Հարցումի տուփ

◼ Եթէ դրան առջեւ Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւն մը կը վարենք, աղօթք պէ՞տք է ընենք։

Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւն մը աղօթքով սկսելու եւ աղօթքով վերջացնելու բազմաթիւ օգուտներ կան։ Աղօթքով Եհովայէն կը խնդրենք որ քննարկութեան ընթացքին իր սուրբ հոգին տայ (Ղուկ. 11։13)։ Աղօթքը նաեւ մեր աշակերտին կ’օգնէ, որ իր Աստուածաշունչի ուսումնասիրութեան լրջութիւնը տեսնէ, ինչպէս նաեւ՝ աղօթելու կերպը սորվի (Ղուկ. 6։40)։ Ուստի քանի մը ուսումնասիրութիւններ վարելէ ետք՝ լաւ է որ առաջարկես աղօթել։ Սակայն, քանի որ պարագաները կը տարբերին, դրան առջեւ Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւն վարողը աղօթելու նկատմամբ խոհեմութիւն պէտք է գործածէ։

Ուսումնասիրութեան միջավայրը կարեւոր ազդակ մըն է։ Եթէ որոշ չափով առանձնութիւն կայ դրան առջեւ, կարելի է խոհեմօրէն հակիրճ աղօթք մը ընել՝ հաստատուած ուսումնասիրութիւն մը սկսելու եւ վերջացնելու համար։ Սակայն, եթէ այդպէս ընելը ուրիշներու ուշադրութիւնը պիտի գրաւէ կամ աշակերտին անհանգստութիւն պատճառէ, աւելի լաւ կ’ըլլայ սպասել՝ մինչեւ որ կարելի ըլլայ ուսումնասիրութիւնը աւելի առանձին տեղ մը վարել։ Ուստի, ուսումնասիրութիւնը ո՛ւր որ ալ վարելու ըլլանք, լաւ դատողութիւն պէտք է գործածենք՝ որոշելու համար թէ ե՛րբ պէտք է աղօթենք (տե՛ս մարտ 2005–ի Մեր Թագաւորութեան ծառայութիւնը թերթիկը, էջ 6)։