճառ ըլլալ որ այդ որդին ծնէր, կրնար զայն ետ կեանքի ալ բերել, որպէսզի որդւոյն նկատմամբ Իր տուած խոստումները կատարէր։—Եբրայեցիս 11։17-19
12. Աբրահամ ո՞րքան ժամանակ հաւատքով քալեց, իսկ ի՞նչ վարձատրութիւն կը սպասէ իրեն ու իր ընտանիքի անդամներուն որոնք զօրաւոր հաւատք ցուցաբերեցին։
12 Աբրահամ ոչ միայն որոշ պարագաներու ներքեւ հաւատք ցուցաբերեց, այլ իր ամբողջ կեանքը հաւատքով ղեկավարուած էր։ Իր ողջ եղած ժամանակ, Աստուած Աւետեաց Երկրէն ոչ մէկ ժառանգութիւն տուաւ իրեն։ (Գործք 7։5) Բայց ան ձանձրանալով Քաղդէացիներուն Ուր քաղաքը չվերադարձաւ։ Մինչեւ իր մահը, 100 տարի, ան վրաններու տակ բնակեցաւ այն երկրին մէջ, ուր Աստուած առաջնորդած էր զինք։ (Ծննդոց 25։7) Աբրահամի, իր կնկան՝ Սառայի եւ իրենց որդւոյն՝ Իսահակի եւ իրենց թոռան, Յակոբի մասին, Եբրայեցիս 11։16–ը կ’ըսէ. «Ամօթ չի սեպեր Աստուած անոնց Աստուածը կոչուիլը, վասն զի ինք անոնց քաղաք մը պատրաստեց»։ Այո, Եհովա տեղ մը պատրաստած է անոնց համար, իր մեսիական Թագաւորութեան երկրային ծիրին մէջ։
13. Ներկայիս, Եհովայի ծառաներուն մէջ, որոնք Աբրահամի նման հաւատք մը կը ցուցաբերեն։
13 Այսօր Եհովայի ծառաներուն մէջ կան անհատներ, որոնք Աբրահամի կը նմանին։ Անոնք երկա՜ր տարիներ հաւատքով քալած են։ Աստուծոյ տուած զօրութեամբ, անոնք լեռնանման խոչընդոտներ յաղթահարած են։ (Մատթէոս 17։19) Անոնք հաւատքի մէջ չեն տարակուսիր, քանի որ չեն գիտեր թէ Աստուած ե՛րբ իրենց պիտի տայ այն ժառանգութիւնը որ խոստացած է։ Անոնք գիտեն որ Եհովայի խօսքը չի՛ ձախողիր եւ անոնք իր Վկաներուն մէջ գտնուիլը անգին առանձնաշնորհում մը կը սեպեն։ Դուք ալ այդպէս կը զգա՞ք։
Մովսէսը Մղող Հաւատքը
14. Մովսէսի հաւատքին հիմը ի՞նչպէս դրուեցաւ։
14 Հաւատքի ուրիշ տիպար մը՝ Մովսէսն է։ Ի՞նչ բան անոր հաւատքին հիմը կը կազմէր։ Այդ հիմը իր մանկութենէն դրուեցաւ։ Թէեւ Փարաւոնի աղջիկը Մովսէսը Նեղոս գետի ափին, պրտուէ շինուած տապանակի մը մէջ գտաւ ու զայն որդեգրեց, բայց Մովսէսի Եբրայեցի մայրը՝ Յոքաբէդը, ինք կաթ տուաւ տղուն եւ սկզբնական տարիներուն ինք հոգ տարաւ անոր։ Բացայայտ է որ Յոքաբէդ անոր մէջ լաւ կերպով Եհովայի հանդէպ սէր եւ Աբրահամի ըրած Եհովայի խոստումներուն հանդէպ գնահատութիւն քանդակած էր։ Հետագային, Փարաւոնի պալատին որպէս մէկ անդամը, «Մովսէս Եգիպտացիներուն բոլոր իմաստութիւնովը վարժուեցաւ»։ (Գործք 7։20-22. Ելից 2։1-10. 6։20. Եբրայեցիս 11։23) Սակայն, հակառակ իր ունեցած նպաստաւոր դիրքին, Մովսէսի սիրտը Աստուծոյ գերեվարուած ժողովուրդին հետ էր։
15. Մովսէսի համար, ինքզինք որպէս Աստուծոյ ժողովուրդին մէկ անդամը ճանչցնելը ի՞նչ նշանակեց։
