29 Þá neyðist þið til að borða hold sona ykkar og dætra.+

53 Umsátrið og hörmungarnar sem óvinurinn veldur munu ganga svo nærri þér að þú neyðist til að borða þín eigin börn,* hold sona þinna og dætra+ sem Jehóva Guð þinn hefur gefið þér.

54 Jafnvel veikbyggðasti og viðkvæmasti maður á meðal ykkar finnur ekki til með bróður sínum, elskaðri eiginkonu eða sonum sínum sem eftir eru. 55 Hann gefur ekki neinu þeirra af holdi barna sinna sem hann borðar, enda leggst umsátrið og hörmungarnar sem óvinurinn veldur svo þungt á borgirnar að hann á ekkert annað.+ 56 Og veikbyggð og viðkvæm kona+ á meðal ykkar sem dettur ekki í hug að tylla fæti á jörðina finnur ekki til með ástkærum eiginmanni sínum, syni sínum eða dóttur. 57 Hún gefur þeim ekki neitt af holdi barnsins sem hún fæðir og ekki einu sinni af fylgjunni sem kemur út af kviði hennar. Umsátrið og hörmungarnar sem óvinurinn veldur leggjast svo þungt á borgirnar að hún borðar þetta sjálf í laumi.

9 Ég læt menn borða hold sona sinna og dætra. Þeir munu fyllast örvæntingu og borða hold hver annars þegar óvinir þeirra og þeir sem vilja drepa þá sitja um borgina og þrengja að þeim.“‘+

10 Góðhjartaðar konur suðu börnin sín með eigin höndum.+

Þau voru þeim fæða* þegar dótturinni, þjóð minni, var eytt.+