2 Þá sagði Abraham við þjón sinn, þann sem var elstur í húsi hans og hafði umsjón með öllu sem hann átti:+ „Settu hönd þína undir læri mitt 3 og sverðu við Jehóva, Guð himins og Guð jarðar, að þú takir ekki syni mínum konu af dætrum Kanverja sem ég bý á meðal.+

3 Þú mátt ekki stofna til nokkurra hjúskapartengsla* við þær. Gefðu ekki sonum þeirra dætur þínar og taktu ekki dætur þeirra handa sonum þínum.+ 4 Það myndi snúa sonum ykkar og dætrum frá mér og verða til þess að þau þjónuðu öðrum guðum.+ Þá myndi reiði Jehóva blossa upp gegn ykkur og hann myndi útrýma ykkur snarlega.+

25 Ég ávítaði þá, formælti þeim og barði nokkra þeirra,+ hárreytti þá, lét þá sverja við Guð og sagði: „Þið skuluð ekki gefa sonum þeirra dætur ykkar og þið skuluð ekki taka nokkrar af dætrum þeirra handa sonum ykkar eða sjálfum ykkur.+ 26 Var það ekki af þessum orsökum sem Salómon konungur Ísraels syndgaði? Meðal hinna mörgu þjóða var enginn konungur honum líkur.+ Guð hans elskaði hann+ og gerði hann að konungi yfir öllum Ísrael en útlendu eiginkonurnar fengu jafnvel hann til að syndga.+

14 Gangist ekki undir ok með vantrúuðum+ því að okið verður ójafnt.* Hvað eiga réttlæti og lögleysi saman að sælda?+ Eða hvað er sameiginlegt með ljósi og myrkri?+