3. (ա) Յիսուս ի՞նչ քաջալերութիւն տուաւ Զմիւռնիոյ ժողովքին։ (բ) Թէեւ Զմիւռնիոյ Քրիստոնեաները աղքատ էին, բայց Յիսուս ինչո՞ւ ըսաւ որ անոնք «հարուստ» էին։

³ «Գիտեմ քու գործերդ ու նեղութիւնդ եւ աղքատութիւնդ, (բայց հարուստ ես,) ու անոնց հայհոյութիւնը՝ որ կ’ըսեն թէ իրենք Հրեայ են, բայց չեն հապա Սատանայի ժողովուրդ»։ (Յայտնութիւն 2։9) Յիսուս ո՛չ մէկ քննադատութիւն ունի Զմիւռնիոյ իր եղբայրներուն հանդէպ, այլ միայն՝ ջերմ գովասանք։ Անոնք իրենց հաւատքին համար շատ տառապած էին։ Նիւթական գետնի վրայ աղքատ էին, հաւանաբար իրենց հաւատարմութեան պատճառաւ։ (Եբրայեցիս 10։34) Սակայն, անոնց գլխաւոր մտահոգութիւնը, հոգեւոր բաներն էին. այո, անոնք երկնքի մէջ գանձեր դիզած էին, ինչպէս Յիսուս խրատած էր։ (Մատթէոս 6։19, 20) Հետեւաբար, Հովուապետը զիրենք «հարուստ» կը սեպէ։—Համեմատել՝ Յակոբու 2։5

4. Զմիւռնիոյ Քրիստոնեաները որո՞նց կողմէ մեծ հակառակութիւն կրեցին եւ Յիսուս ի՞նչպէս կը նկատէ այդ հակառակորդները։

⁴ Յիսուս մասնաւորաբար կը նշէ թէ Զմիւռնիոյ Քրիստոնեաները մարմնաւոր Հրեաներէն բուռն հակառակութիւն կրած էին։ Սկիզբը, այդ կրօնքին պատկանողներէն շատեր վճռականօրէն հակառակեցան Քրիստոնէութեան տարածման։ (Գործք 13։44, 45. 14։18) Այժմ, Երուսաղէմի անկումէն միայն քանի մը տասնեակ տարիներ ետք, Զմիւռնիոյ այդ Հրեաները սատանայական նոյն հոգին կը ցուցաբերէին։ Զարմանալի չէ որ Յիսուս զանոնք կը նկատէ «Սատանայի ժողովուրդ»ը։a