‘Շարունակեցէք Քրիստոսի հետ միութեամբ քալել’
«Ուստի ինչպէս ընդունեցիք Քրիստոս Յիսուս Տէրը, այնպէս քալեցէք [«շարունակեցէք անոր հետ միութեամբ քալել», ՆԱ]»։—ԿՈՂՈՍԱՑԻՍ 2։6
1, 2. (ա) Աստուածաշունչը Ենովքի հաւատարիմ ծառայութեան կեանքը ի՞նչպէս կը նկարագրէ։ (բ) Եհովա մեզի ի՞նչպէս օգնած է որ իրեն հետ քալենք, ինչպէս ցոյց կու տայ Կողոսացիս 2։6, 7–ը։
ԲՆԱՒ տեսա՞ծ էք իր հօրը հետ քալող տղեկ մը։ Ան իր հօրը իւրաքանչիւր շարժումը կ’ընդօրինակէ, դէմքը հիացմունքով ճառագայթելով. մինչ հայրը անոր կ’օգնէ, իր դէմքն ալ սիրով ու հաճութեամբ կը լուսաւորուի։ Տեղին ըլլալով, Եհովա ճիշդ այսպիսի պատկեր մը կը գործածէ իրեն հաւատարիմ ծառայութիւն մատուցանող կեանք մը նկարագրելու համար։ Օրինակ, Աստուծոյ Խօսքը կ’ըսէ թէ հաւատարիմ մարդ մը՝ Ենովք՝ «շարունակեց [ճշմարիտ] Աստուծոյ հետ քալել»։—Ծննդոց 5։24. 6։9, ՆԱ։
2 Ճիշդ ինչպէս որ նկատառու հայր մը իր տղեկին պիտի օգնէր որ իրեն հետ քալէ, Եհովա ալ մեզի կարելիութիւնը տուած է որ ասիկա ընենք։ Ան իր միածին Որդին երկիր ղրկեց։ Երկրի վրայ իր գտնուած բոլոր կեանքի տեւողութեան, Յիսուս Քրիստոս կատարելապէս արտացոլացուց իր երկնաւոր Հայրը։ (Յովհաննու 14։9, 10. Եբրայեցիս 1։3) Ուստի, որպէսզի կարենանք Աստուծոյ հետ քալել, պէտք է Յիսուսի հետ քալենք։ Պօղոս առաքեալ գրեց. «Ուստի ինչպէս ընդունեցիք Քրիստոս Յիսուս Տէրը, այնպէս քալեցէք [«շարունակեցէք անոր հետ միութեամբ քալել», ՆԱ], արմատ կապած, անոր վրայ շինուած ու հաւատքին մէջ հաստատուած, ինչպէս սորվեցաք եւ անոր մէջ աճեցէ՛ք գոհութիւնով»։—Կողոսացիս 2։6, 7
3. Ըստ Կողոսացիս 2։6, 7–ի, ինչո՞ւ կրնանք ըսել որ Քրիստոսի հետ քալելը մկրտուելէն աւելին կը պահանջէ։
3 Աստուածաշունչի պարկեշտ սիրտ ունեցող աշակերտները մկրտուեցան, որովհետեւ ուզեցին Քրիստոսի հետ միութեամբ քալել, ջանալով անոր կատարեալ քայլերուն հետեւիլ։ (Ղուկաս 3։21. Եբրայեցիս 10։7-9) Միայն 1997–ին, համայն աշխարհի մէջ աւելի քան 375,000 անհատներ այս կենսական քայլը առին. միջին հաշուով օրական 1,000 հոգիէ աւելի։ Այս յաւելումը մեզ կ’ոգեւորէ։ Սակայն, Կողոսացիս 2։6, 7–ի մէջ Պօղոսի խօսքերը ցոյց կու տան որ Քրիստոսի հետ միութեամբ քալելու համար, մկրտուելէն աւելին կը պահանջուի։ ‘Շարունակեցէք քալել’ թարգմանուած Յունարէն բառը, շարունակական գործողութիւն մը կը նկարագրէ։ Ուստի, Պօղոս կ’աւելցնէ որ Քրիստոսի հետ քալելը իր մէջ չորս բաներ կը բովանդակէ. Քրիստոսի վրայ արմատացած, իր վրայ շինուած, հաւատքի մէջ հաստատուած ըլլալ եւ գոհութեան մէջ յորդիլ։ Հիմա իւրաքանչիւր նախադասութիւնը առնենք եւ տեսնենք թէ անիկա ի՛նչպէս կ’օգնէ մեզի որ շարունակենք Քրիստոսի հետ միութեամբ քալել։
