1. hluti
Ber Guð í raun umhyggju fyrir okkur?
1, 2. Hvaða spurninga spyrja menn um Guð og hvers vegna?
EINHVERN tíma á ævinni kannt þú að hafa spurt: ‚Ef til er Guð sem ber í raun umhyggju fyrir okkur, hvers vegna leyfir hann svona miklar þjáningar?‘ Öll höfum við kynnst þjáningum eða þekkjum einhvern sem hefur gert það.
2 Í aldanna rás hafa menn sannarlega mátt þola sársauka og hugarkvöl vegna styrjalda, grimmdar, óréttlætis, fátæktar, sjúkdóma og ástvinamissis. Núna á 20. öldinni einni hafa styrjaldir drepið meira en 100 milljónir manna. Þar að auki hafa mörg hundruð milljónir særst eða misst heimili og eigur. Á okkar tímum hefur verið óhemjumikið um hræðilega atburði sem leitt hafa af sér mikla sorg, táraföll og vonleysiskennd hjá fleira fólki en tölu verður á komið.
3, 4. Hvað finnst mörgum um það að Guð skuli leyfa þjáningar?
3 Sumir fyllast beiskju og finnst að sé einhver Guð til þá beri hann í rauninni ekki umhyggju fyrir okkur, eða þeir halda jafnvel að Guð sé ekki til. Maður, sem varð fyrir barðinu á þjóðernisofsóknum sem ollu dauða vina hans og fjölskyldu í fyrri heimsstyrjöldinni, spurði til dæmis: „Hvar var Guð þegar við þurftum á honum að halda?“ Annar maður, sem lifði af þá er nasistar myrtu milljónir manna í síðari heimsstyrjöldinni, var svo harmþrunginn vegna þjáninganna sem hann sá að hann sagði: „Ef þið gætuð sleikt hjartað í mér myndi það eitra ykkur.“
4 Margt manna fær því ekki skilið að góður Guð geti leyft slæmum atburðum að gerast. Þeir draga í efa að hann beri í rauninni umhyggju fyrir okkur eða að hann sé yfirleitt til. Margir þeirra álíta einnig að þjáningin muni alltaf vera hluti mannlífsins.
[Mynd á blaðsíðu 2, 3]
Er nýr heimur laus við þjáningar í nánd?