Fyrri Konungabók

21 Nokkru síðar gerðist þetta: Nabót frá Jesreel átti víngarð í Jesreel,+ rétt hjá höll Akabs Samaríukonungs. 2 Dag einn sagði Akab við Nabót: „Láttu mig fá víngarðinn svo að ég geti notað hann sem matjurtagarð því að hann er nálægt húsinu mínu. Ég skal láta þig fá betri víngarð í staðinn eða greiða þér andvirði hans í peningum ef þú vilt það frekar.“ 3 En Nabót svaraði Akab: „Það kemur ekki til greina að ég gefi þér erfðaland forfeðra minna. Jehóva hefur bannað það.“+ 4 Akab fór þá aftur heim, óánægður og fúll yfir því að Nabót frá Jesreel hafði svarað honum: „Ég vil ekki láta þig fá erfðaland forfeðra minna.“ Síðan lagðist hann á rúmið, sneri sér upp að vegg og vildi ekkert borða.

5 Jesebel+ kona hans kom inn til hans og spurði: „Af hverju ertu svona leiður og vilt ekkert borða?“ 6 Hann svaraði henni: „Ég sagði við Nabót frá Jesreel: ‚Láttu mig fá víngarð þinn fyrir peninga. Ég get líka látið þig fá annan víngarð í staðinn ef þú vilt það frekar.‘ En hann sagði: ‚Ég vil ekki láta þig fá víngarðinn minn.‘“ 7 Jesebel kona hans sagði við hann: „Ert þú ekki konungur yfir Ísrael? Stattu upp, fáðu þér að borða og vertu glaður. Ég skal útvega þér víngarð Nabóts frá Jesreel.“+ 8 Síðan skrifaði hún bréf í nafni Akabs, innsiglaði þau með innsigli hans+ og sendi þau til öldunga+ og tignarmanna sem bjuggu í sömu borg og Nabót. 9 Í bréfunum skrifaði hún: „Boðið föstu og látið Nabót sitja frammi fyrir fólkinu. 10 Látið tvo skúrka sitja á móti honum. Þeir skulu vitna gegn honum+ og segja: ‚Þú hefur formælt Guði og konunginum!‘+ Farið síðan með hann út og grýtið hann til bana.“+

11 Öldungarnir og tignarmennirnir sem bjuggu í borg Nabóts gerðu eins og Jesebel hafði fyrirskipað í bréfunum sem hún sendi þeim. 12 Þeir boðuðu föstu og létu Nabót sitja frammi fyrir fólkinu. 13 Því næst komu tveir skúrkar og fengu sér sæti á móti honum. Þeir vitnuðu gegn honum frammi fyrir fólkinu og sögðu: „Nabót hefur formælt Guði og konunginum!“+ Síðan var hann leiddur út fyrir borgina og grýttur til bana.+ 14 Að því loknu voru þessi skilaboð send til Jesebelar: „Nabót hefur verið grýttur til bana.“+

15 Um leið og Jesebel frétti að Nabót hefði verið grýttur til bana sagði hún við Akab: „Nabót frá Jesreel+ er ekki lengur á lífi. Hann er dauður. Farðu nú og sláðu eign þinni á víngarðinn sem hann vildi ekki selja þér.“ 16 Þegar Akab heyrði að Nabót væri dáinn fór hann rakleiðis niður í víngarðinn til að slá eign sinni á hann.

17 En Jehóva sagði við Elía+ frá Tisbe: 18 „Leggðu af stað og farðu niður eftir til Akabs Ísraelskonungs sem ríkir í Samaríu.+ Hann er í víngarði Nabóts og er kominn þangað til að slá eign sinni á hann. 19 Segðu við hann: ‚Jehóva segir: „Hefurðu myrt manninn+ og tekið landið hans í þokkabót?“‘+ Segðu síðan: ‚Jehóva segir: „Á sama stað og hundarnir sleiktu upp blóð Nabóts munu hundar sleikja upp blóð þitt.“‘“+

20 Akab sagði við Elía: „Þú fannst mig, óvinur minn!“+ „Já, ég fann þig,“ svaraði Elía. „Guð segir: ‚Af því að þú ert ákveðinn í* að gera það sem er illt í augum Jehóva+ 21 ætla ég að leiða ógæfu yfir þig. Ég mun sópa burt afkomendum þínum og tortíma öllum karlmönnum* af ætt Akabs,+ jafnvel hinum vesælu og veikburða í Ísrael.+ 22 Ég fer með ætt þína eins og ætt Jeróbóams+ Nebatssonar og ætt Basa+ Ahíasonar því að þú hefur reitt mig til reiði og fengið Ísrael til að syndga.‘ 23 Og um Jesebel hefur Jehóva sagt: ‚Hundar munu éta Jesebel á landareign Jesreel.+ 24 Hundar munu éta hvern þann af ætt Akabs sem deyr í borginni og fuglar himins hvern þann sem deyr úti á víðavangi.+ 25 Aldrei hefur nokkur maður verið eins og Akab.+ Hann var ákveðinn í* að gera það sem var illt í augum Jehóva af því að Jesebel kona hans hvatti hann til þess.+ 26 Hann lagðist jafnvel svo lágt að elta hin viðbjóðslegu skurðgoð* eins og Amorítar höfðu gert sem Jehóva hrakti burt undan Ísraelsmönnum.‘“+

27 Þegar Akab heyrði þetta reif hann föt sín og klæddist hærusekk yfir bert holdið. Hann fastaði, lagðist fyrir í hærusekknum og gekk um gólf í örvæntingu sinni. 28 Þá sagði Jehóva við Elía frá Tisbe: 29 „Hefurðu séð hvernig Akab auðmýkir sig frammi fyrir mér?+ Þar sem hann hefur auðmýkt sig frammi fyrir mér ætla ég ekki að leiða ógæfuna yfir ætt hans meðan hann er á lífi. Ég mun leiða ógæfuna yfir ætt hans á dögum sonar hans.“+