‘Քրիստոսի Վրայ Արմատացա՞ծ’ Էք
4. Ի՞նչ կը նշանակէ ‘Քրիստոսի վրայ արմատացած ըլլալ’։
4 Պօղոս նախ կը գրէ, որ պէտք է ‘Քրիստոսի վրայ արմատացած’ ըլլանք։ (Բաղդատել՝ Մատթէոս 13։20, 21։) Անհատ մը ի՞նչպէս կը ջանայ Քրիստոսի վրայ արմատացած ըլլալ։ Բոյսի մը արմատները չեն տեսնուիր, բայց անոնք կենսական են բոյսին համար. անոր կայունութիւն կու տան եւ սնունդ կը մատակարարեն։ Նոյն կերպով, Քրիստոսի օրինակն ու ուսուցումը նախ անտեսանելի կերպով ազդեցութիւն կ’ունենան մեր վրայ, մեր մտքին ու սրտին մէջ տեղաւորուելով։ Հոն՝ անոնք մեզ կը սնուցանեն ու կը զօրացնեն։ Երբ թոյլ տանք որ անոնք մեր մտածելակերպին, արարքներուն եւ որոշումներուն ուղղութիւն տան, մեր կեանքը Եհովայի նուիրելու կը մղուինք։—Ա. Պետրոս 2։21
5. Հոգեւոր կերակուրի հանդէպ ի՞նչպէս կրնանք ‘փափաք կերտել’։
5 Յիսուս սիրեց Աստուծմէ եկած գիտութիւնը։ Ան նոյնիսկ կերակուրի նմանցուց զայն։ (Մատթէոս 4։4) Այո, իր Լերան Քարոզին մէջ ան 21 մէջբերումներ ըրաւ Եբրայերէն Գրութիւններու ութ տարբեր գիրքերէն։ Իր օրինակին հետեւելով, պէտք է Պետրոս առաքեալի յորդորին անսանք՝ «նորածին մանուկներու պէս» հոգեւոր կերակուրին հանդէպ ‘փափաք կերտեցէք’։ (Ա. Պետրոս 2։2) Երբ նորածին մը կը փափաքի սնուցանուիլ, իր փափաքը յստակօրէն յայտնի կ’ընէ։ Եթէ ներկայիս հոգեւոր կերակուրին հանդէպ այդ զգացումը չունինք տակաւին, Պետրոսի խօսքերը մեզ կը քաջալերեն որ այդ փափաքը ‘կերտենք’։ Ի՞նչպէս։ Սաղմոս 34։8–ի մէջի սկզբունքը կրնայ օգնել մեզի. «Ճաշակեցէ՛ք ու տեսէք թէ Տէրը բարի է»։ Եթէ կանոնաւորաբար ‘ճաշակենք’ Եհովայի Խօսքը՝ Աստուածաշունչը, թերեւս ամէն օր անկէ հատուած մը կարդալով, պիտի նկատենք որ անիկա հոգեւոր գետնի վրայ կը սնուցանէ ու բարի է։ Ժամանակի ընթացքին, անոր հանդէպ մեր փափաքը պիտի աճի։
6. Մեր կարդացած բաներուն վրայ խոկալը ինչո՞ւ կարեւոր է։
6 Սակայն կարեւոր է որ կերակուր մը ուտելէ ետք՝ զայն լաւ մարսենք։ Ուստի, մեր կարդացած բաներուն վրայ պէտք է խոկանք։ (Սաղմոս 77։11, 12) Օրինակ, երբ կը կարդանք՝ Ցարդ Ապրած Մեծագոյն Մարդը, իւրաքանչիւր գլուխ աւելի օգտակար կը դառնայ, երբ կենանք ու մենք մեզի հարց տանք. ‘Այս պատմուածքին մէջ, Քրիստոսի անձնաւորութեան ո՞ր երեսակը տեսայ, եւ ի՞նչպէս կրնամ իմ կեանքիս մէջ զայն ընդօրինակել’։ Այս կերպով խոկալը, մեր սորվածը կիրարկելու կը նպաստէ։ Անկէ ետք, երբ որոշումի մը դիմաց գտնուինք, կրնանք հարցնել թէ Յիսուս ի՛նչ պիտի ընէր այս պարագային։ Եթէ ըստ այնմ որոշում տանք, այն ատեն իրապէս կ’ապացուցանենք որ Քրիստոսի վրայ արմատ կապած ենք։
