Fyrra bréfið til Korintumanna

13 Þótt ég talaði tungumál manna og engla en hefði ekki kærleika væri ég glymjandi gong eða skellandi málmgjöll.* 2 Þótt ég hefði spádómsgáfu, skildi alla heilaga leyndardóma, byggi yfir allri þekkingu+ og hefði svo sterka trú að flytja mætti fjöll en hefði ekki kærleika væri ég ekki neitt.*+ 3 Og þótt ég seldi allar eigur mínar til að gefa öðrum að borða+ og fórnaði lífi mínu til að stæra mig af því en hefði ekki kærleika+ væri ég engu bættari.

4 Kærleikurinn+ er þolinmóður*+ og góðviljaður.+ Kærleikurinn öfundar ekki.+ Hann gortar ekki, er ekki montinn,+ 5 hegðar sér ekki ósæmilega,*+ hugsar ekki um eigin hag,+ er ekki reiðigjarn.+ Hann heldur ekki reikning yfir rangindi.+ 6 Hann gleðst ekki yfir ranglæti+ en fagnar sannleikanum. 7 Hann umber allt,+ trúir öllu,+ vonar allt,+ er þolgóður í öllu.+

8 Kærleikurinn bregst aldrei. En spádómsgáfur munu taka enda, tungur* þagna og þekking líða undir lok 9 því að þekking okkar er takmörkuð+ og það sem við spáum er takmarkað. 10 En þegar hið fullkomna kemur hverfur það sem er takmarkað. 11 Þegar ég var barn talaði ég eins og barn, hugsaði eins og barn og ályktaði eins og barn, en núna er ég fullorðinn maður og hef sagt skilið við einkenni barnsins. 12 Nú sjáum við ógreinilegar útlínur eins og í málmspegli en þá munum við sjá skýrt eins og augliti til auglitis. Núna hef ég takmarkaða þekkingu en þá verður þekking mín fullkomin,* alveg eins og Guð gerþekkir mig. 13 Þetta þrennt varir þó: trú, von og kærleikur, en kærleikurinn er þeirra mestur.+