Քաջութեամբ քալենք Եհովայի ճամբաներուն մէջ
«Երանի՜ այն ամէնուն՝ որոնք Տէրոջմէ [Եհովայէ] կը վախնան ու անոր ճամբաներուն մէջ կը քալեն»։—ՍԱՂՄՈՍ 128։1
1, 2. Եհովայի նախկին վկաներուն խօսքերուն եւ արարքներուն սուրբ գրային արձանագրութիւնը ի՞նչ բանի կ’օգնէ։
ԵՀՈՎԱՅԻ Սրբազան Խօսքը լեցուն է իր հաւատարիմ ծառաներուն փորձութիւններուն եւ ուրախութիւններուն պատմութիւններով։ Նոյի, Աբրահամի, Սառայի, Յեսուի, Դեբօրայի, Բարակի, Դաւիթի եւ ուրիշներու փորձառութիւնները վառ կերպով նկարագրուած են։ Այդ բոլորը իրական անձնաւորութիւններ էին, որոնք հասարակաց մասնայատուկ բան մը ունէին։ Անոնք Աստուծոյ վրայ հաւատք ունէին եւ անոր ճամբաներուն մէջ կը քալէին։
2 Եհովայի նախկին վկաներուն խօսքերն ու արարքները կրնան քաջալերական ըլլալ մեզի, մինչ կը ջանանք Աստուծոյ ճամբաներուն մէջ քալել։ Ասկէ զատ, ուրախութեան պիտի տիրանանք, եթէ Աստուծոյ հանդէպ ակնածութիւն եւ զինք տհաճեցնելու առողջ վախ մը ունենանք։ Նոյնիսկ երբ փորձութիւններ դիմագրաւենք, ասիկա ճշմարիտ կը մնայ, քանի որ սաղմոսերգուն ներշնչմամբ երգեց. «Երանի՜ այն ամէնուն՝ որոնք Տէրոջմէ կը վախնան ու անոր ճամբաներուն մէջ կը քալեն»։—Սաղմոս 129։1
Քաջութիւնը Ի՞նչ Է
3. Քաջութիւնը ի՞նչ է։
3 Եհովայի ճամբաներուն մէջ քալելու համար քաջութեան պէտք ունինք։ Արդարեւ, Սուրբ Գրութիւնները Աստուծոյ ծառաներուն կը պատուիրեն որ այս յատկութիւնը ցուցաբերեն։ Սաղմոսերգու Դաւիթ, զոր օրինակ, երգեց. «Կտրի՛ճ եղէք ու ձեր սիրտը թող զօրանայ, դուք ամէնքդ, որ Տէրոջը կը յուսաք»։ (Սաղմոս 31։24) Քաջութիւնը՝ «մտային կամ բարոյական զօրութիւնն է յանդգնելու, յարատեւելու եւ վտանգին, վախին կամ դժուարութեան ընդդիմանալու»։ (Webster’s Ninth New Collegiate Dictionary) Քաջ անհատ մը զօրաւոր, անվեհեր, խիզախ է։ Իր գործակիցին՝ Տիմոթէոսի գրած Պօղոս առաքեալի խօսքերէն որոշապէս կը տեսնուի որ Եհովան իր ծառաներուն քաջութիւն կու տայ. «Աստուած մեզի երկչոտութեան հոգի չտուաւ, հապա զօրութեան ու սիրոյ եւ զգաստութեան»։—Բ. Տիմոթէոս 1։7
4. Քաջութիւն ձեռք ձգելու կերպերէն մէկը ի՞նչ է։
4 Աստուածատուր քաջութիւն ձեռք ձգելու կերպերէն մէկն է աղօթքով նկատի առնել Եհովայի Խօսքը՝ Աստուածաշունչը։ Սուրբ Գրութիւններուն մէջի շատ մը պատմութիւնները կրնան մեզի օգնել աւելի քաջ ըլլալու։ Հետեւաբար, նախ տեսնենք թէ ի՛նչ կրնանք սորվիլ Եբրայերէն Գրութիւններուն մէջ արձանագրուած Եհովայի ճամբաներուն մէջ քաջութեամբ քալած կարգ մը անհատներուն պատմութիւններէն։
Քաջութիւն՝ Աստուծոյ Դատաստանները Ծանուցանելու Համար
5. Ենովքի քաջութիւնը ինչպէ՞ս կրնայ օգտակար ըլլալ Եհովայի արդի ծառաներուն։
5 Ենովքի քաջութիւնը կրնայ Եհովայի արդի ծառաներուն օգնել որ Աստուծոյ պատգամներուն մասին քաջութեամբ խօսին։ Ենովքի ծնունդէն առաջ, «սկսուեցաւ Եհովայի անունը կանչելը»։ Կարգ մը ուսումնականներ կ’ըսեն որ այդ մարդիկը «սկսան անարգական կերպով» Եհովայի անունը կանչել։ (Ծննդոց 4։25, 26, Արեւելահայերէն Աստուծաշունչ. 5։3, 6) Թերեւս աստուածային անունը կը կիրարկէին մարդոց կամ նոյնիսկ կուռքերու։ Հետեւաբար, սուտ կրօնքը սկսած էր ծաղկիլ, երբ Ենովք ծնաւ Հ.Դ.Ա. 3404–ին։ Այնպէս կը թուի որ ան մինակն էր որ ‘Աստուծոյ հետ կը քալէր’, Եհովայի յայտնուած ճշմարտութեան հետ ներդաշնակ եղող արդար ընթացքի մը հետեւելով։—Ծննդոց 5։18, 24
6. (ա) Ենովք ի՞նչ զօրաւոր պատգամ մը ծանուցանեց։ (բ) Ի՞նչ վստահութիւն կրնանք ունենալ։
6 Ենովք քաջութեամբ ներկայացուց Աստուծոյ պատգամը, հաւանաբար քարոզչութեամբ։ (Եբրայեցիս 11։5. բաղդատել Բ. Պետրոս 2։5։) Մինակ եղող այս վկան, ծանուցանեց. «Ահա Տէրը [Եհովան] իր բիւրաւոր սուրբերովը եկաւ, ամէնուն դատաստան ընելու ու բոլոր ամբարիշտները յանդիմանելու իրենց ըրած բոլոր ամբարիշտ գործերուն համար, որոնք ամբարիշտ մեղաւորները անոր դէմ խօսեցան»։ (Յուդա 14, 15) Ենովք քաջութիւնը ունեցաւ Եհովայի անունը գործածելու, երբ ամբարիշտները դատապարտող պատգամը կը հաղորդէր։ Իսկ ինչպէս որ Աստուած Ենովքի քաջութիւն տուաւ այդ զօրաւոր պատգամը ծանուցանելու, նոյնպէս Եհովան զօրացուցած է Իր արդի Վկաները ծառայութեան եւ դպրոցի մէջ, ինչպէս նաեւ այլուր, որպէսզի Իր խօսքը անվեհերօրէն քարոզեն։—Բաղդատել Գործք 4։29–31։
Քաջութիւն՝ Փորձութեան Ներքեւ
7. Նոյ քաջութեան ի՞նչ օրինակ կը հանդիսանայ։
7 Նոյի օրինակը կրնայ օգնել մեզի արդար գործեր կատարելու, երբ փորձութեան ներքեւ գտնուինք։ Նոյ քաջութեամբ եւ հաւատքով, համերկրային ջրհեղեղ մը բերելու աստուածային ազդարարութեան ուշադրութիւն ընծայեց եւ «տապանը շինեց իր տունը փրկելու համար»։ Իր հնազանդ եւ արդար արարքներով, Նոյ ամբարիշտ աշխարհը դատապարտեց անոր չար գործերուն համար եւ փաստեց որ անիկա արժանի էր կործանուելու։ (Եբրայեցիս 11։7. Ծննդոց 6։13–22. 7։16) Նոյի ընթացքին մասին մտածելը Աստուծոյ արդի ծառաներուն կ’օգնէ որ Քրիստոնէական ծառայութեան նման արդար գործեր քաջութեամբ կատարեն։