7. Հոգեւոր հաստատ սննդառութեան նկատմամբ մեր տեսակէտը ի՞նչ պէտք է ըլլայ։
7 Պօղոս նաեւ կը յորդորէ որ «հաստատուն կերակուր»ով՝ Աստուծոյ Խօսքին աւելի խոր ճշմարտութիւններով, սնուցանուինք։ (Եբրայեցիս 5։14) Այս առնչութեամբ, ամբողջ Աստուածաշունչը կարդալը կրնայ մեր առաջին նպատակակէտը ըլլալ։ Ապա, ուսումնասիրութեան աւելի մասնայատուկ նիւթեր կան, ինչպէս՝ Քրիստոսի փրկանքի զոհը, իր ժողովուրդին հետ ըրած Եհովայի տարբեր ուխտերը, կամ՝ Աստուածաշունչի կարգ մը մարգարէական պատգամները։ Նիւթերու ճոխ այլազանութիւն մը կայ, որոնք մեզի պիտի օգնեն որ այսպիսի հոգեւոր հաստատուն կերակուր ստանանք ու մարսենք։ Այսպիսի գիտութիւն առնելուն նպատակը ի՞նչ է։ Անիկա պարծենալու պատճառ մը պէտք չէ տայ մեզի, այլ՝ Եհովայի հանդէպ սէր մշակել եւ իրեն աւելի մօտենալ։ (Ա. Կորնթացիս 8։1. Յակոբու 4։8) Եթէ այս գիտութիւնը անօթիներու պէս ուտենք, մեր կեանքին մէջ կիրարկենք եւ ուրիշներուն օգնելու համար զայն գործածենք, իրապէս Քրիստոսը ընդօրինակած կ’ըլլանք։ Ասիկա պիտի օգնէ որ լաւ կերպով իր վրայ արմատ կապած ըլլանք։
‘Քրիստոսի Վրայ Շինուա՞ծ’ Էք
8. Ի՞նչ կը նշանակէ ‘Քրիստոսի վրայ շինուիլ’։
8 Քրիստոսի հետ քալելու յաջորդ երեսակը տալով, Պօղոս անմիջապէս մէկ պատկերէն ուրիշի մը կ’անցնի. բոյսէն՝ շինարարութեան։ Երբ կառուցման ներքեւ եղող շինարարութեան մը մասին մտածենք, ոչ միայն հիմին մասին կը մտածենք, այլ նաեւ տքնաջան աշխատանք պահանջող բարձրացող շէնքին մասին, որ տեսանելի է։ Մենք ալ շատ ծանր պէտք է աշխատինք քրիստոսանման յատկութիւններ եւ սովորութիւններ կերտելու համար։ Այսպիսի տքնաջան աշխատանք մը աչքէ չի փախչիր, ինչպէս Պօղոս գրեց Տիմոթէոսի. «Քու յառաջդիմութիւնդ ամենուն յայտնի ըլլայ»։ (Ա. Տիմոթէոս 4։15. Մատթէոս 5։16) Ի՞նչ են կարգ մը քրիստոնէական գործեր, որոնք կը կերտեն մեզ։
9. (ա) Մեր ծառայութեան մէջ Քրիստոսը ընդօրինակելու համար, կարգ մը ի՞նչ գործնական նպատակակէտեր կրնանք դնել։ (բ) Ի՞նչպէս գիտենք թէ Եհովա կ’ուզէ որ մեր ծառայութենէն հաճոյք առնենք։
9 Յիսուս մեզի քարոզելու ու աշակերտելու նշանակումը տուած է։ (Մատթէոս 24։14. 28։19, 20) Ան կատարեալ օրինակ հանդիսացաւ, համարձակ ու ազդու կերպով վկայելով։ Անշուշտ, մենք բնաւ պիտի չկարենանք իրեն չափ լաւ ընել։ Բայց, Պետրոս առաքեալ մեր առջեւ հետեւեալ նպատակակէտը կը դնէ. «Տէր Աստուածը սրտերնուդ մէջ սո՛ւրբ պահեցէք եւ միշտ պատրա՛ստ եղէք հեզութեամբ ու երկիւղածութեամբ պատասխան տալու ամենուն՝ որոնք ձեր ունեցած յոյսին մասին կը հարցնեն»։ (Ա. Պետրոս 3։15) Եթէ կը զգաք որ «միշտ պատրա՛ստ» չէք, մի յուսահատիք։ Դուք ձեզի նպատակակէտեր դրէք, որպէսզի աստիճանաբար այդ չափանիշին հասնիք։ Նախապատրաստութիւնը կարելի կը դարձնէ որ ձեր ներկայացումները այլազան ըլլան, թերեւս մէկ կամ երկու համարներ պարփակելով։ Կրնաք ձեր նպատակակէտը դարձնել աւելի շատ սուրբ գրային գրականութիւններ տեղաւորել, վերայցելութիւններ ընել, կամ Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւն մը սկսիլ։ Շեշտը գլխաւորաբար քանակին վրայ պէտք չէ դրուի, ինչպէս՝ ժամերը, տեղաւորումները կամ ուսումնասիրութիւնները, այլ՝ որակին վրայ։ Տրամաբանական նպատակակէտեր դնելը եւ անոնց հասնելու համար ջանք թափելը, կրնան օգնել որ ծառայութեան նուիրուելէն հաճոյք առնենք։ Եհովայի ուզածը ա՛յս է. «ուրախութեամբ» ծառայել իրեն։—Սաղմոս 100։2. բաղդատել՝ Բ. Կորնթացիս 9։7։
10. Ի՞նչ են քրիստոնէական կարգ մը ուրիշ գործեր, զորս պէտք է կատարենք, եւ ասոնք ի՞նչպէս կ’օգնեն մեզի։
10 Ժողովքին մէջ մեր կատարած գործերով ալ Քրիստոսի վրայ կը շինուինք։ Ամենէն կարեւորն է իրարու հանդէպ սէր ցոյց տալ, քանի որ անիկա ճշմարիտ Քրիստոնեաները բնորոշող նշանն է։ (Յովհաննու 13։34, 35) Մինչ կ’ուսումնասիրէինք, շատերս մեր ուսուցիչին կապուած էինք, ինչ որ բնական է։ Բայց այլեւս կրնա՞նք Պօղոսի խրատին հետեւիլ, ժողովքին մէջ ուրիշներուն հետ ծանօթանալով՝ ‘լայննալ’։ (Բ. Կորնթացիս 6։13) Երէցներն ալ մեր սիրոյ եւ գնահատութեան կարիքը ունին։ Անոնց հետ համագործակցելով, անոնց սուրբ գրային խրատները փնտռելով եւ զանոնք ընդունելով, անոնց ծանր գործը դիւրացուցած կ’ըլլանք։ (Եբրայեցիս 13։17) Միեւնոյն ժամանակ, ասիկա պիտի նպաստէ որ Քրիստոսի վրայ շինուինք։
11. Մկրտութեան նկատմամբ ի՞նչ պէտք է ըլլայ մեր իրապաշտ տեսակէտը։
11 Մկրտութիւնը ոգեւորիչ պահ մըն է։ Սակայն, անկէ ետք պէտք չէ ակնկալենք որ մեր կեանքի իւրաքանչիւր պահը այդքան խայտալի ըլլայ։ Քրիստոսի վրայ շինուելու մեծ մասը՝ «նոյն կանոնին համեմատ քալել»ու մէջ կը կայանայ։ (Փիլիպպեցիս 3։16) Անիկա անհետաքրքիր, ձանձրացուցիչ ապրելակերպ ունենալ չի նշանակեր. այլ, կը նշանակէ շիտակ գծի վրայ ընթանալ, ուրիշ խօսքով, հոգեւոր լաւ սովորութիւններ կերտել եւ անոնց կառչիլ օրէ օր, տարուէ տարի։ Մի՛ մոռնաք որ «ով որ մինչեւ վերջը համբերէ, անիկա պիտի ապրի»։—Մատթէոս 24։13
‘Հաւատքին Մէջ Հաստատուա՞ծ’ Էք
12. Ի՞նչ կը նշանակէ «հաւատքին մէջ հաստատուած» ըլլալ։