15 Երբ 40 տարեկան եղաւ, Մովսէս Եգիպտացի մը սպաննեց՝ անիրաւուած Իսրայելացի մը ազատելու համար։ Այս դէպքը ցոյց կու տար թէ Մովսէս ի՛նչ կը զգար Աստուծոյ ժողովուրդին հանդէպ։ Արդարեւ, «հաւատքով Մովսէս, երբ մեծցաւ, չընդունեց Փարաւոնին աղջկան որդի կոչուիլ»։ Որպէս եգիպտական պալատին մէկ անդամը, փոխանակ «մեղքին ժամանակաւոր զուարճութիւնը վայելել»ու, ան հաւատքէ մղուած ինքզինք ճանչցուց որպէս Աստուծոյ տանջուած ժողովուրդին մէկ անդամը։—Եբրայեցիս 11։24, 25. Գործք 7։23-25
16. (ա) Եհովա Մովսէսի ի՞նչ յանձնարարութիւն տուաւ, եւ Աստուած ի՞նչպէս օգնեց իրեն։ (բ) Իր յանձնարարութիւնը կատարելով, Մովսէս ի՞նչպիսի հաւատք ցուցաբերեց։
16 Մովսէս կը փափաքէր գործի լծուիլ, իր ժողովուրդը ամոքելու համար, բայց այդ ազատագրման համար տակաւին Աստուծոյ ժամանակը հասած չէր։ Մովսէս ստիպուեցաւ Եգիպտոսէ փախչիլ։ Միայն 40 տարի ետքն էր որ Եհովա հրեշտակի մը միջոցաւ, յանձնարարութիւն մը տուաւ Մովսէսի որ Եգիպտոս երթայ, Իսրայելացիները ազատագրելու համար։ (Ելից 3։2-10) Ի՞նչ եղաւ Մովսէսի հակազդեցութիւնը։ Իսրայէլը ազատագրելու Եհովայի կարողութեան վրայ չկասկածեցաւ ան, բայց Աստուծոյ իրեն տուած դերին համար ինքզինք ատակ չզգաց։ Եհովա սիրալիր կերպով պէտք եղած քաջալերութիւնը տուաւ։ (Ելից 3։11–4։17) Մովսէսի հաւատքը զօրացաւ։ Ան Եգիպտոս վերադարձաւ եւ կրկին անգամ Փարաւոնին դիմաց ելաւ ու զինք ազդարարեց Եգիպտոսի վրայ գալիք պատուհասներուն մասին, եթէ ան թոյլ չտար որ Իսրայելացիները երթային ու Եհովան պաշտէին։ Մովսէս անձնապէս այդ պատուհասները պատճառելու կարողութիւն չունէր։ Ան հաւատքով քալեց եւ ո՛չ թէ երեւոյթով։ Ան կը հաւատար Եհովայի եւ իր խօսքին։ Փարաւոն սպառնաց Մովսէսի։ Բայց Մովսէս յարատեւեց։ «Հաւատքով Եգիպտոսը թողուց ու չվախցաւ թագաւորին բարկութենէն. վասն զի համբերեց՝ որպէս թէ Անտեսանելին կը տեսնէր»։ (Եբրայեցիս 11։27) Մովսէս կատարեալ չէր. ան սխալներ գործեց։ (Թուոց 20։7-12) Բայց Աստուծմէ յանձնարարութիւն ստանալէ ետք, անոր ամբողջ կեանքը հաւատքով կառավարուեցաւ։
17. Հաւատքով քալելը ի՞նչ արդիւնք բերաւ Նոյի, Աբրահամի ու Մովսէսի, հակառակ անոր որ անոնք իրենց օրերուն Աստուծոյ նոր աշխարհը չտեսան։
17 Թող որ ձեր հաւատքն ալ Նոյի, Աբրահամի եւ Մովսէսի հաւատքին նման ըլլայ։ Ճիշդ է որ անոնք իրենց օրերուն Աստուծոյ նոր աշխարհը չտեսան։ (Եբրայեցիս 11։39) Այն ատեն չէր Աստուծոյ որոշած ժամանակը. տակաւին իր նպատակին տարբեր մասերը պէտք էր կատարուէին։ Բայց Աստուծոյ խօսքին հանդէպ անոնց հաւատքը չսասանեցաւ եւ անոնց անունները Աստուծոյ կենաց գրքին մէջ կը գտնուին։