8. (ա) Նոյ ի՞նչ բան դիմագրաւեց որպէս «արդարութեան քարոզիչ»։ (բ) Եհովա ի՞նչ պիտի ընէ մեզի համար, եթէ մենք արդարութեան քաջարի քարոզիչներ ըլլանք։
8 Եթէ արդար ընթացքի մը կը հետեւինք, բայց որոշ փորձութեան մը պարագային չենք գիտեր ինչպէս վարուիլ, անոր հետ գլուխ ելլելու համար իմաստութիւն խնդրենք։ (Յակոբու 1։5–8) Փորձութեան ներքեւ Աստուծոյ հանդէպ Նոյի ունեցած հաւատարմութիւնը ցոյց կու տայ որ կարելի է քաջութեամբ եւ հաւատարմութեամբ դիմագրաւել փորձութիւնները։ Ան չար աշխարհին եւ նիւթականացած հրեշտակներուն ու անոնց խառնածին սերունդին կողմէ եկած ճնշումներուն ընդդիմացաւ։ Այո, Նոյ քաջարի «արդարութեան քարոզիչ» մըն էր կործանումի գացող «առաջուան աշխարհին» համար։ (Բ. Պետրոս 2։4, 5. Ծննդոց 6։1–9) Թէեւ ան անվեհերօրէն խօսեցաւ, որպէս մունետիկ ծանուցանելով Աստուծոյ դատաստանները նախաջրհեղեղեան մարդոց, բայց անոնք «չգիտցան՝ մինչեւ ջրհեղեղը եկաւ ու ամէնքը վերցուց»։ (Մատթէոս 24։36–39) Բայց չմոռնանք որ հակառակ հալածանքի, կամ մեր սուրբ գրային պատգամը մեծամասնութեան կողմէ մերժուելուն, Եհովա մեզի թիկունք պիտի կանգնի, ինչպէս ըրաւ Նոյի, եթէ որպէս արդարութեան քարոզիչներ նոյնանման հաւատք եւ քաջութիւն ցուցաբերենք։
Քաջութիւն՝ Աստուծոյ Հնազանդելու համար
9, 10. Աբրահամ, Սառա եւ Իսահակ ո՞ր մարզերուն մէջ քաջութիւն ցուցաբերեցին։
9 «Աստուծոյ բարեկամ»ը՝ Աբրահամ՝ գեղեցիկ օրինակ մըն է քաջութեամբ Աստուծոյ հնազանդելու մէջ։ (Յակոբու 2։23) Աբրահամ հաւատքի ու քաջութեան պէտք ունէր, որպէսզի Եհովայի հնազանդելով նիւթական բարգաւաճութեամբ լեցուն Քաղդէացիներուն Ուր քաղաքը ձգէր։ Ան հաւատաց Աստուծոյ խոստումին թէ «երկրի բոլոր ազգերը» իրենք զիրենք պիտի օրհնէին իր միջոցով եւ թէ իր սերունդին երկիր մը պիտի տրուէր։ (Ծննդոց 12։1–9. 15։18–21) Աբրահամ հաւատքով «պանդխտացաւ աւետեաց երկրին մէջ» եւ յուսաց «այն հիմերով հաստատուած քաղաքին»՝ Աստուծոյ երկնային Թագաւորութեան՝ որու ներքեւ պիտի յարուցուէր, երկրի վրայ ապրելու համար։—Եբրայեցիս 11։8–16