12 Քրիստոսի հետ միութեամբ քալելը նկարագրող իր երրորդ նախադասութեան մէջ, Պօղոս կը յորդորէ որ «հաւատքին մէջ հաստատուած» ըլլանք։ Թարգմանութիւն մը կ’ըսէ՝ «հաւատքին մէջ ապահովուած», քանի որ Պօղոսի գործածած Յունարէն բառը կրնայ նշանակել՝ «ապահովել, երաշխաւորել, օրինականօրէն անփոփոխելի դարձնել»։ Մինչ գիտութեան մէջ կ’աճինք, աւելի պատճառներ կ’ունենանք տեսնելու թէ Եհովա Աստուծոյ վրայ մեր հաւատքը լաւ հիմնուած է եւ օրինաւորապէս հաստատուած է։ Որպէս հետեւանք, աւելի հաստատ կը դառնանք։ Սատանայի աշխարհին համար աւելի դժուար կ’ըլլայ մեր վրայ ազդեցութիւն բանեցնել։ Ասիկա մեզի կը յիշեցնէ ‘հասունութեան դիմելու’ Պօղոսի խօսքերը։ (Եբրայեցիս 6։1, ՆԱ) Հասունութիւնը եւ հաստատութիւնը ձեռք ձեռքի կ’ընթանան։
13, 14. (ա) Ի՞նչ բաներ Կողոսայի առաջին դարու Քրիստոնեաներուն հաստատ մնալուն կը սպառնային։ (բ) Ի՞նչ բան Պօղոս առաքեալի մտահոգութիւն կը պատճառէր։
13 Կողոսայի մէջ գտնուող առաջին դարու ժողովքին հաստատութիւնը սպառնալիքի տակ էր։ Պօղոս զգուշացուց. «Զգուշացէ՛ք, չըլլայ թէ մէկը ձեզ գերի դարձնէ փիլիսոփայութիւնով ու փուճ խաբէութիւնով, որ մարդոց աւանդութեան պէս է ու աշխարհի սկզբունքներուն պէս եւ ոչ թէ Քրիստոսին վարդապետութեանը պէս»։ (Կողոսացիս 2։8) Պօղոս չէր ուզեր որ Կողոսացիները, որոնք Աստուծոյ ‘սիրելի Որդիին թագաւորութեանը փոխադրուած էին’, իրենց հոգեւոր օրհնեալ վիճակէն հեռացուէին։ (Կողոսացիս 1։13) Ի՞նչ կերպով մոլորուէին։ Պօղոս ‘փիլիսոփայութեան’ կը մատնանշէ, ամբողջ Աստուածաշունչին մէջ միակ տեղն է ուր կը յիշուի այս բառը։ Ան Պղատոնի ու Սոկրատի նման Յոյն փիլիսոփաներու մասի՞ն կը խօսէր։ Թէեւ ասիկա սպառնալիք մը կը ներկայացնէր ճշմարիտ Քրիստոնեաներուն համար, բայց այդ օրերուն «փիլիսոփայութիւն» բառը աւելի լայն իմաստ մը ունէր։ Անիկա սովորաբար կ’ակնարկէր շատ մը խմբակցութիւններու կամ մտաւորականներու դասերու՝ նոյնիսկ կրօնական։ Օրինակի համար, Յովսեպոսի եւ Փիլոյի նման առաջին դարու Հրեաներ, իրենց կրօնքը փիլիսոփայութիւն կոչեցին, թերեւս զայն աւելի գրաւիչ դարձնելու համար։
14 Պօղոսը մտահոգող փիլիսոփայութիւնները կրօնական բնոյթ ունէին։ Կողոսացիներուն գրած իր նամակին նոյն գլուխին մէջ, աւելի անդին ան իր խօսքը ուղղեց անոնց, որոնք կը սորվեցնէին՝ «Մի՛ մօտենար, համը մի՛ առներ, մի՛ դպչիր», ակնարկելով Մովսիսական Օրէնքին, որ Քրիստոսի մահով վերջ գտած էր։ (Հռովմայեցիս 10։4) Հեթանոս փիլիսոփայութիւններէն զատ, ուրիշ ազդեցութիւններ ալ կային, որոնք ժողովքին հոգեւորականութեան կը սպառնային։ (Կողոսացիս 2։20-22) Պօղոս զգուշացուց այն փիլիսոփայութիւններու դէմ, որոնք «աշխարհին սկզբունքներ»ուն մաս կը կազմէին։ Այս սուտ ուսուցումը մարդկային ծագում ունէր։
15. Ի՞նչպէս կրնանք խուսափիլ յաճախ մեր դիմագրաւած սուրբ գրային չեղող խորհուրդներով մոլորուելէ։