18. Երկնային կեանքի կանչուածներուն համար, ինչո՞ւ անհրաժեշտ եղած է հաւատքով քալել։
18 Պօղոս առաքեալ գրեց. «Աստուած մեզի համար աւելի աղէկ բան մը նախապատրաստեց»։ Այսինքն, Աստուած աւելի աղէկ բան մը նախագուշակեց անոնց համար, որոնք Պօղոս առաքեալի նման Քրիստոսի հետ երկնային կեանքի կանչուած են։ (Եբրայեցիս 11։40) Պօղոս մասնաւորաբար անոնք ի մտի ունէր, երբ Բ. Կորնթացիս 5։7–ի խօսքերը գրեց. «Հաւատքով կը քալենք ու ո՛չ թէ երեւոյթով»։ Այս խօսքերը գրուած ժամանակ, անոնցմէ ո՛չ մէկը երկնային վարձատրութիւն ստացած էր։ Զայն չէին կրնար տեսնել իրենց մարմնաւոր աչքերով, բայց անոր հանդէպ իրենց հաւատքը լաւ հիմնուած էր։ Քրիստոս մեռելներէն յարուցուած էր, երկնային կեանքի յարուցուողներուն առաջին պտուղը։ Իսկ 500–է աւելի վկաներ զինք տեսած էին, երկինք համբառնալէն առաջ։ (Ա. Կորնթացիս 15։3-8) Անոնք իրենց ամբողջ կեանքը այդ հաւատքով ղեկավարելու բաւարար պատճառներ ունէին։ Մենք ալ հաւատքով քալելու լուրջ պատճառներ ունինք։
19. Եբրայեցիս 1։1, 2–ի համաձայն, Աստուած որո՞ւ միջոցաւ մեզի հետ խօսած է։
19 Ներկայիս Եհովա իր ժողովուրդին հետ հրեշտակներու միջոցաւ չի խօսիր, ինչպէս ըրաւ Մովսէսի հետ, այրող մորենիին քով։ Ան իր Որդւոյն միջոցաւ խօսած է։ (Եբրայեցիս 1։1, 2) Աստուած ի՛նչ որ ըսաւ անոր միջոցաւ, արձանագրել տուած է Աստուածաշունչին մէջ, եւ զայն թարգմանել տուած է համայն աշխարհի մէջ խօսուած լեզուներով։
20. Ի՞նչպէս մեր պարագան Նոյի, Աբրահամի եւ Մովսէսի պարագայէն շատ աւելի նպաստաւոր է։
20 Մենք Նոյին, Աբրահամին եւ Մովսէսին ունեցածէն աւելին ունինք։ Մենք Աստուծոյ ամբողջ Խօսքը ունինք, որու մեծ մասը արդէն կատարուած է։ Ամէն տեսակ փորձութիւններու ներքեւ Եհովայի հաւատարիմ վկաներ ըլլալ փաստող այրերու եւ կիներու մասին Աստուածաշունչը այս բոլորը ըսելէ ետք, Եբրայեցիս 12։1–ը կը յորդորէ. «Ամէն ծանրութիւն մեր վրայէն մէկդի ձգենք եւ մեզ դիւրաւ պաշարող մեղքը։ Համբերութիւնով վազենք մեր առջեւ դրուած ասպարէզի ընթացքը»։ Մեր հաւատքը թեթեւի առնուելիք բան մը չէ։ «Մեզ դիւրաւ պաշարող մեղքը»՝ հաւատքի պակասն է։ Եթէ կ’ուզենք ‘հաւատքով քալել’՝ ծանր պայքար պէտք է մղենք։
[Ստորանիշ]
a Տես՝ Աստուածաշունչը—Աստուծո՞յ Խօսքն Է, թէ՝ Մարդոց գիրքը, հրատարակուած՝ Նիւ Եորքի Դիտարանի, Սուրբ Գրոց եւ Թերթիկի Ընկերութեան կողմէ։
Ի՞նչ Է Ձեր Պատասխանը
◻ ‘Հաւատքով քալելու’ մէջ ի՞նչ պարփակուած է։
◻ Նոյի հաւատք ցուցաբերած կերպէն ի՞նչպէս կրնանք օգտուիլ։
◻ Աբրահամի հաւատք ցուցաբերած կերպը ի՞նչպէս կ’օգնէ մեզի։
◻ Աստուածաշունչը ինչո՞ւ Մովսէսի կը մատնանշէ որպէս հաւատքի տիպար մը։