10 Աբրահամի կինը՝ Սառա՝ ինքն ալ հաւատքի ու քաջութեան կարիքը ունէր Ուր քաղաքը ձգելու, օտար երկիր մը երթալու համար իր ամուսնոյն ընկերակցելու եւ հոն դիմագրաւելիք շատ մը դժուարութիւններուն տոկալու համար։ Ան ի՜նչ մեծ վարձատրութիւն մը ստացաւ իր քաջարի հնազանդութեան փոխարէն։ Գրեթէ մինչեւ 90 տարեկան ամուլ եւ «ատենը անցած հասակի մէջ» ըլլալէ ետք, Սառան «սերմը առնելու զօրութիւնը ընդունեց ... վասնզի հաւատարիմ սեպեց զանիկա [Աստուած] որ խոստացած էր»։ Հետագային Իսահակը ծնաւ։ (Եբրայեցիս 11։11, 12. Ծննդոց 17։15–17. 18։11. 21։1–7) Տարիներ ետք, Աբրահամ քաջութեամբ հնազանդեցաւ Աստուծոյ եւ «Իսահակը պատարագ մատուցանեց»։ Հրեշտակին կողմէ արգիլուելով, նահապետը իր քաջարի եւ հնազանդ որդին «որպէս նախատիպար» մահուընէ ստացաւ։ Այս կերպով ինք եւ Իսահակը մարգարէականօրէն պատկերացուցին Եհովա Աստուած, որ իր Որդին՝ Յիսուս Քրիստոսը պիտի մատուցանէր որպէս փրկանք, որպէսզի անոր հաւատք ընծայողները կարենային յաւիտենական կեանք ունենալ։ (Եբրայեցիս 11։17–19. Ծննդոց 22։1–19. Յովհաննու 3։16) Վստահաբար, Աբրահամի, Սառայի ու Իսահակի քաջարի հնազանդութիւնը մեզ պէտք է մղէ որ Եհովայի հնազանդինք եւ մի՛շտ իր կամքը կատարենք։
Քաջութիւն՝ Աստուծոյ Ժողովուրդին Հետ Դիրք Բռնելու Համար
11, 12. (ա) Մովսէս ինչպէ՞ս քաջութիւն ցուցաբերեց Եհովայի ժողովուրդին առնչութեամբ։ (բ) Մովսէսի քաջութեան ի տես, ի՞նչ հարցումներ կրնանք հարցնել։
11 Մովսէս քաջութեամբ դիրք բռնեց Աստուծոյ հարստահարուած ժողովուրդին կողքին։ Հ.Դ.Ա. վեցերորդ դարուն, Մովսէսի ծնողքն ալ քաջութիւն ցոյց տուին։ Եբրայեցի արու նորածինները մեռցնելու թագաւորին հրամանէն չվախնալով, անոնք պահեցին Մովսէսը եւ ապա զայն տապանակի մը մէջ դնելով Նեղոս գետին եզերքը շամբին մէջ ձգեցին։ Փարաւոնի աղջիկը զայն գտաւ եւ որպէս անոր որդին մեծցաւ, թէեւ սկիզբը իր ծնողքին տան մէջ հոգեւոր դաստիարակութիւն ստացաւ։ Որպէս Փարաւոնի տան մէկ անդամը, Մովսէս «Եգիպտացիներուն բոլոր իմաստութիւնովը վարժուեցաւ» եւ «զօրաւոր էր իր խօսքերովը ու գործերովը», մտային ու ֆիզիքական կարողութիւններով։—Գործք 7։20–22. Ելից 2։1–10. 6։20
