Esterarbók

7 Konungur og Haman+ komu nú til veislu Esterar drottningar. 2 Konungur spurði Ester að því sama og daginn áður meðan þau drukku vín: „Hvers óskarðu, Ester drottning? Þú færð það. Hvað ætlarðu að biðja mig um? Þó að það væri hálft ríkið færðu ósk þína uppfyllta!“+ 3 Ester drottning svaraði: „Ef þú hefur velþóknun á mér, konungur, og vilt verða við beiðni minni þyrmdu þá lífi mínu og bjargaðu þjóð minni.+ 4 Við höfum verið seld,+ ég og þjóð mín, og það á að drepa okkur, eyða og útrýma.+ Ef við hefðum aðeins verið seld sem þrælar og ambáttir hefði ég þagað. En þessar hörmungar mega ekki verða því að það yrði konungi til tjóns.“

5 „Hver vogar sér að gera nokkuð slíkt?“ spurði Ahasverus konungur. „Og hvar er hann?“ 6 Ester svaraði: „Andstæðingurinn og óvinurinn er þessi illi Haman.“

Haman varð skelfingu lostinn. 7 Konungur stóð upp frá víndrykkjunni og æddi bálreiður út í hallargarðinn. Haman reis þá á fætur til að biðja Ester drottningu að þyrma lífi sínu því að hann áttaði sig á að konungur myndi refsa honum. 8 Konungur kom nú aftur inn í veislusalinn utan úr hallargarðinum og sá að Haman hafði látið sig falla á legubekkinn þar sem Ester var. Konungur hrópaði upp yfir sig: „Ætlar hann nú líka að nauðga drottningunni í mínu eigin húsi?“ Um leið og konungur sleppti orðinu huldu menn andlit Hamans. 9 Harbóna,+ einn af hirðmönnum konungs, sagði nú: „Haman hefur líka látið reisa staur ætlaðan Mordekaí,+ manninum sem bjargaði lífi konungs.+ Hann er 50 álnir* á hæð og stendur við hús Hamans.“ „Hengið hann á staurinn,“ skipaði konungur. 10 Haman var þá hengdur á staurinn sem hann hafði ætlað Mordekaí og konungi rann reiðin.