15 Աստուծոյ Խօսքին վրայ չհաստատուած մարդկային գաղափարներ ու միտքեր յառաջ տանիլը կրնայ քրիստոնէական հաստատութեան սպառնալ։ Ներկայիս այսպիսի սպառնալիքներու դէմ ուշադիր պէտք է ըլլանք։ Յովհաննէս առաքեալ յորդորեց. «Սի՛րելիներ, ամէն հոգիի մի՛ հաւատաք, հապա հոգիները փորձեցէք՝ թէ արդեօք Աստուծմէ՞ են. վասն զի աշխարհի մէջ շատ սուտ մարգարէներ ելած են»։ (Ա. Յովհաննու 4։1) Ուստի, եթէ դասընկեր մը ջանայ ձեզ համոզել որ Աստուածաշունչի չափանիշներով ապրիլը հնամենի է, կամ եթէ դրացի մը ձեր վրայ ազդեցութիւն բանեցնէ որ նիւթապաշտ կեցուածք մը ունենաք, կամ գործակից մը խորամանկօրէն ճնշում բանեցնէ ձեր վրայ, որպէսզի Աստուածաշունչով մարզուած ձեր խիղճը բռնաբարէք, կամ եթէ հաւատակից մը, իր կարծիքներուն վրայ հիմնուած ժողովքին մէջ ուրիշներուն հանդէպ քննադատական կամ ժխտական արտայայտութիւններ ունենայ, անոնց ըսածը անմիջապէս մի՛ իւրացնէք։ Ձեր միտքէն հանեցէք ինչ որ Աստուծոյ Խօսքին հետ ներդաշնակ չէ։ Եթէ այսպէս վարուինք, հաստատ պիտի մնանք, մինչ Քրիստոսի հետ միութեամբ կը քալենք։
«Հաւատքին Մէջ Յորդեցէք Գոհութիւնով»
16. Քրիստոսի հետ միութեամբ քալելուն չորրորդ երեսակը ի՞նչ է, եւ ի՞նչ հարցում կրնանք հարցնել։
16 Պօղոսի յիշած Քրիստոսի հետ միութեամբ քալելու չորրորդ երեսակն է, ‘հաւատքին մէջ յորդիլ գոհութիւնով’։ (Կողոսացիս 2։7, ՆԱ) «Յորդիլ» բառը մեր միտքը կը բերէ գետ մը որ իր ափերէն դուրս կը թափի։ Ասիկա կը թելադրէ որ որպէս Քրիստոնեաներ, մեր գոհութիւնը պէտք է յարատեւ կամ սովորական բան մը ըլլայ։ Մենք մեզի հարցնենք՝ ‘Ես գոհացո՞ղ եմ’։
17. (ա) Ինչո՞ւ կրնանք ըսել որ գոհանալու շատ պատճառներ ունինք, նոյնիսկ երբ դժուար ժամանակներէ կ’անցնինք։ (բ) Եհովայէ եկած պարգեւներէն ոմանք ի՞նչ են, որոնց համար կրնանք մասնաւորաբար շնորհապարտ ըլլալ։
17 Իրապէս, բոլորս ալ շատ պատճառներ ունինք ամէն օր Եհովայի յորդառատ շնորհակալութիւն յայտնելու։ Նոյնիսկ ամենագէշ ժամանակներուն, կան բաներ որոնք կրնան պահ մը ամոքել մեզ։ Բարեկամի մը կարեկցութիւնը կամ սիրելիի մը սիրալիր մէկ շարժուձեւը կրնայ հանգստացնել մեզ։ Գիշերուան բաւարար հանգիստը կրնայ կազդուրել։ Համադամ ճաշ մը անօթութեան կրծող ցաւը կը փարատէ։ Թռչունի մը գեղգեղանքը, երախայի մը խնդուքը, պայծառ կապոյտ երկինք մը, թարմացուցիչ զեփիւռ մը. այս բոլորը, եւ տակաւին աւելին, կրնանք վայելել նոյն օրուան մէջ։ Շատ դիւրին է այսպիսի բաներ բնական սեպել։ Այս բոլորը շնորհակալութիւն յայտնուելու արժանի բաներ չե՞ն։ Անոնք Եհովայէ, «ամէն բարի տուրք ու ամէն կատարեալ պարգեւ»ի