12 Հակառակ արքայական տան նիւթական առաւելութիւններուն, Մովսէս քաջութեամբ նախընտրեց Եհովայի երկրպագուներուն կողմը դիրք բռնել, որոնք այն ատեն Եգիպտացիներուն կողմէ գերեվարուած էին։ Իսրայելացի մը պաշտպանելու համար, ան Եգիպտացի մը սպաննեց, ապա Մադիամու երկիրը փախաւ։ (Ելից 2։11–15) Շուրջ 40 տարիներ ետք, Աստուած զինք գործածեց, Իսրայելացիները ստրկութենէն դուրս հանելու համար։ Ուստի, Մովսէս «Եգիպտոսը թողուց ու չվախցաւ թագաւորին բարկութենէն», որ սպառնաց իրեն, քանի որ Իսրայէլի ի նպաստ Եհովան ներկայացուցած էր։ Մովսէս քալեց որպէս թէ «Անտեսանելին»՝ Եհովա Աստուած՝ կը տեսնէր։ (Եբրայեցիս 11։23–29. Ելից 10։28) Այսպիսի հաւատք եւ քաջութիւն ունի՞ք որ Եհովայի եւ իր ժողովուրդին կառչած մնաք, հակառակ փորձութիւններու եւ հալածանքի։
Քաջութիւն՝ ‘Կատարելապէս Եհովայի Հնազանդելու’
13. Յեսու եւ Քաղէբ քաջութեան ի՞նչ օրինակներ կը հանդիսանան։
13 Քաջարի Յեսու եւ Քաղէբ ապացուցանեցին որ կրնանք Եհովայի ճամբաներուն մէջ քալել։ Անոնք «կատարելապէս Տէրոջը հնազանդեցան»։ (Թուոց 32։12) Յեսու եւ Քաղէբ 12 մարդոց մաս կը կազմէին, որոնք Աւետեաց Երկիրը լրտեսելու ղրկուեցան։ Բնակիչներէն վախնալով, լրտեսներէն տասն փորձեցին Իսրայէլը համոզել որ Քանանու երկիրը չմտնեն։ Սակայն, Յեսու եւ Քաղէբ քաջութեամբ ըսին. «Եթէ Տէրը մեզի հաճի, մեզ այն երկիրը տանի եւ զանիկա մեզի տայ, որ կաթ ու մեղր բղխող երկիր մըն է։ Միայն թէ Տէրոջը դէմ ասպտամբ մի՛ ըլլաք եւ այն երկրին ժողովուրդէն մի՛ վախնաք, քանզի անոնք մեր կերակուրն են. անոնց ապահովութիւնը գացած է իրենց վրայէն ու Տէրը մեզի հետ է։ Անոնցմէ մի՛ վախնաք»։ (Թուոց 14։8, 9) Հաւատքի ու քաջութեան պակասի պատճառով, Իսրայելացիներուն այդ սերունդը բնաւ չհասաւ խոստացեալ երկիրը։ Բայց Յեսու եւ Քաղէբ նոր սերունդին հետ հոն մտան։
14, 15. (ա) Երբ Յեսու կիրարկեց Յեսուայ 1։7, 8–ի խօսքերը, ի՞նչ պատահեցաւ իրեն եւ Իսրայելացիներուն։ (բ) Յեսուի եւ Քաղէբի քաջութենէն ի՞նչ դաս կը սորվինք։
14 Աստուած ըսաւ Յեսուի. «Զօրացի՛ր ու քա՛ջ եղիր, որպէսզի իմ ծառայիս Մովսէսին բոլոր քեզի պատուիրած օրէնքը պահես ու կատարես. անկէ աջ կամ ձախ կողմ մի՛ խոտորիր, որպէսզի քու ամէն երթալու տեղդ յաջողութիւն գտնես։ Այս օրէնքներու գիրքը քու բերնէդ թող չզատուի, հապա գիշեր ցորեկ անոր վրայ մտածէ, որպէսզի բոլոր անոր մէջ գրուածները պահես ու կատարես. քանզի այն ատեն քու գործերդ յառաջ պիտի տանիս եւ այն ատեն յաջողութիւն պիտի գտնես»։—Յեսուայ 1։7, 8
15 Յեսու այս խօսքերը կիրարկեց եւ Երիքովն ու ուրիշ քաղաքները Իսրայելացիներուն ձեռքը ինկան։ Աստուած նոյնիսկ պատճառ եղաւ որ արեւը անշարժ մնայ, որպէսզի շարունակէ շողալ մինչեւ որ Գաբաւոնի մէջ Իսրայելացիները յաղթանակ տանին։ (Յեսուայ 10։6–14) Երբ «ծովեզերքի աւազին չափ բազմաթիւ» եղող թշնամի ուժերու կողմէ վտանգի ենթարկուեցան, Յեսու քաջութեամբ վարուեցաւ եւ Աստուած դարձեալ յաղթանակ տուաւ Իսրայէլի։ (Յեսուայ 11։1–9) Թէեւ Յեսուի եւ Քաղէբի նման անկատար անհատներ ենք, կրնանք Եհովայի կատարելապէս հնազանդիլ եւ Աստուած ալ մեզ կը զօրացնէ որպէսզի իր ճամբաներուն մէջ քաջութեամբ քալենք։
Քաջութիւն՝ Աստուծոյ Վստահելու Համար
16.Դեբօրա, Բարակ եւ Յայէլ ինչպի՞սի քաջութիւն ցոյց տուին։
16 Աստուծոյ վրայ քաջարի վստահութիւնը վարձահատոյց է, ինչպէս ցոյց կը տրուի այն դէպքերէն երբ դատաւորները արդարութիւն ի գործ կը դնէին իսրայէլի մէջ։ (Հռութ 1։1) Օրինակի համար, Բարակ Դատաւորն ու Դեբօրայ մարգարէուհին քաջութեամբ Աստուծոյ վստահեցան։ Քանանացի Յաբին թագաւորը 20 տարի հարստահարած էր Իսրայէլը, երբ Եհովայի կողմէ Դեբօրան դրդեց Բարակը որ 10,000 մարդ հաւաքէ Թաբօր Լերան վրայ։ Յաբինի հրամանատարը՝ Սիսարան՝ Կիսոն հեղեղատը արտորաց, վստահ ըլլալով որ այդ բարձրութեան վրայ Իսրայէլի մարդիկը պիտի չկարենան իր բանակին եւ անիւներուն վրայ երկաթէ գերանդիներ ունեցող 900 կառքերուն հետ մրցիլ։ Երբ Իսրայելացիները հովիտը հասան, Աստուած իրենց ի նպաստ գործի անցաւ եւ տեղատարափ մը ռազմադաշտը ճահիճի վերածեց, Սիսարայի կառքերը անշարժացնելով։ Բարակի մարդիկը յաղթեցին, «Սիսարային բոլոր բանակը սուրի բերնով ինկաւ»։ Սիսարան Յայէլին վրանը փախաւ, բայց մինչ կը քնանար, Յայէլ քաջութիւնը ունեցաւ զինք սպաննելու, վրանին ցիցերէն մէկը անոր ծամելիքին մէջ խրելով։ Բարակի ըսած Դեբօրայի խօսքերը ճշմարիտ ելլելով, այսպիսով այս յաղթանակին ‘փառքը’ կնոջ մը գնաց։ Քանի որ Դեբօրան, Բարակը եւ Յայէլը քաջութեամբ Աստուծոյ վստահեցան, Իսրայէլ «քառասուն տարի հանգստացաւ»։—Դատաւորաց 4։1–22. 5։31
17. Գեդէօն դատաւորը ինչպէ՞ս քաջաբար Եհովայի վստահեցաւ