Աղբիւրէն կու գան։ (Յակոբու 1։17) Իսկ ան մեզի պարգեւներ տուած է, որոնք այսպիսի բաները շուքի մէջ կը ձգեն, օրինակի համար, ինքնին կեանքը։ (Սաղմոս 36։9) Ան մեզի տուած է նաեւ յաւիտեան ապրելու պատեհութիւն մը։ Այս պարգեւը հայթայթելու համար, Եհովա գերագոյն զոհողութիւնը ըրած է, իր միածին Որդին ղրկելով, որ իր «զուարճութիւնն» էր։—Առակաց 8։30. Յովհաննու 3։16
18. Ի՞նչպէս կրնանք մեր շնորհակալութիւնը յայտնել Եհովայի։
18 Որքա՜ն շիտակ են սաղմոսերգուին խօսքերը՝ «բարի է գոհանալ Տէրոջմէն»։ (Սաղմոս 92։1) Նոյն գծով, Պօղոս Թեսաղոնիկէի Քրիստոնեաներուն վերյիշեցուց. «Ամէն բանի մէջ գոհութիւն տուէ՛ք»։ (Ա. Թեսաղոնիկեցիս 5։18. Եփեսացիս 5։20. Կողոսացիս 3։15) Ամէն մէկս պէտք է վճռենք աւելի շնորհապարտ ըլլալ։ Մեր աղօթքները միայն մեր անձնական կարիքներուն համար մատուցուած խնդրանք պէտք չէ ըլլան։ Ասոնք իրենց տեղը ունին։ Բայց երեւակայեցէք բարեկամ մը որ ձեզի հետ կը խօսի, միայն երբ ձեզմէ բան մը կ’ուզէ։ Ուստի, Եհովայի աղօթեցէք պարզապէս շնորհակալութիւն յայտնելու ու զինք փառաբանելու համար։ Այսպիսի աղօթքներ որքա՜ն հաճոյք կը պատճառեն իրեն, երբ երկինքէն կը դիտէ այս ապերախտ աշխարհը։ Ասոր երկրորդ օգուտը այդ է որ այսպիսի աղօթքներ մեզի կ’օգնեն որ կեանքի դրական բաներուն վրայ կեդրոնացնենք մեր ուշադրութիւնը, մեզի յիշեցնելով թէ իրապէս որքա՜ն օրհնուած ենք։
19. Կողոսացիս 2։6, 7–ի մէջ, Պօղոսի խօսքերը ի՞նչպէս կը թելադրեն որ բոլորս ալ կրնանք աւելի լաւ քալել Քրիստոսի հետ։
19 Յատկանշական չէ՞ որ Աստուծոյ Խօսքին միայն մէկ հատուածէն այսքան իմաստուն ուղղութիւններ կարելի է քաղել։ Քրիստոսի հետ շարունակաբար քալելու մասին Պօղոսի խրատին բոլորս ալ ականջ պէտք է տանք։ Ուստի վճռենք ‘Քրիստոսի վրայ արմատացած’, ‘իր վրայ շինուած’, «հաւատքին մէջ հաստատուած» ըլլանք եւ ‘գոհութեան մէջ յորդինք’։ Այս խրատը մասնաւորաբար կենսական է նոր մկրտուածներուն համար, բայց բոլորիս ալ կը կիրարկուի։ Խորհեցէք թէ ուղղարմատ մը ի՛նչպէս կ’աճի, երթալով աւելի խորը իջնելով, իսկ շինարարութիւն մը հետզհետէ կը բարձրանայ։ Ուստի, Քրիստոսի հետ քալելը վերջ չունի։ Աճելու միշտ տեղ կայ։ Եհովա մեզի պիտի օգնէ ու օրհնէ, քանի որ ան կ’ուզէ որ իր եւ իր սիրելի Որդւոյն հետ անվերջ քալենք։
[Նկար՝ էջ 28]
Ի՞նչպէս Պիտի Պատասխանէիք
◻ Քրիստոսի հետ միութեամբ քալելը ի՞նչ կը բովանդակէ։
◻ Ի՞նչ կը նշանակէ ‘Քրիստոսի վրայ արմատացած ըլլալ’։
◻ Ի՞նչպէս կրնանք ‘Քրիստոսի վրայ շինուած’ ըլլալ։
◻ Ինչո՞ւ շատ կարեւոր է «հաւատքին մէջ հաստատուած» ըլլալ։
◻ ‘Գոհութեան մէջ յորդելու’ ի՞նչ պատճառներ ունինք։