17 Գեդէօն դատաւորն ալ քաջութեամբ Եհովա Աստուծոյ վստահեցաւ, երբ Մադիանացիները եւ ուրիշներ Իսրայէլ ներխուժեցին։ Թէեւ շուրջ 135,000 ներխուժողներուն դիմաց Իսրայելացի մարտիկներու թիւը շատ քիչ էր՝ 32,000՝ բայց տակաւին անոնք կրնային աստուածատուր յաղթանակը իրենք իրենց դիւցազնութեան վերագրել։ Հետեւաբար, Եհովայի առաջնորդութեամբ, Գեդէօն իր բանակը հարիւր հոգիէ բաղկացած երեք խումբի իջեցուց։ (Դատաւորաց 7։1–7, 16. 8։10) Մադիանացիներու բանակավայրը շրջապատած այս մարդիկը իւրաքանչիւրը իր ձեռքին մէջ ունէր փող մը եւ սափոր մը՝ մէջը ջահ։ Տրուած ազդանշանի մը վրայ, անոնք իրենց փողերը հնչեցուցին, սափորները փշրեցին, վառած ջահերը բարձրացուցին եւ պոռացին. «Տէրոջը ու Գեդէօնի սուրը»։ (Դատաւորաց 7։20) Ահաբեկուած Մադիանացիները սկսան փախչիլ եւ պարտուեցան։ Այսպիսի դէպքեր մեզ պէտք է համոզեն որ Եհովայի վրայ քաջարի վստահութիւնը այսօր ալ կը վարձատրուի։
Քաջութիւն՝ Եհովան Պատուելու եւ Մաքուր Պաշտամունքը Պաշտպանելու Համար
18. Երբ Գողիաթը տապալեց, Դաւիթ քաջաբար ի՞նչ ըրաւ։
18 Աստուածաշունչին կարգ մը օրինակները Եհովան պատուելու եւ մաքուր պաշտամունքը պաշտպանելու քաջութիւն կու տան մեզի։ Երիտասարդ Դաւիթ, որ անվեհերօրէն իր հօրը ոչխարներուն օգնութեան հասած էր, քաջութիւն ցոյց տուաւ Փղշտացի հսկայ Գողիաթին դիմաց։ Դաւիթ ըսաւ. «Դուն ինծի սրով, նիզակով ու գեղարդով կու գաս, բայց ես զօրութեան Տէրոջը, քու նախատած Իսրայէլին զօրքերուն Աստուծոյն անունովը քեզի կու գամ։ Այսօր Տէրը քեզ իմ ձեռքս պիտի մատնէ ու ես քեզ պիտի մեռցնեմ ու վրայէդ գլուխդ պիտի առնեմ ... որպէսզի բոլոր երկիր գիտնայ թէ Իսրայէլի մէջ Աստուած կայ եւ այս բոլոր ժողովուրդը գիտնան թէ Տէրը սրով ու նիզակով չազատեր. քանզի պատերազմը Տէրոջն է»։ (Ա. Թագաւորաց 17։32–37, 45–47) Աստուածային օգնութեամբ, Դաւիթ քաջութեամբ Եհովան պատուեց, Գողիաթը տապալեց եւ այս կերպով կենսական դեր մը ունեցաւ մաքուր պաշտամունքին վրայ Փղշտական սպառնալիքը վերցնելու մէջ։
19. Սողոմոն ո՞ր ծրագրին համար քաջութեան պէտք ունէր եւ մեր օրերուն ինչպէ՞ս կրնանք մենք ալ նոյն մօտեցումը ունենալ։
19 Երբ Դաւիթ Թագաւորի որդին՝ Սողոմոն՝ Աստուծոյ տաճարը շինելու վրայ էր, իր տարեց հայրը հետեւեալ յորդորը տուաւ իրեն. «Զօրացի՛ր ու քաջասիրտ եղի՛ր ու այս գործը լրացո՛ւր. մի՛ վախնար ու մի՛ զարհուրիր, քանզի Տէր Աստուած, իմ Աստուածս, քեզի հետ է. անիկա քեզ պիտի չթողու ու քեզ երեսէ պիտի չձգէ, մինչեւ որ Տէրոջը տանը ծառայութեանը բոլոր գործերը լմնցնես»։ (Ա. Մնացորդաց 28։20) Քաջութեամբ գործի լծուելով, Սողոմոն յաջողութեամբ վերջացուց տաճարը։ Այսօր երբ աստուածպետական շինարարութիւն մը դժուարութիւն յարուցանէ, յիշենք Դաւիթի խօսքերը. «քաջասիրտ եղի՛ր ու այս գործը լրացո՛ւր»։ Ի՜նչ լաւ կերպ մը Եհովան պատուելու եւ մաքուր պաշտամունքին շահերը պաշտպանելու։
20. Ո՞ր մարզին մէջ Ասա թագաւորը քաջալերուեցաւ։
20 Ասա Թագաւոր Եհովան պատուելու եւ մաքուր պաշտամունքին շահերը պաշտպանելու ցանկութիւնը ունենալով, ան Յուդան կուռքերէն եւ տաճարի այր պոռնիկներէն մաքրեց։ Ան նաեւ իր բարձր դիրքէն պաշտօնանկ ըրաւ իր հաւատուրաց մեծ մայրը եւ անոր ահաւոր «կուռքը» այրեց։ (Գ. Թագաւորաց 15։11–13) Այո, Ասա «զօրացաւ եւ Յուդայի ու Բենիամինի բոլոր երկրէն ու Եփրեմի լեռնէն իր առած քաղաքներէն պղծութիւնները վերցուց ու Տէրոջը տաճարին սրահին առջեւը եղող սեղանը նորոգեց»։ (Բ. Մնացորդաց 15։8) Դուք ալ քաջութեամբ հաւատուրացութիւնը կը մերժէ՞ք, մաքուր պաշտամունքին շահերը պաշտպանելով։ Ձեր նիւթական ստացուածքը կը գործածէ՞ք Թագաւորութեան շահերը յառաջացնելու համար։ Իսկ որպէս իր Վկաներէն մէկը, կը ջանա՞ք Եհովան պատուել, կանոնաւորաբար մասնակցելով բարի լուրի քարոզչութեան։
21. (ա) Նախաքրիստոնէական շրջանի ուղղամիտ անհատներու պատմութիւնները ինչպէ՞ս կրնան օգնել մեզի։ (բ) Յաջորդ յօդուածով ի՞նչ բան նկատի պիտի առնենք։
21 Որքա՜ն երախտապարտ ենք որ Աստուած նախաքրիստոնէական շրջանի ուղղամիտ անհատներուն մասին պատմութիւնները պահած է Սուրբ Գրութիւններուն մէջ։ Վստահաբար անոնց գեղեցիկ օրինակները կրնան օգնել մեզի Եհովայի քաջութեամբ, բարեպաշտ վախով եւ ակնածանքով սուրբ ծառայութիւն մատուցանելու։ (Եբրայեցիս 12։28) Բայց Քրիստոնէական Յունարէն Գրութիւններն ալ կը պարունակեն բարեպաշտ քաջութեան օրինակներ։ Այդ օրինակներէն ոմանք ինչպէ՞ս կրնան օգնել մեզի որ Եհովայի ճամբաներուն մէջ քաջութեամբ քալենք։
Ինչպէ՞ս Պիտի Պատասխանէիք
◻ Քաջութիւնը ի՞նչ է։
◻ Ենովք եւ Նոյ ինչպէ՞ս քաջութիւն ցուցաբերեցին։
◻ Ո՞ր մարզերուն մէջ Աբրահամ, Սառա եւ Իսահակ քաջութեամբ վարուեցան։
◻ Մովսէս, Յեսու եւ Քաղէբ քաջութեան ի՞նչ օրինակներ հանդիսացան։
◻ Ուրիշներ ինչպէ՞ս ցոյց տուին որ Աստուծոյ վրայ վստահութիւն ունէին։
[Նկար՝ էջ 25]
Գեդէօն եւ իր փոքր խումբը քաջութեամբ Եհովայի վստահեցան